پاورپوینت کامل پارادوکس مقبول;بررسی پس زمینه های اجتماعی و فرهگی اردوهای راهیان نور ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پارادوکس مقبول;بررسی پس زمینه های اجتماعی و فرهگی اردوهای راهیان نور ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پارادوکس مقبول;بررسی پس زمینه های اجتماعی و فرهگی اردوهای راهیان نور ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پارادوکس مقبول;بررسی پس زمینه های اجتماعی و فرهگی اردوهای راهیان نور ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

۴

رویه ای که نشریه ی وزین هابیل در بررسی فرهنگ و هنر دفاع مقدس در پیش گرفته که هم آنا نگاه پرونده ای و به زبان علمی نگاه پدیدارشناسانه به جریانات فرهنگی است، از منظری درخور ستایش است، چراکه زمینه ای برای گفت وگوهای عینی با موضوع مشخص به دست گفت وگو کننده گان می دهد و امکان حرف های انتزاعی و حکم اندازی های کلی را تقلیل می دهد. اما این رویه در جای خود می تواند برای آفت های تازه ای بستر فراهم کند. از جمله ی این آفت ها غافل شدن از ساختاری است که در پسِ پدیدار های اجتماعی وجود دارد و به واقع اگر پدیدارشناسی بیش تر بر جنبه ی وجودی پدیده متمرکز می شود، ساختارشناسی دریچه-هایی بر جنبه های ایجادی آن را برای مان باز می گشاید. بنده در این گفتار برآن م که قدری در پس زمینه های اجتماعی و فرهنگی اردوهای راهیان نور جست وجو کنم تا ببینیم از این اردوها با توجه به این چشم اندازهای پیشین چه می توان چشم داشت. بدیهی است که پیش از هر سخن، دو سه تماشایی که از دور بر آتش این اردوها داشته ام، به عنوان مدخل آن جست وجو تشریح شود. آن چه بر می اید این است که اردوهای راهیان نور پتانسیلی است که در سال های اخیر کشف شده و دیگر این که قوت و شدت آن به معنای سطوت و هیبتی که در بازگشت از اردوها، چنگ بر جان اردوییان انداخته است، انرژی چندین برابری را تداعی می کند، چندین برابر بسیاری دیگر از ساحت های فرهنگ و هنر دفاع مقدس. فی المثل شعر دفاع مقدس که سالیانه ده ها میلیون تومان هزینه ی آن می شود و فعلاً تا اطلاع ثانوی تأثیری به مثابه ی یک حادثه ی روحی بر مخاطبان و حتا فرهیخته گان این جبهه ی شعری، معمولاً نمی گذارد. سوم آن که به مشاهده ی شخصی کاتب این کلمات و استقصایی که از چند شاهد دیگر این ماجرا کرده است و آنان نیز مؤید این مشاهده بوده اند، کسانی که به این اردوها می روند اکثراً اکثریتی نزدیک به اتفاق به قصد زیارت می روند و در این زیارت وجهی غریب و متمایز از زیارت مشاهد متبرکه ی اهل بیت(ع) دریافت می شود، وجهی که تنها در زیارت کربلا اسطوره ی آن را پیدا می کنیم. این زیارت یک مرقد شریف نیست و یا زیارت قبور شهدا در بهشت زهرا. این زیارت، زیارت قتل گاه و تشرف به حادثه است. وجهی از وجوه زیارت آقا اباعبدالله الحسین(ع) که در کربلا اتفاق می افتد، هم این است و از مشاهده ی هم این وجه است که هر کس به کربلا می رود، طعمی دیگرگونه و غریب از زیارت یک امام معصوم در جان خود درمی یابد. در کربلا، حادثه ای که در مرور قرن های متمادی و بنا بر تربیت و توصیه ی اهل بیت(ع) با کارکردهای دقیق یک اسطوره زنده نگه داشته شده است، به شکل عینی نشانه گذاری می شود: این جا تل زینبیه است، این جا محل افتادن سرو تناور قامت عباس است، این جا گودال قتل گاه است،… مشابه آن اتفاق در اردوی راهیان نور و به عبارت روشن تر زیارت مناطق جنگی، در درون بازدیدکننده گان می افتد. آن ها به زیارت قتل گاه شهیدان می روند و هم آن طور که زائر کربلا خود را در تشرف به زمان حادثه یعنی روز عاشورا می بیند و خطاب به اصحاب امام حسین(ع) می گوید: «طبتم و طابت الارض التی فیها دفنتم و فزتم فوزاً عظیماً فیالیتنی کنت معکم فأفوز معکم». آنان حس می کنند که بر خاکی متبرک پا گذاشته اند و خود را در عبور از زمان حال می بینند و زمان دایره ای را که شهید با شهادت ش در آن قدم می-گذارد، در برشی نامحسوس و تقطیعی نامتصور، از ذرات آن خاک و آن باد سوزان و آن آفتاب غالب، می بویند. تشابهاتی که شاید تصادفی نباشد امکان نظیره سازی را برای آن اسطوره ها در جبهه های جنوب فراهم می-آورد: تشابهات جغرافیایی مثل دشت های گرم و سوزان خاطره عطش را زنده می کند و خیل شهیدانی که بی کفن و دفن در ناکجاهای این دشت هنوز پیدا نشده اند، خاطره ی شهیدان بی کفن کربلا را که تا سه روز بر خاک گرم رها شده بودند، تداعی می کند، دشتی پیش روی توست و می دانی که در جای جای این دشت شهیدان هنوز هستند و مظلومیت و بی سازوبرگی رزمنده گان ایران در جبهه ها نیز به جای خود امکانات دیگری برای آن تناظر به دست می دهد و داده است.

نیاز به عرفان در ایران پس از جنگ

بستری که به شدت در شکل گیری حس زیارت و تلقی یک سفر سلوکی در اردوهای راهیان نور مؤثر است، عنصری قوی در فرهنگ دو دهه ی اخیر ماست که در هر یک از قشرهای جامعه به گونه ای بروز می کند. این عنصر قوی، گرایش به درون گرایی است. دامنه ی این گرایش همه ی قشرها و طیف ها را دربر می گیرد تا جایی که به عنوان یک پدیده ی اجتماعی قابل بررسی است. انواع و اقسام مکاتب عرفانی با تنوعی شگفت اکنون مستعمان و مشتریان خود را دارند. این کلاس ها و جلسات از مکاتب عرفانی هم می گذرد و انواع دوره های روان شناسی و فراروان شناسی که همه به نوعی مدعی ارایه ی طریق برای مدیریت بر ذهن و تسکین روان هستند مخاطبان زیادی به خصوص در کلان شهرهایی مثل تهران یافته اند. در بازار نشر نیز در این دو دهه کتاب هایی که به موضوعاتی مثل عرفان، فراروان شناسی و… می پردازند، در زمره ی پرفروش ترین ها بوده اند. قشر مذهبی جامعه نیز که آسیب دیده ترین قشر جامعه پس از جنگ بوده اند (چون بار جنگ عمدتاً به دوش آن ها بوده است) به شدت متمایل به گفتمان عرفانی است. نگاهی به نوبت چاپ های متعدد و حیرت آوری که زنده گی نامه های عارفان متشرع شیعه در این سال ها یافته اند گواه این ادعاست. به حدی که اکنون تذکره هایی که برای عارفان متشرع شیعه تهیه می شود به یک سرفصل در کتاب های مذهبی تبدیل شده است. این گرایش به عرفان، یک گرایش عمیق به مفهوم آن که افراد، سالک بسازد و آن ها را به طلب استاد وادارد، نیست؛ که اصلاً دعوت عرفانی برخلاف دعوت دینی یک دعوت عام نیست و نبوده است. این کتاب ها بیش از هر چیز کارکرد تسکین بخشی دارند، کارکردی که نیاز جامعه ی بحران زده ی پس از جنگ است. اتفاق دیگری که می اید و به این گرایش عرفانی ضمیمه می شود و آن را تشدید می کند، تعریفی از عرفان است که با عرفان خلوت گزیده و چله نشین، اگرچه جاهایی هم پوشانی دارد، اما در نمودهای دیگری، تجلیاتی بسیار متفاوت نشان می دهد. اگرچه هم این تلقی نیز تلقی عوامانه ای است از عرفان. چراکه ما نمی دانیم چه کسی واقعاً عارف است یعنی سالک است به علاوه ی صفت واصل، و چه کسی هنوز سالک است و صفت واصل را بر او اطلاق نتوان کرد. اما ذهنیت شکل گرفته و ریشه دوانده نزد طیف حزب اللهی جامعه آن است که شهیدان ما لااقل بخشی از آن ها عارفانی بودند مصداق عابدان شب و شیران روز و این درآمیخته گی عرفان و حماسه در جبهه ها، جذبه ای دوچندان برای این زایران دارد.

عاطفه محوری در فرهنگ دینی

این هم بستری دیگر برای پیکره یافتن اردوهای راهیان نور در کالبد زیارت است. در دو دهه ی اخیر به موازات رشد درون گرایی