پاورپوینت کامل آرمان یا مدرک؟ مسأله این است! ۱۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آرمان یا مدرک؟ مسأله این است! ۱۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آرمان یا مدرک؟ مسأله این است! ۱۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آرمان یا مدرک؟ مسأله این است! ۱۸ اسلاید در PowerPoint :

سال ها از انقلاب اسلامی می گذرد. انقلابی که حوزه ی علمیه به نحوی سردم دار آن بود و ره بری آن را به عهده داشت. پس از انقلاب حوزه ی علمیه ترجیح داد نظام آموزشی و مدیریتی خود را بر پایه ی رویه ی کلاسیک و سابق خود حفظ کند و از امکاناتی که انقلاب در اختیارش می گذاشت استفاده نکند و حتی در مورد شهریه و امکانات اجتماعی طلاب و مدیریت حوزه، بنابر نظر شخص حضرت امام دست حوزه در جیب سهم امام(ع) باقی ماند و راهی به دخل نظام پیدا نکرد.

این وسط، اما به اقتضای انقلاب، نوعی نواندیشی انقلابی در حوزه حکم فرما شد. حاصل این تفکر، تدریس رسمی فلسفه و عرفان در حوزه بود. چندی پس از این، زمام داران وقت حوزه به این نتیجه رسیدند که دروس سلف حوزه به تنهایی جواب گوی مسایل توده ی مردم نیست و کم کم دروسی کاربردی تر در زمینه های حکومت اسلامی، تفسیر و کلام وارد حوزه شد. دروسی که تدریس وتدرس آن ها در حوزه لازم بود. منتها به این نیز اکتفا نشد و کم کم نظام آموزشی دانشگاه، از قبیل نظام ترمی واحدی و امتحان آخر ترم، به حوزه سرایت کرد. این درحالی بود که حوزه ی علمیه از آغازین سال های تأسیس خود مواردی هم چون امتحان را داشت، اما نه به صورت کتبی که به صورت شفاهی و در محضر استاد و البته در موارد نادر؛ جهت افزایش سهم حضرت امام یا احراز صلاحیت اجتهاد فرد. با این وجود در آن دوران و هم اکنون نیز شاید راهی جز امتحان کتبی برای حوزه وجود نداشته و نداشته باشد، چه این که از آغازین سال های قیام حوزه ی علمیه به ره بری حضرت امام و قبل از آن، در سال های به قدرت رسیدن محمدرضا پهلوی که فشارش نسبت به دین و حوزه ی علمیه کم تر از پدرش بود، روی کرد مردم به حوزه ی علمیه و گرایش به آن افزایش یافته بود و جمعیت طلاب روزبه روز افزایش پیدا می کرد و چاره ای نبود جز نظام مندکردن آن. این در حالی بود که در زمان زعامت آیت الله حائری بر حوزه ی علمیه و زمان روی کار آمدن رضاشاه و آغاز فشار ظالمانه ی او بر حوزه آمار کمی طلاب روبه افول می رفت؛ به گونه ای که براساس آماری در سال ۱۳۰۴ (زمان سلطنت رضاشاه) تعداد مدارس دینی ایران ۲۸۲ باب و تعداد طلبه های آن ها ۵۹۸۴ نفر بوده و شانزده سال بعد در سال۱۳۲۰ (آخرین سال سلطنت رضاشاه) تعداد مدارس به ۲۰۶ باب و تعداد طلبه ها به ۷۸۴ نفر کاهش یافته بوده که به هم راه مدرسان این مدارس که ۲۴۹ نفر بودند، مجموعا بر۱۰۰۰ نفر بالغ می شده است. یعنی تعداد آن ها کم تر از یک پنج م پانزده سال قبل می گردد (ایوانف ۱۳۵۶: ۸۷). [۱]

این وسط، چندسال پس از اجرای نظام ترمی واحدی، مدیران حوزه به این نتیجه رسیدند که رواج این شیوه نه تنها در حوزه مفید نیست، که به خاطر مطول بودن بعضی کتب، اساتید مجبور بودند یا کتاب را سریع و بدون ژرف نگری لازم تدریس کنند یا ا