پاورپوینت کامل ما همه در بند توایم ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ما همه در بند توایم ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ما همه در بند توایم ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ما همه در بند توایم ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

تأملی در باب تکامل مفهوم خدمت سربازی در ایران و پیام های حاکمیت به جامعه

Soldier (اسم):

۱. کسی که به خدمت نظامی مشغول باشد.

۲. فرمان ده، سرباز یا کارگر نظامی

۳. یک نوع موریانه ی بی بال

۴. کسی که از زیر کار درمی رود.

لغت نامه ی مریام وبستر[۱]

در بررسی تکامل مفهوم خدمت سربازی، ناگزیر باید اشاره ای به تاریخچه ی شکل گیری ارتش مدرن و آغاز «خدمت اجباری» داشت.

از زمان صفویان، اندیشه ی ساختن ارتش قدرت مند و مجهز به فن آوری های روز که محصول تمدن نوین غرب بوده و هستند، همواره یکی از دغدغه های مهم (و شاید مهم ترین دغدغه ی) مملکت داران ایران بوده است. اعزام دانش جو و کارگر به غرب و روسیه برای تحصیل علم و پیشه، شکل گیری نطفه های آغازین پزشکی مدرن در ایران، ورود برخی دست آوردهای انقلاب صنعتی اروپا و برخی موارد دیگر را می توان به تلاش های اصلاح طلبان دوره ی قاجار در بازسازی ارتش نسبت داد. یا به تعبیر دیگری می توان گفت که نوسازی ارتش، موتور محرک بسیاری از تحولات تاریخ مدرن ایران قلم داد می شود.

در ادامه ی این روند، شکل گیری نیروی نظامی مدرن در ایران معمولاً به رضاخان نسبت داده می شود. به گفته ی برخی محققین، برای اولین بار در تاریخ ایران پس از اسلام، در دوره ی رضاخان از قدرت نظامیِ نهادی و سازمانی (و نه قبیله ای یا گروهی) برای تثبیت و یک پارچه گی نظام حاکم و سرکوب مراکز متکثر قدرت نظامی در داخل کشور استفاده شد. اما رشد ساختار نظامی در ایران، واکنشی به تهدیدهای بیرونی موجود در آن زمان علیه حاکمیت ایران نیز بود. تقسیم ایران توسط انگلیس ـ روسیه به دو حوزه ی نفوذ در بازه ی سال های ۱۹۱۸ تا ۱۹۲۱ میلادی، حاکمان را واداشت تا یک ارتش ملی متحد تشکیل دهند. بدین منوال، در سال ۱۹۲۱، رضاخان به عنوان وزیر جنگ همه ی واحدهای مستقل نظامی را منحل کرد و ارتشی ملی تشکیل شد.

به واقع، ارتش ملی اولین پیش شرط برای تشکیل حاکمیت [۲]به معنای مدرن آن بود. چراکه حد و مرز استفاده ی مشروع از زور و اسلحه را تعریف می کرد. اما هدف حاکمان از تشکیل ارتش ملی به این مسأله محدود نمی شد. آن ها درصدد بودند ارتش را به یک نهاد ملی و ملت ساز تبدیل کنند. در سال ۱۹۲۶، قانون «سربازی اجباری» برای تمام پسران بیست ویک ساله (دوسال خدمت ضرورت و بیست وسه سال به صورت ذخیره) تصویب شد. در سال ۱۹۳۸، این قانون بازبینی شد و مدت خدمت ذخیره کاهش یافت، ترفیع سریع تر برای فارغ التحصیلان دانش گاه و دبیرستان درنظر گرفته شد، و در یک حرکت سیاسی معنادار، معافیت روحانیون از دو سال خدمت دوره ی ضرورت لغو گردید. در این دوران، خدمت سربازی گام مهمی در یک پارچه سازی جامعه ی ایرانی محسوب می شد. چراکه جوانان از طیف ها، طبقه ها و بخش های گوناگون جامعه را در یک «دیگ ذوب[۳]» جمع می کرد تا حسی رمانتیک از تاریخ ایران و هم چنین ملی گرایی را در آن ها تلقین کند.

به مرور زمان، ورود برخی عوامل دیگر به تدریج نقش ملت سازی ارتش و به طور خاص خدمت اجباری را تحت الشعاع قرار دادند و «ارتش سازی» یا «نیروسازی» به مهم ترین کارکرد دوره ی خدمت ضرورت تبدیل شد.

خدمت سربازی، همانند هر روند بادوام دیگری که کل جامعه را در بازه ی زمانی قابل توجهی متأثر کند، به مرور زمان فرهنگ خاص خود (شامل اشارات، استعاره ها و حتا دامنه ی واژگان) را در بین عامه ی ایرانیان ایجاد کرد. این فرهنگ خاص البته شامل استدلال هایی له یا علیه خدمت ضرورت نیز بود. به هر روی، به واسطهی تأکید دایمی حکومت ها بر نقش سربازی جوانانِ ذکور در نیروسازی برای ارتش و هم چنین تهدیدهای دایمی بیرونی و گاه داخلی علیه حاکمیت ایران، جامعه نیز این استدلال حاکمیت را منطقی ارزیابی کرده و «ضرورتِ خدمت» را به حافظه ی درازمدت خود سپرد.

بدین ترتیب جامعه پذیرفت که دوسال از زندگی جوانان ذکور باید وقف ارتش شود تا کشور مهیای دفاع از خود باشد، تا قدرت حاکمیت مانع از تهدید ملت شود. استدلالاتی که هرازچندی علیه خدمت اجباری مطرح می شدند، در سایه ی پرتوان این برداشت رنگ می باختند. به همین دلیل، حاکمیت همواره سعی در حفظ و تقویت این برداشت عامه داشته و حتی الامکان از اقداماتی که این تصور عمومی را زیر سئوال ببرد پرهیز کرده است.

بااین حال، در تاریخ خدمت سربازی می توان نمونه هایی یافت که حاکمیت کاربردهای دیگری برای «دوسال خدمت» جوانان ذکور تع