پاورپوینت کامل رساله در باب نظم، مدرنیته و خدمت سربازی ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رساله در باب نظم، مدرنیته و خدمت سربازی ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رساله در باب نظم، مدرنیته و خدمت سربازی ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رساله در باب نظم، مدرنیته و خدمت سربازی ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

خدمت سربازی همه گانی و اجباری، برای اولین بار پس از انقلاب فرانسه به اجرا درآمد. اولین کاربرد گسترده و موفقیت آمیز آن هم با فاصله ای اندک و تحت نبوغ نظامی ناپلئون، در جنگ های او برای فتح اروپا و ترویج آرمان های انقلاب فرانسه حاصل شد. خدمت سربازی نیز هم چون بسیاری از آیین های جدیدی که انقلاب بزرگ فرانسه منادی آن ها بود، اندک اندک در اکثر کشور های اروپایی تصویب و به اجرا درآمد. بعد از اروپا هم البته نوبت به آمریکا و دیگر کشورهای جهان از جمله ایران رسید. در ایران، اولین حکم رانی که دستور به اجرای خدمت سربازی داد، رضاشاه پهلوی بود. ازاین رو باید گفت که خدمت سربازی، یکی از ارمغان های نظم اجتماعی مدرن برای جوانان جامعه بوده است. یا به عبارت دیگر، شاید بتوان گفت که اولین تجربه ی بسیاری از مردمان پیشامدرن از جامعه ی مدرن، در دوران خدمت سربازی رخ داده است. یا به صورتی عمومی تر، ارتش یکی از پیش تازان مدرنیته در جوامع جامانده از آن بوده است و این را می توان از مصلحان فراوانی که در جوامع گوناگون دست به تغییر رویه ها زده اند و همه گی دستی در امور نظامی داشته اند، دریافت[۱].

آن چه من در این نوشته، سودای طرح اجمالی آن را دارم، بازنمودن این ادعاست که خدمت اجباری و همه گانی سربازی، یکی از تجلیات مصرح روحی کلی است که در سازوکاری پیچیده، یکی از بنیان های اساسی جوامع مدرن را تشکیل می دهد: نظم بوروکراتیک همه گانی.

طبیعی است که وقتی سخن از «بوروکراسی» مطرح شود، گوشی که آشنا به ادبیات جامعه شناختی است، ناخودآگاه منتظر شنیدن نام ماکس وبر خواهد بود. تحلیل جامع و هوش مندانه ی ماکس وبر از بوروکراسی و خصلت های آن، می تواند راه نمای خوبی برای درک آن چیزی باشد که ما در خدمت سربازی تجربه می کنیم (ر.ک: وبر ۱۳۸۴؛آرون ۱۳۸۶؛ قلی پور ۱۳۸۰). در این راستا، توضیح دقیق عبارتی که پیش از این آوردم، یعنی «نظم بوروکراتیک همه گانی» لازم است. ماکس وبر هنگام بحث از بوروکراسی، اشاره می کند که برخلاف بسیاری از مفاهیم و نهادهای جدیدی که تنها در جهان مدرن می توان آن ها را یافت (مانند سرمایه داری)، نشانه های بوروکراسی را در گذشته های دور نیز می توان ردیابی کرد. ازاین رو می توان گفت، نظمی که حاکم بر پادگان است، سابقه ای طولانی در تاریخ دارد. درواقع همه ی ارتش های بزرگ دنیا در طول تاریخ، نمونه های بارزی از بوروکراسی دقیق و آهنین بوده اند. حتی اندیشه و طلبِ «عمومی کردن» چنین نظمی هم نزد دسته ای از متفکران پیشامدرن مشهود و بارز است: اتوپیااندیشان! چنان که لوییس مامفورد خاطرنشان می کند، باید افلاطون را اولین طراح خدمت سربازی همه گانی و اجباری دانست[۲]. «جمهوری» افلاطون پادگان منظم و دقیقی است که تکلیف همه چیز در آن، یک بار برای همیشه تعیین شده است. اتوپیای افلاطون، آن گونه که مامفورد شرح می دهد، درواقع واکنش و انتقادی غیرمستقیم است به سیستم دموکراسی حاکم در آتن.

اما آن چه افلاطون در اتوپیای خود با کمک خیال، بدان شکلی آرمانی بخشیده است، ریشه های مستحکمی در چیزی دارد که برخلاف اتوپیا، در طول تاریخ تمدن بشری، به دفعات محقق شده است: شهر باستانی. بهترین نمونه ی این شهرها را باید شهرهایی دانست که به دست فاتحان و پادشاهانِ اسطوره ای باستانی بنیاد گشته اند. شهرهایی که تحت فرمان دهی پادشاه مطلق العنان و در بین دیوارهایی مستحکم و غیرقابل نفوذ و با محوریت معبد یا قصر حاکم بنا می شدند. توضیحات مفصل مامفورد در این باب بسیار قابل توجه است. به طور خلاصه می توان با واژه ای مشترک در زبان افلاطون و وبر اما با مراد معنای وبری آن، گفت که اتوپیا، «نمونه ی آرمانی» یا «مثال» شهر باستانی است.

توضیح آن که نمونه ی آرمانی نزد وبر، عقلانی ترین نمونه ی یک عمل یا امر است. این عقلانی ترین معنا، ضرورتاً در جهان بیرون محقق نیست، اما قابل تصور است. عقلانیت مورد نظر وبر در برساخت مفهوم نمونه ی آرمانی، معمولاً عقلانیت نمونه ای پیراسته و یک دست شده و به نوعی «عقلانی ترین» نمونه ی یک امر است (ر.ک: وبر ۱۳۸۵: ۳۰ -۴۰). ازاین روست که می توان اتوپیاها را نیز، دقیق ترین و محاسبه شده ترین شهرهایی پنداشت که به اندیشه ی انسانی خطور کرده اند. هرچند هیچ گاه جز به صورتی ناقص جامه ی عمل نپوشیده اند. از بحث خود دور نشویم. سخن بر سر آن است که نظم بوروکراتیک آهنین که مستلزم اطاعت کورکورانه، بی چون وچرا و خشن بود، در تمدن های باستانی ناشناخته نبود. اما کانون اصلی توجه این است که این نظم، همیشه مستلزم کار گروهی و ماشین وار گرو ه های بزرگ انسانی بوده است. مامفورد از یک «ماشین جمعی بشری[۳]» سخن می گوید که تجلی اراده ی پادشاه بود برای ساختن شهرها:

«… این ماشین که به طلوع کردن شهر کمک کرد، محصول مستقیم پادشاهی بود؛ اما به رغم انبوهی از نشانه های آشکار و پنهان، به دلیل این که هیچ نمونه ای از آن در حفاری های باستان شناسان قابل یافتن نبود، مدت مدیدی از شناخته شدن فرار کرده بود. دلیل این که این ماشین این همه مدت از آشکارشدن طفره رفته بود این است که اگرچه این ماشین بسیار پیچیده بود، اما تقریباً تمامی آن از اجزای انسانی شکل گرفته بود. خوش بختانه، مدل اصلی آن، بدون دست خوردگی، از طریق نهاد تاریخی ای که هنوز همراه ماست، در دست رس است: «ارتش». بدون تحت اختیارداشتن یک ابرماشین، هیچ پادشاهی در تمام طول عمرش، قادر به بناکردن هیچ هرم یا زیگوراتی نبود، چه برسد به یک شهر کا