پاورپوینت کامل کوچه یا کلوچه؟ مسأله این است! ۱۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کوچه یا کلوچه؟ مسأله این است! ۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کوچه یا کلوچه؟ مسأله این است! ۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کوچه یا کلوچه؟ مسأله این است! ۱۵ اسلاید در PowerPoint :

۴۵

تمام سعی ام را کردم تا دشواری نوشتن نقد بر این داستان را یک جوری از سرم باز کنم. اما نشد. از نقد دو انتظار می رود، اول انصاف و دوم دانش. قرار است نقد بسازد. ویران گری در ذات نقد نیست، هرچند می تواند یکی از ابزار ویران گری باشد. داستان «کوچه» را وقتی برای بار اول خواندم، آن را یک داستان معمولی دیدم. داستان برای آن که معمولی نباشد باید از یکی از مؤلفه های داستان نویسی به نحوی خاص بهره برده باشد. به طور مثال نثر و یا لحنی ویژه و خاص داشته باشد، یا آن که در داستان اتفاقی خاص افتاده باشد، یا آن که در داستان نویسنده به یک شخصت پردازی خاص دست پیدا کرده باشد؛ چنان که مخاطب شیفته ی نوع شخصیت پردازی در داستان شود، و یا نویسنده با خلاقیتی ستودنی داستان را از زاویه و دریچه ای نو روایت کرده باشد. و یا آن که مضمون و سوژه و ذات داستان به خودی خود جذاب باشد. من با چشم های کوچک م هیچ کدام از این اتفاق های عزیز را در این داستان پیدا نکردم. دوست نداشتم نقدی که می نویسم تند یا یک سویه باشد . دوم ین بار که داستان را خواندم پی به اشتباه های بیش تری بردم. منطق داستان جای بحث داشت. سوآل هایی در ذهن مخاطب طرح می شد که پاسخی منطقی نداشت. برای کمک به داستان و کشف نادیده هایی که احتمال می رفت از نگاه ضعیف حقیر پنهان مانده باشد، برای بار سوم داستان را خواندم و اوضاع خراب تر شد. دوست ندارم و دوست نداشتم تا از واژه ی آماتور استفاده کنم، اما گویا یک نویسنده که انگار داستان و تئوری داستان را هم بلد است، خیلی آماتور و سبک سرانه دل را به دریا زده و در قالب داستان هرچه که دل تنگ ش خواسته را گفته و آخرش هم انگار هیچ نگفته. تیتروار و گذرا به مسایل مورد طرح و بحث داستان اشاره می کنم:

ایا بنیاد شهید از لیست اسامی آزادشده ها باخبر نیست؟ پس چرا به تشابه یک اسم در لیست آزادشده ها و لیست شهدا بی تفاوت بوده است؟ از این نقیصه ی منطقی در داستان می توان گذشت؛ اما راستی این شخصیت آزادشده که لحن یک نوجوان را دارد و به زبان و لحنی که دارد چندسال اسارت و بعد آزادی نمی اید، چه گونه است که در هم آن ساعات اول ورود به وطن این همه خون سرد است؟ تا آن جا که اصلاً انگار نه انگار که سال ها از خاک وطن دور بوده و وقتی به سر کوچه شان می رسد نه بغض می کند و