پاورپوینت کامل کدام شعر؟ کدام تعهد؟;تأملی در واژه ی ترکیبی «شعرِ دفاع مقدس» ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کدام شعر؟ کدام تعهد؟;تأملی در واژه ی ترکیبی «شعرِ دفاع مقدس» ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کدام شعر؟ کدام تعهد؟;تأملی در واژه ی ترکیبی «شعرِ دفاع مقدس» ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کدام شعر؟ کدام تعهد؟;تأملی در واژه ی ترکیبی «شعرِ دفاع مقدس» ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۵

پاره ی اول: شناخت کلمه

پنجره ای به جز شهود و کشف برای ورود به حقیقت اشیا و یا تماشای حقایق وجود، وجود دارد که آن را «شناخت» نامیده اند. هرچند که شناخت، خود محیط بر شهود است، یعنی کشف و شهود هم در نهایت منجر به نوعی شناخت خواهد شد؛ اما در این مقال به آن مقوله ی تقربی نداریم و این قلم را در آن وادی ورودی نیست. معنایی که ما از استخدام این کلمه (شناخت) مراد می کنیم، هم آنا توصیف شیء یا مفهوم برای ذهن و تعریف آن، هم به عنوان کل و هم به عنوان جزیی از یک کل است. به بیانی دیگر شناخت یعنی تاباندن نور درک به زوایای قابل مشاهده ی شیء و نمایاندن تصویر واضح آن در مقابل دیده گان فکر. با این تعریف می توان گفت تنها شناخت است که می تواند صراط تقرب به حقیقت وجود یا وجود حقیقت شود و اولین قدم در این صراط، تعریف کلمه خواهد بود، زیرا تنها ابزار شناخت در عالم ماده، کلمه است. برای تعریف مفهومی مانند کلمه هیچ راهی نیست مگر رجوع به متن مقدس که در غیراین صورت حاصلی جز سرگشته گی در توهمات خیال نصیب فکر نخواهد شد.

در قرآن مجید ایات متعددی هست که به کلمه به ماهو کلمه اشاره دارد، که از آن جمله یکی هم سوگند خداوند است به نون و قلم و آن چه می نویسد: نون و القلم و ما یسطرون (آن چه از قلم می تراود به جز کلمه نیست.) و تورات در شرح ابتدای عالم و پیدایی هستی می گوید: در ابتدا کلمه بود! با این گزاره ها به نظر می رسد که باید به سوی ابتدا نظر کرده و به مرز وجود و عدم سفر کنیم.

ملا صدرا می گوید که صادر اول، وجود ممبسط (یا به قول عرفا حقیقت محمدیه) بوده است؛ اما در خصوص کیفیت این وجود ممبسط و چیستی آن سخنی نمی گوید. بنابراین با زاویه ی تماشایی که از این گزاره گرفته ایم به قرآن باز می گردیم و سفر می کنیم به صحرای توبه ی آدم ابوالبشر، آن جا که لحظه ی «شهادت عفو»۱ فرارسیده است و قرآن کریم آن را با این کلمات روایت می کند: «فتلقی آدم من ربه بکلمات». این کلمات اند که کلید قفل آن پنجره اند و معنی حقیقت شهادت در ایشان مستور است. اما این کلمات چه یا که هستند و ارتباط ایشان با آن صادر اول چیست؟

مفسران قرآن کریم، ذیل این کریمه گفته اند: مقصود از این «کلمات» هم آن خمسه ی طیبه است و خمسه ی طیبه نیز همه از هم آن صادر اول که حقیقت محمدیه است ساطع شده اند.حال عیان می شود که آن وجود ممبسط یا حقیقت محمدیه، هم آن کلمه است؛ کلمه ای در قاب قوسین او ادنی مرتبه قربت به حی مطلق.

از این مجمل به گزاره ای می رسم که شاید سرّ «نون و القلم و ما یسطرون» باشد:

می انگارد که «کلمه» سرالاسرار وجود است و فصل وجود و عدم. به هرحال سفرهایی باید و مقایسه و تجهیز به آلت قانونی منطق۲ و فلسفه تا شاید کلامی تام از این گزاره های مختلف کشف شود، که ظرفیت قلم و مقال نیست، تاکنون…

بنابراین وضع کلمات برای نشان دادن اشیا بوده است و تعریف کلمات برای شناخت میسوری از حقیقت وجودی اشیا.

پاره ی دوم: تعریف شعر

در تعریف شعر بسیار گفته و کوشیده اند. چه، این کلام سحرانگیز، نه که خود هم آنند کلمات دیگر در عین یگانه گی، جهانی از کثرت ها است، در هم آن حال روی در وحدتی رازآلود و نامکشوف دارد، بل بیش تر از کلمات دیگر. یا این که حقیقت او را از زمره ی «من استرق السمع» بدانیم که از پس ملهم کردن شاعر به کنجی می گریزد و آن جان نحیف را آماج شهاب مبین می نماید.

هم از این روست که معدودند رهاشده گان از مستی عمیق این شراب مردافکن و اوحدی از این عدد، پس از به هوش آمدن و نگریستن در اندام لرزان این شراب سرخ و قبل از مستی دیگر سروده اند که:

حرف های ما هنوز ناتمام

تا نگاه می کنی وقت رفتن است …

آه ای دریغ و حسرت همیشه گی

ناگهان چه قدر زود دیر می شود۳

و یا:

همه ی حرف ها بر سر آن

حرفی ست

که هنوز نتوانسته ایم بگوییم۴

و یا:

من گنگ خواب دیده و عالم تمام کر

من عاجزم ز گفتن و خلق از شنیدن ش۵

و یا بیانی که از قلندر ستیزه جوی این حوالی شنیده ام با این مضمون که: «شاعری تشبه به نبوت است و نویسنده گی تشبه به الوهیت و هم از این روست که نویسش و آفرینش نویسنده او را وزن و سکون می افزاید و در صراط هوالمتین سالک می کند. اما انتقال تماشای شاعر او را آشفته گی و بی قراری می افزاید و سالک سبیل جنون می کند»۶.

با تکیه بر هم این تخته پاره ی مجمل از غرق به سطح می آییم و به جست وجوی ساحلی می شویم که تماشای به تری از این دریای مواج را نثارمان کند. از میان همه ی آن چه که تماشا کرده اند و گزاره های حاصل از آن، به ساحل تعریف شاعری نزدیک می شویم که تماشایی غریب دارد و از این منظر به عریانی عشق و خطبه های امواج ش نگاه می کنیم. هرچند که شاید او هم لحظه ای در زمان یا زمانی در لحظه، توقفی بر این ساحل داشته و تماشایی کرده و رفته و یا حتا بی چشم دیده باشد… از این منظر وقتی به او می گویند که شعر را تعریف کنید؛ می گوید: «شعر، تعریف است!»۷ این که چنین تعریفی از جهان بینی انسان مدرن، آن هم در نهایت پوچ گرایی و برای گریز از عالم وحدت و خاطره ذهن انسان از نظم ازلی عالم به دامن تکثر مبتنی بر وهم تمدن جدید برمی اید، را هم می پذیرم و هم به آن معتقدم۸.

اما بر این رای م که بهره مندی از تکنیک های مختلف و متفاوت تماشا برای یافتن و شناخت ابعاد گوناگون یک موضوع و یا حتا اطلاع از پنجره هایی که سویی به مفهوم موردنظر ما ندارند عین صواب است و محروم کردن تفکر از آن لابد که خشک سری خواهد بود.

حال بیا

بر زمختای این صخره ی سنگی

و تماشا کن

شعر، سفرنامه ی شاعر است به سرزمین اسرار؛ نگاه شاعر است به حقیقت اشیا و سمع شاعر است و لمس شاعر است و شامه ی شاعر است از این سفر غریب و پس از آن است که باید چشم و گوش و درک و سواد او را معاینه کرد، تا به قوت و ضعف سفرنامه اش آگاهی حاصل آید. (علم این معاینه را نقد می گویند.)

با این تعریف عمده ای حجیم و یا حجمی عمده از متون قدیم و جدید، کلاسیک و مدرن و پسامدرن و لابد پسای پسامدرن از شعر به متن تبعی