پاورپوینت کامل ترازوی نقد;روایت اجتماعی جنگ ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ترازوی نقد;روایت اجتماعی جنگ ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ترازوی نقد;روایت اجتماعی جنگ ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ترازوی نقد;روایت اجتماعی جنگ ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

۴۳

برادر عزیز جناب آقای محسن حسام مظاهری

سلام و درود گرم خویش را به شما و دیگر دوستان عزیزم در «هابیل» که در کسوتی دانش جویی و در جامه ای چشم نواز و دل نشین منتشر می شود تقدیم می دارم و تلاش گران سنگ شما را در روزگاری که اندیشیدن و سخن راندن از حماسه ی دفاع مقدس چندان محبوب نسل ما نیست، از صمیم جان ارج می نهم و بر برخی تنگ نظری ها و کوته فکری ها که وجه رایج و غالب روزگار ماست و دامن گیر شما هم شده است افسوس می خورم.

آن چه هابیل را به قامت و قیمت از دیگر هم تایان ممتاز می سازد، نگاه جامعه شناختی آن به انقلاب اسلامی و دفاع مقدس است. گرچه جامعه شناسی انقلاب سابقه ای طولانی در مغرب زمین دارد و ازاین رو جامعه شناسان داخلی نیز بدان اقبال داشته اند، اما هنوز تحلیل جامعه شناختی دفاع مقدس چندان مرسوم و مقبول نیفتاده است. بدین سبب ورود هابیل به این عرصه فرخنده و مبارک است و می تواند راه گشای مطالعاتی عمیق تر و جدی تر در ابعاد اجتماعی جنگ باشد. نقطه ی عزیمت هابیل در این مجال نگاه نویسنده گان آن به جنگ هم چون متنی تفسیرپذیر و تفکیک روایت های جاری آن به دو گونه ی دولتی و مردمی و نقد روایت دولتی آن است. حرکت انتقادی هابیل در سرمقاله ها و تجلی کامل تر آن در موضوعات و محتوای کلی ویژنامه هایی که «پاطوق» نامیده اید، متجلی شده است. این جانب نیز جنگ را متنی تفسیرپذیر می دانم که آبستن روایت ها و تفسیرهای فراوانی است. چه، این متن دست کم در ظاهر نظامی خود گستره ای به طول هشت سال و پهنه ای به وسعت صدها هزار کیلومتر مربع داشته و در نتیجه هر روایت گری تنها گوشه ای از آن را به تناسب زمان و مکان حضور خود دیده و در بستر تلقیات و تعلقات خویش فهمیده و روایت کرده است و دقیقاً به هم این دلایل داشتن روایتی جامع و کامل از آن ممکن نخواهد بود؛ و هم چنین می پذیرم که مجموعه ای از این روایت ها با حمایت دست گاه های دولتی عمدتاً نظامی در سال های اخیر رواج یافته و به گفتمان غالب دفاع مقدس که شما آن را «دفاع مقدس دولتی» نامیده اید تبدیل شده است. بی شک طرح و نقد این گفتمان اقدامی بسیار ارزش مند است و می تواند فهم ما را از جنگ تحمیلی بهبود بخشد.

اما مسأله مهمی که مرا به نگارش این سطور برانگیخت هراسی بود که از مطالعه ی پیش شماره و شماره های یازدهم و دوازدهم هابیل در ذهن ام ایجاد شد. هراس از آن که مجموعه ی این مقالات و نوشته ها که هزینه های مادی و معنوی فراوانی صرف آن ها می شود نه تنها به تقویت روایت های مردمی جنگ نیانجامد که فربه ترشدن گفتمان موسوم به دفاع مقدس دولتی را به دنبال داشته باشد. هراسی که اگر صحیح باشد بی شک شما و دوست داران هابیل را نیز بیم ناک و نگران خواهد کرد. هرچند در ادامه به تفصیل خاست گاه این هراس را بیان خواهم کرد اما به اجمال، منشأ خطای هابیل را طرح و نقد دفاع مقدس دولتی از درون و نه از برون آن می دانم. احساس می کنم هابیل نوعی نقد «درون گفتمانی» را پیشه کرده است؛ حال آن که تحقق پندارهای شما نیاز به نقدی «برون گفتمانی» دارد. اجازه دهید پیش از آن که این اصطلاحات و گزاره ها سوءتفاهمی را میان ما ایجاد کند دو ویژه گی اساسی «گفتمان معرفتی» دفاع مقدس دولتی را با هم مرور کنیم.

دوست عزیز!

آن چه شما به درستی «دفاع مقدس دولتی» می نامید، «گفتمانی معرفتی» است که راوی روایتی خاص از دفاع مقدس است و از آن جا که این روایت برون دادها و خصلتی معرفتی دارد می تواند موضوع «جامعه شناسی معرفت» قرار گیرد. بنابراین شایسته است بپرسیم جامعه ای که این گفتمان معرفتی را تولید و توزیع می کند با کدام ویژه گی ممتاز می شود؟ نگاهی هرچند کوتاه به مجموعه محصولات این گفتمان نشان می دهد که تولیدکننده ی اصلی دفاع مقدس دولتی نهادهای نظامی کشور هستند و حتا دست گاهی مانند صداوسیما نیز مروج گفتمانی است که این نهادها ایجاد کرده و گسترش داده اند. البته نه شما و نه من هیچ کدام نه می خواهیم و نه می توانیم خدمات فراوان و فداکاری های کم نظیر نهادهای نظامی را در طول سال های پس از انقلاب اسلامی انکار کنیم، اما درعین حال نباید نگاه این دسته نهادها به جنگ را کامل و بی کاستی بدانیم. جنگ از نگاه دست گاه های نظامی به مقتضای مأموریت شان یک پدیده ی نظامی است که با شلیک اولین گلوله ی دشمن آغاز می شود و با پایان غرش توپ ها و تانک ها انجام می پذیرد.

نگرش نهادهای نظامی به جنگ واجد دو ویژه گی است: این نگرش نخست جنگ را پدیده ای نظامی و مساوی منطقه ی عملیاتی، رمز عملیات، گروهان زرهی، گردان پیاده، تیپ مکانیزه، خط مقدم، میدان مین و… می داند و ثانیاً نگرشی ایستا به جنگ دارد؛ یعنی پایان جنگ را مساوی پایان غرش توپ خانه ها و پرتاب موشک ها می شمارد. اما از نگاه من و شما که در علوم اجتماعی به معنای وسیع کلمه درس خوانده ایم، جنگ نه پدیده ای صرفاً نظامی که پدیده ای حقیقتاً انسانی اجتماعی است که با واژه هایی هم چون شهید و مجروح و آواره، و مفاهیمی از قبیل مهاجرت و نابودی منابع و به هم ریخته گی ساختارهای اجتماعی هم راه است. به علاوه از نگاه ما، جنگ پدیده ای پویا است و با بازگشت سربازان به پادگان ها پایان نمی پذیرد. تا وقتی که مادران داغ دیده به یاد فرزندان شان اشک می ریزند و تا روزی که مجروحان شیمیایی سرفه های دردناک می کنند، ابعاد انسانی جنگ ادامه دارد. تا آن هنگام که آوارگان به شهرها