پاورپوینت کامل آنارشیسم معرفتی در روایت جنگ;نقدی بر مقاله ی «دفاع مقدس دولتی؛ دفاع مقدس مردمی» ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آنارشیسم معرفتی در روایت جنگ;نقدی بر مقاله ی «دفاع مقدس دولتی؛ دفاع مقدس مردمی» ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آنارشیسم معرفتی در روایت جنگ;نقدی بر مقاله ی «دفاع مقدس دولتی؛ دفاع مقدس مردمی» ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آنارشیسم معرفتی در روایت جنگ;نقدی بر مقاله ی «دفاع مقدس دولتی؛ دفاع مقدس مردمی» ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۳۵

در نشریه ی دانشجویی هابیل شماره ی ۱۲ مبحثی تحت عنوان «دفاع مقدس دولتی؛ دفاع مقدس مردمی» طرح شده و در آن بین روایت مردمی و دولتی از دفاع مقدس مقایسه صورت گرفته بود. در این چکیده بنابر آن است که مبحث مذکور از دو منظر معرفت شناسی و جامعه شناسی ارتباطات به نقد کشیده شود.

۱

اعتقاد به تکثر در سطوح و برداشت از واقعیت، تفکری است که از اوایل قرن نوزده به گونه ای صریح و آشکار نضج می گیرد. مباحث مارکس، فوئرباخ، انگلس و دیگران این دریافت را شرح و بسط می دهند که در جامعه ای واحد، تفاوت در جای گاه های اجتماعی و تجارب زیسته ی فرد شیوه های متفاوتی از تفکر را شکل می دهند. پیش فرض بنیادی این مطلب می تواند هم آن جمله ی معروف مارکس باشد که «آگاهی زنده گی را تعیین نمی کند، بل که این زنده گی است که آگاهی را تعیین می سازد.» (کرایب ۱۳۸۴: ۱۸۸)

همین مدل معرفت شناختی مارکس را می توان در آثار برخی از متفکران فمینیست از جمله هارتوسک و هیلاری رز شاهد بود. به عنوان مثال این باور که جای گاه حاشیه ای زنان در تقسیم کار به آنان منظری ویژه و ممتاز داده و آنان را قادر می سازد که با توجه به منظر ویژه «معرفتی ممتاز» ارایه دهند. مارکس به عنوان سلف این متفکران نیز «معرفت ممتاز کارگری» را ناشی از جای گاه حاشیه ای این طبقه در نظام سرمایه داری تلقی می کرد. (قائمی نیا ۱۳۸۲: ۴۶)

در نظریات مارکس افکار طبقه ی حاکم در هر عصر، مسلط بر جامعه تلقی شده و دولت صورتی فرض می شود که افراد طبقه ی حاکم در قالب آن به منافع مشترک خود می رسند. (آرون ۱۳۷۷) در مقاله ی «دفاع مقدس دولتی؛ دفاع مقدس مردمی» هم با روی کردی مارکسیستی ابتدا تضاد طبقاتی حاکم و محکوم در قالب دولت مردم به تصویر کشیده شده و ضمن نشان دادن تقابل در نسبت دولت مردم، دولت به مثابه ی طبقه ی مسلط مارکسی تولیدکننده ی «روایت های تحریف شده» تصویر شده است. در مقابل هم آن گونه که در اندیشه ی مارکس پرولتاریا شناخت رهایی بخش تولید می کند، در این جا نیز روایت مردمی مسامحتاً روایت قریب به واقع محسوب می شود.

از جهت دیگر کارل مانهایم «این احتمال را می داد که همه ی افکار و حتا خود حقایق به موقعیت تاریخی و اجتماعی آن ها ارتباط دارند و تحت تأثیر این موقعیت ها ساخته و پرداخته می شوند. این واقعیت که هر متفکری به گروه های خاصی در جامعه وابسته است، منزلت اجتماعی ویژه ای دارد و نقش های اجتماعی معینی را عهده دار است، جهت دیدگاه فکری اش را تعیین می کند.» (کوزر ۱۳۷۹: ۵۶۶) او اعتقاد داشت که معرفت وابسته به مکان و زمان است و به عبارتی دیگر در چهارچوب و فراگرد تاریخی سیر می کند. بنابراین فهم تام از پدیده های اجتماعی وجود ندارد. هرچند برخی فهم ها به واقعیت نزدیک ترند. (همان) وابسته گی دریافت و برداشت به شرایط اجتماعی را در اندیشه ی متفکران زیادی همانند ویلفردو پارتو (مبحث توزیع ته نشست ها) و تورستین وبلن نیز می توان مشاهده کرد.

در مقاله ی مذکور نیز روایت های خاصی با مؤلفه های مشخص به سنخ دوگانه ی دولت مردم نسبت داده شده است و روایت دولتی روایتی «تحریف شده»، «ساخته گی» و «متناقض» و روایت مردمی روایتی «فارغ از نیک و بد فضای پیرامون»، «بی توجه به بازار (عرضه و تقاضا)»، «نامشخص به لحاظ زمانی و مکانی»و «با امکان اغراق در برجسته کردن نقش راوی» تعریف شده اند. هم آن گونه که آشکار است پیوسته گی جای گاه اجتماعی با نوع برداشت و دریافت نیز در این مقاله به سبکی مارکسیستی عیان است.

حال که نویسنده ی مقاله برمبنای مفروضات خاصی از معرفت شناختی حرکت کرده و پیوسته گی جای گاه اجتماعی و اندیشه و روایت را پیش فرض گرفته، لاجرم باید به نوعی پلورالیسم معرفتی یعنی برداشت های متفاوت از پدیده ای واحد اذعان کند. زیرا با فرض این که هر روایتی و برداشتی متأثر از شرایط اجتماعی خاص است دیگر روایت معیار وجود ندارد. این روی کرد نهایتاً به هم آن آنارشیسم معرفتی ای منجر می شود که گریبان گیر پست مدرن ها است. یعنی این که در آن صورت هر روایتی از جنگ ممکن است.

اما نویسنده در پایان مقاله با اتخاذ مواضع پلورالیسم غیرمداراگر به دفاع از روایتی خاص که روایت مردمی از دفاع مقدس می خواندش پرداخته است و به عنوان نمونه چنین می نویسد: «اگر محک صداقت و تطابق با واقعیت در میان باشد باز برتری از آن هم این اقوال فردی دفاع مقدس مردمی است و نه محصولات جمعی دفاع مقدس دولتی.» (مظاهری ۱۳۸۵: ۷) این گونه داوری پیرامون روایت های متفاوت به چند دلیل به لحاظ معرفت شناسی ایجاد مشکل می کند:

۱. با پیش فرض مستتر مقاله یعنی پیوسته گی اندیشه و شرایط اجتماعی و جای گاه افراد در تناقض است. زیرا حتا خود روایت نویسنده نیز متناسب با جای گاه و پای گاه او به شرایط اجتماعی وابسته است. پس تمسک به تز روشن فکران غیروابسته ی مانهایم یا افسانه ی پرولتاریای ناب مارکس و سنخ حاشیه نشین و بی طرف زیمل چندان گرهی از کار نمی گشاید.

۲. طبیعتاً هر قضاوت در مورد چیزی براساس معیاری صورت می گیرد. پس می توان انتظار داشت زمانی که نویسنده روایت مردمی را به تر از روایت دولتی معرفی می کند به احتمال یک روایت معیار یا ممتاز در ذهن داشته که امکان انجام این مقایسه را فراهم کرده باشد. حال آن که وقتی پذیرفتیم هر روایت به شرایط اجتماعی و تاریخی خود وابسته است، امکان وجود روایت خنثا و معیار وجود ندارد. بااین حساب مشخص نیست که نویسنده چه گونه به نقد و قضاوت پیرامون روایت های دیگر از جمله روایت دولتی پرداخته است.

از جهت دیگر به نظر می رسد نویسنده به نوعی شک گرایی افراطی دچار شده است. چراکه در مقام جمع بندی هیچ کدام از روایت های مردمی یا دولتی را مصون از تحریف ندانسته و به نوعی هر روایتی سویافته تلقی کرده است. روایت دولتی را تحریف کننده، بازاری، مخاطب سالار، متناقض و… و روایت مردمی را هم قریب به واقعیت (و نه مطابق با واقع)، متأثر از خودخواهی راوی و مبتلا به عدم صراحت در زمان و مکان تعریف شده اند. نباید غافل بود که درجه ای از شک در شکل متعادل آن که به «شک دستوری» مشهور است لازمه ی هرگونه برداشت غیرمنفعلانه و علی است. اما این با شک گرایی محض فاصله دارد. ایزالیا برلین معتقد است «شک ورزی اگر به افراط کشیده شود با منکرشدن نفس خودش در واقع خودش را می شکند.» (کوزر ۱۳۷۱: ۵۳۷) مشابه شکی که مارکس و فمینیست ها هرکدام در شقی از معارف موجود داشتند یا شکی که پل ریکوز در سنت های حاکم به خاطر ارتباط آن ها با منافع برخی از گروه ها روا می داشت از مقاله ی «دفاع مقدس دولتی؛ دفاع مقدس مردمی» هم بوی شک گرایی افراطی به مشام می رسد.

خلاصه آن که مقاله ی مذکور به لحاظ م