پاورپوینت کامل واژه‎شناخت؛ بررسی نوع واژه‎سازی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل واژه‎شناخت؛ بررسی نوع واژه‎سازی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل واژه‎شناخت؛ بررسی نوع واژه‎سازی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل واژه‎شناخت؛ بررسی نوع واژه‎سازی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

پرونده ای برای علی رضا کمری و پژوهش جنگ

واژه‎یابی، واژه‎گزینی، واژه‎چینی در آثار علی‎رضا کمری

چکیده

تلاش من در مقاله‎ی حاضر، نشان‎دادن اهمیت و جای گاه واژه‎ها و چگونگی گزینش، آرایش، پیرایش و چینش آن‎ها در شفاهیات و مکتوبات علی‎رضا کمری از حیث نقش آن‎ها در شناساندن مبانی نظری و روشی، نظام اندیشگی و یافته‎ها و دستاوردهای فکری اوست. پیش‎نیازهای این بررسی به شرح زیر بوده‎اند:

(۱) بازشناسی عمده‎ترین حوزه‎های مطالعاتی که نظام کلامی وی را از خود متأثر کرده‎اند،

(۲) بازشناسی موضوعاتی که بر آن‎ها تأکید و تمرکز و توجه بیش‎تری نشان داده است،

(۳) بازشناسی رویکردهایی که رد و نشان آن‎ها در آثار وی آشکارتر است،

(۴) بازشناسی برجسته‎ترین راه‎کارهایی که اغلب از آن‎ها سخن به میان آورده است،

(۵) بازشناسی مهم‎ترین مخاطبانی که روی سخن او در مکتوبات و شفاهیات به آن‎هاست و به منزله‎ی سطح فراخوان او محسوب می‎شوند.

اهدافی که از این بازجست مدنظر داشته‎ام عبارت بوده‎اند از:

(۱) نشان‎دادن تأثیرگذاری میزان معرفت یا اشراف و احاطه‎ی ایشان به موضوع/ موضوعات جنگ بر پویایی ذهنی و ورزیدگی زبانی وی در «ساخت» و «یافت» واژه‎های مناسب برای توصیف، تحلیل، تبیین، تعلیل و تشریح آن موضوع/ موضوعات،

(۲) نشان‎دادن تأثیرگذاری میزان غنای واژگانی در آثار وی – که خود نتیجه‎ی تبحر ذهنی و زبانی اوست – بر زایایی معرفت وی به موضوع/ موضوعات جنگ،

(۳) نشان‎دادن پیدایی و رشد رابطه‎ی تعاملی فوق در اثر «استمرار»، «استقرار» و «استقلال» فکری وی در موضوع/ موضوعات جنگ،

۱- بیان مسئله

مرداد امسال دقیقاً یک دهه از همکاری من و آقای کمری در واحد پژوهش دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه ی ‎هنری می‎گذرد. موقعیت – یا به تعبیر دیگران موهبت – همکاری با ایشان در طول این سال‎ها، برای من – در مقایسه با دیگران – مجال بیش‎تری فراهم آورد تا در باب مباحثی که مدت‎هاست وی به بررسی و مطالعه‎ی آن‎ها مشغول است، به شنودوگفت‎های نظری و روشی متعدد و طولانی بپردازم.

دورنمایی که از فعالیت خود در واحد پژوهش طراحی کرده بودم، ایجاب می‎کرد که ابتدائاً همه‎ی آن‎چه را که در ذهن و زبان و ضمیر این فرد درباره‎ی موضوعات جنگ می‎گذشت، از طریق برگزاری مناظره‎ها و مباحثه‎های دوسویه میان خودم و ایشان، به «گفت» درآورم. زیرا به گمانم هرکس که ایشان را می‎شناسد، به این ویژگی برجسته‎اش پی برده باشد که به‎رغم بهره‎مندی از گفتار رام و روان؛ سخت به گفت‎وگو تن می‎دهد و اغلب نیز از بیان همه‎ی آن‎چه در ذهنش می‎گذرد، تن می‎زند. بنابراین، به مدت سه سال، تمام هم و عزم خویش را بر این گذاشتم که هر جلسه‎ی گفت‎وشنود را به‎دقت مکتوب کنم و حروف‎چینی‎شده در اختیارش بگذارم و سپس با طرح سئوالات جدید، او را به گفت‎وگویی دیگر با خودم دعوت کنم که به درستی معلوم نبود کی پایان خواهد یافت.

اضافه‎شدن تدریجی به پروندان(فایل)های جلسات گفت‎وگوهایم با آقای کمری – که هزینه‎ی زمانی درخور توجهی را مصروف کتابت آن‎ها کرده بودم و تحت عناوین مصاحبه‎ها، مناظره‎های پژوهشی، پیش‎طرح‎(پروپوزال)های پژوهشی درباره‎ی جنگ، بایسته‎پژوهی‎های جنگ و… به سعی بی‎دریغ سرکار خانم خالدی حروف‎چینی و ثبت و ضبط شده بود – نشان می‎داد که در روندی آهسته – اما پیوسته و پنهان – منابع فکری و اندیشه‎ای علی‎رضا کمری در حال استخراج از معدنی به نام «ذهن» و ذخیره‎سازی در جایگاهی به نام «بایگانی واحد پژوهش» است.

بدیهی بود که گفت‎وگوهای من به تنهایی بسنده برای بازشناسی همه‎ی منابع فکری و اندیشه‎ای ایشان نباشد. می‎بایست می‎پذیرفتم که کاربرد ابزار دیالوگ یا شنودوگفت گرچه بسیار مهم و مؤثر برای اکتشاف و بیرون‎سازی این منابع بوده است، به قوت و ضعف بن‎مایه‎های علمی و معرفتی کاربَر آن نیز (که من بودم) بستگی دارد. بنابراین، در مرحله‎ی دوم از برنامه‎ی درازمدتی که طراحی کرده بودم، به سراغ صاحب‎نظرانی رفتم که دقت نظر، وسعت بینش، زاویه‎ی دید و رویکردهای متفاوت شان به موضوعاتی که دغدغه‎ی پژوهشی ما بود، علاوه بر این‎که به غنای اطلاعاتمان می‎افزود، به سئوالات مان دامن می‎زد و این نکته، بسیار مهم بود که الزاماً دریافت پاسخ موجب آگاهی‎افزایی نمی‎شود.

به مدت سه سال برگزاری این جلسات به قوت خود باقی بود. پیاده‎کردن گفته‎ها و اظهارنظرهای افراد حاضر در جلسه – با همه‎ی ظرافت‎های آن جلسات – مرارت‎بار بود، اما ملالت‎آور نه. آن‎چه به‎زعم دیگران – که بعضاً گزارش جلسات در اختیارشان قرار می‎گرفت – مُشتی سخنان بیهوده و نفس‎گیر و زمان‎سوز به‎نظر می‎آمد، مرا دقیقاً به همان علم گمشده‎ی پژوهش – به‎ویژه پژوهش جنگ – دلالت کرد؛ علم بازیافت. بازیافت انبوهه‎ی مطالبی که هر روز بیش از روز پیش روی هم انباشته می‎شوند و – اغلب – به محض خلق‎شدن در قالب گفتار یا نوشتار، می‎میرند یا دست‎کم به سرعت پیر می‎شوند و کسی حیات شاداب و سرزنده‎ی آن‎ها را به یاد نمی‎آورد.

این بصیرت – که در حین کار به آن دست یافته بودم – به دلگرمی و پشتگرمی‎ام افزود. ضمن این‎که به طرح سئوالات جدیدتر از آقای کمری منجر شد و باب گفت‎وگوهای علمی‎تر، روشمندتر و انتقادی‎تر با ایشان را بازکرد. گفت‎وگوهای مرحله‎ی دوم پس از سه سال، سرانجام در دو جلد سخت چاپ (گالینگور) در حجم مجموعاً ۹۰۰ صفحه گردآوری شد.

مرحله‎ی سوم کار کاملاً به پشتوانه‎ی علم بازیافت طراحی شد. من بر این علم بسیار تأکید می‎کنم زیرا بنای طرح و مسئله‎ام همین علم و ضرورت آشنایی (با) و کاربست آن است. بهره‎گیری از این علم موجب شد که در مرحله‎ی سوم از برنامه‎ی طراحی‎شده – که یک‎سال به طول انجامید – از مجموع آن‎چه از گفت‎وشنودهای این شش سال حاصل شده بود، فهرستی تهیه شود از موضوعات پژوهشی جنگ، ضرورت‎های انجام و اجرای آن‎ها، اهدافی که مدنظر است، دستاوردها و پیامدهایی که پیش‎بینی می‎کردیم در پی داشته باشد، موانعی که احتمال می‎دادیم پیش‎ روی خواهیم داشت، نقاط ضعفی که می‎بایست به قوت تبدیل می‎کردیم، نقاط قوتی که یقیناً تقویت آن‎ها ضروری بود، نیروی انسانی کارآمدی که می‎بایست برای آموزش و پرورش آن‎ها تدبیر می‎کردیم، کارگاه‎های آموزشی‎ای که می‎بایست با برگزاری آن‎ها استعدادهای بالقوه در پژوهش جنگ را فعلیت می‎بخشیدیم، سطوحی از سیاست‎گذاری، هدف‎گذاری و برنامه‎ریزی و اجرا که می‎بایست با نفوذ (در) و برقراری روابط همکاری با آن ها، می‎کوشیدیم اثرگذار باشیم و از نتایج آن به نفع پژوهش جنگ بهره‎برداری کنیم و… .

بند پایانی طرح مسئله‎ام، ارتباط آن را با علم بازیافت آشکارتر می‎کند. این علم – که ماهیتاً بر بُن‎لاد موادی بنا شده که از نظر دیگران ناچیز و کم‎ارزش و بی‎ارزش است – «نبود»، «کم‎بود» و «گم‎بود» بسیاری از اندیشه‎ها را در عرصه‎ی پژوهش جنگ به دید می‎آورد.

من این سه اصطلاح خوش‎آهنگ و سجع‎گونه را از آقای کمری وام گرفته‎ام و از کاربردشان در جمله‎ی پیشین این هدف را مراد کرده‎ام که بگویم حاصل کاوش دقیق همه‎ی آن‎چه طی سه سالِ مرحله‎ی دوم از صاحب‎نظران، پژوهشگران و استادان دانشگاه‎ها شنیده و ثبت و ضبط کرده بودم، بسیار شگفت‎انگیز بود: «کم‎بود» اندیشه‎ی پویا، خلاق، بومی، کاربردی و راهبردی و بعضاً «گُم‎بود» این اندیشه‎ها در انبوه و انباشت حرف‎های ریز و درشت و ندرتاً «نبود» آن‎چه به نام اندیشه و خردورزی قابل ارزش و اعتناست. از این حیث، تجزیه و تحلیل همه‎ی آن شنودوگفت‎ها در دستگاه بازیافت، چه بسیار بزرگ را که پیش چشمم درهم شکست و چه بسیار کوچک که – به مصداق ذره‎ای؛ آفتاب در میان – بزرگی‎اش را عیان ساخت.

من خیلی پیش از آن‎که بخواهم از منظر علم بازیافت به آثار مکتوب و شفاهی علی‎رضا کمری طی دهه‎ی شصت به این سو نگاه کنم، به گفت‎ونوشت‎ها، مصاحبه‎ها، پرسش‎ها و اظهارنظرهایی که درباره‎ی ایشان این‎جا و آن‎جا چاپ و منتشر شده‎ بود، نگاه کرده‎ام: نبود طرح پرسش‎های جدی و جدید – که سهل است – تکرار ملالت بار پرسش‎ها از ایشان، نبود نقدهای اساسی به نوشته‎ها و آرای نظری و روش وی و – حتی گاه – سرقت ناشیانه از مطالب او و نسبت دادن آن‎ها به خویش از سوی برخی اصحاب قلم، استقبال و عنایت مکرر داوران آثار پژوهشی جنگ به آثار قلمی قدیمی ایشان – در جایی که برخی از نوشته‎ها و گفته‎های جدید وی که نشان از تحول فکری او در نظر و روش دارد، نادیده مانده‎اند – و….

این «نبود» و «کم‎بود»‎ها، ضرورت واکاوی ژرف آثار علی‎رضا کمری را ایجاب کرد. با این همه، مسئله یا دشواره‎ی اصلی من این بود که بدانم وی – در مقام یکی از چهره‎های پژوهشی شناخته‎شده‎ی جنگ – در طول قریب به سه دهه فعالیت مستمر در این عرصه، دارای چه مانیفست(بیانیه)ی پژوهشی به لحاظ نظری و روشی است؟، بن‎مایه‎های معرفتی این مانیفست چیست؟ ژرفا و زایایی این معرفت را چگونه می‎توان بازشناخت؟ و….

از آن‎جا که به وجود رابطه میان ذهن و زبان باورمندم و یکی از تجلی‎گاه‎های معرفت به موضوع را زبان فرد و غنای واژگانی‎اش می‎دانم، در این مقاله به بازجست رابطه‎ی تعاملی میان میزان معرفت ایشان به موضوع جنگ و نوع واژه‎های وی از حیث غنا، استحکام، تنوع، تعدد، چینش و آرایش آن‎ها می‎پردازم.

گفتنی است مقاله‎ی حاضر، یکی از یافته‎های پژوهشی کتابِ در دست انتشار «پیوست‎نامه‎ی یادمانا[۱]» است که من آن را برای نخستین‎بار به قصد و خواست «نشریه‎ی هابیل» از مجموع فیش‎های تحقیق مذکور تهیه و تدوین و تنظیم و تحریر کرده‎ام.

۲- بازجست واژگانی در آثار علی‎رضا کمری جست‎وجوی واژگانی در آثار نامبرده، پنج محور عمده را دربرمی‎گیرد: حوزه‎های مطالعاتی، موضوعات، رویکردها، راه‎کارها، مخاطبان که در زیر، به هر یک از این پنج محور، به طور جداگانه می‎پردازم.

۲-۱- بازجست واژگانی به منظور شناسایی عمده‎ترین حوزه‎های مطالعاتی علی‎رضا کمری

بررسی واژگانی آثار آقای کمری نشان می‎دهد که سه حوزه به طور عمده از حیث طراحی رویکردها و منظرهای مطالعاتی، شیوه‎ها و روش‎های مطالعاتی، مسئله‎پردازی‎ها و موضوع‎یابی‎ها بیش‎ترین تأثیر را داشته که به ترتیب عبارت‎اند از ادبیات، تاریخ، فرهنگ.

به منظور نشان‎دادن تأثیرپذیری او از این سه حوزه؛ تنوع ترکیبات و اصطلاحاتی را که وی با نظرداشت سه حوزه‎ی مذکور در شفاهیات و مکتوبات خویش به کار برده است، به‎دقت استخراج و احصا کرده‎ام که ذیلاَ هر یک از آن‎ها را به تفکیک بر‎می‎شمارم.

۲-۱-۱- حوزه‎ی ادبیات

در این حوزه، بیش‎ترین ترکیب‎های وصفی و اضافی (که یا از قبل موجود بوده‎اند یا بعضاً ساخته‎ی ایشان است)، با واژه‎ی «ادبیات» صورت گرفته است و دو واژه‎ی «ادب» و «ادبی» بسامد کم‎تری داشته‎اند. از ‎این‎رو، از برشماری شاهدمثال‎های این دو دسته‎ی اخیر صرف‎نظر می‎کنم و فقط به گروه واژگان دسته‎ی اول می‎پردازم:

ادبیات آگاهی‎دهنده، ادبیات اجتماعی، ادبیات احیا، ادبیات اَخباری – اِخباری، ادبیات اختفا، ادبیات اخلاقی، ادبیات اسطوره‎ای/ اساطیری، ادبیات اسلامی، ادبیات اشراقی، ادبیات اصلاح‎خواهانه/ اصلاح‎طلبانه، ادبیات اصیل، ادبیات اعتراضی/ اعتراض/ معترض، ادبیات افسانه‎ای، ادبیات افشاگرانه، ادبیات انشاگرایی، ادبیات انفعالی/ منفعلانه، ادبیات انقلاب اسلامی، ادبیات بازدارنده، ادبیات بازداشتگاهی، ادبیات برانگیزاننده، ادبیات بعد از اسلام، ادبیات بی‎کلمه، ادبیات بی‎نیاز از ترجمه، ادبیات پارسی باستان، ادبیات پارسی میانه، ادبیات پایداری، ادبیات پژوهشی، ادبیات پهلوانی، ادبیات تاریخی، ادبیات تبلیغی، ادبیات تجربی، ادبیات تحقیق و تعقل، ادبیات تسلیم‎نشدگی در برابر شرایط موجود، ادبیات تعلیمی، ادبیات تقلیدی، ادبیات توده‎ای، ادبیات جبهه، ادبیات جعلی، ادبیات جنگ/ جنگ ایران و عراق، ادبیات جهادی، ادبیات حبسیه، ادبیات حکمی، ادبیات حماسی، ادبیات خاطره‎نویسی، ادبیات خاکستری، ادبیات خطیبانه، ادبیات داستانی، ادبیات دانشگاهی، ادبیات درباری، ادبیات درون‎پیله‎ای، ادبیات دفاع مقدس، ادبیات دفاعی، ادبیات دوره‎ی پهلوی اول، ادبیات دوره‎ی پهلوی دوم، ادبیات دینی، ادبیات رزمی، ادبیات رسانه‎ای، ادبیات رسانه ای – تبلیغی، ادبیات روشنفکری/ روشنفکرانه، ادبیات روشنگری/ روشنگرانه، ادبیات زندان، ادبیات ستیهنده، ادبیات سلسله دار، ادبیات سوگ و مویه و مرثیه، ادبیات سیاسی، ادبیات شِکوه، ادبیات شهادت، ادبیات صفوی/ صفویه، ادبیات صلح، ادبیات ضدبعث، ادبیات ضدجنگ، ادبیات طنز و مطایبه، ادبیات عاشورایی – کربلایی، ادبیات عرفانی، ادبیات عهدی، ادبیات عیّاری، ادبیات فتح و شکست‎، ادبیات قاجار/ قاجاریه، ادبیات قبل از اسلام، ادبیات قدسانی، ادبیات کهن ایران، ادبیات گریز از عادت‎مداری، ادبیات گله‎گذاری، ادبیات متعالی، ادبیات متعهد، ادبیات مدرسی، ادبیات مشروطیت، ادبیات مصالحه، ادبیات معاصر، ادبیات معاهده، ادبیات مقاومت، ادبیات ملتزم، ادبیات منثور، ادبیات منظوم، ادبیات مواجهه، ادبیات نصیحت‎کننده، ادبیات نمایشی، ادبیات نیایش، ادبیات هشداردهنده، ادبیات یادکردی – یادبودی.

۲-۱-۲- حوزه‎ی تاریخ

در آثار ایشان، بسامد ترکیبات به‎کاررفته با واژه‎ی «تاریخ» – در مقایسه با واژه ی «تاریخی» – بیش‎تر است: تاریخ آموزش و پرورش در ایران، تاریخ ادبیات، تاریخ اسلام (قبل و بعد از اسلام)، تاریخ اندیشه و فرهنگ در ایران، تاریخ انقلاب اسلامی، تاریخ ایران، تاریخ باستان، تاریخ تحلیلی، تاریخ ترکیبی، تاریخ تشیع، تاریخ تعلیم و تربیت در ایران، تاریخ‎ جنگ ایران و عراق، تاریخ ‎جنگ هشت ساله، تاریخ جنگ‎ها و مقاومت‎ها، تاریخ دانش و فرهنگ در ایران، تاریخ دفاع مقدس، تاریخ رباط‎ها، تاریخ سنتی، تاریخ شفاهی/ نقلی/ روایی، تاریخ عاشورا، تاریخ عقلانی، تاریخ فرهنگی، تاریخ کتبی، تاریخ مباحثه‎ای، تاریخ مجالس و حلقه‎های درسی، تاریخ محادثه‎ای، تاریخ محاضره‎ای، تاریخ مدارس، تاریخ مساجد، تاریخ مشروطیت، تاریخ معاصر، تاریخ معرفت‎جویی در ایران، تاریخ نحله‎های اسلامی، تاریخ نظامیه‎ها، تاریخ‎اندیشی، تاریخ‎پژوه(ی، ان، نه)، تاریخ‎پویی، تاریخ‎ساز(ی، ان)، تاریخ‎شفاهی، تاریخ‎شناخت، تاریخ‎شناس(ی، ان، انه) تاریخ‎فهمی، تاریخ‎کار(ان)، تاریخ‎گرا(یی، انه)، تاریخ‎مند، تاریخ‎نگار(ی، ان، انه)، تاریخ‎نگر(ی)، تاریخ‎‎نویس(ی، ان).

با وجود این، ترکیبات به کاررفته با واژه‎ی «تاریخی» در آثار وی تنوع بیش‎تری دارد:

آزادواری و آزاداندیشی تاریخی، ارزش تاریخی، ارزش گذاری تاریخی، استناد تاریخی، اسناد و مدارک و مستندات تاریخی، اشتباهات تاریخی، اصالت تاریخی، اعتبار تاریخی، انسان‎شناسی تاریخی، اهمیت تاریخی، بافت تاریخی، بایسته پژوهی ‎های تاریخی، برهه‎(های) تاریخی، بسته اندیشی تاریخی، پژوهش‎ها و تحقیقات تاریخی، پیامدها و دستاوردهای تاریخی، تأثیر و فایده‎ی تاریخی، تأملات تاریخی، تحریف تاریخی، تشکیک‎های تاریخی، تفسیرها و خوانش‎های تاریخی، تفقه تاریخی، تفکر تاریخی، تقدیرگرایی تاریخی، تناقض‎های تاریخی، جامعه‎شناسی تاریخی، جریان‎(های) تاریخی/ جریان های تاریخ نگری/ جریان های تاریخ نگاری، جزمی گرایی تاریخی، جهت‎گیری(های) تاریخی، چشم تاریخی، حادثه (حوادث) تاریخی، حساسیت و توجه تاریخی، حافظه ی تاریخی، حقیقت (حقایق) تاریخی، حوزه ها و مکتب های تاریخی، خاستگاه های تاریخی، خوش باوری تاریخی، دوره(های) تاریخی، دلالت تاریخی، دوره‎بندی(های) تاریخی، رخداد(های) تاریخی، روش‎شناسی تاریخی، زمینه‎های تاریخی، سبک ها و گونه های تاریخی، شأن تاریخی، شفاهیات تاریخی، شواهد و قراین تاریخی، صحت تاریخی، ضرورت و موضوعیت تاریخی، علم و تجربه‎ی تاریخی، فقر اندیشه‎ی تاریخی، فهم و ادراک تاریخی، قطعیت تاریخی/ عدم قطعیت و حتمیت تاریخی، گروه‎ها و طبقات تاریخی، گزاره‎های تاریخی، مجموعه های تراثی – تاریخی، مراجع و مآخذ تاریخی، مردم‎شناسی تاریخی، مشهورات و مسلّمات تاریخی، مطالعات و بررسی‎های تاریخی، معرفت تاریخی، مفروضات و بدیهیات تاریخی، مکاتب و نحله‎های تاریخی، مکتوبات تاریخی، منابع و متون تاریخی، مناظر و مرایای تاریخی، منزلت تاریخی، منظر و رویکرد تاریخی، مواد و مصالح تاریخی، مواریث تاریخی، نظریه‎های تاریخی، نقد و نظر‎های تاریخی، نقش و جایگاه تاریخی، نگاه و نگرش تاریخی، واقعه (وقایع) تاریخی، هویت تاریخی.

۲-۱-۳- حوزه‎ی فرهنگ

در آثار ایشان، بسامد ترکیبات به کاررفته با واژه‎ی «فرهنگ» – در مقایسه با واژه ی «فرهنگی» – بیش‎تر است:

فرهنگ احترام، فرهنگ اسطوره‎ای، فرهنگ اسلام/ اسلامی (قبل و بعد از اسلام)، فرهنگ اعتراف، فرهنگ انقلاب اسلامی، فرهنگ ایرانی، فرهنگ بومی، فرهنگ پایداری، فرهنگ پسااعتراف، فرهنگ تشییع و تدوین، فرهنگ تک‎گویی/ مونولوگ، فرهنگ جبهه، فرهنگ دینی، فرهنگ رفتاری، فرهنگ روایی/ نقلی/ شفاهی، فرهنگ سوگ/ سوگواری، فرهنگ شنودوگفت / دیالوگ، فرهنگ شیعه/ شیعی/ تشیع، فرهنگ عاشورا/ عاشورایی، فرهنگ عامه، فرهنگ عزاداری، فرهنگ قومی، فرهنگ کتابت/ کتابتی/ کتبی، فرهنگ کربلا/ کربلایی، فرهنگ کهن ایرانی، فرهنگ گفتاری، فرهنگ گفت‎وگو/ گفت‎وگویی، فرهنگ مدنی، فرهنگ مشترک، فرهنگ مویه و مرثیه، فرهنگ یادداشت‎نویسی.

با وجود این، ترکیبات به کار رفته با واژه‎های «فرهنگی» در آثار وی تنوع بیش‎تری دارد:

آثار و پیامدهای فرهنگی، آسیب‎ها و آفت‎های فرهنگی، احیای فرهنگی، استعمار فرهنگی، استکبار فرهنگی، اسناد و مدارک فرهنگی، اشتباهات فرهنگی، اشتراکات فرهنگی، اطلاعات فرهنگی، انسان‎شناسی فرهنگی، انقلاب فرهنگی، بایسته پژوهی ‎های فرهنگی، برنامه‎ریز(ی، ان) فرهنگی، بن‎مایه‎های فرهنگی، بنیه‎ی فرهنگی، بیداری فرهنگی، پای‎کاران فرهنگی، پدافند فرهنگی، پژوهش‎ها و تحقیقات فرهنگی، پیشینه‎شناسی فرهنگی، تحول فرهنگی، تصمیم‎گیر(ی، ان) فرهنگی، تعامل فرهنگی، تقابل‎های فرهنگی، تولیدات فرهنگی، تهاجم فرهنگی، جبهه‎ی فرهنگی، جریان‎(های) فرهنگی، جغرافیای فرهنگی، جنگ فرهنگی، جنگ‎شناسی فرهنگی، حوزه‎های فرهنگی، خدمات فرهنگی، خیانت‎های فرهنگی، دیالوگ‎ فرهنگی، رباط‎های فرهنگی، رصد‎گاه فرهنگی، رویارویی‎های فرهنگی، رویکردهای فرهنگی، ریشه‎های فرهنگی، زیست بوم فرهنگی، سیاست‎گذار(ی،ان) فرهنگی، شاخص‎ها/ شاخصه‎ها/ مشخصه‎های فرهنگی، طب/ طبیب فرهنگی، عقبه‎های فرهنگی، عملیات فرهنگی، غفلت‎های فرهنگی، فانوس فرهنگی، قتل‎های فرهنگی، کارگزار(ی، ان) فرهنگی، گرایش‎ها و تمایلات فرهنگی، لایه‎های فرهنگی، مبانی فرهنگی، مدیریت فرهنگی، مراکز و موسسات فرهنگی، مسئولان فرهنگی، مطالعات و بررسی‎های فرهنگی، مواریث فرهنگی، مواضع فرهنگی، مهندسی فرهنگی، نشانه‎های فرهنگی، نظام نشانه‎ای فرهنگی، نظام‎های فرهنگی، نفوذ فرهنگی، نکته‎های مغفول فرهنگی، نمایه‎های فرهنگی، نهادهای فرهنگی، نیروهای فرهنگی، وضعیت فرهنگی، هئیت و کسوت فرهنگی، همکاری فرهنگی، هوشمندی فرهنگی، هویت فرهنگی.

۲-۲- بازجست واژگانی به‎منظور شناسایی عمده‎ترین موضوعات طرح‎شده در آثار علی‎رضا کمری

با مروری بر گفت‎ونوشت‎های علی‎رضا کمری می‎توان به فهرستی – تقریباً – طولانی از موضوعاتی که ایشان به آن‎ها توجه نشان داده است، دست یافت. اما مهم‎ترین آن‎ها در سه حوزه‎ی مذکور – با توجه به بسامد و تنوع واژگان – عبارت‎اند از:

۲-۲-۱- خاطره(ات)

در این دسته، پنج نوع واژ‎ه‎یابی، واژه‎سازی، واژه‎گزینی و واژه‎چینی را در آثار علی‎رضا کمری بازشناخته‎ام:

دسته‎ی نخست، واژگانی که به شقوق متعدد خاطره(ات) نزد وی اشاره دارند و یادآوری آن‎ها در این‎جا و اختصاص جایگاهی جداگانه به آن‎ها صرفاً از حیث بسامدشان در آثار علی‎رضا کمری و در نتیجه، توجه ایشان به این مقولات است. این واژگان عبارت‎اند از:

خاطرات آزادگان، خاطرات آشپزخانه‎های جبهه، خاطرات اختفا، خاطرات اسرا، خاطرات افشاگرانه، خاطرات افعال یا کرده‎ها، خاطرات اعتراف‎گونه/ اعترافی، خاطرات بحران، خاطرات بسیجیان، خاطرات پناهگاه‎ها، خاطرات پیروزی، خاطرات تبعید، خاطرات تجاوز و تهاجم، خاطرات تحقیقی – تألیفی، خاطرات ترکیبی، خاطرات تک‎‎موضوعی، خاطرات جاده، خاطرات جانبازان، خاطرات جمعی، خاطرات جنگ، خاطرات حبس، خاطرات خانواده‎های تیرباران شدگان، خاطرات خانواده‎های کشته‎شدگان، خاطرات خودگفت، خاطرات خودنوشت، خاطرات دفاعی، خاطرات دگرنوشت، خاطرات دیده‎ها یا شنیده‎ها، خاطرات رزمندگان، خاطرات رسمی، خاطرات روزشمار، خاطرات زنان، خاطرات شاهدان واقعه، خاطرات شخصی، خاطرات شفاهی/ نقلی/ روایی، خاطرات شکست، خاطرات عروسی در پناهگاه‎ها، خاطرات عقب‎نشینی، خاطرات غیررسمی، خاطرات غیرمستقیم/ غیرارادی/ ناخودآگاه، خاطرات مستتر/ ضمنی، خاطرات فردی، خاطرات فرماندهان، خاطرات قومی، خاطرات کتبی/ نوشتاری/ مکتوب، خاطرات گریز از شهرها در بمباران‎ها، خاطرات گریز، خاطرات لایه‎های مطرود و منفور، خاطرات مستقیم/ ارادی/ خودآگاه، خاطرات معلمان، خاطرات مفصل، خاطرات ملی، خاطرات صاحبان گورهای دسته‎جمعی، خاطرات موضوعی پیایی، خاطره – داستان، خاطره – رمان، خاطره – سفرنامه، خاطره – گزارش، خاطره‎‎گفته‎(ها)، خاطره محور، خاطره‎نوشته(ها)/ خاطره‎نبشته‎(ها)، خاطره‎پرداز‎(ی، ان)، خاطره‎پژوه‎(ی، ان)، خاطره‎شناسی، خاطره‎گرا(یی، یان)، خاطره‎گو(یی، ان)، خاطره‎نگار(ی، ان)، خاطره‎نگاشته‎(ها)، خاطره‎نگر(ی)، خاطره‎نویس(ی، ان).

دسته‎ی دوم، واژگانی که ناظرند بر موضوع‎شناسی های علی‎رضا کمری از خاطرات. این واژگان عبارت‎اند از:

آسیب‎شناسی خاطرات، آفت پژوهی استفاده ی ابزاری – سیاسی – تبلیغاتی – مناسبتی – موسمی از خاطرات، آفت پژوهی انحصار تولید خاطرات در نهادهای دولتی، ادبیات خاطره‎نویسی، ارزش ادبی – فرهنگی خاطرات، ارزش و جایگاه تاریخی خاطرات، استناد و اعتبار خاطرات، اصالت محتوایی – موضوعی خاطرات، اصالت و دلالت در خاطرات، اقران و اشباه خاطرات، اهمیت گونه‎های متعدد زمان در خاطرات، بایسته‎پژوهی‎‎ها در خاطرات، بایسته‎های مغفول در خاطرات، تشکیک‎های معرفت‎شناختی به خاطرات، تولد یا حیات عینی و ذهنی خاطرات، حیات‎بخشی به خاطرات، خودیابی و خودباوری در خاطرات، دستمایه‎های مطالعات‎ی خاطرات، دوره‎های شکوفایی خاطره‎نویسی، روش‎شناسی مطالعه و تحقیق درباره‎ی خاطرات، ریخت شناسی خاطرات، سنجه‎های معرفتی در خاطرات، سیر و پیشینه‎ی خاطره‎نویسی، شاکله‎ی ادبی خاطرات، شاکله‎ی تاریخی خاطرات، شاکله‎ی فرهنگی خاطرات، طنز در خاطرات، عوامل موثر بر پیدایی و رشد خاطرات، قابلیت‎های مطالعاتی خاطرات، کارکردهای خاطرات، گونه‎شناسی خاطرات، گونه‎شناسی‎های زبان در خاطرات، مباحث نظری و عملی خاطرات، مبانی معرفتی – فلسفی خاطرات، نظریه‎پردازی درباره‎ی خاطرات، نقش و سهم خاطرات در… ، وجوه ارزشمندی خاطرات، ویژگی‎های خاطرات.

دسته‎ی سوم، واژگانی که ناظرند بر راه‎کارهای پیشنهادی علی‎رضا کمری به‎لحاظ نظری و روشی در عرصه‎ی خاطرات. این واژگان عبارت‎اند از:

آگاهی‎یابی به خاطرات، آموزش خاطره‎نویسی، آموزش روش های بازخوانی/ بینی در خاطرات، آموزش روش های مستندگویی/ نویسی در خاطرات، آموزش روش های منبع شناسی/ پژوهی در خاطرات، اهتمام به نظریه پردازی خاطرات، اهتمام جمعی به خاطره‎نویسی، بازآفرینی خاطرات، بازبینی خاطرات، بازپردازی خاطرات، بازپروری خاطرات، بازتعریف خاطرات، بازتولید خاطرات، بازجست خاطرات، بازخوانی خاطرات، بازروایی خاطرات، بازسازی خاطرات، بازشناسی خاطرات، بازکاوی خاطرات، بازگفت خاطرات، بازنگری خاطرات، بازنوشت خاطرات، بازیابی خاطرات، بازیافت خاطرات، بررسی علمی و نظری خاطرات، برگزاری مسابقات خاطره نویسی، بهره‎گیری از خاطرات، تأسیس بانک خاطرات، تأسیس رشته ی مطالعات فرهنگی درباره ی خاطرات، تأسیس کارگاه‎های خاطره‎پژوهی، تأسیس کارگاه‎های خاطره‎شناسی، تأسیس کارگاه‎های خاطره‎نویسی/ گویی، تبیین و تنقید خاطرات، تحریر خاطرات، تحقیق و پژوهش روشمند خاطرات، تحلیل و تفسیر خاطرات، تهیه و تدوین نظام نامه ی علمی – عملی – حقوقی برای تصحیح و تنقیح و تدوین و تولید خاطرات، تقویت مبانی نظری خاطرات، ثبت و ضبط خاطرات، جهت‎دهی خاطرات، چاپ و نشر و توزیع خاطرات، درنگ و درایت در خاطرات، دسته‎بندی و رتبه‎بندی و گونه‎شناسی خاطرات، دست‎یابی به خاطرات، سازمان‎دهی خاطرات، سامان‎دهی خاطرات، فرهنگ‎سازی خاطره‎نویسی، کاربست رویکردها و رهیافت‎های متعدد درباره‎ی خاطرات، کاربست نگرش‎ها و شیوه‎ها و روش‎های جدید در مطالعه‎ی خاطرات، گردآوری خاطرات، مسئله‎یابی در خاطرات، مطالعه‎ی دقیق خاطرات، معرفت‎یابی از خاطرات، موضوع‎یابی‎ در خاطرات، نظم‎دهی به خاطرات، نکته‎یابی از خاطرات، نگاه اسنادی به خاطرات، نهادینه کردن استناد در خاطرات، نهادینه کردن خاطره‎نویسی.

دسته‎ی چهارم، واژگانی که ناظرند بر شقوق ابداعی علی‎رضا کمری از خاطره و خاطرات. این واژه‎ها عبارت‎اند از:

خاطره – آداب و آیین، خاطره – اسناد، خاطره – اعیاد، خاطره – افسانه، خاطره – اوراد، خاطره – بنا، خاطره – تشفی خاطر، خاطره – جزوه‎های دست‎نوشت، خاطره – حدیث نفس، خاطره – حسب‎الحال، خاطره – خیال، خاطره – سیر آفاق و انفس، خاطره – شعر، خاطره – مَتَل، خاطره – مراسم و مناسک، خاطره – مزار، خاطره – نامه، خاطره – نشانه، خاطره – نماد، خاطره – وصیت‎نامه، خاطره‎آوا، خاطره‎‎اجسام، خاطره‎احجام، خاطره‎بو، خاطره‎رنگ.

دسته‎ی پنجم، واژگانی که ناظرند بر ترکیب‎سازی‎های علی‎رضا کمری از واژه‎ی خاطره و خاطرات. این واژگان عبارت‎اند از:

خاطره آگاهی، خاطره‎آموز، خاطره‎باز، خاطره‎بازآفرین، خاطره‎بازپرداز، خاطره‎ بازساز، خاطره بازنگر، خاطره‎بازنوشت، خاطره بازیاب، خاطره پرداخته‎ها، خاطره پژوهی‎نگاری دگرنوشت، خاطره‎پسندی، خاطره‎پو، خاطره‎تدوین‎گر، خاطره جمع‎کنی، خاطره‎جو، خاطره‎خوان، خاطره‎خواه، خاطره‎دار، خاطره‎زدگی، خاطره‎سازی، خاطره‎سوزی، خاطره‎شناخت، خاطره‎شنوی، خاطره‎صاف‎کنی، خاطره‎فروش، خاطره‎فهمی، خاطره‎کار، خاطره‎کاو، خاطره‎گردآورنده، خاطره‎گفتار، خاطره‎گیری، خاطره مشاعی – مشترک، خاطره‎نوشتار، خاطره‎واره، خاطره‎ورزی، خاطره‎یاب، خاطره‎ی‎ دگرگرفت.

۲-۲-۲- روایت

در این دسته، سه نوع واژ‎ه‎یابی، واژه‎سازی، واژه‎گزینی و واژه‎چینی در آثار علی‎رضا کمری قابل تشخیص است: دسته‎ی نخست، واژگانی که ناظرند بر شقوق متعدد روایت نزد ایشان. این واژگان عبارت‎اند از:

روایت ادبی – تاریخی، روایت ادبی، روایت اسطوره‎ای، روایت اولیه، روایت برساخته، روایت بومی، روایت تاریخی – فرهنگی، روایت تاریخی، روایت ثانویه، روایت جامع، روایت جنگ، روایت حماسی – ارزشی – تبلیغی، روایت دینی، روایت ذهنی، روایت رزمندگان، روایت رسمی، روایت سیاسی – نظامی، روایت شاهدان و ناظران، روایت شفاهی، روایت شکست، روایت عاشورایی – کربلایی، روایت عاطفی، روایت عقلانی، روایت عینی، روایت غیررسمی، روایت فتح و پیروزی، روایت فراعینی، روایت فرماندهان جنگ، روایت فرهنگی، روایت قومی، روایت کتبی، روایت کنشگران رویدادها در همه‎ی سطوح، روایت مردمی، روایت مستند، روایت ملی – وطنی، روایت نوشتاری، روایت همسران شهدا، روایت هنری.

دسته‎ی دوم، واژگانی که ناظرند بر موضوع‎شناسی‎های علی‎رضا کمری از روایت. این واژگان عبارت‎اند از:

آسیب‎شناسی روایت، آشفتگی فعالیت نهادهای متولی روایت، آفات یکسان‎سازی در روایت، آمیختگی زبان روایت با… ، ابهام در روایت، ارزش بالاصاله‎ی روایت، استناد و اعتبار در روایت، اشکال متعدد بازروایی روایت، اصالت و دلالت در روایت، انداموارگی در روایت، بازشناسی چیستی روایت، بافت روایت، بایسته پژوهی های روایت، برساختگی روایت، پرسش‎های معرفت‎شناختی درباره‎ی روایت، پیامدهای بازروایی روایت، بافتار روایت، تأثیرپذیری روایت از… ، تأثیرگذاری روایت بر… ، تحلیل روایت، تدوین‎گر روایت، تکثر روایت، تنوع راویان روایت، تنوع مخاطبان روایت، جایگاه راوی در روایت، جایگاه روایت در نظام تبلیغی – ارزشی، جایگاه روایت در نظام فرهنگی، جایگاه سلامت نفسانی و اخلاقی راوی در روایت، جایگاه علم و آگاهی راوی در روایت، جعل روایت، چرایی و چگونگی بازروایی روایت، خلاقیت و ابداع در روایت، خوانش روایت، خوانش‎های متفاوت در روایت، دخل و تصرف در روایت، درهم‎تنیدگی روایت با… ، درنگ در روایت، رمزگان در روایت، رویکرد ادبی به روایت، رویکرد انتقادی به روایت، رویکرد تحقیقی – پژوهشی به روایت، رویکرد حماسی – عاطفی به روایت، رویکرد دینی به روایت، رویکرد شیعی – عاشورایی به روایت، رویکرد مطالعات فرهنگی به روایت، رویه‎های دلالت در روایت، زبان و زمان در روایت، زمینه‎های ادبی روایت، زمینه‎های تاریخی روایت، زمینه‎های سیاسی – اجتماعی روایت، ساختار روایت، ساختارمندی در روایت، سامان‎دهی و جهت‎بخشی روایت، سبک مندی در روایت، سیاست‎زدگی در روایت، شأنیت فرازمانی – فرامکانی روایت، شیوه‎های بارورکردن مرجع روایت، شیوه‎های بازآفرینی روایت، شیوه‎های دسته‎بندی و رتبه‎بندی روایت، شیوه‎های گردآوری روایت، صورت‎بندی روایت، کاربست درایت در روایت، کارکردهای روایت، کمک به زایش مرجع روایت، گستردگی و پراکندگی روایت، گفتمان ارزشی – حماسی در روایت، گفتمان تبلیغی در روایت، گفتمان سیاسی در روایت، گونه‎شناسی بازنمایی‎ها در روایت، گونه شناسی خوانشگران روایت، گونه شناسی مخاطبان روایت، گونه شناسی مراجع روایت، لهجه‎ها و گویش‎ها و تکیه‎کلام‎ها در روایت، مأخذشناسی روایت، متن روایت، متولیان (پای‎کاران، دست‎اندرکاران، مشتغلان، مسئولان) روایت، محاسبه و معاینه در روایت، مراقبت و محافظت از روایت، مستندسازی روایت، معنای معرفت‎شناختی روایت، منوط‎‎‎بودن ادراک روایت به… ، موضع و وضعیت در روایت، مویدات بیرونی روایت، نابسندگی مباحث نظری و روشی در روایت، نشانه‎شناسی روایت، نظام استعاره در روایت، نگاه کلان به روایت، نگاه گفتمانی به روایت، نیازمندی روایت به… ، وفاق و اجماع نسبی در روایت.

دسته‎ی سوم، واژگانی که ناظرند بر جایگاه روایت نزد علی‎‎رضا کمری به‎‎مثابه شاخه‎ای فرعی اما بسیار مهم به لحاظ علمی و معرفتی. این جایگاه را از ترکیباتی که وی در آن‎ها نظر به نقش روایت در پژوهش، پرورش، آفرینش، نگارش، نگرش، گرایش، کاوش، جستن، ساختن و شناختن دارد، می‎توان ادراک کرد. این واژگان عبارت‎اند از:

روایت‎آفرینی، روایت‎پردازی، روایت‎پژوهی، روایت‎جویی، روایت‎زدگی، روایت‎سازی، روایت‎شناسی، روایت‎کاوی، روایت‎گرایی، روایت‎گویی، روایت‎نگاری، روایت‎‎نگری، روایت‎نویسی.

۲-۲-۳- اسناد

در این دسته، سه نوع واژه گزینی، واژه یابی و واژه چینی را در آثار علی رضا کمری می توان بازشناخت:

دسته ی نخست، واژگانی که ناظرند بر شقوق متعدد اسناد نزد ایشان. این واژگان عبار ت اند از:

اسناد اداری، اسناد انقلاب اسلامی، اسناد بالفعل، اسناد بالقوه، اسناد پایداری/ مقاومت، اسناد پردازش شده، اسناد تصویری/ دیداری، اسناد جعلی/ برساخته/ ساختگی/ مصنوعی، اسناد جنگ، اسناد حقوقی/ خاص، اسناد خاموش، اسناد خصوصی، اسناد داخلی و خارجی در وزارتخانه ها و سازمان های دولتی، اسناد دفاع مقدس، اسناد دولتی، اسناد دیوانی، اسناد رسمی، اسناد رسمی از مکاتبات دولتی، اسناد رسمی از مکاتبات و مذاکرات سیاسی، اسناد رسمی فرهنگی و تبلیغاتی، اسناد رسمی نخست وزیری و ریاست جمهوری، اسناد رسمی نهادهای اطلاعاتی و مدیریتی، اسناد رسمی اقتصادی و مالی، اسناد رسمی نهادهای امدادی و بهداشتی و بیمارستانی، اسناد رسمی یگان های نظامی و انتظامی، اسناد زنده، اسناد سازمان ها و مراکز و نهادها، اسناد سیاسی، اسناد شخصی، اسناد شفاهی، اسناد صوتی/ شنیداری، اسناد طبیعی، اسناد غیردولتی، اسناد غیررسمی، اسناد فراملی، اسناد فرهنگی، اسناد فیزیکی، اسناد کتبی/ مکتوب، اسناد متافیزیکی، اسناد مرجع، اسناد مکمل، اسناد ملی، اسناد موزه ای/ حجمی/ مادی، اسناد نظامی، اسناد هویتی.

دسته ی دوم، واژگانی که ناظرند بر راه کارهایی که وی درباره ی اسناد طرح کرده است. این واژگان عبارت اند از:

انجام و اجرای مطالعات اسنادی، برگزاری نشست‎های تخصصی درباره‎ی اسناد، به‎روزشدن مراکز اسنادی، بهره‎برداری شایسته از اسناد، تأسیس بانک اسناد، تأسیس پایگاه اطلاع‎رسانی اسناد، تأسیس رشته‎ی مربوط به اسناد، تأسیس سامانه‎ی مرکزی – ملی اسناد، تأسیس فرهنگستان مطالعات و تحقیقات اسنادی، تشکیل تیم‎های تحقیق اسنادپژوهی، تشکیل شورای سیاست‎گذاری اسناد، تشکیل شورای علمی اسناد، تمرکز مراکز اسنادی، تولید نشریات علمی – تخصصی اسناد، ثبت و ضبط اسناد، داده‎پردازی اسناد، دست‎یاب کردن بحارالانوار اسناد، سامان دهی اسناد، شناساکردن مجموعه مراکز اسنادی، طبقه بندی اسناد، گردآوری اسناد، گونه شناسی اسناد، گویاسازی اسناد، معیارپژوهی برای بازشناسی، طبقه‎بندی، تفکیک، پالایش، گزینش و موضوع‎بندی اسناد.

دسته‎ی سوم، واژگانی که ناظرند بر موضوع‎شناسی های وی از اسناد. این واژگان عبارت‎اند از:

آسیب‎شناسی اسناد، آفات عدم فرآوری اسناد، آفات نگهبانی صرف از اسناد، آفت‎پژوهی نبود انداموارگی در میان مراکز اسنادی، آفت‎پژوهی نبود پژوهش‎های مستقل درباره‎ی اسناد، آفت‎پژوهی نبود روش و اندیشه در مراکز گردآوری و نگهداری اسناد، اهمیت و جایگاه اسناد در مطالعات علوم انسانی/ علوم اجتماعی، بازشناسی راهبردهای شناختی درباره‎ی اسناد، بررسی راه‎کارهای تسهیل خدمات در اختیارگذاری اسناد، بسامدپژوهی واژگان، تکیه‎کلام‎ها، تأکید و سفارش‎ها در اسناد (با تأکید بر مستندات مکتوب جنگ، یادنوشت‎ها، نامه‎ها و… به‎ویژه وصیت‎نامه‎های شهدا)، تصحیح‎پژوهی اسناد، چالش‎های فراروی اسناد، خلأپژوهی به منظور رفع کاستی‎ها در مطالعات اسنادی، دستورپژوهی اسناد (از حیث ساختار کلمات، جملات، عبارت‎پردازی‎ها، پاراگراف‎ها، آغازه‎ها و پایانه‎ها به ویژه در وصیت‎نامه‎های شهدا)، رابطه ی عافیت و امنیت و اسناد، رابطه ی عاقبت‎اندیشی و اسناد، رابطه ی مصلحت و اسناد، رفتارپژوهی مراکز نگهداری اسناد از حیث در اختیارنهادن اسناد به مراجعان، روش‎شناسی مطالعات اسنادی، سوانح‎پژوهی اسناد، سیاست‎پژوهی از سیاست‎گذاری‎های مراکز اسنادی، شناخت مستندات مکتوب، فهرست پژوهی از فهارس اسنادی، گونه‎شناسی مشکلات ثبت و ضبط و نگهداری اسناد، گونه‎شناسی مشکلات گردآوری اسناد، مسئله‎شناسی اسناد، مستندپژوهی اسناد، موضوع‎شناسی اسناد، نمایه‎پژوهی از نمایه‎های اسنادی.

۲-۲-۴- تاریخ شفاهی

گفتنی است، در میان موضوعات مربوط به حوزه‎ی تاریخ، دو موضوع «تاریخ و فرهنگ عامه» و «تاریخ‎نگاری و تاریخ‎نگری جنگ ایران و عراق» نیز در آثار علی‎رضا کمری برجسته می‎نمایند. اما چون در این‎جا – همان‎طور که پیش‎تر اشاره کردم – «بسامد» و «تنوع» واژگان به‎کاررفته حائز اهمیت است، تاریخ شفاهی – که وی آن را با اسامی دیگری چون «تاریخ محادثه‎ای»، «تاریخ محاضره‎ای»، «تاریخ مباحثه‎ای» نیز نامیده است – از این هر دو جنبه بر دو موضوع مذکور پیشی می‎گیرد. در این دسته، سه نوع واژه‎یابی، واژه‎گزینی، واژه‎چینی در آثار وی می‎توان بازشناخت:

دسته‎ی نخست، واژگانی که وی به کمک‎ آن‎ها از تاریخ شفاهیِ لایه‎های متعدد اجتماعی یادکرده است. این واژگان عبارت‎اند از:

تاریخ شفاهی بازار و بازاریان، تاریخ شفاهی بافت قدیمی شهر در شکل کوچه و محله و خانه، تاریخ شفاهی پاساژها و فروشگاه‎های بزرگ، تاریخ شفاهی تبدیل چشمه‎ها و قنوات به آب لوله‎کشی، تاریخ شفاهی تیمچه‎ها، کاروانسراها، بازارها، تاریخ شفاهی جهاد سازندگی، تاریخ شفاهی حِرَف و صنایع سنتی، تاریخ شفاهی دستفروشی و بساط، تاریخ‎ شفاهی زندانیان سیاسی، تاریخ شفاهی صنایع نو، تاریخ شفاهی طبقه‎ی کارمند و حقوق‎بگیر، تاریخ شفاهی فعالیت‎های خدماتی اداری، تاریخ شفاهی کشاورزی و محصولات باغی، تاریخ شفاهی مساجد، تکایا، حسینیه‎ها، زائرخانه‎ها، تاریخ شفاهی موسسات عام‎المنفعه و خیریه، تاریخ شفاهی واردات و صادرات محصولات سنتی و صنعتی و کشاورزی.

دسته‎ی دوم، واژگانی که وی به کمک‎ آن‎ها به موضوع‎شناسی تاریخ شفاهی پرداخته است. این واژگان عبارت‎اند از:

ابتنای تاریخ شفاهی بر… ، اعتبار و اصالت مستقل موضوع در تاریخ شفاهی، انقلاب اسلامی و جنگ ایران وعراق و تاریخ شفاهی، اهمیت زبان در تاریخ شفاهی، اهمیت موضع و وضعیت در تاریخ شفاهی، بایسته‎پژوهی‎ها در تاریخ شفاهی، بایسته‎کاری‎های راهبردی در تاریخ شفاهی، پیشینه و پشتوانه‎های تاریخ شفاهی، تفکیک تاریخ شفاهی از… ، تمایز و تفاوت تاریخ شفاهی با… ، جایگاه اسناد در تاریخ شفاهی، جایگاه طرح سوال در تاریخ شفاهی، جایگاه نقد و نظر عالمانه در تاریخ شفاهی، جایگاه یاد و حافظه در تاریخ شفاهی، چشم تاریخ‎بین و ذهن تاریخ شناخت در تاریخ شفاهی، چیستی تاریخ شفاهی، رویکردها و مطالعات انتقادی در تاریخ شفاهی، الزامات تاریخ شفاهی، ژرف‎کاوی در تاریخ شفاهی، شگردها و فنون مصاحبه در تاریخ شفاهی، شیوه‎ها و نگرش‎ها‎ی نوپدید در تاریخ شفاهی، طبقات خواص یا فرادست در تاریخ شفاهی، عوامل موثر بر پیدایی و رشد تاریخ شفاهی، فرااندیشگی در تاریخ شفاهی، گونه‎شناسی مصاحبه در تاریخ شفاهی، ماهیت میان‎رشته‎ای – فرارشته‎ای تاریخ شفاهی، مسئله‎شناسی و موضوع‎یابی در تاریخ شفاهی، مطالعات نظری در تاریخ شفاهی، ملاحظات حکومتی در تاریخ شفاهی، ملاحظات روش‎شناختی در تاریخ شفاهی، منافع شخصی در تاریخ شفاهی، موانع و چالش‎های فراروی مصاحبه‎گر در تاریخ شفاهی، نظام استبدادی در تاریخ شفاهی، نقش بن‎مایه‎های دینی – اعتقادی مصاحبه‎گر در تاریخ شفاهی.

دسته‎ی سوم، واژگانی که وی به کمک‎ آن‎ها به بیان برخی راه‎کارها در تاریخ شفاهی پرداخته است. این واژگان عبارت‎اند از:

آموزش تخصصی دست‎اندرکاران تاریخ شفاهی، برقراری ارتباط معنادار میان مراکز تاریخ شفاهی، برگزاری نشست‎های تخصصی درباره‎ی تاریخ شفاهی، تأسیس قرارگاه مرکزی هدفگذار، سیاست‎گذار و نظارت‎کننده‎ بر تولیدات تاریخ شفاهی، تهیه و تدوین نظام‎نامه‎ی علمی – عملی – حقوقی برای پای‎کاران تاریخ شفاهی.

۲-۲-۵- اطلاعات

ضروری است ابتدائاً تصریح کنم که این موضوع در آثار علی‎رضا کمری – اغلب و در وهله ی نخست – به معنای مطلق شناخت و آگاهی یا – در وهله ی دوم – مواد و منابع خامی که بازشناسی و گردآوری و فرآوری و در اختیارگذاری آن‎ها به آگاهی و شناخت منجر می‎شود، به کار رفته است. وی از همین منظر – یعنی تأثیر اطلاعات بر شناخت – به خاطرات، اسناد، روایات (در همه‎ی شقوق متعددی که از آن‎ها یاد کرده‎ام) نگاه کرده و بر گردآوری آن‎ها در سامانه‎ای مشخص و مستقل تأکید ورزیده است. حال با این توضیح، واژه‎یابی‎ها و واژه‎گزینی‎ها و واژه‎سازی‎های او را در این خصوص به دو دسته می‎توان تقسیم کرد:

دسته‎ی نخست، واژه‎هایی که وی به کمک آن‎ها بر ضرورت گردآوری و در اختیارگذاری اطلاعات – به‎مثابه مواد خام شناخت – در مراکز اطلاع‎رسانی تصریح کرده است. او در این گروه – عمدتاً – کیفیت اطلاعات و اطلاع‎رسانی در مراکز مربوطه را مدّنظر ق