پاورپوینت کامل طرح جلدهایی که قابل فهم نیستند ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل طرح جلدهایی که قابل فهم نیستند ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل طرح جلدهایی که قابل فهم نیستند ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل طرح جلدهایی که قابل فهم نیستند ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

نقدی بر طرح جلدهای نشریه ی هابیل

صحبت پیرامونِ طرح جلد یکی از نشریاتِ فاضل کشورمان است؛ «هابیل». البته نقد من برمی گردد به این که طرح جلد این فضل نامه نتوانسته است اهداف واقعی محتویات اش را نماینده گی کند. فرض مان این است که همین الآن نشریه ی معظم هابیل را برای اولین بار پیش روی خود گذاشته اید و می خواهید بفهمید که طرح جلدش چه می خواهد بگوید.

بگذارید من هم کمک تان کنم. ابتدا به این فکر کنید که اهداف خود نشریه چیست و محتویات آن چه گونه و با چه هدفی در کنار هم چیده شده اند تا بفهمید طرح روی جلدش چه سیاستی را برگزیده است. جواب چیست؟ طرح روی جلدشان براساس کدام روی کرد است؟ مشتری مدار؟ جوان پسند؟ مردمی؟ روشن فکرانه؟ واقعاً کدام یک از این پارامترها برای زینت بخشی روی جلد به چشم می آید؟

برای پاسخی دقیق تر به این سوآل اجازه دهید کمی در پیرامون مان غور کنیم. امروز نشریات عالم آموخته اند متناسب با روی کردهای شان طرح روی جلدشان را انتخاب نمایند. منتها در ایران ما، نتیجه ی کار همه ی این روی کردهای متفاوت در طرح روی جلد چندان متفاوت نیست. مثلاً «نشریات زرد» برای این معنا دست به دامان چهره های جنجالی می شوند؛ مانند آن هایی که مشکل اخلاقی پیدا کرده اند و یا کارشان به دادگاه ها کشیده شده است و از این قبیل. اساساً طرح روی جلدشان می شود کسی که غالب آدم ها می شناسدشان. اگر درست نگاه کنی و به بقیه ی نشریات داخل کشور نظر بیاندازی می بینی که همین روی کرد برای بقیه ی نشریات، حتی همان هایی که دعوی آگاهی و روشن گری دارند نیز صادق است. غالب نشریات این سرزمین سعی می کنند روی جلدشان انسان هایی معروف قرار بگیرند. چون همه ی این ها دغدغه ی فروش دارند و بنا بر اصل مشتری مداری که گه گاه به عوام زده گی پهلو می زند آن چه که مخاطب دوست دارد بچشد را زیر زبان اش می گذارند.

مثال های زیادی از این باب وجود دارد. مثلاً نشریه ی «مهرنامه» در اول این شماره اش دو تن از آقازاده گان علوم انسانی را لایق روی جلد دانسته است. (همین مانده بود که آقازاده گی به علوم انسانی این خاک سرایت کند که متأسفانه سرایت کرد؛ پدیده ای نادر در تمام تاریخ علوم انسانی!) یا مثلاً روی جلد نشریه ی «پنجره» هر بار یکی از چهره های سیاسی این مرز و بوم است؛ مگر این که اتفاق نادری بیافتد و به واسطه ی شاگردان یک فیلسوف شفاهی این طرح جلد به عناصری فرهنگی و ادبی اختصاص یابد. اوضاع «هم شهری جوان» و «چل چراغ» در این باب نزدیک تر به نشریات زرد است. کوتاه آن که طرح روی جلد انسان های مشهور در حالات مختلف یکی از شایع ترین روش ها برای جذب مخاطب است. عملی که در ایران از مرز یک روش در میان روش ها گذر کرده است و تبدیل شده به اصلی که تقریباً همه ی نشریات معروف آن را پی گیری می کنند. چنین می شود که وقتی نشریه ای بدون رعایت کردن این نُرم های عوام گرایانه قدم به عرصه ی مطبوعاتی می گذارد در به ترین حالت با تعجب خواننده مواجه می شود. اما بحث اصلی در این است آیا روی کرد هابیل با اهداف اش هم خوانی دارد؟

توضیح این مسأله ضروری است که طرح روی جلد نشریات