پاورپوینت کامل آرما؛ داستان یک حلقه ی زنجیر ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آرما؛ داستان یک حلقه ی زنجیر ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آرما؛ داستان یک حلقه ی زنجیر ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آرما؛ داستان یک حلقه ی زنجیر ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

«نسل» در علوم اجتماعی، به مجموعه ی کسانی گفته می شود که در یک مقطع زمانی مشخص تولد یافته و دارای آن میزان از شباهت های فرهنگی و اجتماعی با هم باشند که بتوان از مجموع کسان دیگر تمایزشان بخشید.

«شکاف نسلی» (Generation Gap ) را هم به تضادی اطلاق می کنند که خصوصاً در جوامع امروزی، بین نسل جوان و سلایق، ارزش ها، آرمان ها و باورهاش با نسل پیشین و نگرش سنتی اش پدید آمده است. پدیده ای که امروزه جوامع بسیاری با آن دست به گریبانند و می کوشند از طریق روش ها یی جای گزین نظیر تعامل میان نسلی، از اثرات مخرب وجهه ی اعتراضی آن برای ثبات جامعه بکاهند[۱].

درباره ی جامعه ی معاصر ایران هم برخی بر این مدعایند که جوانان نسل سوم انقلاب را آرمان و ارزش و شیوه ی زندگی متفاوت و حتی متعارضی است با نسل دوم؛ یعنی نسل جوانان دیروز که با هدایت نسل اول، انقلاب را به پیروزی رساندند، در جنگ تحمیلی شرکت جستند و در این سالیان، به تناوب بر مسند قدرت و مدیریت نظام تکیه زده اند. به باور برخی، این فاصله آن قدر هست که بتوان از وجود شکاف سخن راند[۲].

این ادعا، که امروز دیگر اصطلاحاً تیتر نیست و از سکه افتاده است، حدود پنج سال پیش و مانند بسیاری دیگر، دغدغه ی اصلی من که آن هنگام هنوز تازه دانشجویی پرشور بودم، محسوب می شد. بر آن شدم تا با گردآوردن چندنفر از هم کلاسی ها و هم رشته ای هام (مهدی شیرزاد، نرگس ولی بیگی و مهرناز گلستانه)، به بررسی صحت و سقم این مدعا بپردازیم. حاصل کار مجموعه گفت وگوهایی شد با جمع متنوعی از صاحب نظران، اساتید و شخصیت های فرهنگی و سیاسی کشور. مجموعه ای که «آرما» نام گرفت؛ به کنایه از «آرمان»ی که ناتمام ماند.

آن سه دیگر را نمی دانم؛ من اما گاه که به آن روزها و جلسات مان و این گفت وگو ها می اندیشم، ناخودآگاه لب خندی بر لبانم نقش می بندد. لب خندی از جنس خنده های ریز و زیرکانه ی پیران بر شیطنت های خام و درعین حال شیرین جوانانه! در دفتر خاطرات ذهنم از آن روزها، تصویر چهار جوان پرشور نقش بسته است که شاید به اقتضای دانشجوی جامعه شناسی بودن و شاید هم متأثر از امواج متلاطم دوم خرداد، خواب و خوراک شان شده بود این که چرا نسل قبلی (که هم سن وسال های پدران شان باشند) را چندان سرِ تفاهم و سازش با نسل امروز (که هم سن وسال های خودشان باشند) نیست. و چرا درک نمی کنند نسل امروز در چه گردابی از بی هویتی و بی آرمانی دست و پا می زند؟ و چرا کاری نکردند؟ و چرا کاری نمی کنند؟ تصویر چهار جوان طلب کار که ادبیات و بیان شان درست به دادستان ها در دادگاه می ماند. یا لااقل به وکلا. وکلایی که نه از یکی دو نفر، بل که از یک نسل حکم نمایندگی دارند و حال می خواهند اقامه ی دعوا کنند.

آلبوم خاطرات را که در ذهنم ورق می زنم و تصاویر آن جلسات گفت وگو و آن رگ گردن بیرون زدن ها و آن با تمام وجود بحث کردن ها و آن قانع نشدن ها که برایم تداعی می شود، حس می کنم انگار کمی بیش از چهار پنج سال پیر شده ام!

همه ی دعوای آن روز ما این بود که چرا روزی د