پاورپوینت کامل مصاحبه با محمد جواد فاضل لنکرانی فرزند آیت الله فاضل لنکرانی(قسمت دوم) ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مصاحبه با محمد جواد فاضل لنکرانی فرزند آیت الله فاضل لنکرانی(قسمت دوم) ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مصاحبه با محمد جواد فاضل لنکرانی فرزند آیت الله فاضل لنکرانی(قسمت دوم) ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مصاحبه با محمد جواد فاضل لنکرانی فرزند آیت الله فاضل لنکرانی(قسمت دوم) ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

۱

در آستانه چهلمین روز ارتحال ملکوتی مرجع عالی قدر آیهاللّه العظمی فاضل لنکرانی قدس سره بخش نخست گفتگو با جناب حجهالا سلا م والمسلمین محمدجواد فاضل‚ در تبیین زوایای مختلف زندگی این مرجع فقید در شماره قبل افق حوزه درج شد. آن چه در پی می آید بخش پایانی این گفتگو است.

علا قه ایشان

نسبت به استادشان حضرت امام خمینی (ره)

والد ما نسبت به امام قدس سره علا قه شدیدی داشتند‚ همان طوری که امام هم نسبت به ایشان عنایت خاصی داشتند. در یکی از ملا قات ها حضرت امام قدس سره به معظم له فرموده بودند; شما را من بزرگ کرده ام‚ من همان علا قه ای که به مصطفی داشتم را نسبت به شما هم دارم. بعد از ارتحال مرحوم امام قدس سره مرحوم حاج احمدآقا گفتند: امام وصیت کرده وجوهاتی که از من باقی مانده را در اختیار آقای فاضل که در شورای عالی حوزه هستند قرار بدهید تا به عنوان شهریه بین طلبه ها تقسیم کنند.

ارتباط با مقام معظم رهبری

بین والد معظم و مقام معظم رهبری نیز ارتباط بسیار خوبی برقرار بود و این ارتباط حتی قبل از انقلا ب نیز بوده است. وقتی که آیهاللّه العظمی فاضل قبل از انقلا ب در یزد تبعید بودند‚ رهبر معظم انقلا ب به دیدار ایشان رفته بودند و این آشنایی و ارتباط بعد از انقلا ب بیشتر هم شد. به طوری که بعد از ارتحال امام بیشترین تا›ثیر و نقش را در انتخاب مقام معظم رهبری‚ والد ما داشتند. در جلساتی که با والد معظم خدمت ایشان می رسیدیم و یا ایشان جهت بازدید تشریف می آوردند‚ جلسات بسیار صمیمی و گرم بود‚ حتی در آخرین دیدار که مقام معظم رهبری جهت عیادت ایشان به بیمارستان آمده بودند‚ والد ما خطاب به رهبر معظم انقلا ب فرمودند: من به دعای شما بسیار امیدوارم. و دیگر این که فرمودند: خیلی دلم برای شما تنگ شده بود. معظم له نه تنها در مجلس خبرگان بلکه در مجالس درسشان از مقام معظم رهبری به عظمت یاد می کردند و به طلا ب و فضلا تا›کید می کردند که اگر چه امام نیازی به حمایت ما نداشت ولی بر ما لا زم بود که از ایشان حمایت کنیم‚ اما امروز حمایت از رهبری لا زم تر و واجب تر است. بارها در مناسبت های مختلف در دیدار با مردم‚ طلا ب و مسئولین نسبت به تقویت و لزوم تبعیت از مقام معظم رهبری متذکر می شدند. چون ایشان نسبت به ولا یت مطلقه فقیه تصریح داشتند‚ لذا معتقد بودند که هیچ کاری بدون نظر ولی فقیه مشروع نیست. می فرمودند اگر یک مسئولی ولی فقیه را قبول نداشته باشد مشروعیت ندارد و نمی تواند در این نظام کار بکند. یکی از خصوصیات و ویژگی های حضرت آیهاللّه فاضل این بود که در زمان حضرت امام‚ هر شب برای سلا متی ایشان دعا می خواندند. بعد از ارتحال حضرت امام‚ خود ایشان به مقام معظم رهبری بارها گفته بودند که من همان برنامه دعایی را که برای امام هر شب داشتم برای شما نیز دارم. در خبرگان سوم شرایطی را در کشور بوجود آورده بودند تا مردم را نسبت به اصل ولا یت فقیه دلسرد کنند‚ در حالی که ایشان در آن ایام در بستر بیماری بودند‚ پیامی پرمغز و موœثر را صادر کردند.

مرجعیت و احتیاط در صرف وجوهات

قبل از مرجعیت نسبت به برخی امور چندان سخت گیر نبودند‚ اما بعد از مرجعیت به خاطر رعایت شئون جایگاه مرجعیت بسیار محتاط بودند‚ زندگی ایشان‚ زندگی پایین تر از حد متوسط جامعه بود‚ منزلی که در آن زندگی می کردند مناسب نبود و با آن که ملک والده ما بود اما اجازه نمی دادند به اندازه قیمت فروش همان منزل‚ تبدیل به احسن یا تعمیراتی روی آن انجام شود. نسبت به صرف وجوهات شرعیه رعایت های عجیبی را از ایشان دیده ایم و وقتی یکی از اطبا برای کسالت ایشان قرص هایی را تجویز کرده که قیمت بالا یی داشت‚ بسیار ناراحت شدند و فرمودند اگر یک طلبه ای این کسالت را داشته باشد می تواند این قرص را بخرد از آن قرص استفاده نکردند. و در همین کسالت اخیرشان که پزشک معالج گفته بودند ایشان باید به لندن بروند به آنها فرموده بودند شما فکر می کنید اگر من بخواهم از پول وجوهات هزینه این سفر را بدهم در قیامت می توانم جواب گوی خدا باشم; تا این که عموی من اجازه گرفتند هزینه این سفر را از پول شخصی خودشان بدهند. یک وقتی یکی از مقلدین ایشان مقدار زیادی کفش فرستاده بود که بین فقرا و مستمندان توزیع شود‚ وقتی شنیدند یکی از بستگان یک کارتن کفش ها را به خانه خودش برده اند‚ مرا خواستند و فرمودند من دیشب از ناراحتی خوابم نبرد‚ فلا ن آقا به چه اجازه ای یک کارتن کفش به منزلش برده‚ مگر نمی دانند که از وجوهات است و مال شخصی من نیست به سختی قانع کردیم که آن آقا هم فقرایی را در محل خودش سراغ دارد و می خواهد به آنها بدهد و فردای آن روز آن آقا را خواستند و موارد مصرف آن را پیگیر شدند. یکی از مقلدین ایشان که مقدار زیادی وجوهات داشت پیشنهاد داد که هر ساله هزینه زندگی شخصی ایشان را تا›مین کند; ایشان فرمودند من از وقتی به دنیا آمدم سر سفره امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف بودم و معتقدم اگر یک طلبه آن مقداری که انتظار هست برای دین قدمی بردارد برای وی هیچ مالی حلا ل تر از سهم امام نیست و معتقد بودند این که در شرح حال بعضی بزرگان نوشته اند که برای احتیاط و دوری از شهریه‚ به کشاورزی می پرداختند هیچ فضیلتی ندارد. یک روحانی باید وقتش را صرف تحقیق در مسایل دینی کند و این گونه حرکات خلا ف احتیاط است. به مقدار ضرورت از وجوهات استفاده می کردند‚ من به یاد ندارم که در عمرشان یک سفر تفریحی ابتدایی رفته باشند‚ ولی مقید بودند که هر تابستان یک سفر مشهد رضوی مشرف بشوند. می فرمودند وضع زندگی طلبه ها وضع درستی نیست و آن چه که می آید نباید پس انداز کنید. در هر ماه حدود یک میلیارد و دویست میلیون تومان صرف شهریه های قم‚ مشهد‚ اصفهان‚ ۳۰۰ حوزه علمیه کشور و اداره مراکز فقهی(قم‚ مشهد‚ افغانستان‚ سوریه و دفتر مسکو) می شد. سرمایه گذاری وجوهات در امور اقتصادی را جایز نمی دانستند و اجازه نمی دادند در هیچ بنگاه اقتصادی سرمایه گذاری شود. می فرمودند مردم به وظیفه شرعی خوشان عمل می کنند و ما نیز باید این وجوهات را صرف حوزه ها کنیم. حتی برخی مقلدین می گفتند ما می خواهیم بخشی از کارخانه خودمان را به عنوان خمس قرار دهیم قبول نمی کردند. ایشان در تمام دوران مرجعیت شان و قبل از آن سر سوزنی در امور اقتصادی وارد نشدند و این کار را مشروع و مفید حوزه هم نمی دانستند. تا›مین زندگی طلا ب را از طریق ردیف بودجه ای دولت به ضرر حوزه می دانستند و معتقد بودند این امر موجب قطع ارتباط مردم با حوزه ها می شود و اگر این طوری شود آثار زیان باری در عرصه امور دینی به بار خواهد آورد. می فرمودند این طوری که ما شهریه می دهیم فکر یک ماه بعد را هم نکردیم.

توجه به طلا ب و اساتید حوزه

نسبت به طلا ب تا›کید داشتند که از اوقات خودشان زیاد استفاده کنند و مکرر می فرمودند فکر نکنید اوضاع و شرایط‚ همیشه مطلوب خواهد بود. انسان همیشه سالم نیست و قدرت جوانی را ندارد. مکرر می فرمودند یک طلبه باید برای ایام تعطیلی خودش یک برنامه منظمی داشته باشد‚ برای شرکت در درس زیاد‚ روی نظم تا›کید داشتند. در مورد درس خارج‚ همیشه تذکر می دادند که بحث خارج غیر از سطح است‚ در خارج باید بعد از استماع مطالب‚ فکر کنید و آن را تقریر و دنبال کنید. نسبت به بعداخلا قی طلبه ها بسیار تا›کید داشتند و از اساتید بزرگ اخلا ق دعوت می کردند و خودشان هم مقید بودند که چهارشنبه ها یک حدیث اخلا قی را برای طلبه ها بیان کنند. توسل به حضرات معصومین علیهم السلا م خصوصاً صدیقه کبری حضرت فاطمه زهرا سلا م اللّه علیها را از امور بسیار مهم در موفقیت طلبه می دانستند و برای آن اهتمام بسیار زیادی قائل بودند. طلبه های فاضل را بسیار تشویق می کردند و وقتی می دیدند طلبه ای آینده خوبی دارد مشکلش را حل و او را راهنمایی می کردند و آن قدر راجع به طلبه ها دلسوز بودند که خود فضلا ی محترم و شاگردان ایشان خاطرات عجیبی از ایشان دارند. به طلبه ها توصیه می کردند که هیچ کاری بعد از انجام واجبات‚ مهم تر از درس و بحث و تحقیق نیست; خودشان هم موافق نبودند انجام مستحبی مانع کارهای علمی ایشان شود. همیشه می فرمودند من رنج می برم از این که در حوزه ما بین آن کسی که استاد است و کسی که درس می خواند هیچ تفاوتی از جهت امکانات وجود ندارد; و وقتی مرحوم حضرت آیهاللّه العظمی گلپایگانی قدس سره بعد از رحلت حضرت امام قدس سره مرجعیت شان توسعه پیدا کرد‚ به دیدار ایشان رفتند و به ایشان عرض کردند: شما امروز مرجع اعلا ی شیعه هستید‚ باید برای اساتید حوزه بهای بیشتری قائل شوید و شهریه مستقلی اختصاص دهید و ایشان هم استقبال کردند‚ اما عمرشان کفاف نداد; لذا ایشان از اول مرجعیت شان عنایت خاصی به اساتید حوزه داشتند و می فرمودند: باید کاری کنیم که اساتید حوزه خصوصاً دروس خارج‚ هیچ دغدغه زندگی نداشته باشند و با خیال راحت مطالعه و تدریس کنند‚ معتقد بودند اساتید حوزه بدنه اصلی حوزه هستند و باید به اینها توجه شود. در جلساتی که با اساتید داشتند مکرر متذکر می شدند که برای تدریس‚ مطالعات دقیق داشته باشند و معتقد بودند که اساتید باید به تدریج رشد کنند‚ به همین خاطر توصیه می کردند برای تدریس از مقدمات شروع کنند. معتقد بودند منصب تدریس بسیار مهم است; بنابراین تا کسی مطلب را خوب نفهمیده باشد نباید وارد تدریس و در صدد القای آن به مخاطب باشد‚ استاد فقط انتقال دهنده مطلب به مخاطب نیست. بلکه هنر استاد به این است که با مجال دادن به مخاطب و زمینه چینی اصولی‚ ذهن مخاطب را برای تفکر آماده کند تا شاگردان خود مطالب را دنبال کنند.

وحدت حوزه و دانشگاه

به حساسیت و تا›ثیرگذاری مجموعه دانشگاه واقف بوده و اهتمام ویژه ای داشتند. در حد امکان و متناسب با حال جسمی شان از دیدار و ملا قات با دانشجویان با آغوش باز استقبال می کردند. از کمبود امکانات مراکز علمی ابراز ناراحتی می کردند و همیشه به مسئولین متذکر می شدند که مشکلا ت طلا ب و دانشجویان ممتاز و برتر را رفع