پاورپوینت کامل در پیام حضرت آیهاللّه جوادی آملی به همایش علمی در شیراز بررسی شد;تأثیر بعثت نبوی بر فرهنگ و تمدن بشری ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در پیام حضرت آیهاللّه جوادی آملی به همایش علمی در شیراز بررسی شد;تأثیر بعثت نبوی بر فرهنگ و تمدن بشری ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در پیام حضرت آیهاللّه جوادی آملی به همایش علمی در شیراز بررسی شد;تأثیر بعثت نبوی بر فرهنگ و تمدن بشری ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در پیام حضرت آیهاللّه جوادی آملی به همایش علمی در شیراز بررسی شد;تأثیر بعثت نبوی بر فرهنگ و تمدن بشری ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

۱

حکیم متأله حضرت آیهاللّه جوادی آملی در پیامی به همایش تأثیر بعثت نبوی بر فرهنگ و تمدن بشری که چندی پیش در دانشگاه شیراز برگزار شد، تصریح نمودند: مهم ترین تأثیر بعثت نبوی، که نور ویژه خداست، آزادسازی از ثَوب¹ بردگی است. هر چه آلوده باشد در گِرو همان مشوبیت است و هر چه در رهن دیگری باشد چون آزاد نیست توان حریت بخشی را ندارد. همان طوری که انسان عالِم بنده خداست و این عبودیت، آزادی از هر چه رنگ تعلّق بلکه لو¹ن تعین پذیرد را به همراه دارد و این حریت محصول بعثت نبوی است، علم و معلوم نیز در پرتو اناره آن آزاد می شوند.

متن کامل پیام معظم له به نقل از پایگاه اطلاع رسانی موسسه تحقیقاتی اسراء بدین شرح است:

بسم اللّه الرحمن الرحیم

حمد سرمدی، صمدی را سزاست که فیض اقدس و مقدّس او علم و عین را به بار آورد. تحیت ابدی پیامبران به ویژه حضرت ختمی نبوّت صلی اللّه علیه وآله را رواست که پیام دانایی و دارایی را به گوش و هوش رساندند. درود بیکران اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام را به جاست که صلای ولایی را به سالکان مجذوب ابلاغ نموده اند. مخصوصاً حضرت ختمی امامت مهدی موجود موعود علیه السلام که ندای: ارجعی الی ربّک را به مجذوبان سالک منتقل کرده است. به این ذوات قدسی تولّی داریم و از معاندان لدود آنان تبرّی می نماییم. مقدم علما و اساتید حوزه و دانشگاه، حضور اندیشوران و فرهیختگان، عنایت مسئولان محترم و دانشجویان عزیز را گرامی داشته و از برگزارکنندگان همایش علمی تأثیر بعثت نبوی بر فرهنگ و تمدن بشری سپاسگزاری کرده و پاداش همگان را از خداوند مسئلت داریم. عنصر محوری این گردهم آیی وزین ارزیابی رهاورد وحی و نبوّت از یک سو، بررسی یافته های بشری از سوی دیگر و مقدار و کیفیت تأثیر داده های آسمانی در داشته های زمینی از سوی سوم است تا در تِلو این تحقیقِ مُضَلّع نوآوری و شکوفایی تمدّنِ انسانی که عصاره تلفیقِ عقل و نقل است روشن شود. بنابراین اهتمام به چند اصل لازم است تا آنچه بیگانه تلقّی می شد آشنا گردد و آنچه دور انگاشته می شد نزدیک آید و تار و پود کثرت به دیبای منسوج وحدت مبدل شود و نسیم دل انگیز توحید مشام شیرازیانِ شهدنوش را معطّر نماید و ارج این همایش در اوج اسلامی شدن دانشگاه ها مشهود گرددتا دِمای شهدای ایران عموماً و نثارکنندگان نَف¸س و ایثارگران نفیسِ فارس خصوصاً، تأثیر همه جانبه خود را بخشیده باشد. اصل یکم: آفرینش تجلّی خداست: الحمدللَّه المتجلّی لخلقه بخلقه ۱ قرآن حکیم تجلّی ویژه الهی است: فتجلّی لهم سبحانه فی کتابه من غیر ن یکونوا روه۲. تجلّی خداوند در هر موجود خاصّی با اسمی مخصوص از اسمای حسنای الهی است وگرنه ویژگی نمی یافت. یکی از اسمای بزرگ خداوند همانا نور است اللَّه نور السّماوات والارض۳ خداوند در قرآن کریم که عصاره وحی و نبوت است از منظر اسم شریف نور تجلّی فرمود لذا این آخرین کتاب الهی به سِمَه نور موسوم شد قد جاءکم من اللّه نور وَکتاب مبین۴ فا~منوا باللّه ورسوله والنّور الّذی نزلنا واللّه بما تعملون خبیر۵ هدف والای تجلّی خداوند در مهم ترین کتاب آسمانی به اسم برین نور آن است که فضای زندگی جوامع انسانی نورانی گردد، چنانکه به این مقصد سامی صریحاً عنایت شد کتاب انزلناه الیک لتخرج النّاس من الظلمات الی النّور ۶. چنانچه خداوند نیز بر بندگان صالح سالک درود می فرستد تا آنها را نورانی کند: هو الذی یصلّی علیکم و ملائکته لیخرجکم من الظلمات الی النّور۷ برجسته ترین تأثیر وحی و نبوّت که نور معقول الهی است، تفسیر جهان و تبیین انسان و شرح پیوند عریق عالَم و آدم با هم است. آن گاه به تغییر و تکمیل و بالندگی هرچه در معرض اناره او قرار گرفت می پردازد. بعثت نبوی وقتی بر صحنه گیتی و مینو تابید عناصر محوری علم را که مجموع مسائل به هم پیوسته است و اسرار معلوم را برای عالِم آشکار و روشن می نماید. به طوری که ۱. معلوم مانند زمین و موجودات ارضی و آسمانی و موجودهای سپهری، خلقت اند نه طبیعت؛ ۲. و علم مانند آگاه شدن از راز و رمز هر کدام از جماد، نبات، حیوان، انسان و فرشته، الهام الهی است نه داده بشری؛ ۳. و عالِم مانند اندیشور حوزوی یا دانشور دانشگاهی بنده خدا و خلیفه او و متغذّی مائده و متنعّم از مأدبه وی است. این نورافکنی همه جانبه تأثیر آغازین نور بعثت نبوی است که این مثلّثِ مبارک را به خوبی تفسیر نمود تا عالِم حوزه و دانشمند دانشگاه قبل از هر پژوهش بیابد که در هوای بی هوایی تنفّس می کند و در فضای بی هوسی پرواز می نماید و هرگز دانش را که موهبت الهی است سکولار نمی پندارد و علم را فقط در مدار دین می داند و لا غیر. زیرا خلقت شناسی — نه طبیعت دانی — اسلامی است و علم که سیر از معلوم به مجهول است الهام خداست و اسلامی می باشد و عالِم که خلیفه خداست و در پی رازگشایی اَسرار کارِ اوست، بنده خداست و چنین معرفتی فقط اسلامی است و هیچ مجالی برای سکولار در این تثلیثِ توحیدی نخواهد بود. زیرا صدر و ساقه این مُضَلّعِ میمون را نام خدا و یاد او تأمین می نماید. اصل دوم: مهم ترین تأثیر بعثت نبوی، که نور ویژه خداست، آزادسازی از ثَوب¹ بردگی است. هر چه آلوده باشد در گِرو همان مشوبیت است و هر چه در رهن دیگری باشد چون آزاد نیست توان حریت بخشی را ندارد. همان طوری که انسان عالِم بنده خداست و این عبودیت، آزادی از هر چه رنگ تعلّق بلکه لو¹ن تعین پذیرد را به همراه دارد و این حریت محصول بعثت نبوی است، علم و معلوم نیز در پرتو اناره آن آزاد می شوند. با آزاد شدن عالِم از گِرو آز و رهن آرزوی زیانبار، علم از قید بشری بودن و بند مصادره مشئوم رها می شود. زیرا دانشمندی که علم را دستاورد خود می پندارد و آن را به نام خویش ضبط می کند و همانند قارون چنین نساجی می کند انما اوتیته علی (ع)لم عندی هر چند اسلامی سخن می گوید ولی قارونی فکر می کند و دانشی که موهبت الهی است وقتی به نام بشر مصادره شد عنان گشاده عمل می کند ظهر الفساد فی البرّ والبحر بما کسبت ایدی النّاس ۹ و ادّعای استقلال داشته، در برابر دین قرار می گیرد و اگر منّت نهاده بخواهد فروتنانه سخن بگوید چنین می بافد: علم بدون دین لنگ است و دین بدون علم کور. در حالی که دین از منظر هستی شناسی هیچ مقابل ندارد. زیرا منبع تحقّق دین — یعنی مجموع عقائد، اخلاق، فقه، حقوق و علوم — همانا اراده و علم ازلی خداست و منبع معرفت شناختی دین عقل برهانی و نقل معتبر است. آنچه در برابر عقل قرار دارد نقل است نه دین و آنچه لنگی و کوری را توزیع می نماید تفکیک عقل از نقل و دور نگه داشتن متن منقول از استنباط معقول است و این دو نیرو به منزله سراج اند و دینِ مکشوف به وسیله آنها به مثابه صراط. هرگز چراغ کار راه را نمی کند چنانچه راه بدون چراغ فهمیده نمی شود. علم را عطیه الهی ندانستن و آن را حجّت شرعی به حساب نیاوردن و دین را مکشوف نقلِ محض انگاشتن و این دو چراغ شرع یاب را از هم جدا کر