پاورپوینت کامل شِکوه از شُکوه مرجعیت؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شِکوه از شُکوه مرجعیت؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شِکوه از شُکوه مرجعیت؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شِکوه از شُکوه مرجعیت؟ ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۱

تأمل در تاریخ مرجعیت شیعه از آغاز تاکنون، گویای این نکته است که هر گاه نوک قلم مصلحانه این رهبران بزرگ دینی، افکار ناصواب یا منافع اهل التقاط را نشانه رفته است، آنان با همه وجود نه فقط مراجع عظیم الشأن، بلکه خاستگاه مرجعیت، یعنی حوزه های علمیه، و به صورت غیرمستقیم تفکر ناب شیعی را به باد نقد گرفته و آنچه نباید، گفته اند و جالب آن که خواننده با کمی تدبر در سخنان آنان، موج تناقض گویی و عدم سازگاری ادعا و مدعا را به وضوح در خطوط فکری و سطور نوشتاری ایشان می بیند. چندی است که تذکر حکیمانه مرجع عالیقدر ایه اللّه العظمی مکارم شیرازی پیرامون لزوم انفصال از دولت یکی از معاونان رئیس جمهور محترم که دم از دوستی با ملت ناشناخته اسرائیل زده بود، سبب آزرده شدن یکی از کارگردانان سینما شده و این امر را بهانه باز شدن عقده های دیرین خود نموده و در راستای دفاع از فرد مزبور و حمایت از سکوت برخی مسئولان، فرصت را جهت هتک مقام معنوی مراجع معظم، غنیمت شمرده است. این که چرا تجریه تلخ تصمیم اشتباه حضور بانوان در ورزشگاه ها و عواقب آن، در حال تکرار شدن است، سئوالی است که متأسفانه مسئولان با سکوت خود پاسخ خوبی به آن نمی دهند و تأسف بارتر این که موج مخالفت با سخنان آقای مشایی و ضرورت فاصله گرفتن او از دولت، به مراجع عظام، جامعه مدرسین، مدیر حوزه، نمایندگان مجلس خبرگان رهبری، حتی اعلام طرح سئوال از رئیس جمهور در مجلس شورای اسلامی و بسیاری از شخصیت های حقیقی و حقوقی رسیده است؛ و در حالی که آرام آرام کشور به استقبال برگزاری روز جهانی قدس می رود، این مسئله فضای سیاسی را با سئوالات گوناگون مواجه ساخته که در این مقال نمی خواهیم به ابعاد آن بپردازیم. با عنایت به انتشار سخنان این نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون که مرز تخیل را نیز در نوردیده و در عالم خیال مصاحبه ای نیز با حضرت آیهاللّه مکارم تنظیم نموده است، نکاتی جهت اطلاع افزون تر خوانندگان ارجمند، به استحضار می رسد. هر چند که افزونی موارد مشابه در تاریخ حوزه های شیعی همگان را با شاکله پاسخ به امثال ایشان آشنا نموده است.

۱– پیش تر مخصوصا در عهد اصلاحات که غرب زدگان عرصه را برای تاخت و تاز نسبت به تفکرات ناب دینی مناسب می دیدند، سخنرانی ها و مقالاتی از این دست زیاد بود، اما تفاوتی که بین این نوشتارها و اسلاف آنها وجود دارد، آن است که صاحب این نوشته ها خود را در جرگه متدینان دانسته و بر این مناط نمادهای دینی را با الفاظ ناشایست، که شاید آنها را باید فحش نامید مورد امر و نهی قرار داده است؛ و قطعا خطری که از درون، اردوگاه دین داران را تهدید می کند، تهدیدی افزون تر نسبت به خطری است از سوی افراد به اصطلاح سکولار وجود دارد. چطور می توان نه فقط به مراجع عظام، بلکه به روحانیت و حوزه های علمیه توهین صریح آن هم نه در نجوی، که در شبکه جهانی اینترنت و در معرض انظار دشمنان نمود و خود را متدین دانست؟ گرچه سخنان مشابه سخنان مذکور را از زبان کسانی که کاتولیک تر از پاپ هستند، مکرر شنیده ایم، اما آن چه تأسف بارتر است تداوم خزنده این تفکر به نام دین در بستر فرهنگی کنونی جامعه می باشد.

۲– در یکی از این نوشته ها به شدت مراجع عظام از ورود در عرصه های اجتماعی و حکومتی نهی شده اند با این استدلال که در این امور مقام معظم رهبری هر موقع مصلحت ببینند وارد می شوند؛ غافل از آنکه ارتباط نزدیک رهبر معظم انقلاب و مراجع عظام به گونه ای است که در بسیاری از امور به صورت هماهنگ عمل می نمایند و قطعا با این همراهی مراجع و رهبری، توان تدبیر جامعه فزونی می یابد. حال چه شده است که در فضای مساعد کنونی بین رهبر معظم انقلاب و مراجع عظام به ویژه حضرت آیهاللّه مکارم، نویسنده مقاله به دنبال طرح مباحث اختلافی است؟ متأسفانه این امر در گونه های مشابه نیز دیده شده، که تأمل و تدبیر بزرگان فکری کشور را طلب می کند.

۳– تقارن این نوشته ها با استهزاء یکی از اصحاب اصلاحات نسبت به فتوای تحریم جریمه تأخیر بانک ها تداعی تشابه این حرکت ها و وحدت هدف غایی خواسته یا ناخواسته آنان را به همراه می آورد، یکی از جایگاه باصطلاح طرفداری از دین و دیگری در موضع نقد آموزه های آن انجام می پذیرد و این امر تکرار تاریخ را به نمایش می گذارد.

۴– از سویی در این نوشته ها سخن از لزوم بروز بودن حوزه ها به میان آمده و از سوی دیگر حضور مراجع بزرگ در رسانه ها مورد نقد قرار گرفته، به راستی شما خیرخواه اسلام، روحانیت و مردم هستید یا ناآگاهانه خط دیگری را پی گرفته اید؟ ایا تبلیغ، اصلی ترین وظیفه روحانیت نیست؟ چرا هنگامی که مرجعی گران ارج با بیان شیوا که از بهترین مصادیق مبلغان دینی است و علی رغم مشاغل گوناگون فرصتی را پس از درخواست های مکرر مسئولان جهت بیان معارف دین و احکام شرعی می گذارد و با استقبال فراگیر مردم مواجه می شود، سبب ناراحتی شما می گردد؟ و تحت این عنوان که شأن مراجع و … این نیست که به صورت مستقیم در رسانه های ارتباط جمعی به صورت وسیع حاضر شوند، با این امر مخالفت می کنید؟ ایا این از سر خیرخواهی است؟ ایا این ادبیات و گویش، دلسوزانه است یا … ؟

۵– تاریخ معاصر نیک می داند که امام خمینی قدس سره و علامه سترک، شهید مطهری، یکی از بزرگ ترین افتخارات خود را حوزوی بودن و خاستگاه همه داشته های علمی و معنوی خویش را حوزه می دانستند، جهانیان نیز این امر را جزء بدیهیات می شمرند؛ حال چگونه است که شما با انگیزه ای نامعلوم و شاید معلوم می خواهید انتساب این دو بزرگ را به حوزه، زیر سئوال ببرید؟ این نقد است یا سعی در تضعیف این نهاد مقدس؟ اما نخ نمایی این شیوه، بر کسانی که کمی انصاف داشته باشند، پوشیده نیست. ایا با انکار واقعیاتی که همه جهانیان به آنها اذعان دارند، به دنبال نقد سازنده اید یا … .؟

۶– کاستی های موهوم در کارکردهای فرهنگی حوزه، دیگر مؤلفه ای است که در نوشته های مذکور آمده است. اگر چشم برروی همه واقعیات هم ببندید، با حواس دیگرتان خواه