پاورپوینت کامل فاطمه سلام اللّه علیها از دیده گاه قرآن ;بخش پایانی ۸۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فاطمه سلام اللّه علیها از دیده گاه قرآن ;بخش پایانی ۸۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فاطمه سلام اللّه علیها از دیده گاه قرآن ;بخش پایانی ۸۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فاطمه سلام اللّه علیها از دیده گاه قرآن ;بخش پایانی ۸۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

آیه پنجم

قل لا اسئلکم علیه اجراً الا المودّه فی القربی شوری/۲۳؛ بگو (ای پیامبر) من برای انجام رسالتم، پاداشی از شما نمی خواهم، مگر مودت با خویشان نزدیکم.

پیغمبر اکرم صلی اللّه علیه وآله، اجر رسالت خودش را، از طرف حضرت حق تبارک و تعالی، مودت نزدیکان خویش اعلام می دارد، یعنی فقط مودت خویشان حضرت رسول اکرم را می توان اجر و مزد رسالت عظمای احمدی دانست. درباره این آیه باید به طور تفصیل بحث و بررسی کرد تا روشن شود که آیا این آیه شریفه در شأن کیست؟ و این مودت ارزنده، مودت چه کسانی است و مقدار و اندازه آن چگونه است؟ مودتی که هم سنگ، هم کفه، و هم وزن اجر رسالت محمدی است. به اجماع فریقین (شیعه و سنی) و جمیع مسلمین، این آیه در شأن اهل بیت عصمت و قداست، یعنی: علی، فاطمه، حسن و حسین سلام اللّه علیهم، نازل شده است.

احمد بن حنبل در مناقب حافظ ابن منذر حافظ ابن ابی حاتم حافظ طبرانی حافظ ابن مردویه واحدی مفسر ثعلبی مفسر حافظ ابراهیم بقوی مفسر و فقیه ابن المغازلی از ابن عباس روایت می کند که می فرماید: لما نزلت هذه الا~یه، قیل یا رسول اللّه من قرابتک، هولاء الذین وجبت علینا مودتهم، فقال: علی و فاطمه و ابناهما؛ بعد از نزول این آیه از پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله سؤال شد: خویشان نزدیک شما که مودت آنان بر ما واجب است، چه کسانی هستند؟ حضرت در جواب فرمودند: علی، فاطمه، و دو فرزند آنها (حسن و حسین علیهماالسلام.)

محب الدین طبری در ذخایر – زمخشری در کشاف حموینی در فراید نیشابوری در تفسیرش ابن طلحه شافعی در مطالب السئول رازی در تفسیرش ابوسعید در تفسیرش ابوحیان در تفسیرش نسفی در تفسیرش حافظ هیثمی در مجمع – ابن صباغ مالکی در فصول – حافظ گنجی در کفایه الطالب – نیز روایت مذکور را ذکر کرده اند.

قسطلانی در المواهب اللدنیه می فرماید: الزم اللّه موده قرباه کافه بریته و فرض محبه جمله اهل بیته المعظم و ذریته. فقال تعالی: قل لا اسالکم علیه اجرا الا المودّه فی القربی، خدای تعالی مودت خویشان نزدیک پیامبر صلی اللّه علیه وآله را بر همگان واجب کرده است و درباره وجوب محبت اهل بیت معظم حضرت رسول و ذریه اوست که خدا می فرماید: بگو ای پیامبر، در مقابل انجام رسالتم از شما مزدی نمی خواهم به جز مودت خویشان نزدیکم. روایت مذکور را زرقانی در شرح المواهب – ابن حجر در صواعق سیوطی در احیاءالمیت و در اتحاف – شبلنجی در نورالابصار – و صبان در اسعاف الراغبین ذکر کرده اند. در این موضوع روایت دیگری حافظ ابوعبداللّه ملا در سیره اش نقل کرده است که می فرماید: ان رسول اللّه قال: ان اللّه جعل اجری علیکم المودّه فی اهل بیتی و انّی سائلکم غدا عنهم . رسول خدا فرمود: بدرستی که خدای تعالی مزد (رسالتم) را که بر عهده شماست، مودت خویشان نزدیکم قرار داده است، و من در روز قیامت نسبت به این مودت از شما بازخواست خواهم کرد، یعنی آنچه در روز قیامت همه در مقابل آن مسئول هستند، عبارت از ولایت چهارده معصوم علیهم السلام است که از جمله ولایت حضرت صدیقه سلام اللّه علیها است. روایت دیگری از جابر بن عبداللّه نقل شده است که می فرماید: جاء اعرابی الی النبی و قال: یا محمد، اعرض علی الاسلام. فقال: تشهد ان لا اله الا اللّه وحده لا شریک له و ان محمدا عبده و رسوله، قال: تسالنی علیه اجرا؟ قال لا، الا المودّه فی القربی، قال: قرابتی او قرابتک؟ قال قرابتی. قال: هات، ابایعک، فعلی من لایحبّک و لایحب قرابتک لعنه اللّه، فقال النبی صلی اللّه علیه وآله: آمین.

یک عرب بادیه نشین آمد حضور پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله و عرض کرد: یا محمد! اسلام را به من عرضه بدار، فرمود: شهادت بده به یکتائی خدای تعالی، و این که محمد، بنده و فرستاده اوست . اعرابی عرض کرد: یا رسول اللّه! در مقابل این رسالت که مرا هدایت فرمودی آیا از من مزدی هم می خواهید؟ پیامبر فرمود: نه، بجز مودت خویشان نزدیکم، که اجر رسالت من است. اعرابی گفت: خویشان نزدیک خودم را دوست بدارم یا خویشان تو را یا رسول اللّه؟! پیامبر فرمود: خویشان نزدیک مرا. اعرابی عرض کرد: یا رسول اللّه اینک دستت را به دست من بده، تا برای دوستی تو و نزدیکانت با تو بیعت کنم، خدا لعنت کند کسی را که تو را و خویشان تو را دوست ندارد. پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله به این دعای او آمین فرمود.

پس هر کس ایمان و اعتقاد به ولایت و مودت حضرت صدیقه سلام اللّه علیها نداشته باشد، نفرین شده است به زبان پیامبر صلی اللّه علیه وآله. در روایت دیگری طبری، و ابن عساکر، و حاکم حسکانی در شواهد التنزیل، به چند طریق از ابی امامه باهلی نقل کرده اند که حضرت پیغمبر اکرم صلی اللّه علیه وآله فرمود: ان اللّه خلق الانبیاء من اشجار شتی و خلقنی من شجره واحده، فانا اصلها، و علی فرعها و فاطمه لقاحها، والحسن والحسین ثمرها فمن تعلق بغصن من اغصانها نجی. و من زاغ عنها هوی ولو ان عبدا عبداللّه بین الصفا و المروه الف عام ثم الف عام ثم الف عام ثم لم یدرک صحبتنا، اکبّه اللّه علی منخریه فی النار ثم تلی: قل لا اسالکم علیه اجرا الا الموده فی القربی؛ بدرستی که خدای تعالی، نهال وجود پیامبران را متفاوت و متفرق آفرید، ولی درخت وجود من را جداگانه، واحد، و منحصر بفرد خلق فرمود. من خود استقلال دارم، کسی در اصالت وجودم شریک من نیست، من اصل آن درختم، علی، ساقه آن، فاطمه لقاح (مایه باروری) آن و حسن و حسین میوه های درخت وجود من هستند، هر کس شاخه ای از شاخه های آن درخت را دستاویز خود کند، نجات یافته است و هر کس از آن دور شود به گمراهی افتد و اگر بنده ای از بندگان خدا سه هزار سال بین صفا و مروه خدا را عبادت کند ولی صحبت ما پنج تن را درک نکرده باشد، خدای تعالی او را به رو در آتش افکند، سپس پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله این آیه را تلاوت فرمود:قل لااسالکم علیه اجرا الا الموده فی القربی، بنابراین، اگر بشری، بنده خدائی، موحدی، مسلمانی، مقدسی که به خدا و پیامبر او معتقد باشد، و خدا را عبادت کند، نه این که بت پرستی نماید، کجا عبادت کند؟ بین صفا و مروه، نه در مکان گناه آلوده ای، به چه مدت عبادت کند؟ سه هزار سال؛ لیکن به ولایت پنج تن در نتیجه به ولایت حضرت صدیقه زهرا سلام اللّه علیها ایمان و اعتقاد نداشته باشد، عبادت او به حساب نخواهد آمد و مورد قبول واقع نخواهد شد و جای او در آتش دوزخ است. این مودت، همان است که در آیه شریفه دیگر به نام حسنه عنوان شده است که خدای تعالی می فرماید: و من یقترف حسنه نزد له حسنا؛ هر کس حسنه ای را به دست آورد، ما (عاقبت) بخیری را برای او می افزائیم که مراد از حسنه در اینجا مودت است. چنان که احمد بن حنبل و ابوحاتم از ابن عباس روایت می کنند که مراد از حسنه در آیه مذکور، مودت آل محمد صلی اللّه علیه وآله است.

حافظ ابوالشیخ ابن حبان در کتاب الثواب از واحدی روایتی از امیرالمؤمنین سلام اللّه علیه نقل می کنند که آن حضرت فرمودند: فینا آل حم آیه لایحفظ مودتنا الا کل مومن، ثم قرا امیرالمؤمنین سلام اللّه علیه: قل لااسالکم علیه اجرا الا الموده فی القربی، در قرآن آیه ای است که در شأن ما (آل حم) است، و مودت ما را نگهداری نمی کند، مگر کسی که مؤمن است. (یعنی هر کس مودت آل محمد صلی اللّه علیه وآله را محافظت نکند مؤمن نیست، و از او سلب ایمان می شود) و سپس امیرالمؤمنین سلام اللّه علیه، آیه: قل لااسالکم علیه اجرا الا الموده فی القربی؛ را قرائت فرمودند. در نتیجه هر کس به ولایت فاطمه سلام اللّه علیها ایمان نداشته باشد، مؤمن (به اعتقادات اسلامی) نیست. در آن روز که امیرالمؤمنین سلام اللّه علیه شهید شد، حسن بن علی سلام اللّه علیه خطبه ای انشاد کرد و در آن خطبه فضایل امیرالمؤمنین علیه السلام را بر شمرد، و از جمله فرمود: ایها الناس، لقد فارقکم رجل ما سبقه الاولون و لایدرکه الاخرون، لقد کان رسول اللّه یعطیه الرایه فیقاتل جبرئیل عن یمینه و میکائیل عن یساره فما یرجع حتی یفتح اللّه علیه، و لقد قبضه اللّه فی اللیله التی قبض فیها وصی موسی و عرج بروحه فی اللیله التی عرج فیها بروح عیسی بن مریم… ایها الناس، من عرفنی فقد عرفنی و من لم یعرفنی فانا الحسن بن محمد. ثم تلی هذه الا~یه قول یوسف: و اتبعت مله آبائی ابراهیم و اسحاق و یعقوب. ثم اخذ فی کتاب اللّه، ثم قال انا ابن البشیر، و انا ابن النذیر، انا ابن النبی، انا ابن الداعی الی اللّه باذنه، و انا ابن السراج المنیر، و انا ابن الذی ارسل رحمه للعالمین و انا من اهل البیت الذین اذهب اللّه عنهم الرجس و طهرهم تطهیرا و انا من اهل البیت الذین افترض اللّه عزوجل مودتهم و ولایتهم، فقال فینا انزل علی محمد: قل لا اسالکم علیه اجرا الا الموده فی القربی. ای مردم! امروز مردی را از دست داده اید که به تحقیق کسی از اولین و آخرین به (مرتبه) او نرسیده و از او پیشی نگرفته است. هم او بود که پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله پرچمش را به دست او می داد، و در هنگام جنگ جبرئیل از طرف راست، و میکائیل از جانب چپ هم رزم و همیار او بودند، و هرگز از میدان نبردی مراجعت نمی کرد مگر این که خدا به دست او پیکار را پیروزمندانه پایان داده بود. خدا او را در همان شبی که وصی موسی، جان سپرد و عیسی بن مریم به آسمان عروج کرد، قبض روح فرمود. ای مردم، هر کس مرا می شناسد که شناخته است، و اگر نمی شناسد این که بداند:… من، حسن، فرزند محمدم،… منم فرزند پیامبری که بشارت دهنده به رحمت، و ترساننده از عذاب الهی بود، و مردم را (به اذن خدا) به سوی خدا دعوت می کرد، منم فرزند چراغ نورافشان، منم فرزند آن کسی که رحمت (خدا) در دو جهان است. منم از خاندانی که خدا پلیدی ها را از آنان دور گردانیده و منزه و پاکشان کرده است، منم از آن خانواده ای که خدای تبارک و تعالی مودت و ولایت آنان را بر همگان واجب فرموده است .

و در شأن ما اهل بیت است که خدا بر پیامبرش این آیه را نازل فرموده است: قل لااسالکم علیه اجرا الا الموده فی القربی، این روایت را حاکم زرندی نقل کرده است و چنین ادامه می دهد که حضرت حسن سلام اللّه علیه فرمود: انا من اهل البیت الذین کان جبرئیل علیه السلام ینزل فینا و یصعد من عندنا و انا من اهل البیت الذین افترض اللّه تعالی مودتهم علی کل مسلم و انزل اللّه فیهم: قل لااسالکم علیه اجرا الا الموده فی القربی. من از خاندانی هستم که جبرئیل بر ما نازل می شد و سپس از نزد ما بر آسمان صعود می کرد، من از خانواده ای هستم که خدای تعالی مودت آنان را بر همه مسلمانان واجب کرده است (یعنی هر کس ادعای مسلمانی کند، باید دارای مودت اهل بیت پیامبر باشد و فردی از افراد مسلمین در این مورد استثناء نشده است) و در شأن آنهاست که خدا می فرماید: بگو ای پیامبر، من برای انجام رسالتم مزدی از شما نمی خواهم، بجز مودت خویشان نزدیکم.

ما همان خاندانیم که آیه: و من یقترف حسنه نزد له فیها حسنا در شأن ما نازل شده است، و کسب حسنه عبارت است از به دست آوردن مودت ما اهل بیت. این روایت را حافظ بزاز – حافظ طبرانی در معجم- ابوالفرج در مقاتل الطالبین- ابن ابی الحدیددر شرح نهج البلاغه – هیثمی در مجمع- ابن الصباغ در فصول- حافظ گنجی در کفایه- حافظ نسائی از هبیره- ابن حجر در صواعق صفوری در نزهه المجالس – و حضرمی در رشفه الهادی آنرا ذکر کرده اند. حضرت علی بن الحسین علیه السلام در سفرش به دمشق به آیه مودت استدلال کرد و خطاب به یکی از روایان چنین فرمود: اقرات القرآن؟ فقال: نعم. قال: فقرات آل حم؟ قال: قرات القرآن و لم اقرا آل حم. قال: ما قرات: قل لا اسالکم علیه اجرا الا الموده فی القربی. قال: و انکم لانتم هم؟ ! قال: نعم. آیا قرآن خوانده ای؟ عرض کرد: بلی. حضرت فرمود: آل حم را خوانده ای؟ عرض کرد: چگونه می شود قرآن را قرائت کرده باشم و آل حم را نخوانده باشم. حضرت فرمود: آیا آیه: بگو (ای پیامبر) من برای رسالتم پاداشی از شما نمی خواهم مگر مودت نسبت به خویشان نزدیکم را نخوانده ای؟ عرض کرد: راستی شما همان خانواده هستید؟ حضرت در جواب فرمود: بلی. این روایت را ثعلبی در تفسیرش – ابوحیان در تفسیرش – سیوطی در درالمنثور – ابن حجردر صواعق و زرقانی در شرح مواهب ذکر کرده اند. طبری در تفسیرش می نویسد سعید بن جبیر، و عمروبن شعیب، در موضوع این که خویشان نزدیک پیامبر صلی اللّه علیه وآله چه کسانی هستند، از زمخشری چنین نقل می کنند: آل محمد، هم الذین یعود امرهم الیه فکل من کان امرهم الیه اشد و اکمل کانوا هم الا~ل، ولا شک ان فاطمه و علیا والحسن والحسین، کان التعلق بهم و بین رسول اللّه اشد التعلقات و هذا کالمعلول بالنقل المتواتر وجب آن یکونوا هم الا