پاورپوینت کامل میزگرد علمی نقد و بررسی عرفان های کاذب ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میزگرد علمی نقد و بررسی عرفان های کاذب ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میزگرد علمی نقد و بررسی عرفان های کاذب ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل میزگرد علمی نقد و بررسی عرفان های کاذب ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

۸

میزگردی علمی با موضوع نقد و بررسی عرفان های کاذب با حضور اساتید و کارشناسان در سالن همایش های مدرسه عالی دارالشفا برگزار شد.

در آغاز این نشست دکتر فنایی اشکوری راه های شناخت عرفان اصیل از عرفان های کاذب را مطرح نمود و اظهار داشت: برای شناخت عرفان غیراصیل نخست باید تصویری از عرفان اصیل داشت تا بتوان در سایه شناخت عرفان های اصیل و راستین، عرفان های کاذب را هم شناسایی کرد.

وی در تبیین عرفان راستین از عرفان دروغین اظهار داشت: عرفان اصیل نوعی شناخت شهودی نسبت به امر قدسی است که از راه تهذیب نفس مداوم حاصل می شود و خودشناسی و خودسازی را به همراه می آورد و به تبع آن سبک زندگی مطابق با آن هم شکل می گیرد که در زندگی فردی و اجتماعی شخصی اثر سازنده ای دارد. اما در عرفان کاذب هیچ نوع شناخت و شهودی نسبت به امری قدسی وجود ندارد و تنها، توهم و پنداری حاصل می شود که از راه تهذیب نفس هم نیست، بلکه با روش های غیرمتعارفی مانند مصرف مواد مخدر و تمرینات و ریاضت های ذهنی به وجود می آید و از همه مهم تر این است که این نوع عرفان هیچ گونه تأثیر مثبت و سازنده ای روی اخلاق و منش زندگی انسان ندارد.

استاد مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) با اشاره به شاخه های مختلف عرفان های اصیل و غیراصیل، تصریح کرد: عرفان های اصیل، گاهی دینی و گاهی غیردینی هستند و در طول تاریخ کسانی بوده اند که اندیشه های عرفانی و سلوک عرفانی داشته اند، ولی به هیچ دینی از ادیان الهی معتقد نبوده اند. حال سؤال این است که چگونه چنین عرفانی عرفان اصیل غیردینی می تواند اصیل باشد؟ پاسخش این است که از یک سو گرایش عرفانی نیز مانند گرایش به خدا و خداپرستی، ریشه در فطرت انسان ها دارد و از سوی دیگر بانیان عرفان های اصیل غیردینی نیز مانند پایه گذاران عرفان های اصیل، هیچ گاه قصد جعل و تحریف حقایق و فریب دادن مردم را نداشته اند و به گواهی تاریخ، حتی به لحاظ معرفتی هم به حقایقی می رسیدند که روی تفکر و گرایش اخلاقی و معنوی آنها تأثیر مثبت داشته است، هر چند که آن حقایق خالص نبوده، ولی ریشه اش همان بذر اولیه حقیقت جویی فطری انسانی بوده که مطلوب است.

دکتر فنایی با بیان این که در عرفان اصیل دینی نیز امکان لغزش و خطا وجود دارد، گفت: برای مثال اعتقاد مسیحیان به تثلیث، در عرفانشان نیز اثر کرده است و عارف مسیحی هم عمدتا نگاه تثلیثی دارد.

در اسلام هم جریانات و گرایش های انحرافی مشاهده می شود که از فرهنگ های بیرون از اسلام تأثیر پذیرفته اند. پس این طور نیست که اگر سرنوشت عرفان را به اسلام یا هر دین دیگری گره زدیم، تضمینی برای حقانیت و صحت آن عرفان تلقی شود، هر چند معتقدیم که عرفان ناب، عرفانی است که از آموزه های اسلامی برآید و با هدایت گری آموزه های اسلامی شکل بگیرد.

وی معیار عرفان اصیل را ریشه داشتن آن در تعالیم قرآن، سنت و سیره معصومین علیهم السلام دانست و در چگونگی مصون ماندن از انحراف و خطا در عرصه های عرفان اظهار داشت: هماهنگی میان عقل، وحی و شهود عرفانی معیاری است که ما به وسیله آن می توانیم لغزش های عرفانی را شناسایی کنیم و به گفته ملاصدرا، حکمت کامل، حکمتی است که در آن عقل، شهود و اشراق و وحی هر سه با هم هماهنگ باشند. بنابراین اگر دیدیم که در یک رفتار شهودی تناقضی میان این سه وجود دارد و یا در یکی از اینها چیزی است که در دیگری نیست و یا خلافش وجود دارد، گویای این است که یا فهم دینی ما دچار خطا است، یا تفکر فلسفی ما به بیراهه رفته و یا در شهود عرفانی خود دچار اشتباه شده ایم.

دکتر فنایی با بیان این که از آغاز تاریخ بشر گرایش به عرفان در بطن زندگی انسان ها حضور داشته است، گفت: انگیزه های گرایش به عرفان های کاذب همان انگیزه های گرایش به عرفان اصیل است، مانند: نیاز طبیعی و فطری بشر به معنویت، نیاز بشر به انس با خدا، نیاز به رستگاری، نیاز به معنادار کردن زندگی و نیاز به رهایی از رنج و ملال زندگی. ولی از آنجایی که بسیاری از علاقه مندان به سلوک های عرفانی با عرفان ناب آشنایی نداشتند و عرفان ناب در دسترس آنها نبوده است، به عرفان های کاذب روی می آوردند.

وی به شاخصه های عرفان های راستین و دروغین اشاره کرد و گفت: در عرفان اصیل دینی و اسلامی، رستگاری با پیروی از شریعت و اجتناب از نفسانیات به دست می آید که در چارچوب احکام دینی و امر و نهی الهی حاصل می شود، در حالی که طرفداران عرفان های کاذب، از راحت طلبی و حتی هواپرستی دم می زنند و بیشتر اوقات هم شرط رستگاری را همین بی قیدی ها و لاابالی گری ها معرفی می کنند، که به مذاق بسیاری خوش می آید و آنها را از گرایش به عرفان اصیل دور می سازد. یکی دیگر از نتایج عرفان های کاذب، آن است که موجب باطل جلوه کردن همه نحله های عرفانی بخصوص عرفان اصیل دینی می شود.

وی با بیان این که بعضی ها با دیدن خطا، لغزش و انحرافاتی در میان برخی مدعیان عرفان و تصوف، نتیجه می گیرند که عرفان از اساس باطل است تصریح کرد: عرفان و دین از هم مجزا نیستند و عرفان در عرض دین هم نیست، بلکه عرفان وجه معنوی دین است؛ یعنی همانطور که بسیاری از مسایل یک لایه ظاهری دارند، جنبه عمیق تری نیز بر آنها مترتب است که عرفان نیز همان جنبه معنوی و عمیق تر دین می باشد.

دکتر فنایی اشکوری در پایان سخنانش، در پاسخ به این سؤال که در مکتب های شبه عرفانی، افراد چگونه به درجاتی از توانایی های روحی دست پیدا می کنند؟ گفت: قدرت و ظرفیت روح آدمی بسیار فراتر از آن است که ما در شرایط عادی از آن استفاده می کنیم؛ یعنی همان طور که با تمرینات جسمی می توان دست به اعمال خارق العاده ای زد، روح پیچیده آدمی نیز با تقویت و پرورش به وسیله فرمول های خاص، توانایی های فوق العاده ای می یابد و این توانایی آنان، به معنی آن نیست که خداوند متعال مستقیما از باب لطف و افاضه خداوندیش، قدرتی را در اختیار این افراد قرار داده باشد.

در ادامه این میزگرد علمی حجهالاسلام والمسلمین شریفی در سخنانی گفت: مقصود از شناخت در عرفان، شناخت شهودی است نه شناخت حصولی و عقلی. منظور از امر قدسی نیز همان شناخت خدای متعال، در اسماء، صفات و افعال است، ولی روش این نوع شناخت خداوند از روش های دیگری که به شناخت شهودی منجر می شود جداست و از آنجایی که این شناخت باید نسبت به خداوند تبارک و تعالی حاصل گردد، راه، روش و رویه آن نیز باید مورد پسند خداوند باشد و خود خداوند آن را معرفی کرده باشد و این راه همان تهذیب نفس است که از راه شریعت و عمل به دستورات الهی محقق می شود.

وی به وجوه مشترک عرفان های کاذب پرداخت و بیان کرد: در بعد خداشناسی، هیچ کدام از عرفان های کاذب تصویر و تصور درستی از خدا ندارند و حتی بسیاری از آنها غایت نهایی آفرینش را خدا نمی دانند و اگر چنانچه به خداوند معتقدند، خدایی را تصور می کنند که جعلی است! بر همین اساس عموما هدف غایی خود را اموری مثل لذت نفس، شادی نفس و آرامش درونی انسان می دانند. در بعد انسان شناسی نیز آدمی را موجودی تک بعدی فرض می کنند، در حالی که عرفان حقیقی به همه ابعاد وجودی انسان مانند بعد اجتماعی، فردی، جنسی، جسمی، روحی و… توجه دارد. عرفان های کاذب دنیا را فدای آخرت می کنند و دنیاگریز می شوند؛ یا اجتماع را فدای فرد می کنند و منزوی می گردند، در نگاه دین شناسانه بیشتر الهی بودن ادیان را انکار می کند و اگر رگه هایی از الهی بودن ادیان را می پذیرند، بخش هایی مانند شریعت و… را انکار و رد می کنند.

این محقق حوزوی هم چنین در بعد معرفت شناسی نیز، عرفان های کاذب را در تضاد و جدال با عقل و منطق دانست و افزود: به نظر ما، عرفانی اصیل است که مبتنی بر پایه های عقلی و عقلانی باشد و حتی عرفان اصیل می تواند فوق عقل و درک عقلانی باشد، اما نمی تواند ضد عقل باشد، در حالی که عرفان های کاذب از ضدیت با عقل هیچ ابائی ندارند و به خاطر همین نیز علیه عقل، فلسفه و منطق، سخن پراکنی و شبهه افکنی می کنند! حجهالاسلام والمسلمین شریفی به دیگر وجوه اشتراک عرفان ها