پاورپوینت کامل میرزای شیرازی و نهضت تنباکو;به مناسبت دویستمین سال تولد آیهاللّه العظمی میرزا محمدحسن شیرازی (ره) ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میرزای شیرازی و نهضت تنباکو;به مناسبت دویستمین سال تولد آیهاللّه العظمی میرزا محمدحسن شیرازی (ره) ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میرزای شیرازی و نهضت تنباکو;به مناسبت دویستمین سال تولد آیهاللّه العظمی میرزا محمدحسن شیرازی (ره) ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل میرزای شیرازی و نهضت تنباکو;به مناسبت دویستمین سال تولد آیهاللّه العظمی میرزا محمدحسن شیرازی (ره) ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

۵

خدمات علمی و عملی ایرانیان و شیعیان به اسلام، مسلمانان و بشریت، در طول تاریخ به حدی زیاد است که در این اقلیم می توانند کوس لمن الملکی بزنند و البته رقیبی نخواهند یافت. یکی از بزرگ ترین علما و فقهای تاریخ اسلام، فقیه، اصولی و حکیم بزرگوار مرحوم میرزا محمدحسن شیرازی، مشهور به میرزای شیرازی است و جمادی الاول ۱۴۳۰ قمری مصادف با دویستمین سال ولادت باسعادت ایشان می باشد.

ولادت، تحصیلات و مرجعیت میرزا:

در صبح پانزدهمین روز ماه جمادی الاول سال ۱۲۳۰ قمری، در شهر شیراز جنت طراز، شخصی دیده به جهان می گشاید که دیدگان، مانند وی را کم به خود دیده است. میرزا محمدحسن در کودکی و نوجوانی مقدمات علوم و مقداری از سطوح را دیده و پس از چندی عازم اصفهان می شود و در آنجا که از معتبرترین حوزه های نقلی عقلی آن زمان عالم تشیع بوده است، در درس بزرگانی چون مرحوم حاجی کرباسی صاحب الاشارات، شیخ محمدتقی اصفهانی صاحب هدایهالمسترشدین و مرحوم سیدمحمدباقر شفتی صاحب مطالع الانوار حاضر می شود. علاوه بر این بزرگان، مرحوم میرزا در درس فقیه بزرگ مرحوم میرسیدحسن مدرس (غیر از شهید مدرس مشهور) حاضر شده و در سن کمتر از بیست سالگی موفق به اخذ اجازه اجتهاد از ایشان می گردد. پس از آن، میرزای شیرازی عازم نجف اشرف شده و در حالی که خود مجتهد است در دروس روِسای شیعه حاضر می شود. در عتبات از محضر مرحوم صاحب جواهر، مرحوم قزوینی صاحب ضوابط الاصول، مرحوم شیخ انصاری و برخی از اعاظم دیگر استفاده کرده و از صاحب جواهر هم اجازه اجتهاد می گیرد.

میرزای شیرازی پس از مدتی در زمره شاگردان درجه اول شیخ اعظم قرار می گیرد، به حدی که شیخ انصاری در اواخر حیات مبارک خود از ایشان می خواهد که در رسائل ایشان تجدید نظر کرده و آن را تنقیح نماید. پس از وفات مرحوم شیخ اعظم، اعاظم شاگردان شیخ هم چون میرزای رشتی، میرزای آشتیانی، آقاحسن نجم آبادی و میرزا عبدالرحیم نهاوندی بالاجماع امر مرجعیت را در میرزای شیرازی متعین دیده و علی رغم میل باطنی میرزا، ایشان را به شدت بر این امر تحریض می نمایند. میرزا تا ده سال پس از رحلت شیخ در نجف مانده و سپس به دلیلی که خواهد آمد، به سامرا هجرت کرده و باعث احیای این شهر مقدس می شود. دسته ای از شاگردان ایشان هم به آنجا هجرت نموده و حوزه ای علمی، تقریبا در حد حوزه های دیگر شیعه در عتبات بنیان نهاده می شود؛ چیزی که به این صورت در سامرا سابقه نداشته و بعدها هم تکرار نمی شود. هر چند مرحوم میرزای شیرازی دوم یا سید ابوالحسن اصفهانی تلاش هایی برای احیای سامرا نمودند، ولی نشد؛ یعنی نگذاشتند.

مرحوم میرزا از حال شاگردان خویش تفقد فراوان می کرد و در مسفورات اصحاب از حکایات در این باره فراوان یافت می شود. ذکر خدمات فرهنگی عمرانی مرحوم میرزا خود مجال دیگری می خواهد. یکی از خصلت های بارز میرزا شیوه تدریس ایشان بوده که به مکتب سامره مشهور است. چنان که برخی اساتید بزرگوار این جانب نقل می فرمودند: شیوه تدریس اجمالا بدین صورت بوده که شاگردان دخالت بیشتری نسبت به تدریسات حالیه در درس استاد داشته اند، بلکه به صورتی آنها در عرض استاد قرار می گرفته اند و البته نهایتا مرحوم میرزا پس از رد و ابرام حاصل تدریس تلامیذ خود، نظر نهایی خویش را اظهار می داشتند. میرزا به طور کلی در کارهای خود دارای نظم و دقت فوق العاده ای بود و حتی مباحث مرتبط با مرجعیتش را تقسیم و تفکیک نموده بود که بهتر مورد رسیدگی قرار گیرند؛ یعنی برای حوادث عرفی عامه و نیز مسایل سیاسی، مجلسی تشکیل داده بودند متشکل از تعدادی از شاگردان بزرگ و مدبر خود که در این گونه مسایل با آنها مشورت می نمود. یکی دیگر از مختصات مرحوم میرزا، شکوفایی نهضت شعر و ادب در عصر ایشان در عتبات می باشد و اگر بخواهیم نظیر این را در قبل از ایشان بیابیم، مرحوم علامه بحرالعلوم نهضتی این چنینی را به وجود آورده بودند.

قیام تنباکو:

دوره قاجار از ننگین ترین ادوار تاریخ ایران است. یکی از کارهای تأسف برانگیز قاجاریه، بر باددادن خاک پاک ایران به خاطر ضعف نظامی یا قراردادهای اقتصادی می باشد. ناصرالدین شاه قاجار در سفر سوم خود به فرنگ در ۱۳۰۷ قمری وقتی که بخاطر گذران ادامه عیش و نوش هایش کیسه ها را خالی دید و محتاج پول شد، با یک قرارداد از پیش تعیین شده روبرو می شود که بعدها به عهدنامه تنباکو یا رژی مشهور می شود. طرف قرارداد، تالبوت است و از طریق یک طرح از پیش برنامه ریزی شده فورا به یک شرکت انگلیسی وابسته به حکومت انگلیس واگذار می شود. اطرافیان شاه در قبال این قرارداد که تنباکو و توتون و انفیه ایران را به مدت نیم قرن به خارجه می دهد، رشوه های فراوان دریافت می کنند و قرارمی شود که سالیانه یک چهارم سود شرکت و مقداری معین و ناچیز پول نقد به خزانه همیشه خالی ایران تحویل شده و در همان جا هم ۲۵ هزار لیره به شاه قاجار! داده می شود؛ هر چند کفاف کی دهد این باده ها به مستی شان؟! برادر ناصرالدین شاه عباس میرزا ملک آرا می نویسد: شاه همین که اسم سالی بیست وپنج هزار لیره را شنید، هوش از سرش به در رفت و فورا قرارنامه را امضا نمود. قضیه در ظاهر مختومه تلقی می شود، ولی پس از مدتی که حکایت روشن گشت، از گوشه و کنار مملکت، سیل مخالفت ها شروع می شود. هر چند اصل خیزش در شهرهایی چون شیراز، اصفهان، تبریز، مشهد و تهران بود، لکن در کل ایران بر ضد این قرارداد مملکت بربادده، شورش صورت می گرفت. در شیراز، عالم حافظ دوست و نترس، مجاهد جسور و غیرقابل تطمیع، مرحوم سیدعلی اکبر فال اسیری که از بستگان سببی میرزا هم هست، به منبر رفته و بر ضد این قرارداد داد سخن می دهد. او را گرفته و به خارج از ایران تبعید می کنند. از طرف دیگر، عالم و مجاهد بزرگ سیدجمال الدین اسدآبادی که مدتی در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام متحصن بود، توسط عمال شاهی به وضع دردآوری از ایران اخراج می شود و خود قصد دارد که نزد میرزای شیرازی که سال ها قبل با هم هم درس و دوست بوده اند برود، ولی او را از این کار منع کرده و به سمت بصره می فرستند. از قضا در آنجا با مرحوم فال اسیری برخورد کرده و به تقاضای او نامه ای اعجازوش و بلیغ و شدیدالتحریض برای رهبر شیعیان نگاشته و ایشان را بیشتر از قبل بر مفاسد داخل ایران مطلع می سازد. از اصفهان هم آقامنیرالدین بروجردی احمدآبادی عازم سامرا شده و نهایتا میرازی شیرازی که نصیحت های اولیه خود را در شاه و درباریان مؤثر نمی بیند، فتوا به حرمت تدخین می دهد. متنی کوتاه با انتشار و سرعت اثری کم نظیر:

بسم اللّه الرحمن الرحیم. الیوم استعمال تنباکو و توتون باّی نحو کان، در حکم محاربه با امام زمان صلوات اللّه علیه است. حرّره الاحقر محمدحسن الحسینی.

این فتوا سریعا در تمام اقطار ایران منتشر گشته و مردم با متابعت از آن، کمر استعمار را می شکنند. حتی عده فراوانی از غیرشیعیان و غیرمسلمانان هم از این حکم تبعیت می کنند. ناظم الاسلام در تاریخ بیداری ایرانیان می گوید: از انتشار حکم مزبور در همه بلدان ایران، عموم مردم به هر مذ