پاورپوینت کامل دعا، حلقه اتصال عبد و معبود ۶۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دعا، حلقه اتصال عبد و معبود ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دعا، حلقه اتصال عبد و معبود ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دعا، حلقه اتصال عبد و معبود ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

۵

عالم ربانی و علامه جلیل القدر، احمد بن محمد بن فهد حلی، از جمله نامداران تاریخ شیعه است که در نیمه دوم قرن هشتم و نیمه نخست قرن نهم می زیست و طی ۸۴ سال عمر عمر پربرکت خود، با تلاش بی وقفه علمی، ضمن احاطه بر علوم متداول اسلامی و تربیت دانشمندان فاضل در این علوم، آثار گرانمایه ای نیز تألیف نموده و از خود به یادگار گذاشت. آنچه درپی می آید،گفتاری ازاین علامه بزرگوار در باب دعا می باشد که با اقتباس از اثر گرانسنگ »عدهالداعی و نجاح الساعی« ایشان در آستانه ماه مبارک رمضان، تقدیم خوانندگان ارجمند می شود.

تشویق به دعا

تحریص بر دعا و تشویق عقل بر آن

عقل هر عاقلی حکم می کند که وقتی انسان قدرت دارد، باید ضرر را از خودش دفع نماید و از طرف دیگر می دانیم که زندگی در این دنیا برای هیچ انسانی بدون ضرر و زیان و تشویش خاطره نیست چون: یا درد و مرضی در اندرون خود دارد.

یا ظالمی از خارج او را می آزارد.

یا در شغل و کارش گرفتاری دارد.

یا همسایه به او آزار می رساند. و یا …

و اگر فعلا هیچ یک از این گرفتاری ها پیش نیامده باشد، باز عقل محال نمی داند که در آینده گرفتاری هایی برایش پدید آید، چگونه پدید نیاید و حال آنکه دنیا محل حوادث است و هیچ وقت بر یک منوال، ثابت و برقرار نمی ماند و کسی از سختی ها و مصیبت های آن در امان نیست.

منتها سختی هایش برای بعضی ها به فعلیت رسیده و محقق شده و برای عده دیگر در آینده محقق خواهد شد، اما عقل حکم به وجوب و لزوم برطرف نمودن هر دو قسم از مصیبت ها و گرفتاری ها می کند، این از یک سوی.

از سوی دیگر، دعا وسیله ایست که می تواند این مشکل را برطرف سازد و آن را برای انسان حل کند، پس عقلاً لازم است که دست به دامان دعا بیاویزیم و از آن برای حل مشکلاتمان کمک بگیریم. همین معنا در کلام امیرالمؤمنین و سیدالوصیین علیه و علی آله افضل صلوات المصلین آمده، آنجا که می فرماید: ما من احد ابتلی و ان عظمت بلواه باحق بالدعاء من المعافی الذی لایأمن من البلاء. یعنی: مبادا کسی که فعلا بلایی به او روی نیاورده و در عافیت زندگی می کند ولی در آینده از آن در امان نیست، گمان کند که انسان گرفتار هر چند گرفتاریش بزرگ باشد بیشتر از او به دعا نیازمند است. (بلکه وی نیز برای دفع بلاهای آتیه به دعا نیاز دارد.(

از این حدیث، فهمیده می شود که هر فردی به دعا نیاز دارد، چه آن کسی که در عافیت است و چه آن کس که مبتلاست، منتها دومی برای برطرف ساختن بلایی که هست و اولی برای جلوگیری از نزول آن. علاوه بر این، دعا سبب جلب منفعت و یا بقای نعمت های موجود نیز می گردد، چون معصومین علیهم السلام از آن به سلاح و »ترس« تعبیر کردند، سلاح وسیله ای است که انسان را به منفعتی برساند، یا ضرری را از او دفع کند و »ترس« به »سپر« می گویند که موجب حفظ و نگهداری انسان از مشکلات و سختی ها می شود.

رسول خدا صلی اللّه علیه وآله فرمود: الا ادلکم علی سلاح ینجیکم من اعدائکم و یدر ارزاقکم؟ قالوا: بلی یا رسول اللّه قال: تدعون ربکم باللیل و النهار فان سلاح المؤمن الدعاء. یعنی: آیا اسلحه ای را به شما معرفی کنم که هم شما را از شرّ دشمنانتان نجات می دهد و هم روزیتان را زیاد می نماید؟ گفتند: بلی یا رسول اللّه. فرمود: پروردگارتان را در شب و روز بخوانید و دعا کنید، چون دعا، اسلحه مؤمن است.

امام علی علیه السلام می فرماید: الدعاء ترس المؤمن و متی تکثر قرع الباب یفتح لک. یعنی: دعا، سپر مؤمن است، اگر باب رحمت الهی را زیاد بکوبی (و ناامید نشوی، عاقبت) آن در، به رویت گشوده خواهد شد.

امام جعفر بن محمد صادق علیه السلام فرمود: الدعاء انفذ من السنان الحدید. یعنی: دعا از سر نیزه آهنی، برنده تر و نافذتراست.

امام موسی بن جعفر علیه السلام فرمود: ان الدعاء یردّ ما قدّر و ما لم یقدّر. قال: قلت: و ما قد قدر فقد عرفته فما لم یقدر؟ قال: حتی لایکون. یعنی: دعا، هم آنچه مقدر شده و هم آنچه مقدر نشده، هر دو را بر می گرداند و سبب تغییرش می شود. راوی (یعنی عمر بن یزید) می گوید، گفتم: آنچه مقدر شده، معین و معلوم است که دعا موجب تغییرش می شود، اما آنچه مقدر نشده، چطور؟ فرمود: دعا موجب می شود که اصلا مقدر نشود.

امام زین العابدین علیه السلام فرمود: ان الدعاء و البلاء لیتوافقان الی یوم القیامه ان الدعاء لیرد البلاء و قد ابرم ابراما. یعنی: دعا و بلا، تا روز قیامت باهم در مبارزه اند وپیروزمندانه بیرون می آید اگر چه آن بلا حتمی بوده باشد. و نیز از آن حضرت است که فرمود: الدعاء یرد البلاء النازل و ما لم ینزل. یعنی: دعا، هم بلای فرود آمده را بر می دارد و هم، بلای نیامده را.

زمان دعا

ان اللّه تعالی لینادی کل لیله جمعه من فوق عرشه من اول اللیل الی آخره … .

امام باقر علیه السلام فرمود: ذات اقدس الهی هر شب جمعه از اول تا آخر شب این گونه ندا می دهد: آیا بنده مؤمنی نیست که تا قبل از صبح مرا برای دین یا دنیایش بخواند تا من اجابتش کنم؟

آیا بنده مؤمنی نیست که تا قبل از صبح از گناهانش توبه کند و برگردد و من نیز رحمت و مغفرتم را برگردانم؟

آیا بنده مؤمنی نیست که روزیش تنگ شده باشد و تا قبل از فجر از من بخواهد آن را زیاد کنم و من هم حاجتش را برآورده روزیش را زیاد و وسیع گردانم؟

آیا بنده مؤمن مریضی نیست که تا قبل از طلوع فجر از من بخواهد که شفایش بدهم و من هم او را عافیت و تندرستی عطا نمایم؟

زید شحام از امام صادق علیه السلام روایت کرده است که حضرت فرمود: اطلبوا الدعاء فی اربع ساعات: عند هبوب الریاح، و زوال الا فیاء، و نزول المطر، و اول قطره من دم القتیل المؤمن، فان ابواب السماء تفتح عند هذه الاشیاء. یعنی: در چهار وقت به دنبال دعا باشید: وزش باد، زوال سایه ها (که همان ظهرشرعی است(، نزول باران و اولین قطره از خون مؤمن، چون در این اوقات، درهای آسمان گشوده خواهد شد.

مکان دعا

ان من الذنوب ما لایغفر الا بعرفه و المشعر الحرام، قال اللّه تعالی: فاذا افضتم من عرفات فاذکروا اللّه عند المشعر الحرام و لیله من لیالی الاحیاء. یعنی برخی از گناهان فقط در این سه موقعیت بخشیده می شوند: عرفات مشعرالحرام، که خداوند متعال فرمود: وقتی از عرفات کوچ کردید، خدای را در مشعرالحرام به یاد بیاورید.

و شبی از شبهای احیا

حرم الهی در مکه و کعبه

از امام رضا علیه السلام روایت شده است که: ما وقف احد بتلک الجبال الا استجیب له فاما المؤمنون فیستجاب لهم فی اخرتهم، و اما الکفار فیستجاب لهم فی دنیاهم. یعنی: کسی در این کوه ها توقف نکرد حتی کافر مگر آنکه دعایش اجابت شده، اگر مؤمن باشد، اجابت اخروی و اگر کافر باشد اجابت دنیایی دارد.

مسجد

چون آنجا خانه خداست و کسی که بدانجا می رود مقصود و مطلوبش خداست و قصد زیارت او را دارد، در حدیث قدسی آمده است: الا ان بیوتی فی الارض المساجد، فطوبی لعبد تطهر فی بیته ثم زارنی فی بیتی. یعنی: آگاه باشید که مساجد، خانه های من بر روی زمین اند، پس خوشا به حال بنده ای که در خانه خود تطهیر کند (و وضو بسازد) سپس مرا در خانه ام زیارت کند. و او کریم تر از آن است که قاصد و زائرش را نا امید و محروم نماید.

سعید بن مسلم از معاویه بن عمار روایت کرده است که وجود مقدس آقا امام صادق علیه السلام هرگاه حاجتی داشت هنگام زوال آفتاب (یعنی ظهر) آن را طلب می کرد، بدین ترتیب که اولا چیزی در راه خدا صدقه می داد بعد بوی خوشی استشمام می کرد و سپس به مسجد رفته هر حاجتی داشت آن را به محضر حق تعالی عرضه می داشت. نا گفته نماند که این خبر دلالت بر چهارمطلب دارد بدین شرح:

اول هنگام ظهر، وقت طلب حاجت است.

دوم مستحب است ابتدا صدقه ای داده شود.

سوم خوب است بوی خوشی استشمام گردد.

چهارم مسجد محل خوبی جهت طلب حاجت می باشد.

در جوار قبر مقدس حضرت اباعبداللّه الحسین علیه السلام

بلکه شرافت این مکان از سایر مکان ها بیشتر است.

در روایت آمده است: ان اللّه سبحانه و تعالی عوض الحسین علیه السلام من قتله باربع خصال جعل الشفاء فی تربته، و اجابه الدعاء تحت قبته، و الائمه من ذریته و ان لایعد ایام زائریه من اعمار هم. خداوند سبحان در عوض قتل آقا سیدالشهدا علیه السلام چهار خصلت عطا کرده است: شفا را در تربتش نهاد، اجابت دعا را زیر گنبدش قرار داد، ائمه بعدی از نسل اویند، مدت زمانی را که از زائرین آن حضرت برای زیارت می گذرانند جزء عمرشان به حساب نمی آورد.

محمد بن مسلم از امام محمد باقر یا امام جعفر صادق علیهما السلام نقل کرده که فرمود: ای ابا محمد مثل ما خاندان نبوت مثل آن خاندانی است که در بنی اسرائیل بودند که: هرگاه یکی از آنان چهل شب در راه خدا کوشش می کرد و دعا می نمود، اجابت می شد، ولی یکی از آنان پس از چهل شب بندگی و ترک گناه، هر چه دعا کرد مستجاب نشد، نزد حضرت عیسی علیه السلام آمد و از این وضعش شکایت کرده از آن حضرت خواست که برایش دعا کند، حضرت عیسی علیه السلام تطهیر کرد (وضو ساخت) نماز گزارد و سپس دعا کرد، وحی رسید که: ای عیسی بنده من از راهی که می بایست بیاید، نیامد و به بیراهه رفت، چون او دعا کرد در حالی که در قلبش نسبت به نبوت تو شک داشت، و اگر به همین حال دعا کند، حتی اگر گردنش هم قطع گردد و سرانگشتانش پراکنده شوند، او را اجابت نخواهم کرد. عیسی علیه السلام به آن فرد گفت: خدای را می خوانی در حالی که نسبت به پیامبرش شک داری؟ گفت: ای روح خد این که می گویی درست است (من نسبت به نبوت تو شک دارم) از خدا بخواه که این شک را از من برطرف نماید. در اینجا حضرت عیسی علیه السلام برایش دعا کرد، خداوند متعال هم تفضل نمود واو به سوی خاندانش برگشت و جزو آنان گردید.

ما اهل بیت هم همین گونه هستیم، خداوند متعال عمل بنده ای را که در ما شک داشته باشد، قبول نمی کند.

یستجاب الدعاء فی اربعه مواطن: فی الوتر، و بعد الفجر، و بعد الظهر، و بعدالمغرب. یعنی: دعا در چهار موقعیت مستجاب می شود: در نماز وتر، بعد از صبح، بعدازظهر، و بعد از مغرب. و در روایتی آمده که بعد از مغرب، سجده کند و در سجودش دعا نماید.

دعای فقیر: وقتی چیزی به فقیر می دهند اگر فقیر در حق آن دهنده، دعا کند، مستجاب است، اما اگر در همان حال در حق خودش دعا نماید، مستجاب نیست.

امام زین العابدین علیه السلام به خادم منزلشان که مامور دادن صدقه به فقرا بود، می فرمودند: امسک قلیلا حتی یدعو. یعنی: مقداری نزد فقیر مکث کن تا دعا کند.

و نیز فرمود: دعوه السائل الفقیر لاترد. یعنی: دعای فقیر برگشت ندارد.

و نیز گفته شده است که آن حضرت به خادمی که مامور صدقه دادن به فقیر بود، امر می کرد که به فقیر بگوید دعا کند. امام زین العابدین علیه السلام وقتی صدقه ای می داد، دست خود را می