پاورپوینت کامل حضرت آیهاللّه جوادی آملی تأکید کردند;علوم انسانی بدون شناختن انسان سامان نمی پذیرد ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حضرت آیهاللّه جوادی آملی تأکید کردند;علوم انسانی بدون شناختن انسان سامان نمی پذیرد ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حضرت آیهاللّه جوادی آملی تأکید کردند;علوم انسانی بدون شناختن انسان سامان نمی پذیرد ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حضرت آیهاللّه جوادی آملی تأکید کردند;علوم انسانی بدون شناختن انسان سامان نمی پذیرد ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

۶

حکیم متأله، حضرت آیهاللّه علامه جوادی آملی، روز پنجشنبه ۱۶ مهرماه در جمع گروهی از طلاب و دانشجویان به تبیین علم اخلاق پرداختند. معظم له اظهار داشتند: آنچه که به عنوان درس اخلاق مطرح است، در سه شعبه قابل طرح است؛ یکی فن وعلم اخلاق است، دیگری مبادی اخلاق، که از آن به عنوان فلسفه اخلاق یاد می کنند، که یکی از فلسفه های مضاف است، دیگری هم کاربرد اخلاق می باشد. در فن اخلاق، از دستور های رسمی اخلاق سخن به میان می آید؛ این که انسان چگونه زندگی سعادتمندانه داشته باشد و راه رسیدن به این زندگی سعادتمندانه کدام است. در مبادی اخلاق از مبادی تصوری و تصدیقی این فن بحث می شود؛ این که آیا اخلاق از یک سلسله اصول ثابت الهی نشئت می گیرد، یا از یک سلسله اصول قرار دادی بشری، آیا این اصول انشایی هستند یا اخباری، اعتباری هستند یا از واقعیت حکایت می کنند؛ جاودانه هستند یا نسبی و…. . استاد عالی قدر حوزه افزودند: قسم سوم، کاربرد های اخلاقی است. اخلاق پزشکی، قضایی، اقتصادی، سیاسی و… آنچه در این شعب سه گانه برای ما حوزویان مطرح است. در واقع، آشنایی به خطوط کلی فصل اول و ارتباط تنگاتنگ با کاربرد اخلاق عالمان دینی است. گرچه آشنایی به مبادی اخلاقی برای ما ثمره علمی دارد، اما ثمره علمی اش کم می باشد، چرا که آشنایی به کاربرد اخلاق پزشکی و… نیز برای ما اثر علمی دارد؛ برای مثال، اگر در همایش های آنان شرکت کردیم، می توانیم سخنی بگوییم و چیزی به عنوان مقال و مقاله ارائه کنیم، اما کاربرد رسمی ما اخلاق پزشکی، اقتصادی و…. نیست، بلکه اخلاق عالمان دینی است. ایشان خاطرنشان کردند: قسم اول اخلاق، جزء علوم انسانی است و علوم انسانی بدون شناختن انسان، سامان نمی پذیرد. اخلاق با سایر علم انسانی مانند فقه وحقوق و… ارتباط دارد، لکن فصل ممیزش محفوظ است. در فقه، سخن از حلال، حرام، واجب، مکروه و مستحب است، اما منشأ پیدایش این وصف، این که آیا این وصف بیماری است یا نه، راه پیشگری و درمانش چیست، درفقه مطرح نیست، برای مثال، کار فقه این است که بگوید: غیبت حرام است، اما چگونه انسان به غیبت مبتلا می شود انگیزه غیبت کدام است، راه درمان غیبت چیست، اگر این بیماری معالجه نشود، خطرش چیست و… در فقه مطرح نمی شود؛ یا حسد که فتوا به حرمتش می دهند، برخی هم گفته اند: خود انگیزه حسد، کینه فرضی حسد، هرچند اظهار نشود، اگر اقوا حرمتش نباشد، احتیاط وجوبی، حرمت آن است. این حداکثر کار فقه است، اما چه بکنیم که حسود نشویم و منشأ، خطر،راه درمان، آسیب ها و آفت های اجتماعی آن در فقه مطرح نیست، بلکه در فن شریف اخلاق مطرح است. بنابراین، مرز فقه از اخلاق کاملا جداست. اخلاق غیر از روضه خوانی و موعظه است، چهار تا حدیث خواندن که علم نیست؛ برای توده مردم و برای عوام ها خوب است، اگر کسی می خواهد خودش را بسازد، باید در درجه اول بفهمد کیست. تا کسی نفهمد روح یعنی چه، اندیشه ها و انگیزه های روح به چه برمی گردد، تجردش برزخی است یا عقلی و…، او عالم اخلاق نخواهد شد. اخلاق، جزء قوی ترین علوم استدلالی است، زیرا وابسته به معرفت نفس می باشد، تا اندازه ای که عده ای از اخلاق عنوان طب روحانی یاد می کنند. حضرت آیهاللّه جوادی آملی تصریح کردند: دو دسته علم داریم؛ علم الابدان و علم الادیان. انسان های صادق و خوش باور می گویند، علم الابدان را اطبا دارند و علم الادیان را فقها دارند، اما بزرگانی که راه اخلاق را طی کرده اند، گفته اند: ممکن است، طبیبی علم الادیان داشته باشد و یک فقیه یا روحانی، علم الابدان داشته باشد. ممکن است طبیبی خالصا و لوجه اللّه آن علم را یاد بگیرد و صادقا به آن عمل کند، به بالین بیماران بی بضاعت برود و دنیا طلب نباشد؛ یعنی علم الادیان دارد، گرچه دربدن کار می کند، اما یک وقتی است که فقیهی به دنبال مریدبازی و امثال ذلک است؛ این علم الابدان دارد، گرچه درباره دین کار بکند؛ در واقع، تقسیم علم به علم الادیان و علم الابدان به هدف برمی گردد، نه به موضوع بحث. اگر آدم اینها را نداند، خیال می کند موعظه همان فن اخلاق است؛ لذا تا خودمان و تجردمان را نشناسیم، فن اخلاق و جاودانه بودن اخلاق، نسبی یا نفسی بودن اخلاق را نمی شناسیم. معظم له افزودند: حل این مسئله به عهده فلسفه اخلاق و فلسفه مضاف است، که از بحث فعلی ما بیرون است. ما الآن در پیش فرض ها بحث می کنیم؛ یعنی برای ما این اصول است که خدا است، اسماء حسنی دارد، خدا انسان را آفرید، انسان بدنی دارد، روحی دارد، روحش مجرد است، انسان مرگ را می میراند، بدون این که مرگ، انسان را بمیراند. انسان با مردن از پوست به در می آید، نه این که بپوسد. ما آن هنر را داریم که مرگ را بمیرانیم، ما مرگ را می چشیم، نه او ما را بچشد: کل نفس ذائقه الموت، نه کل نفس یذوق الموت؛ ذائق، مذوق را هضم می کند. اینها اصول موضوعه ماست که قرآن و روایات معصومین علیهم السلام برای ما مشخص کرده است. مفسر عالی قدر قرآن خاطرنشان کردند: عالم، هدفمند است، نه این که خدا هدف دارد، چون خدا خودش هدف است؛ همان طور که خدا فاعل ندارد، چون