پاورپوینت کامل امامت از منظر حضرت امام علی بن موسی الرضا(ع) ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امامت از منظر حضرت امام علی بن موسی الرضا(ع) ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امامت از منظر حضرت امام علی بن موسی الرضا(ع) ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امامت از منظر حضرت امام علی بن موسی الرضا(ع) ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۸

قاسم بن مسلم از برادرش عبدالعزیز نقل می کند که گفت: ما در روزگار حضرت رضا علیه السلام در شهر مرو بودیم، و در نخستین روز ورودمان در مسجد جامع گرد آمدیم، و حاضران مجلس از مسأله امامت و کثرت اختلاف مردم در این باب سخن می راندند، من بر آقای خود علیه السلام وارد شده و او را از گفت وگوهای مردم با خبر ساختم، آن حضرت تبسّمی کرده و فرمود: ای عبد العزیز، این مردم آگاهی ندارند و فریب عقائد خود را خورده اند، براستی خداوند جلیل و عزیز؛ رسول خدا را قبض روح نکرد تا این که دین اسلام را برایش به کمال رسانید و کامل ساخت، و قرآن را که حاوی تفصیل هر چیزی است بر او نازل ساخته و در آن حلال و حرام، حدود و احکام و جمیع نیازمندی های مردم بطور کلی بیان شده است، و فرمود: «در کتاب هیچ گونه کوتاهی نکرده ایم انعام: ۳۸»، در آخرین سفر حج؛ که اواخر عمر پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله بود نیز این آیه را نازل فرمود: «امروز دین شما را به کمال رساندم و نعمت خود را بر شما تمام کردم و اسلام را دین شما پسندیدم مائده: ۳» و مسأله امامت از تمامیّت دین است. و رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله از دنیا نرفت تا این که برای امتش دانستنی های دین را بیان فرمود، و راهشان را آشکار ساخته و در مسیر حق قرارشان داد، و علی علیه السلام را برای ایشان نشانه و پرچم راهنما و امام تعیین فرمود، و هیچ چیزی را که امت بدان نیازمند شوند فرو نگذاشت جز این که آن را روشن ساخت، پس هر که گمان کند که خداوند دینش را کامل نکرده، در حقیقت او کتاب خدا را انکار نموده، و منکر کتاب خدا؛ کافر است. آیا مردم به قدر امامت و جایگاه آن در امّت پی برده اند و شناخت دارند تا اختیار ایشان در آن جایز باشد؟ بی تردید امامت قدری جلیل تر و شأنی عظیم تر و مکانی بلندتر و جانبی منیع تر و باطنی عمیقتر از آن دارد که مردم به جهت عقل و خرد خود بدان رسند یا آنکه به اختیار خود امامی را منصوب کنند، بی شک امامت منزلتی است که خداوند ابراهیم خلیل را پس از نبوت و مقام خلیل اللّهی در مرتبه سوم بدان مخصوص ساخته، و فضیلتی است که بدان مشرّف فرموده، و نامش را بلند آوازه ساخته، پس خداوند فرمود: «و ]بیاد آر[ آنگاه که ابراهیم را پروردگارش به اموری چند بیازمود و او آنها را به انجام رسانید ]خدای [ گفت: تو را برای مردم؛ امام برگزیدم» ابراهیم از روی شادمانی به این مقام گفت: «و از فرزندان من نیز؟ گفت: پیمان و عهد من به ستمکاران نرسد بقره: ۱۲۴»، در نتیجه این آیه؛ امامت و پیشوایی هر ظالم و ستمکاری را تا روز قیامت باطل ساخت، و امامت در افراد برگزیده قرار گرفت و مختص ایشان شد.

سپس خداوند با قرار دادن امامت در نسل برگزیدگان و پاکان آن را گرامی داشته و فرمود: «و او را ]پسری چون [ اسحاق بخشیدیم و ]فرزندزاده ای چون [ یعقوب را به فزونی دادیم، و همه را نیکوکاران و شایستگان گردانیدیم. و ایشان را امامانی قرار دادیم که به فرمان و دستور ما راه نمایند، و به آنان کارهای نیک کردن و برپا داشتن نماز و دادن زکات را وحی کردیم، و آنان نیز به عبادت ما پرداختند انبیاء: ۷۲ و ۷۳»، پس پیوسته امامت به همین ترتیب در نسل و فرزندان او بود، و یکی پس از دیگری قرن به قرن به ارث می برد تا این که سرانجام پیامبر اسلام صلّی اللَّه علیه و آله آن را به ارث برد، و خداوند فرمود: «براستی نزدیکترین مردم به ابراهیم آنانند که او را پیروی کردند و این پیامبر و آنان که ]به این پیامبر[ ایمان آورده اند و خداوند ولیّ و سرپرست أهل ایمان است آل عمران: ۶۸». پس امامت تنها اختصاص بدو یافت و او آن را به فرمان خدا به روشی که خود واجب کرده است، بر عهده علی علیه السلام نهاد، و از آن پس امامت در فرزندان برگزیده اش؛ آنان که خداوند علم و ایمانشان بخشید قرار گرفت، و این همان فرمایش الهی است که فرمود: «و کسانی که ایشان را دانش و ایمان داده اند، به آنان گویند: هر آینه در نوشته خدای تا روز رستاخیز درنگ کرده اید روم: ۵۶» به همان شیوه ای که خدا آن را در اولاد او تا روز قیامت جاری ساخته و مقرر داشت، زیرا هیچ پیامبری پس از محمد )صلّی اللَّه علیه و آله( نیست، پس از کجا این جماعت نادان با رأی و نظر خود ]می خواهند امامت را[ اختیار و انتخاب کنند؟ به راستی امامت جایگاه و مرتبه انبیاء، و میراث اوصیاء است، امامت خلافت خدا و رسول او و مقام أمیرالمؤمنین و میراث حسن و حسین علیهما السّلام است. به راستی امام سر رشته امور دین، و نظام کار مسلمین، و مایه صلاح دنیا و عزت أهل ایمان است. امام پایه و ریشه اسلام بالنده و رو به رشد، و شاخه بلند و والای آن است، در پرتو امام است که: نماز و زکات و روزه و حج و جهاد به تمامیت رسد و کامل گردد، و غنائم ]بی تاخت وتاز و خونریزی [ و صدقات وفور یابد، و حدود و احکام اجرا شوند، و مرزها و اطراف ]کشور اسلامی [ حفظ و حراست گردد.

امام است که حلال خدا را حلال، و حرام خدا را حرام می کند، و حدود الهی را جاری نموده و از دین خدا دفاع می نماید، و با حکمت و پند نیکو و دلیل قاطع به راه خدا دعوت می کند.

امام هم چون خورشید درخشانی است که نورش جهان را فرا می گیرد، و جایگاهش در افق به گونه ای است که نه دستها بدان رسد و نه دیدگان تواندش دید.

امام، ماه ]شب چهارده [ تابان است و چراغ درخشان و نور طالع، و ستاره راهنما در شب های تاریک و بیابان های بی آب و علف و دریاهای پرگرداب است.

امام ]گمشدگان را[ چون آتشی بر بلندی و گرمابخش سرمازدگان است و در حوادث هولناک راهنما است، و هر که از او جدا شود نابود و هلاک گردد.

امام، ابری است پر باران، و بارانی است پر برکت، و آسمانی سایه افکننده، و زمینی است گسترده، و چشمه ای است جوشان، و برکه و گلستان است.

امام، امانتداری است همراه و رفیق، و پدری است خیر خواه، و برادری است مهربان و پناهگاهی است برای بندگان.

امام، امین خدا در زمین، و حجّت او بر بندگان، و خلیفه اش در سرزمینهای او، و دعوت کننده به سوی خدا و نگهدارنده و مدافع حریم او است. امام، از گناهان پاک است و از هر عیبی برکنار، و به دانش مخصوص است، و به حلم و بردباری معروف، اساس و نظام دین و موجب عزت أهل اسلام و مایه خشم منافقان و هلاکت کافران است.

امام یگانه عصر خویش است، نه کسی به پایه اش برسد و نه دانشمندی همطراز او باشد و نه جایگزینی دارد، امام عاری از هر مانندی است و تمام فضائل بی هیچ سعی و درخواستی مخصوص او است، بلکه این ویژگی و امتیاز از جانب خداوند با فضل و بخشنده بدو عنایت شده است. پس دیگر با این اوصاف چه کسی به معرفت امام رسد یا کنه وصفش را دریابد؟ هرگز هرگز عقل و علم