پاورپوینت کامل رسول اعظم(ص) از نگاه امیرالمؤمنین علی(ع) ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسول اعظم(ص) از نگاه امیرالمؤمنین علی(ع) ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسول اعظم(ص) از نگاه امیرالمؤمنین علی(ع) ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسول اعظم(ص) از نگاه امیرالمؤمنین علی(ع) ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

۵

توصیف شخصیّت الهی رسول خدا(ص) از زبان علیّ بن ابیطالب(ع)

در نهج البلاغه، توصیفات بسیار عالی درباره پیامبر اکرم از زبان امیرالمؤمنین علیه السلام آمده است که ما آن ها را متذکّر می شویم:

۱- إلی أن بعث اللّه سبحانه محمّدا رسول اللّه صلی اللّه علیه و آله لإنجاز عدته و إتمام نبوّته مأخوذا علی النّبیّین میثاقه، مشهوره سماته، کریما میلاده …، نهج البلاغه خطبه ۱؛ (تا آنگاه که خداوند سبحان، محمّد رسول اللّه صلی اللّه علیه و آله را که پیمان پذیرش پیامبری او را از همه پیامبران گرفته بود، برای انجام وعده خویش و اتمام اصل نبوّت مبعوث نمود، پیامبری با علامات مشهور و ولادت شریف…) امیرالمؤمنین علیه السلام در این جملات این صفات را برای پیامبر بیان فرموده اند:

الف. وسیله انجام یافتن وعده خداوندی که عبارتست از ارسال پیامبران برای هدایت مردم.

ب. اتمام کننده نبوّت و ختم رسالت با آوردن دین جاودانی اسلام.

ج. خداوند میثاق بعثت او را بر همه عالمیان و آوردن دین جاوید، از همه پیامبران گرفته بود.

د. علامات طبیعی و روحی او در کتاب های آسمانی و در معلومات اهل ذکر مشهور بوده است.

ه. میلاد او با کرامت بود، یعنی با نظر به سلسله پدران و مادران آن حضرت،هیچ فردی از چنان سلسله شریف با آن شرایط با عظمت به دنیا نیامده بود.

۲- إنّ اللّه بعث محمّدا صلی اللّه علیه و آله نذیرا للعالمین. و أمینا علی التّنزیل …، نهج البلاغه خطبه/۱۰۶، (خداوند متعال، محمّد صلی اللّه علیه و آله را تبلیغ کننده [برحذر دارنده ] عالمیان و امین برای فرستادن قرآن و رسالت مبعوث نمود.) در این جملات دو صفت بسیار مهم آمده است:

الف. تبلیغ کننده [ بر حذر دارنده ] عالمیان از غوطه ورشدن در خودخواهی ها و خودکامگی ها و فرو رفتن در معاصی با بیان نتایج ناگوار این پلیدی ها.

ب. امین مطلق در تلقّی وحی و رسانیدن آن به بندگان خداوند.

۳- حتّی أفضت کرامه اللّه سبحانه و تعالی إلی محمّد صلی اللّه علیه و آله فأخرجه من أفضل المعادن منبتا، و أعزّ الأرومات مغرسا، من الشّجره الّتی صدع منها أنبیائه و انتجب منها أمنائه. عترته خیر العتر و أسرته خیر الأسر، و شجرته خیر الشّجر، نبتت فی حرم، و بسقت فی کرم، لها فروع طوال، و ثمر لا ینال، فهو إمام من اتّقی و بصیره من اهتدی، سراج لمع ضوئه، و شهاب سطع نوره، و زند برق لمعه، سیرته القصد و سنّته الرّشد، و کلامه الفصل، و حکمه العدل …، نهج البلاغه/خطبه/۹۴؛ (تا آنگاه که کرامت خداوندی سبحانه و تعالی منتهی به محمّد صلی اللّه علیه و آله گشت. خداوند آن وجود مقدس را از برترین معادن رویاننده و عزیزترین اصول و ریشه ها برای کاشتن بیرون آورد، از آن درختی که خداوند آن را بشکافته و پیامبرانش را از آن بیرون آورده، و امنای خود را از آن برگزیده است. عترت پیامبر اکرم صلی اللّه علیه و آله بهترین عترت ها است، و دودمانش بهترین دودمان ها، و درختش بهترین درخت ها است که در حرم روییده شده و به رشد رسیده است. برای آن درخت شاخه هایی است بلند و ثمریست غیر قابل وصول. پیامبر اکرم پیشوای کسی است که تقوی بورزد، و وسیله بینایی است برای کسی که هدایت یافته باشد. چراغی است که روشنائیش درخشیده و ستاره ایست که نورش بارز و آشکار و آتش زنه ایست که لمعان آن برق تولید نموده است. سیرتش اعتدال و سنتش رشد و کلام او جدا کننده حق و باطل از هم، و حکم او عدل محض است…) امیرالمؤمنین علیه السلام در این جملات صفات زیر را برای پیامبر اکرم صلی اللّه علیه و آله بیان فرموده است:

الف. شرافت نسب و عظمت نیاکان که پیامبرانی گرامی از آن ها بوده اند و در خطبه ۱ص۴۴ نیز به این صفت اشاره فرموده اند.

ب. شرافت محیط خاص که مکه (حرم خدا) است.

ج. دودمانش بهترین دودمان ها است. مقصود ائمه معصومین علیهم السلام و دیگر فرزندان متقی و رشد یافته آن حضرت می باشد. شرافت و عظمت دودمان پیامبر اکرم صلی اللّه علیه و آله نه تنها به جهت انتساب آنان به آن حضرت می باشد، بلکه به جهت تکاپو و کوشش آنان در مسیر رشد و کمال بوده است، این معنا از جمله «و بسقت فی کرم» (و به رفعت و عظمت در کرامت انسانی نائل آمدند) و ده ها جملات دیگر از کلمات امیرالمؤمنین علیه السلام در توصیف خاندان عصمت در نهج البلاغه و دیگر سخنان آن بزرگوار، با کمال صراحت بر می آید.

د. برای عترت پیامبر اکرم صلی اللّه علیه و آله شاخه هایی است بلند [ در معرفت و کرم و تقوی و حکمت و عرفان و شجاعت ] و ثمریست غیر قابل وصول، به این معنی که محصول زندگانی پر خیر و برکت عترت پیامبر بالاتر و با عظمت تر از آن است که از درخت حیات مردم معمولی برآید.

ه. پیشوای متقیان. و وسیله بینایی برای هدایت یافتگان.

و. روشنایی تابان، ستاره ای پر نور و به وجود آورنده انوار.

ز. سیرتش اعتدال.

ح. سنتش رشد.

ط. کلامش جداکننده حق و باطل از یکدیگر.

ی. حکم او عدل محض.

۴- فهو أمینک المأمون و شهیدک یوم الدّین، و بعیثک نعمه، و رسولک بالحق رحمه. … ، نهج البلاغه/خطبه/۱۰۶؛

(آن پیامبر، امین و مأمون تو، و شاهد تو در روز قیامت، و مبعوث از جانب تو که نعمتی برای جهانیان است، و رسول بر حق تو که رحمتی است برای عالمیان.)

الف. امین و مأمون [د ر خطبه ۲۶ ص ۶۸ نیز آمده است.]

ب. شاهد خداوندی در روز قیامت.

ج. بعثت او نعمتی برای جهانیان و رحمتی برای عالمیان.

۵ اختاره من شجره الأنبیاء و مشکاه الضّیاء و ذوِابه العلیا، و سرّه البطحاء، و مصابیح الظّلمه، و ینابیع الحکمه. نهج البلاغه/خطبه۱۰۸، (خداوند سبحان پیامبر اکرم صلی اللّه علیه و آله را از درخت انبیا و چراغدان روشنائی و پیشانی عظمت و از ناف بطحاء و چراغ های روشنگر ظلمت و منابع حکمت آفرید.)

الف. آفریده شده و برگزیده از نسل پیامبران [این صفت در خطبه ۹۴ص۱۳۹ نیز آمده است.]

ب. شخصیت های نیاکان پیامبر منابع و کانون نور بوده و پیشانی روشن و بالا داشته اند (آبرومند بوده اند.)

ج. از محیط بسیار مناسب که بطحاء است سربلند کرده اند.

۶ أرسله داعیا إلی الحق و شاهدا علی الخلق، فبلّغ رسالات ربّه غیر و ان و لا مقصّر، و جاهد فی اللّه أعدائه غیر واهن و لا معذّر، إمام من اتّقی، و بصر من اهتدی. نهج البلاغه/خطبه۱۱۶؛ (خداوند پیامبر خود را برای دعوت به سوی حق و شهادت بر خلق فرستاد، پیامبر رسالت های پروردگارش را بدون سستی و تقصیر تبلیغ نمود و در راه خدا با دشمنان خدا بدون مسامحه و سستی و اعتذار مجاهدت کرد. او پیشوای متقیان و بینایی برای هدایت یافتگان «یا هدایت جویان» است.)

الف. رسالت او برای دعوت مردم به سوی حق و شهادت بر خلق بوده است. [ عمومیت رسالت او به سوی حق در خطبه ۲۶ص۶۸ نیز آمده است.]

ب. انجام دهنده رسالات خداوندی بدون سستی و تقصیر و اعتذار.

ج. پیشوای متقیان [ ا ین صفت در خطبه ۹۴ص۱۳۹ نیز آمده است.]

د. بینایی (وسیله بینایی برای هدایت یافتگان) یا برای هدایت جویان [ا ین دو صفت نیز در خطبه ۹۴ص۱۳۹ آمده است.]

۷ و لقد کان فی رسول اللّه صلی اللّه علیه و آله کاف لک فی الأسوه، و دلیل لک علی ذمّ الدّنیا و عیبها، و کثره مخازی ها و مساویها، إذ قبضت عنه أطرافها، و وطّئت لغیره أکناف ها و فطم عن رضاعها، و زوی عن زخارف ها نهج البلاغه / خطبه۱۶۰؛ (برای تو در وجود و سرگذشت پیامبر اکرم صلی اللّه علیه و آله برای تبعیت کافی است و در وجود و سرگذشت آن بزرگوار برای تو دلیلی است بر توبیخ دنیا و عیب آن و فراوانی رسوایی ها و بدیهایش، با توجه به این جریان که اطراف و عرصه های این دنیا از پیامبراکرم گرفته شده [سلب شده] و برای برخورداری دیگران تسلیم و آماده گشت، و آن بزرگوار از شرّ این دنیا بریده شد و از زر و زیورهای بی اساس آن برکنار گشت.)

الف. پیامبر عظیم الشّأن زندگی دنیوی برای دنیا را توبیخ فرموده است.

ب. او خود را از دنیا و عوامل لذّت و زر و زیورهای بی اساس آن برکنار فرموده بود.

۸- فتأسّ بنبیّک الأطیب الأطهر صلی اللّه علیه و آله فإنّ فیه أسوه لمن تأسّی و عزاء لمن تعزّی. و أحبّ العباد إلی اللّه المتأسّی بنبیّه، و المقتصّ لأثره. قضم الدّنیا قضما، و لم یعرها طرفا، أهضم أهل الدّنیا کشحا، و أخمصهم من الدّنیا بطنا، عرضت علیه الدّنیا فأبی أن یقبلها، و علم أنّ اللّه سبحانه أبغض شیئا فأبغضه، و حقّر شیئا فحقّره، و صغّر شیئا فصغّره، و لو لم یکن فینا إلاّ حبّنا ما أبغض اللّه و رسوله، و تعظیمنا ما صغّر اللّه و رسوله، لکفی به شقاقا للّه، و محادّه عن أمر اللّه. و لقد کان صلی اللّه علیه و آله یأکل علی الأرض، و یجلس جلسه العبد، و یخصف بیده نعله و یرقع بیده ثوبه، نهج البلاغه/خطبه/۱۶۰؛

و. پیروی کن از پیامبرت که پاک و پاکیزه ترین مخلوقات بود، درود خداوندی بر او و فرزندان او باد، زیرا در آن وجود مقدس است شایستگی تبعیت برای کسی که بخواهد تبعیت نماید و شایستگی انتساب برای کسی که بخواهد خود را به او نسبت بدهد. و محبوب ترین بندگان در نزد خدا کسی است که از پیامبرش پیروی نماید و از اثر او تبعیت کند. از دنیا اندکی با اطراف دندان هایش خورد و دهانش را از غذای دنیا پر نکرد. و التفاتی به دنیا نفرمود، تهی گاه او از همه اهل دنیا لاغرتر و شکم او گرسنه تر از همه آنان بود. دنیا بر او عرضه گشت، او از قبول آن امتناع ورزید. [وقتی که] دانست خداوند چیزی را مبغوض داشته است، از آن چیز متنفر گشت [و وقتی که ] دانست خداوند چیزی را تحقیر فرموده است، آن را تحقیر نمود، و چیزی را که خداوند ناچیزش کرده است، آن را ناچیز تلقی نمود. و اگر در درون ما نبود مگر محبت ما درباره چیزی که مبغوض خداوندی است و یا تعظیم ما درباره چیزی که خدا و رسولش آن را محقر فرموده اند، از حیث مخالفت با خدا و خصومت با امر خداوندی کفایت می کرد. آن رسول گرامی صلی اللّه علیه و آله بر روی زمین غذا می خورد و مانند برده می نشست و کفش خود را با دستش می دوخت [ وصله می زد] و با دست خود لباسش را پینه می زد و بر الاغ برهنه سوار می گشت و در پشت خود کسی دیگر را سوار می کرد. و گاهی پرده ای درخانه اش آویزان بود که صورت هایی بر آن نقش شده بود، به یکی از اعضای خانواده اش دستور می داد: آن پرده را از جلو چشمان من دور کن، زیرا وقتی که به آن می نگرم، دنیا و زر و زیورهای بی اساس آن را به یاد می آورم. پس آن بزرگوار از ته قلب از دنیا اعراض فرمود و یاد آن را از نفس مبارکش محو نمود و دوست داشت زینت دنیا از نظرش ناپدید گردد، تا از آن زینت برای خود لباس فاخر اتخاذ نکند، و اعتقاد به ثباتش ننماید و امیدی به اقامت در این دنیا نداشته باشد، لذا دنیا را از نفس خود بیرون راند و آن را به کوچ از قلبش وادار فرمود و از دیدگاهش ناپدید ساخت. و بدین سان هر کس چیزی را که مبغوض شمرد، نظر بر آن و یادآوری آن را نیز مبغوض می شمارد. در زندگانی مادی و معنوی رسول خدا صلی اللّه علیه و آله حقایقی است که ترا به شناخت بدی ها و عیوب دنیا دلالت می نماید: زیرا آن بزرگوار با نزدیکان خاص خود گرسنگی کشید و با کمال تقربی که به خدا داشت [ و یا با عظمت منزلتی که دارا بود] زر و زیور دنیا از او دور شد. پس کسی که می خواهد [حقیقت امر را درباره حیات مبارک پیامبر در این دنیا بداند] باید با عقلش نظاره کند و بفهمد که آیا خداوند متعال با دور ساختن پیامبرش از عوامل جالب و لذّت بخش دنیا، او را اکرام فرموده است، یا به او اهانت ورزیده است؟ اگر بگوید: خداوند با این دور ساختن پیامبرش از تعلقات دنیوی او را مورد اهانت قرار داده است، سوگند به خداوند بزرگ، قطعاً دروغ گفته است. و اگر بگوید: او را اکرام فرموده است، پس باید بداند که خداوند غیر از پیامبر را اهانت نموده است که دنیا را برای او گسترده و از نزدیکترین انسان ها (پیامبراکرم) به او دور فرموده است. [ هنگامی که یک انسان دانست که خداوند نه تنها پیامبرش را با دور کردن