پاورپوینت کامل علامه جوادی آملی;باور کنیم توسل اثر علمی دارد ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علامه جوادی آملی;باور کنیم توسل اثر علمی دارد ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علامه جوادی آملی;باور کنیم توسل اثر علمی دارد ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علامه جوادی آملی;باور کنیم توسل اثر علمی دارد ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

در ادامه سلسله مباحث «فلسفه اخلاق» که روزهای پنج شنبه از سوی حضرت آیهاللّه جوادی آملی در جمع طلاب و دانشجویان ارائه می شود، معظم له به تبیین موضوع حقیقی بودن حکمت عملی پرداختند.

آنچه در پی می آید، گزیده ای از مباحث استاد عالی قدر حوزه در این زمینه است.

موجود، یا حقیقی است یا اعتباری؛ لذا علم به این موجود حقیقی، می شود حکمت نظری و علم به موجود اعتباری، می شود حکمت عملی. این اعتباری، در سنجش با تکوین خارج، اعتباری هست، وگرنه خودش حقیقی می باشد؛ مثل این که می گوییم: موجود یا ذهنی است، یا خارجی؛ که این ذهنی، خودش موجود خارجی است و وقتی با خارجی سنجیده می شود، ذهنی است، وگرنه موجود ذهنی به معنای موجود ذهنی محض، نداریم. همین طور اعتباری صرف نداریم. خود این اعتبارات، مرتبه ای از حقیقت اند، که آثار فراوانی را به همراه دارند؛ لذا مقصود، موجود حقیقی است که موضوع فلسفه می باشد و خود فلسفه این تقسیم بندی را برعهده دارد. موجود اعتباری را به حکمت عملی می دهد، تا در آن جا بحث شود و موجود حقیقی را، اگر بحث هایش مطلق باشد، خودش بحث می کند و اگر مقید باشد، به علوم جزئیه ارجاع می دهد؛ مثلاً جسم، که یک موجود حقیقی است، به طبیعی می دهد. کم، چه متصل، چه منفصل، که موجودی حقیقی است، به هندسه، ریاضی و عدد می دهد و…؛ بنابراین، در تقسیم حکمت، حکمت عملی در قیاس با حکمت نظری، اعتباری است. این که علم و عمل، متعامل هستند و خدمات متقابل دارند که علم باعث پیدایش عمل است و عمل، باعث شکوفایی علم است امری واضح و مبرهن است، اما همین موضوع در حکمت، به گونه دیگری مطرح است و از آن جایی که عنصر اصلی حکمت عملی، تقوا می باشد، این تقوا بسیاری از راه های نرفته را به صورت طی الارض، برای انسان آسان می کند.

به عبارت دیگر، تقوا، که یکی از برجسته ترین اعمال صالح است، نه تنها علوم بالقوه را بالفعل و امور بالفعل را کامل تر می کند، بلکه مسائلی را که انسان نمی دانست و در آن ها قوه بسیار ضعیفی داشت، به یاد انسان می آورد. ابتکارات و ابداعات از همین راه است؛ ان تتقوا اللّه یجعل لکم فرقان؛ لذا تعامل علم و عمل در حکمت عملی، به این صورت است که هم علم باعث پیدایش عمل صالح است و هم عمل صالح، آن علم را تکمیل می کند. شاید شما باور نکنید؛ اولین سالی که ما به درس آقای آملی بزرگ رفتیم، جزوه نویسی را از ایشان یاد گرفتیم. بنده، جزوه را از ایشان می گرفتم و استنساخ می کردم، می دیدم در تمام صفحات نوشته است: «بسم اللّه الرحمن الرحیم» و «یا صاحب الزمان ادرکنی»؛ این ها شاید برای ما افسانه باشد، اما همین دقت و توجه است که او را به آن مقام رسانده است. یا مرحوم سعیدالعلما، که هم بحث شیخ انصاری بود و هر دو شاگرد شریف العلما بودند، اگر تقریرات اصول سعیدالعلما را ببینید، متوجه می شوید در حاشیه غالب صفحات، نوشته شده است: «یا ابوالفضل ادرکنی». چنین طلبه ای هست که این طور جزوه می نویسد، اما ما هنوز باور نکردیم که توسل، اثر علمی دارد. اگر کسی می شود شیخ انصاری، تنها با درس و بحث نیست. کاری که دعای سحری می کند، کمتر از درس و بحث نیست.

بعضی ها می گویند: اخلاق، معیاری ندارد، درحالی که اگر ما سری به حکمت نظری بزنیم و به معیارهای ثبات و عدم ثبات توجه کنیم، در اخلاق، دچار چنین اشکالی نمی شویم. عصاره آن چه در حکمت نظری آمده، این است که ما در عالم امکان، امر ۵/۹۹ درصدی نداریم. هرچه در عالم است، صددرصد است. صدرالمتألهین در تفسیرش دارد که نظم عالم، نظیر نظم معماری نیست؛ برای مثال، در معماری اگر آجری را از دیوار شرقی بگیرند و در دیوار غربی بگذارند، یا مشابه آن را از دیوار غربی بردارند و در دیوار شرقی بگذارند و تعمیر کنند، این بنا تکان نمی خورد و این بنا همان بناست، اما معماری عالم، مانند حلقات عدد است، که اگر کسی عدد ۸ را از بین عدد ۷ و ۹ بردارد، جای مناسبی برای آن نمی یابد، مگر این که سرجایش بگذارد. عالم آن قدر منظم است که هرچیزی در جای خودش قرار دارد، اما چرا بعضی ها به مسئله تصادف و اتفاق در عالم حیات، معتقدند؟ علتش این است که از اسباب و علل بی خبرند؛ مثلاً می گو