پاورپوینت کامل حوزه علمیه گیلان و افق پیش رو ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حوزه علمیه گیلان و افق پیش رو ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حوزه علمیه گیلان و افق پیش رو ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حوزه علمیه گیلان و افق پیش رو ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

۸

آیه اللّه زین العابدین قربانی، نماینده ولی فقیه در استان گیلان و امام جمعه رشت، در گفت و گویی صمیمی با مرکز خبر حوزه، به پاره ای از پرسش ها در خصوص پیشینه حوزه علمیه این استان، ضرورت حضور علما در شهرستان ها، رسالت های حوزه و روحانیت، جایگاه ولایت فقیه، نحوه ارتباط دولت با مراجع عظام و… پاسخ داد.

متن کامل گفت وگو در ذیل، تقدیم خوانندگان ارجمند می گردد.

– لطفاً ابتدا به پیشینه حوزه علمیه گیلان و علمایی که از این دیار برخاسته و در عرصه دین تأثیرگذار بودند، اشاره ای بفرمایید.

مرحوم سلار دیلمی، صاحب کتاب معروف «المراسم العلویه فی الاحکام النبویه»، که در اوایل قرن پنجم، بعد از وفات شیخ طوسی، مرجع علی الاطلاق شیعه در نجف محسوب می شد، شاگرد سید مرتضی و شیخ مفید بود که بعد از رحلت مرحوم شیخ، مرجعیت شیعه را عهده دار شد.

این فقیه بزرگوار، که از راه حلب به ایران می آمد، در خسروشاه تبریز بیمار می شود و در آن جا وفات می کند و قبرش در این شهر است. این نشان می دهد که از اواخر قرن چهارم، عالمان بزرگی از این منطقه برخاسته اند و منشأ خیر و برکت برای جهان تشیع بوده اند؛

مرحوم کیا ابوالحسن کوشیار دیلمی، ریاضی دان و منجم معروف ایرانی و استاد ریاضیات و نجوم بوعلی سینا، که در قرن ششم، کتاب ایشان به زبان چینی ترجمه شده و در چین تدریس می گردید، اهل گیلان بود؛

مرحوم میرزای قمی، اهل شفت هستند؛

مرحوم حاج سید محمدباقر شفتی، معروف به «حجه الاسلام شفتی»، بنیان گذار مسجد سید اصفهان، از همین شفت است؛

ملا عبدالرزاق لاهیجی، داماد ملاصدرا، اهل لاهیجان است؛

مرحوم حاج شیخ عبداللّه مازندرانی، که در اصل مازندرانی نیست، برای دیوشل گیلان است و چون تحصیلات ابتدایی اش در مازندران بوده است، به عنوان آقا شیخ عبداللّه مازندرانی معروف است و الآن خانواده اش در لاهیجان هستند؛

حاج شیخ شعبان دیوشلی، مجتهد معروف، اهل همین لاهیجان است؛

مرحوم شریف لاهیجی، صاحب «تفسیر شریف لاهیجی» و مرحوم آقا شیخ هاشم اشکوری، که استاد آیه اللّه شاه آبادی استاد امام بود، که او هم شاگرد مرحوم میرزا ابوالحسن جلوه بود و فلسفه ملاصدرا را از آن طریق به امام قدس سره منتقل کرد، همگی از دیار گیلان بوده اند.

به هر حال، ما همیشه علمای برجسته ای را در این منطقه داشته و داریم.

– قدمت حوزه گیلان به چه زمانی بر می گردد؟

تاریخ دقیقی ندارم، ولی از این که سلار دیلمی در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم از این منطقه بوده است، معلوم می شود از همان، زمان ها حوزه علمیه در گیلان فعال بوده، چون سادات کیا، تشیع را در این منطقه ترویج دادند، به طوری که شاه اسماعیل نزد میرشمس الدین، که فرد عالمی از شهر ما بود، تربیت شد و بعدها تشیع را در ایران رسمیت داد. به هرحال گیلان، همواره پایگاه تشیع بوده و سیدرضی، سیدمرتضی، شیخ صدوق، شیخ مفید و امثال این ها در سایه آل بویه، که حاکمان شیعه گیلانی در دوران خلافت عباسی بودند، رشد کردند و اگر آن ها نبودند، ما این عالمان را نداشتیم.

– حضور علمای بزرگ در شهرستان ها، چه آثار و برکاتی داشته است؟

در گذشته، حوزه علمیه مثل الان که در قم تمرکز پیدا کرده، متمرکز نبود؛ حوزه های نجف، اصفهان، شیراز، مشهد، مازندران، گیلان و… مهد تربیت علما و انسان های شایسته ای بودند که مردم با دیدن چهره و شنیدن کلمات نورانی آنها، واقعیات اسلام را لمس می کردند، ولی در زمان ما حوزه در قم متمرکز شده است. هم چنین عالمانی که در شهرستان ها و استان ها بودند، عموماً وفات کرده اند و طلاب جوان در رأس کارها قرار گرفته اند و مردم تا حدودی مثل علمای گذشته، با آن ها احساس صمیمیت نمی کنند. به نظر من، جلوه الهی که از روحانیت سلف در مردم تجلی پیدا کرده و معلومات عمیق اسلامی که در گفتارشان وجود داشته، الان در شهرستان ها کم رنگ شده است. درگذشته این گونه عالمان را در شهرستان ها داشتیم که مجتهد مسلم بودند و الان جامعه از وجود آن ها محروم شده است. بر اساس همین مبنا، مقام معظم رهبری تصمیم گرفتند و همواره تأکید داشته اند، حوزه فقط در قم تمرکز پیدا نکند، زیرا اگر شهرستان ها از علما خالی شوند، طبعاً مردم از مبانی دین دور می مانند.

– چرا جناب عالی به حوزه قم و یا دیگر حوزه ها هجرت نکردید و در گیلان رحل اقامت گزیدید؟

من دوست پنجاه شصت ساله رهبر معظم انقلاب هستم. تقریبا از سال ۱۳۳۴ با آقا رفاقت دارم. بعد از انقلاب و رحلت امام، خدمت ایشان رفتم و عرض کردم که اجازه بدهید من از گیلان به قم و یا تهران بیایم. ایشان فرمودند: اجازه نمی دهم! گفتم: آقا شما قبلاً به من می فرمودید که من دلم به حال شما می سوزد که در گیلان داری می پوسی؛ ایشان فرمودند: بله، اما الان زمان تغییر کرده است؛ آن زمان، دوران طاغوت بود و الان زمان جمهوری اسلامی است. ایشان در مقام تحلیل فرمود: که ما در گیلان مرحوم سید ابوالقاسم اشکوری و سید حسن بحرالعلوم که واقعاً ملا بود، داشتیم. حاج شیخ رفیع خُرگامی، هم مباحثه مرحوم مشکینی، صاحب حاشیه بر کفایه، اهل این استان بود. آقا فرمود شما در گیلان بمانید.

– برای تقویت حوزه های علمیه شهرستان ها در شرایط کنونی، چه راه کاریی را پیشنهاد می کنید؟

وقتی مقام معظم رهبری فرمود که علما و روحانیون به شهرستان ها بروند و تمرکز در قم را کم کنند، بزرگان حوزه در جامعه مدرسین تصمیم گرفتند که حوزه علمیه، از این وضعیت خارج شود. در همان زمان، بنده، نامه ای به آیه اللّه یزدی نوشتم و گفتم راهش این است که در استان ها حوزه های علمیه قوی به وجود آید و عالمان و اساتید از قم به شهرستان ها بیایند، تا هم علم پخش شود و هم تمرکز و کم حاصلی در آن جا از بین برود. اتفاقاً جامعه مدرسین گفتند که ما از پیشنهاد شما خوش حالیم و اگر می توانید، یک حوزه بزرگ در گیلان به وجود بیاورید. ما الان در رشت، صومعه سرا، فومن، تالش، آستارا، بندر انزلی، آستانه اشرفیه، لاهیجان، لنگرود و رودسر حوزه داریم، اما حوزه های مجهز و با امکاناتی نیستند و از کمبود اساتید برجسته، رنج می برند که این مسئله باعث شده تا حدودی بنیه علمی و اخلاقی طلاب، ضعیف باشد.

– چرا هنوز نتوانسته ایم سیره علمای گذشته را در بین طلاب شهرستانی ترویج دهیم؟

چون استاد و مربی خوب، برنامه های مناسب، مدیریت اصولی، کتابخانه و امکانات و تجهیزات کافی و قابل قبول نداریم. من خودم شصت سال قبل در مدرسه جامع لاهیجان درس می خواندم. فضای مناسبی در مدرسه وجود نداشت. تمام بازاری ها و مردم در آن رفت وآمد می کردند. اتاق ها به قدری نمور بود که اگر در اتاق را می بستی، اکسیژن در اتاق وجود نداشت و چراغ نفتی خاموش می شد! ما در چنین جاهایی درس خواندیم و حالا هم در شهرستان ها، وضعیت یک مقدار بهتر شده، هر چند در بعضی از جاها تلاش هایی شده است و درس هایی گفته می شود، ولی در مجموع، وضعیت خیلی مناسب نیست؛ البته بعضی از علمای برجسته و طلاب توانمند، از درون همین حوزه ها رشد کرده و در عرصه های مختلف اثرگذار بوده اند.

– از دیدگاه شما، روحانیت چه کارکردهایی دارد و چه نقشی را می تواند در جامعه ایفا نماید؟

روحانیت همیشه پناهگاه مردم بوده است. گاهی اوقات مردم حرف یک پزشک را که می گوید: به خاطر آنفولانزای نوع A دست ندهید و روبوسی نکنید، گوش نمی کنند، اما مسئولین پیش من می آیند و می گویند: شما خطرات این بیماری و راه های پیشگیری از آن را در نمازجمعه به مردم گوشزد کنید، زیرا مردم از شما حرف شنوی دارند. بنابراین، روحانیت حرف هایشان با ایمان و اعتقاد مردم بستگی دارد و اگر عالمان وارسته داشته باشیم می توانیم، جامعه را از بسیاری از مفاسد و ناهنجاری ها حفظ کنیم؛ تأسف من از این است که جامعه ما از روحانیت مؤثر، خالی شده است. یک عده ای از جوان ها آمده اند که مردم مانند علمای گذشته، به آن ها باور و اعتقاد ندارند.

– چه کنیم که باور اعتقادی مردم نسبت به روحانیت تقویت شود؟

به نظر من باید روحانی وارسته بسازیم، تا مردم با دیدن عمل آنها، اعتقاداتشان تقویت شود.

– برای تربیت عالم وارسته چه معیارهایی باید مد نظر قرار گیرد؟

معیارهای ما در قرآن و سنت ماست. من مریض شده بودم. آقای محمدی گلپایگانی، رئیس دفتر رهبری، از طرف آقا به عیادتم آمد. تازه کتاب منشور مملکت داری من منتشر شده بود. گفت: نذر کن اگر خوب شدی، خطبه متقین را مثل این کتاب در بیاوری. نذر کردم. از دوران نقاهت بیماری شروع کردم، ۱۰۱ ویژگی برای یک انسان شایسته و کامل از خطبه امیرالمؤمنین علیه السلام در آوردم، این کتاب اکنون چاپ شده است. اگر ما به این معیارها عمل کنیم و به دیگران تعلیم دهیم، انسان هایی ساخته می شوند که