پاورپوینت کامل مرجع عالی قدر جهان تشیع در نگاه شاگردان و ارادتمندان ; ۷; سلوک آیهاللّه العظمی بهجت بهترین درس بود ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مرجع عالی قدر جهان تشیع در نگاه شاگردان و ارادتمندان ; ۷; سلوک آیهاللّه العظمی بهجت بهترین درس بود ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مرجع عالی قدر جهان تشیع در نگاه شاگردان و ارادتمندان ; ۷; سلوک آیهاللّه العظمی بهجت بهترین درس بود ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مرجع عالی قدر جهان تشیع در نگاه شاگردان و ارادتمندان ; ۷; سلوک آیهاللّه العظمی بهجت بهترین درس بود ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

عارف بی بدیل تاریخ تشیع:

شاید با اطمینان بتوان گفت که عالم فرزانه و بی بدیل، عارف واصل، فقیه نستوه، زاهد وارسته و دل باخته به حق، عالم هوشمند و زمان شناس مرحوم حضرت آیهاللّه العظمی بهجت قدس سره الشریف یکی از ستاره های پرفروغ جهان اسلام و تشیع بودند که از شخصیت های استثنایی تربیت یافته در مکتب قرآن و اهل بیت پیامبر اکرم محسوب می شوند. به تعبیر آن بزرگوار که گاهی در سخنانشان اشاره می کردند: «کارخانه قرآن و عترت از یک ظرفیت استثنایی برخوردار است» می توان در این کارخانه، فرزانه ای چون آیه اللّه العظمی بهجت را یافت که ایشان محصول تربیت دینی و ثمره تربیت قرآن و عترت است، ثمره مدرسه اهل بیت است، او میوه شیرین عرفان ناب برآمده از متن دین بدون کمترین پیرایش است. شخصیتی است که قبل از بلوغ، تمام توان و استعداد خودش را برای فانی شدن در آموزه های دینی، دستورات و مبانی اسلامی و بالاخره فنای در حق به کار گرفته بود. به نظرم رمز موفقیت ایشان اولاً آن بود که خدای متعال او را انتخاب کرده بود. او مجذوب سالک بود نه سالک مجذوب. جذبه قدرتمند الهی او را شیفته خود کرده بود و بر اساس این ارادت و عشق، عمری را سالک الی اللّه و واصل به حق بود، این مهم ترین و عالی ترین رمز موفقیت آن شخصیت بزرگ بود. در کنار این جذبه الهی، او با استعداد و هوشی سرشار، نبوغ به معنای واقعی، فهمی بسیار بلند و رفیع و حافظه ای بسیار قدرتمند داشت. بنده با این که سعادت داشتم از نزدیک شخصیت های بزرگی را زیارت کنم، اما در بین بزرگانی که توفیق زیارت آن ها و درک محضرشان را داشتم، حضرت آیهاللّه بهجت در یک مستوای بلندی از استعداد و حافظه قرار داشتند. می فرمودند: «روزی به علت شدت تب و کسالت احساس کردم توان حضور در درس را ندارم باید استراحت کنم، اما به واسطه علاقه شدید به حضور در کلاس درس به این نتیجه رسیدم که در کلاس درس حضور پیدا کنم و در کلاس استراحت کنم، ذهن خودم را فعال کنم و در حال استراحت سخنان استاد را به خاطر بسپارم، حفظ کنم و هنگام سلامت در محفوظات خودم بیاندیشم و فکر کنم. در کلاس درس حاضر شدم با آرامش مطالب استاد را حفظ کردم و به خاطر سپردم، بعد در آن چه که به خاطر سپرده بودم در هنگام سلامت فکر کردم و اندیشیدم.» از این خاطره چند نکته را می توان استفاده کرد؛

یکی این که به علاوه بر هوش و ذکاوت، حافظه قوی، نظم و عزم لازم است، این جمله را حضرت امام قدس سره الشریف که خود از شخصیت های استثنایی جهان اسلام است از استاد فرزانه خود آیهاللّه شاه آبادی نقل می کنند که ارزش گوهر انسان به مرتبه عزم اوست. مرتبه عزم بیانگر مرتبه شخصیت انسانی است. عزم در وجود امام در عالی ترین مرتبه تجلی یافته بود و در شخصیت حضرت آیهاللّه بهجت در اوج خویش معنا یافته بود. در کنار عزم، نظم برآمده از خِرد از مهم ترین عوامل موفقیت او و همه شخصیت های موفق در طول تاریخ است. حضرت آیهاللّه العظمی بهجت از آغاز نوجوانی به این حقیقت رسیدند که عمر پرارزش خویش را در چند راه استفاده کنند؛ اولاً عمر را بستر عبودیت حق و بندگی خدای سبحان قرار بدهند و اجازه ندهند در این بستر زیبای عمر، هوی و هوس، مطامع دنیوی، شهوات و شیاطین ذره ای حضور و بروز پیدا کنند. این یکی از تصمیمات کلیدی آن بزرگوار بود که با یک مراقبه جدی تا آخرین لحظه از این اراده حراست کردند.

نکته دوم این که عمر خویش را در راه رسیدن به مدارج بلند معرفهاللّه بکار گیرند، عبادت را ابزاری برای معرفت قرار بدهند. او با همه محافظتی که بر عبادت خدا داشت و با همه دقتی که بر انجام تکالیف الهی داشت، از هیچ مستحبی نمی گذشت و مکروهی را مرتکب نمی شد، اما با همه این مراقبه های جدی، بر انجام تکالیف توجه داشت تا عبادت او زمینه معرفت او را فراهم بیاورد. لذا به این روایت توجه ویژه ای داشتند که اگر کسی ساعتی از عمرش بگذرد و در آن ساعت بر معرفتش به خدا افزوده نشود گرفتار خسران است. مرحوم آیه اللّه العظمی بهجت مراقب بود که مدارج معرفت او به خدای متعال، در همه لحظات عمر ارتقا پیدا کند و اعتقاد بنده آن است که او بر مراتب معرفت خویش اشراف داشت و همواره درمی یافت که در هر نماز، چه مرتبه ای بر مراتب معرفتش افزوده می شود، در هر ساعتی چند گام به سوی معرفهاللّه و قرب الی اللّه برمی دارد.

در کنار عزم، برای رسیدن به معرفهاللّه اراده نمودند که در فهم دین، قرآن و روایات رسیده از پیامبر اکرم و اهل بیت آن حضرت، از همه ظرفیت خویش بهره بگیرند، لذا کوشیدند تا در کنار کسب مراتب معرفهاللّه به کسب مدارج بلند معرفت معارف دین، آموزه های قرآن و پیامبر اکرم و اهل بیت او دست بیابند و در این وادی گوی سبقت را از بسیاری ربودند. قطعاً ابعاد برجسته شخصیت آن بزرگوار ناشناخته ماند و به نظرم کسی نمی تواند به ابعاد گسترده شخصیت انسانی، ملکوتی و عرفانی آن عالم فرزانه و عبد صالح خدا دست پیدا کند، مگر آن که خود آن راه را رفته باشد؛ یعنی اگر شخصاً به آن مدارج و مراتب علمی و عرفانی دست یافته باشد، می تواند از آن ابعاد استثنایی شخصیت او دریافت روشنی را داشته باشد. ما در همین حد یافتیم که ایشان عمر خود را در راه بندگی خدا سپری کردند، مراقب بودند که لحظه ای از یاد خدا غافل نباشند، اما انسانی که بیش از هشتاد سال با معرفت، باعلم و با ادب در محضر خدای سبحان و اولیای او زانوی ادب می زند و مسیر بندگی را می پیماید، به چه مدارج بلندی دست می یابد قابل تصور نیست. او مراتب بلندی از معرفت را داشت؛ ایشان به ح