پاورپوینت کامل کنگره بزرگداشت فقیه عالی قدر آیهاللّه العظمی سیدعبدالاعلی سبزواری ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کنگره بزرگداشت فقیه عالی قدر آیهاللّه العظمی سیدعبدالاعلی سبزواری ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کنگره بزرگداشت فقیه عالی قدر آیهاللّه العظمی سیدعبدالاعلی سبزواری ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کنگره بزرگداشت فقیه عالی قدر آیهاللّه العظمی سیدعبدالاعلی سبزواری ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

علامه جوادی آملی

آیهاللّه العظمی سید عبدالاعلی سبزواری قدس سره از جزم علمی و عزم عملی برخوردار بود

حکیم متأله حضرت آیهاللّه جوادی آملی در پیامی به کنگره بزرگداشت فقیه عالی قدر آیهاللّه العظمی سیدعبدالاعلی سبزواری، به تبیین ویژگی های عالمان ربانی پرداختند. متن پیام معظم له که با تأخیر به دفتر هفته نامه افق حوزه واصل شد جهت بهره مندی حوزویان ارجمند در ذیل تقدیم می گردد.

بسم اللّه الرحمن الرحیم و به نستعین

حمد ازلی خدای سبحان را سزاست؛ تحیت ابدی، پیامبران الهی به ویژه حضرت ختمی نبوّت ط را رواست؛ درود بیکران، دوده طاها و اُسره یاسین مخصوصاً حضرت ختمی امامت، مهدی موجود موعود عجل اللّه تعالی فرجه الشریف را بجاست؛ به این ذوات ملکوتی تولّی داریم و از معاندان آنان تبرّی می نماییم! با تقدیر از برگزارکنندگان کنگره بزرگداشت آیهاللّه العظمی حضرت آقای سیدعبدالأعلی سبزواری رحمهاللّه علیه و گرامی داشت مقدم اندیشوران حوزه و دانشگاه و برادران ایمانی، چند نکته در این پیام کوتاه ارائه می شود.

یکم: هر چند آیه اذا قریی القرآن فاستمعوا له وانصتوا، اعراف/۲۰۴؛ ا ستماع باورانه را در ساحت قرآن دستور می دهد لیکن جدایی ناپذیری قرآن و عترت، دلمایه سرایت لزوم سکوت مؤمنانه در عرصه گفتار اهل بیت علیهم السلام را به همراه دارد، بنابراین تنظیم برنامه یک فقیه معتقد به ره آورد ثقلین، هماهنگ با رهنمود این دو جبل متین خواهد بود. عصاره مطالب قرآن کریم همان است که حضرت رسول اکرم ط اعلام فرمود: »…نّما العلم ثلاثه: آیه محکمه أو فریضه عادله أو سنّه قائمه«، کافی/کتاب فضل العلم باب صفهالعلم و فضله؛ اسلام همان طوری که طلب علم را فریضه دانست، رشته های علوم لازم را با تثلیث مبارک و مرقوم، بیان داشت و فقیه نام آور این کنگره، مساعی جمیل خود را در تألیف فنّ وزین آیه محکمه و تدوین شعبه فریضه عادله و کتابت رشته سنّت قائمه، مصروف داشت. ممکن است برخی از اصحاب قلم چنین قدمی برداشته باشند لیکن بین جمع سالم بین فنون یادشده و جمع مکسّر بین آنها، همان میز بین ناقص و کامل است؛ ارزیابی صحیفه های پربرکت این بزرگوار، داور سلامت جمع اوست.

دوم: عالمان ربّانی وارثان پیامبران اند: »…نّ العلماء ورثه الأنبیاء، کافی/کتاب فضل العلم باب صفهالعلم و فضله«. قانون ارث، تبدیل مالک به مالک است نه تبدیل مِلک به مِلک؛ مال هم چنان در جای خود محفوظ است، مالک قبلی از تخت بخت رخت برمی بندد و مالک فعلی به تخت متروک وی تکیه می زند و تا مورّث نمیرد وارث به مال او نمی رسد؛ لیکن در میراث علم تا وارث نمیرد، به بارگاه علم مورّث راه نمی یابد. مال چون مُرده است، مرگ طبیعی باعث جابه جایی است و علم چون زنده است، عالم دینی تا زنده نشود وارث آن نخواهد شد و حیات او در موت ارادی وی نهفته است: »موتوا قبل أن تموتوا«؛ مرگ ارادی در پرتو تعدیل بدون تعطیل مجاری ادراکی و تحریکی است. آن که کژراهه می رود یا راه رهروی را می بندد، هر چند حیات حیوانی دارد ولی چون با موت ارادی هجرت نکرده است، پیوندی با مورّثان اصیلِ علم یعنی اولیای الهی پیدا نمی کند و بدون پیوند، هیچ سهمی از میراث انبیا مطرح نمی شود و این متضلّع نامور که از هوا رها و از هوس رسته است پیوند ناگسستنی با عیبه علم پروردگار پیدا نمود و آن چه از بنان و بیان وی به دیگران رسیده است شاهد صدق این مدّعاست.

سوم: گرچه تمام فنون دینی از عظمت و جلال برخوردارند لیکن در سنجش برخی از آن ها با بعض دیگر تمایزی یافت می شود. آن چه از بیان نورانی حضرت محمدبن علی الباقر ظ در دعای مبارک »سحر« برمی آید نیز همین است، زیرا هر کدام از اسمای حسنای پروردگار، کبیر است ولی در نسبت با یکدیگر برخی اکبرند: »اللهمّ …نّی أسئلک من أسمائک بأکبرها وکل أسمائک کبیره، بحارالانوار۶۹/۵۹«. فقه اسلامی که از بهترین فنون الهی است رشته های متنوّعی دارد که همه آن ها بزرگ و در خور تکریم اند لیکن بعضی از آن ها نسبت به بعض دیگر بزرگ ترند یعنی بعضی کبیر و برخی اکبرند. نام گذاری بعضی از معارف وحیانی به فقه اکبر، از حدیث نورانی حضرت رسول اکرم ط استخراج شده است، در وقتی که مراجعان از جبهه جهاد با دشمن بیرون را به حضور در میدان جهاد اکبر فرا خواند. معلوم است که جهاد اکبر را فقه کبیر به عهده ندارد بلکه عهده دار آن فقه اکبر است که مطالب آن در اصول اعتقادی و معالی اخلاق حَسنه است. معرفت نفس، آگاهی از تجرّد آن، اطلاع از حیات و ممات، سلامت و مرض، و درد و درمان روح مجرّد، سهم تعیین کننده ای در تدوین مطالب فقه اکبر داشته و سلوک از عَقبه های کئود آن، تأثیر بسزایی در پیروزی صحنه جهاد اکبر خواهد داشت. فقیه نامبردار این کنگره وزین، با اشراف کامل نسبت به مسایل فقه اکبر، پیروزی در میدان جهاد اکبر را رقم زد زیرا از خواسته های برخاسته از وهم و خیال در قلمرو اندیشه و از شهوت و غضب در حوزه انگیزه رهید و به میراث جاودان عقل که »به یعبد الرّحمن و یکتسب الجنان« است رسید. ظهور کبریایی علم دینی که نور مَقْذوفِ در برخی دل های مشتاق است، بهترین زمینه برای دستیابی به فقه اکبر و نیل به پیروزی در صحنه جهاد اکبر خواهد بود.

چهارم: هر علمی مجموع مسایلی است که در آن محمول ها برای موضوعات خود ثابت می شوند و با هم گره می خورند که از این پیوستگی به »عَقد« تعبیر می کنند و قضیه را به مناسبت قضا و حکمی که در آن است »قضیه« می گویند و به لحاظ گره مخصوص آن »عقد« می نامند و این خصیصه در هر علمی و نسبت به هر عالمی یافت می شود. تفاوت عالمان در ویژگی های دیگر است:

۱؟ برخی از دانش آموختگان، عصاره عقود علمی را به جان خود گره می زنند و به آن ایمان می آورند که این عقد دوم را »عقیده« می گویند و بعضی از آن ها چنین نیستند یعنی به ثبوت محمول برای موضوع آگاه اند ولیکن عنصر محوری این گونه قضایا را به روح خود نمی بندند و جان خویش را به آن معتقد نمی کنند و هیچ محذوری در این انفکاک وجود ندارد زیرا یکی کار عقل نظری است که عهد ه دار جزم علمی است و دیگری وظیفه عقل عملی است که مسئول عزم عملی است. اراده و ایمان در حوزه این نیروست، تصدیق به ثبوت محمول برای موضوع در قلمرو آن قوّه است، لذا جریان و جحدوا بها و استیقنتها انفسهم، نمل/۱۴؛ کاملاً ممکن خواهد بود.

۲؟ بعضی از نخبگان علمی، گذشته از روِیت جمال علم و باور آن، از شهود معلّم و اِئتسای به آن غفلت ندارند، بلکه هماره آموزگان بلاواسطه و باواسطه خود را ملحوظ داشته و به سیره و سریره آنان حرمت نهاده و برنامه های اخلاقی خویش را با رهنمود آن ها تنظیم می کنند. این گروه از برکت جزم علمی و از نعمت عزم عملی مُتنعّم اند و در سلک عالمان متدین و متعبّدند که توفیق تعلیم کتاب و حکمت از یک سو و تزکیه نفوس به مقدار میسور از سوی دیگر بهره آن ها شد و فقیه نامور این کنگره یعنی سیدِ سند، عبدالأعلی موسوی سبزواری از این صنف بود.

۳؟ اوحدی از فرهیختگان علوم وحیانی، گذشته از جمع فضایل یادشده، از دیدن کسانی برخوردارند که از دید دیگران پنهان اند و از آن معلّمان ملکوتی چیزی فرا می گیرند که در کتاب و کتیبه )و( جزوه و رساله نمی گنجد و با آنان چیزی را تمرین می کنند که در جامعه اندیشوران رواج ندارد، هر چند به ندرت یافت می شود و آن این است که کلینی رحمهاللّه علیها در حدیث معتبر از حضرت امام صادق ظ نقل کرد که آن حضرت از ذات مقدس حضرت ختمی نبوت