پاورپوینت کامل «برزخ» مهم ترین عامل تربیتی و اخلاقی ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «برزخ» مهم ترین عامل تربیتی و اخلاقی ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «برزخ» مهم ترین عامل تربیتی و اخلاقی ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «برزخ» مهم ترین عامل تربیتی و اخلاقی ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

حضرت‌‌‌‌‌‌‌‌آیت ‌اللّه جوادی‌‌‌‌‌‌آملی تبیین کردند

«برزخ» مهم‌ترین عامل تربیتی و اخلاقی

علامه جوادی آملی در ادامه سلسله مباحث اخلاقی که پنج‌شنبه هر هفته در مسجد معظم‌له در قم ایراد می‌شود، به تبیین فلسفه اخلاق پرداختند. گزیده‌ای از مباحث این حکیم متأله، در ذیل تقدیم فضلای ارجمند می‌گردد. ابن ابی‌الحدید در اهمیت خطبه ۲۲۱ می‌گوید: »من در مدت پنجاه سال، بیش از هزار بار این خطبه را خواندم و هر بار که آن را می‌خواندم برای من تازگی داشت، چون هیچ‌کس مثل علی ظ عالم برزخ و معاد را این‌طور شفاف بیان نکرده، طوری بیان کرده که گویا آن حضرت همه این عالم را طی کرده. همان‌طور که قرآن سوری دارد و در بعضی از این سوره‌ها آیاتی است که اگر آن آیات را کسی بخواند، سجده بر او واجب می‌شود، علی بن‌ابی‌طالب ظ هم خطبه‌هایی دارد که برخی از این خطبه‌ها جملاتی دارد که اگر آن جملات را برای ادبا و کسانی که خطبه‌شناس‌اند بخوانند باید سجده کنند«. وقتی به این مطلب رسیدیم به مرحوم علامه عرض کردیم که آیا این سخن ابن ابی‌الحدید اغراق نیست؟ فرمودند نه. زیرا این همان مطالب قرآنی است که به این صورت درآمده است. در حقیقت بازگشت سجده، به خطبه سجده برای آیات قرآنی است که علی ظ هم خود قرآن ناطق است و قرآن را به این صورت دارد بیان می‌کند. مسئله جریان برزخ که مهم‌ترین عامل تربیتی و اخلاقی ماست، در کلمات نورانی‌حضرت به‌صورت شفاف بیان شده و تمام غفلت‌های ما به‌خاطر فراموش کردن‌مسئله برزخ و معاد است. در برزخ یک انسان عاقل، عالم، آگاه و بیدار، می‌بیند که بدنش افتاده و مار و عقرب از او بالا می‌روند، بدنی که یک عمر برای او زحمت کشیده، پس این‌طور نیست که انسان وقتی مرد، غافل از بدن باشد بلکه همه چیز را متوجه می‌شود. علی ظ در توصیف برزخیان می‌فرمایند: »این‌ها کسانی‌هستند که اگر شما از آن‌ها سؤال کنید که کجا هستید؟ جواب می‌دهند همین آجرهایی که شما خانه ساختید بدن ما بود، همین باغ‌ها و مزرعه‌هایی که شما روی آن‌ها کشت و کار کردید، خاک بدن ما بود. ما زیر پای شما هستیم«. اگر این مطالب را کسی از معصوم ظ بشنود و بعد راه کسی را ببندد، معلوم می‌شود که عاقل نیست. حضرت فرمود: »این‌ها کسانی هستند که هیچ قدرت سخنی ندارند، اما هستند و موجودند و دم‌دست شما هم هستند، ولی یک جامی به آن‌ها نوشانیده‌اند به‌نام مرگ »کل نفس ذائقت الموت« که آن‌ها را از گفتن، حرکت و اعتراض بازداشته و این شربت مرگ، آن‌ها را کور و کر می‌کند. لایفزعهم ورود الاهوال و لایحزنهم تنکّرُ الاحوال..؛ یعنی بر این‌ها )برزخیان( نه حوادث تلخی مثل رعد و برق و طوفان اثر می‌گذارد و نه حوادث زمینی مثل زلزله، بلکه او گرفتاری خاص خودش را دارد. منتها این‌ها از ما غائب هستند و کسی منتظر نیست که این‌ها برگردند. معاد، رجوع الی الدنیا نیست، بلکه رجوع الی المبدأ است. بعد حضرت می‌فرماید؛ انما کانوا جمیعا فتشتتوا…؛ این‌ها باهم بودند و رفتند به جایی که پراکنده شدند. یعنی زندگی آن‌ها اجتماعی نیست، ولی جمعی است. این دو مطلب کاملاً از هم جداست، چرا که در زندگی اجتماعی روابط و ضوابط حاکم است و انسان نیازهای خودش را یا با روابط حل می‌کند، مثل خرید و تجارت. لذا حضرت فرمود: آنجا نه روابط حاکم است و نه ضوابط و آلافا فافترقوا، این‌ها با هم مألوف بودند پس متفرق شدند. و ماعن طول عهدهم، ولا بعد محلهم، عمیت اخبارهم؛ آیا با این‌ها فاصله زمانی داریم یا زمینی؟ فرمود هیچ کدام؛ نه فاصله زمانی داریم برای این‌که خیلی‌ها دیروز مردند و یا یک ساعت قبل مردند. و نه فاصله زمینی داریم برای این‌که زیر پای شما هستند. فکأنهم فی ارتجال الصفت صرعی سبات؛ فرمود: اگر کسی از شما ارتجالاً بخواهید با این‌ها سخن بگویید، چه می‌گویید؟ می‌گویید این‌ها افراد خوابیده هستند! این‌طور نیست بلکه کاملاً بیدارند و با خبرند. فرمود: من از این‌که عقل یک ملتی بخوابد و تعطیل شود، به‌خدا پناه می‌برم. بعد حضرت ادامه می‌دهند: جیران لایتأنسون و احبّاء ‌لایتزاورون…؛ این‌ها همسایه هستند و جمعند اما انس ندارند. در دنیا دوست هم بودند اما الان سراغ یکدیگر نمی‌‌روند و اسباب اخوت و دوستی بین آن‌ها گسسته شده. همه باهمند ولی هیچ کس دیگری را نمی‌شناسند. فرمود: این‌هایی که شب حرکت کنند و بمیرند سرمدی می‌شوند، روز بمیرند سرمدی می‌شوند، این‌ها روزی در برابر شب نمی‌شناسند و شبی در برابر روز نمی‌شناسند؛ زیرا که از نقش زمان و زمین بدر آمده‌اند؛ لایتعارفون للیل صباحاً و لالنهار مساء… تا زمانی که در افق زمان هستیم، شب و روز، ماه و سال برای ما روشن است، اما اگر مثل قضایای علمی از نقش زمان بیرون آمدیم، یعنی هر معلولی علتی دارد و هر ممکنی واجبی. این کجایی، می‌گوییم، جا ندارد، پس چیزی که تاریخ نداشت، زمان و زمینی نداشت، شب و روز ندارد. و در حقیقت سالبه به امتناع موضوع است. خیلی‌ها از مرگ چیزهایی شنیده‌اند و خیلی‌ها درباره مرگ و سختی‌های قبر و وحشت قبر پیش‌فرض‌هایی داشتند، اما آنچه را که دیده‌اند خیلی بیشتر از آن بود که شنیده‌اند، آن‌چه را دیده‌اند، خیلی سنگین‌تر از چیزی است که تصویر کرده‌اند. همان‌طور که درباره بهشتی‌ها و جهنمی‌ها چ