پاورپوینت کامل حکیم سید ابوالحسن جلوه (ره)، مصداق بارز عالم عارف و زاهد ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حکیم سید ابوالحسن جلوه (ره)، مصداق بارز عالم عارف و زاهد ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حکیم سید ابوالحسن جلوه (ره)، مصداق بارز عالم عارف و زاهد ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حکیم سید ابوالحسن جلوه (ره)، مصداق بارز عالم عارف و زاهد ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

گفتاری از علامه حسن زاده آملی

او مردی بلند قامت و خوش سیما بود، محاسن کمی داشت که بعضی اوقات با حنا خضاب می نمود. وی سال ها بدون اهل عیال در مدرسه دارالشفاء مانند یک طلبه ساده دوران عمر خود را سپری کرد. خوش محاوره و شیرین زبان بود، در شاعری نیز مهارت داشت و دیوان شعری از او باقی مانده است. در شعر از سبک ناصر خسرو قبادیانی پیروی می کرد. برای نمونه قسمتی از یک غزل ایشان را می آوریم:

زان می تلخ اگر سال ها و مهی ما زده ایم

همه دانند که با مردم دانا زده ایم

ما گدائیم و نیاریم فرو سر به شهان

این سخن، ما به همه بوم و به هر جا زده ایم

عقل کالای نفیسی است به بازار جهان

ما ز عشق آتش سوزنده به کالا زده ایم

ما ز کشتی بگذشتیم پی شوق وصال

خویش از جهان بگذشتیم و به دریا زده ایم

چونکه دانیم به وصالیم از آن حیطه دوست

مدتی رفت که ما راه تمنا زده ایم

جلوه دی گفت به دل: این همه رسوائی چیست؟

گفت: ما شیشه ناموس به خارا زده ایم

شیخ یحیی دولت آبادی در حیات یحیی )۲/ ۱۱۳( در مورد حکیم جلوه می نویسد:

»در فلسفه پیروی از مسلک مشائین می نماید، تألیفات ابن سینا را بزرگ شمرده، به تدریس آنها افتخار می کند. کتب متأخرین مخصوصا ملاصدرا شیرازی را تدریس می کند، اما اهمیت به آنها نمی دهد، خصوصا به اسفار که آن را جمع آوری شده از کتب دیگران می داند و تألیف آن کتاب را به این صورت که هست به شاگردان صدرالمتألهین نسبت می دهد که پس از رحلت او )جمع( نموده باشند!«.

آزادگی و بی اعتنایی حکیم جلوه به دنیا

روزی جناب استاد شعرانی از آزادگی و بی اعتنایی مرحوم جلوه به اعتبار دنیوی برای ما حکایت فرمود که آن بزرگوار در مدرسه دارالشفای تهران حجره داشت، وقتی مریض شد و ناصرالدین شاه با تنی چند از ارکان مملکت به عیادتش رفتند، نخست از اسم جلوه بین شاه و حکیم جلوه سؤال و جوابی رد و بدل شد که از اظهار آن در این محفل منفعلم.

شاه بعد از شنیدن آن جواب به فکر جبران آن افتاد، چون حکیم جلوه مریض بود به حکم ضرورت شیشه شربتی دارو در کنارش بود، شاه به مطایبت گفت: »معلوم است که آقا اهل مشروبات هم هست«! حکیم جلوه در جوابش گفت: »الناس علی دین ملوکهم«!

پس از آن، جناب جلوه به شاه گفت: من روزی به حکم ضرورت از مدرسه درآمدم و دیدم در خیابان نظامیان جلوی مردم را می گیرند و پی درپی امر می کنند که بروید، دور شوید. من به یکی از آنان گفتم: این میهن و مرز و بوم مردم است، به کجا بروند و چرا دور شوند؟ در جوابم گفت: شاه دارد می آید. من به آن نظامی گفتم: از من به شاه بگویید که شاه باید کسی باشد که به مردم بگویند بیایید و نزدیک شوید. مگر شاه چه می کند که مردم باید از او دور شوند؟!

غرض این که مردم الهی، عنقای عرشی آشیان و بی اعتنای به امور اعتباری اند. جناب جلوه انسان الهی بود. انسان الهی، انسانی قرآنی است که لایمسه الا المطهرون. انسان قرآنی می داند آنچه را که می اندیشد و می بیند و می شنود، خلاصه هر کار و نیتی که می کند آن را مس می کند. نیات و افکار و افعال انسان، همه انسان سازند. انسان قرآنی مس نمی کند مگر پاک را.

حکیم جلوه مصداق بارز عارف و زاهد و عابد

مرحوم جلوه بی نیاز از مدح و تعریف است، چه اینکه فارغ است از مدح و تعریف. و حقیقت امر را ملای رومی فرموده است:

مادح خورشید مداح خود است

که دو چشمم روشن و نامر مد است

شیخ بزرگوار ابن سینا (شرف اللّه نفسه الزکیه) در فصل دوم از نمط نهم اشارات در مقامات العارفین هر یک از زاهد و عابد و عارف را به مفاد آیات و روایات بسیار خوب وصف و تعریف فرموده است:

در تعریف زاهد گوید: »المعرض عن متاع الدنیا و طیباتها یخص باسم الزاهد«: زاهد کسی است که از دنیا و خوشی های آن اعراض کند.

و در تعریف عابد گوید: »والمواظب علی نفل العبادات من القیام والصیام و نحوهما یخص باسم العابد«: عابد کسی است که )علاوه بر واجبات( برانجام مستحبات نیز مواظبت داشته باشد.

و در تعریف عارف گوید: »والمنصرف بفکره الی قدس الجبروت مستدیما لشروق نورالحق فی سره یخص باسم العارف«: عارف کسی است که با فکر خود )با تمام وجود( به عالم جبروت رو کند و بدون وقفه در پی تابیدن نور حق در سر خویش باشد.

سپس شیخ فرمود: »وقد یترکب بعض هذه مع بعض« یعنی ممکن است که این ها با هم جمع شوند که شخصی هم عارف باشد و هم زاهد و هم عابد.

بدون هیچ گونه شائبه مداهنه و مجامله، و یا تفوه به مجاز و مسامحه، مرحوم جلوه مصداق بارز هر یک از تعریفات یاد شده می باشد که هم عارف بود و هم زاهد و عابد.

عرفان باللّه سرمایه حقیقی انسان است که با خود می برد. به قول حافظ شیرین سخن:

گوهر معرفت آموز که با خود ببری

که نصیب دگرانست نصاب زر و سیم

ما کاری مهم تر از تحصیل این حقیقت نداریم، دیگر امور ما هر چه هست همه باید معد برای بدست آوردن این حقیقت باشند.

جناب شیخ )رضوان اللّه علیه( فرمود: »والمنصرف بفکره الی قدس الجبروت« این چنین کس را مقام عندیت است، یعنی مقام عنداللهی. به قول شیخ اجل سعدی:

هرگز میان حاضر و غایب شنیده ای

من در میان جمع و دلم جای دیگر است

در »الهی نامه« گفته ام: »الهی همنشین از همنشین رنگ می گیرد، خوشا آن که با تو همنشین است، صبغت اللّه و من احسن من اللّه صبغت «.

و نیز شیخ فرمود: »مستدیما لشروق نورالحق فی سره« آری استدامت و مداومت می خواهد و استقامت می باید. قوله سبحانه: »ان الذین قالوا ربنا اللّه ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکت «. اگر مثلا هیزم تری یا انگشت ذغالی را مکرر در مکرر در جوار آتش بگذارند و بردارند، آن هیزم و ذغال آتشین نمی شود، استقامت در جوار آتش می خواهد تا به وصف آتشین متصف شود. مراقبت که کشیک نفس کشیدن است از استقامت فروغ می گیرد و ملکه و اقتدار حاصل می شود. بهره ای که از اعمال بدون استقامت عائد می شود »حال« است نه »ملکه«، و مکاشفات و القاءات سبوحی که »تتنزل