پاورپوینت کامل پیام حضرت آیت اللّه جوادی آملی به جشنواره ملی قرآن دانشجویان کشور ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیام حضرت آیت اللّه جوادی آملی به جشنواره ملی قرآن دانشجویان کشور ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیام حضرت آیت اللّه جوادی آملی به جشنواره ملی قرآن دانشجویان کشور ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیام حضرت آیت اللّه جوادی آملی به جشنواره ملی قرآن دانشجویان کشور ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

حکیم متأله، حضرت آیت اللّه جوادی آملی در پیامی به بیست و پنجمین جشنواره ملی قرآن کریم دانشجویان کشور که هم زمان با سال روز میلاد مسعود حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیت والثناء در دانشگاه علوم پزشکی ایران برگزار شد، مهم ترین ره توشه همایش قرآنی را رسوخ نورانیت وحی الهی در دل ها و طلوع آن در عقاید، اخلاق، رفتار و گفتار همگان دانستند. به گزارش روابط عمومی بنیاد بین المللی علوم وحیانی، متن پیام علامه جوادی آملی بدین شرح است:

بسم اللّه الرحمن الرحیم و …یاه نستعین

حمد ازلی خدای را سزاست؛ تحیت ابدی، پیامبران الهی به ویژه حضرت ختمی نبوّت صلی اللّه علیه وآله را رواست. درود بیکران دوده طاها و اسره یاسین مخصوصاً حضرت ختمی امامت مهدی موجود موعود عجل اللّه تعالی فرجه الشریف را به جاست. به این ذوات قدسی تولّی داریم و از معاندان لدود آنان تبرّی می نمائیم. همایش وزینی که با حضور اساتید و دانشجویان دانشگاهی و مسئولان عالی رتبه چند وزارتخانه و ارگان وزین جمهوری اسلامی ایران سامان می پذیرد، از جهات متعدّد ستودنی است؛ زیرا ره توشه آن، طوف حریم قرآن حکیم خواهد بود و محصول آن، تذکیه عقل خردمحور و تزکیه روح نزاهت مدار و تضحیه نفس تسویل گر و امّار به سوء است و جامعه عاقل پارسا و بی هوا، نه بیراهه می رود و نه راه کسی را می بندد. هرچند فرهیختگان قرآنی که در کنار این مائده آسمانی آرمیده اند و هر از چند گاهی از مأدبه آن بهره می برند، از بسیاری از مطالب آن آگاه اند، لیکن تذکره برخی از لطایف آن، ملال زدا و دل آویز خواهد بود؛ لذا به اهدای چند نکته بسنده می شود.

یکم: توانمندی انسان که سهمی از خلافت خدا را در هویت فطری خویش دارد، این است که نه تنها در موت ارادی مرگ را می میراند و در ساحت «موتوا قبل أن تموتوا»]۱[ فائز می شود، بلکه در مرگ طبیعی رایج نیز بر موت چیره می گردد و مردن را که همان تحول، زوال و دگرگونی است، اماته می کند و فنا را فانی می نماید و اثری از زوال باقی نمی گذارد، زیرا به حیات ابد می رسد و به مقصد سرمد سفر می کند و به اوج بقا پرواز می نماید و برای جاودانگی سزاوار خواهد شد. چون هیچ مرگی در ساهره معاد و صحنه قیامت نخواهد بود. آن چه از آیه «کلّ نفس ذائقت الموت» ]۲[ بر می آید این است که مرگ مذوق و مهضوم است و نفس آدمی ذائق و هاضم آن و روشن است که هضم کننده می ماند و هضم شده رخت برمی بندد و نیز آن چه از جمله «…نّ الموت الذی تفّرون منه فانّه ملاقیکم ثمّ تردّون …لی عالم الغیب و الشهادت »]۳[ استفاده می شود، این است که در تصادف انسان با مرگ، آن موجودی که می ماند و به سوی مولای غیب و شهود برمی گردد، همانا انسان است و هرگز مردن به همراه انسان مهاجر نمی آید وگرنه وی کادح به سوی پروردگار و ملاقی ذات اقدس ربوبی نمی شد. چون کسی به حی قیوم می رسد که از زادراه خضر قرآنی آب حیات نوشیده یا حدّاقل آن را چشیده باشد. آشنایان با قرآن مجید، مجد جاودان بودن را فراهم خواهند نمود.

دوم: مفاهیم الفاظ با یکدیگر گاهی رقیب اند و زمانی رفیق؛ و در رفاقت گاهی قرین اند و زمانی متّحد و منطبق بر موضوع واحد. مفاهیم متقابل، در اثر تناقض یا تضادّ یا عدم ملکه یا تضایف، هرگز یکجا جمع نمی شوند، چون هر کدام طارد دیگری است، بر خلاف مفاهیم متقارن که اجتماع آن ها در یک مصداق ممکن و گاهی لازم است؛ مانند مفهوم های عالم و معلوم، محبّ و محبوب که در صورت عالم شدن انسان به خود یا محبت داشتن وی نسبت به خود، چند مفهوم متقارن در یک جا جمع می شوند. مفهوم های ظالم و مظلوم، خادع و مخدوع متقابل اند و در شی ء واحد جمع نمی شوند؛ یعنی فرض صحیح ندارد که کسی به خود ظلم کند یا خادع خویشتن باشد، زیرا ظلم تعدّی از محدوده خود و تجاوز به مرز دیگری است. بنابراین، موضوع باید متعدد بوده و مرزها جدای از هم باشد تا تصور درستی از معنای ظلم کسی نسبت به دیگری ممکن باشد. قرآن حکیم درباره گروهی که گرفتار انحراف فکری یا کژراهه عملی اند چنین تعبیر دارد که آنان به خود ظلم می کنند و نسبت به خویشتن خدعه می ورزند در حالی که اتحاد ظالم و مظلوم، وحدت خادع و مخدوع معقول نیست. برای حلّ این عقده و گشودن این گره، درباره آیاتی مانند: «وما ظلمهم اللّه ولکن کانوا أنفسهم یظلمون»،]۴[ «وما یخدعون …لاّ أنفسهم وما یشعرون»،]۵[ «و ما یمکرون …لّا بأنفسهم وما یشعرون»]۶[ باید تدبر لازم را اعمال کرد تا نه محذور اتحاد ظالم و مظلوم پیش آید و نه تأویل غیر لازم نسبت به آیات یاد شده روا داشته شود و نه محذور عقلی در بین باشد که مانع پذیرفتن ظاهر آیات مزبور باشد. حلّ این دشواری مفهومی، می تواند وجوهی داشته باشد که یکی از آن ها این است: روح انسان دارای دو شأن اصلی است که یکی عهده دار جزم علمی است و دیگری متولّی عزم عملی است. هر کدام از این دو شأن شایان توجه، درجاتی را زیر تدبیر خ