پاورپوینت کامل حج؛ قطع رابطه از ماسوی اللّه ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حج؛ قطع رابطه از ماسوی اللّه ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حج؛ قطع رابطه از ماسوی اللّه ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حج؛ قطع رابطه از ماسوی اللّه ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

آیت اللّه حسن ممدوحی، عضو جامعه مدرسین حوزه، در گفت وگو با سرویس علمی و فرهنگی مرکز خبر حوزه، به تبیین فلسفه حج و معنای لغوی و اصطلاحی آن پرداخت. آن چه در پی می آید، حاصل این گفت وگوست.

حج در لغت به معنای «قصد » و در اصطلاح به معنای «به جا آوردن اعمال مخصوص » است. بعضی ها حج را با عمره اشتباه می کنند و می گویند: «حج عمره »، در حالی که عمره، غیر از حج است. به آن چه در ایام غیر حج به جا می آورند، حج عمره نمی گویند، بلکه به آن «عمره مفرده » می گویند که در مقابل «عمره تمتع » است و عمره تمتع، عمره ای است که با حج به جا آورده می شود که «حج تمتع » نام دارد.

حج هم سه قسم است: حج قران، حج افراد و حج تمتع، که سومی برای کسانی است که از بیرون مکه وارد شده اند. حج تمتع به معنای آن است که حجاج، چند روزی از حالت احرام بیرون می آیند و تمتع می برند؛ یعنی به خواسته های مباح خودشان دسترسی پیدا می کنند و دیگر چیزی بر ایشان حرام نیست تا این که دوباره محرم شوند و اعمال حج را به جا آورند. اصطلاح دیگری که باید به آن توجه شود، «حج عارفان » است. در واقع حج عارفان از لحاظ صورت ظاهری که در خارج انجام می گیرد، با دیگران فرقی ندارد و همه اعمالی که بر دیگران واجب است بر آن ها هم واجب است. فرق بین عارف و عامی در میزان معرفت و شعوری است که دارند؛ لذا حج ایشان با عوام مردم از زمین تا آسمان فرق می کند؛ «الیه یصعد الکلم الطیب و العمل الصّالح یرفعه »، ابراهیم / ۳۷، سخنان پاکیزه به سوی او صعود می کند، و عمل صالح را بالا می برد؛ یعنی مردم بزرگ، به سوی خدا حرکت می کنند؛ «و العمل الصّالح یرفعه »؛ و عمل صالح مردم بزرگ را به اوج می رساند و به مراتب عالی سوق می دهد. مهم آن شعوری است که به افعال تعلق می گیرد؛ یعنی شعور و معرفت همراه اعمال سبب ارزش آن می شود، وگرنه نماز ما با نماز پیغمبر اکرم صلی اللّه علیه وآله یکی است که هر دو با تکبیرت الاحرام شروع می شود و با سلام تمام می شود. فرق بین نماز ما و پیامبر صلی اللّه علیه وآله در شعوری است که پیامبر صلی اللّه علیه وآله دارد؛ او می داند در مقابل چه کسی ایستاده است و چه می گوید، ولی ما متوجه این معنا نیستیم. تمام انبیا و اولیا و کتاب های آسمانی، برای پیدایش این شعور آمده اند و به دست آوردن این شعور کار ساده ای نیست و حتی شعور و معرفت هم دارای مراتبی است که اولین مرتبه آن اسلام است. مسلمان در حج، حالتی روحانی دارد که آن را یک کافر ندارد و این حالت از مرتبه نازل شروع می شود تا به مرتبه ای می رسد که بقیت اللّه الاعظم عجل اللّه تعالی فرجه الشریف در ایام حج آن حالت را دارند؛ پس حالت معنوی و روحانی در انسان ها مراتبی دارد که بر اساس تفاوت مردم در تعقل و تامل آنان است. حج فقط مختص مسلمانان نبوده و امت های پیشین، به ویژه حضرت ابراهیم علیه السلام مأمور به انجام آن بودند، و فرصتی برای آزمایش و امتحان انسان ها بوده و هست، تا میزان معرفت، درک و تعقل و اطاعت آن ها سنجیده شود. حضرت ابراهیم علیه السلام در این حج، امتحان های عجیب و سنگینی داده است. که در واقع، آن حضرت از همه مزایای این عالم گذشت؛ از زمانی که وارد این سرزمین شد و زن و فرزند خود را در بیابان گذاشت و عرض کرد: «ربّنا …نّی أسکنت من ذرّیتی بوادٍ غیر ذی زرعٍ عند بیتک المحرّم »، ابراهیم/۳۷، پروردگارا! من بعضی از فرزندانم را در سرزمین بی آب و علفی، در کنار خانه ای که حرم توست، ساکن ساختم؛ خدایا، من فرزندم را در بیابان بدون آب و علف گذاشتم و هیچ شکایتی هم ندارم. با وجود علاقه شدیدی که حضرت ابراهیم علیه السلام به حضرت اسماعیل علیه السلام و هاجر سلام اللّه علیها داشتند، به خاطر اطاعت امر خدا، از آن ها گذشتند. در حقیقت، به کسی که حج می رود گفته می شود، تعلق خود را از غیر خدا قطع کن؛ لباسی را هم که نماد تعلق به دنیاست و حتی کفش زینتی که در پا داری را در بیاور، حتی یک نخ را نباید به لباست بدوزی. همه حجاج باید یک جور لباس بپوشند، آن هم لباس خاص و بسیار ساده. حج فعلی را نبینید که وسایل آسایش برای حاجیان آماده شده است، بلکه زمانی را ببینید که حج تشریع شد، آن هم در آن بیابان های عظیم؛ کم ترین امکاناتی برای حجاج نبود، حتی آب برای وضو هم فراهم نبود و سرهای حجاج به خ