پاورپوینت کامل ناگفته هایی از زندگی شارح نهج البلاغه و فیلسوف شرق، علامه محمدتقی جعفری (ره) ۶۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ناگفته هایی از زندگی شارح نهج البلاغه و فیلسوف شرق، علامه محمدتقی جعفری (ره) ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ناگفته هایی از زندگی شارح نهج البلاغه و فیلسوف شرق، علامه محمدتقی جعفری (ره) ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ناگفته هایی از زندگی شارح نهج البلاغه و فیلسوف شرق، علامه محمدتقی جعفری (ره) ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

مصاحبه با علی جعفری در کتابخانه شخصی علامه محمدتقی جعفری قدس سره صورت گرفت؛ اطراف او پر بود از کتاب هایی که زمانی بر دستان استاد بوسه می زدند. علی جعفری ۴۹ ساله، دومین فرزند پسر علامه جعفری است که ۳۴ سال از زندگی ایشان را درک کرده است و ناگفته های بسیاری به یاد دارد. گفت وگوی دو ساعته سرویس علمی فرهنگی مرکز خبر حوزه با وی که هم اکنون مسئولیت مؤسسه تدوین و نشر آثار علامه جعفری را به عهده دارد، فرصتی بود تا بخشی از این ناگفته ها را بیان کند. به مناسبت دوازدهمین سال روز رحلت شارح بزرگ نهج البلاغه و فیلسوف شهید شرق، بخش نخست این گپ وگفت صمیمی در این شماره تقدیم خوانندگان ارجمند افق حوزه می شود. بخش پایانی این گفت وگو نیز در شماره آتی درج خواهد شد.

بخش نخست

اولین خاطره ای که از علامه جعفری قدس سره به یاد دارید به چه زمانی بر می گردد؟

بنده خیلی خوشحال هستم که سال ها بعد از رحلت علامه جعفری قدس سره خدمت رسانه خبری حوزه هستم. خاستگاه علمی و اخلاقی مرحوم علامه جعفری، حوزه است. جای تأسف است که بعد از ۱۲ سال از رحلت ایشان برخی به ما مراجعه می کنند و هنوز نسبت به علامه جعفری و آثار ایشان آشنایی لازم را ندارند. شخصیت های پرباری مثل ایشان که سال ها رشحات فکری و قلمی به جامعه علمی، فرهنگی و دینی کشورمان نفع رسانده و تبعات بسیار خوب و مثبتی داشته اند، را باید بیش از این به جامعه معرفی کنیم. در حال حاضر در بیشتر کتابخانه های مدارس علمیه کشور، کتاب های علامه جعفری قدس سره موجود نیست و بارها از مدارس شهرستان ها با مؤسسه حفظ و نشر آثار ایشان تماس گرفته و اظهار می کنند که به آثار علامه دسترسی ندارند؛ و این واقعا جای تأسف دارد و لازم است برای دسترسی طلاب به آثار شخصیت هایی مثل علامه جعفری قدس سره که به صورت گسترده به مباحث مختلف علمی، دینی، حکمت، عرفان و… پرداخته است، بیشتر تلاش کنیم. شرح و تفسیر نهج البلاغه ایشان، دریایی از معارف است و اگر اینها در دسترس دانش پژوهان خصوصا طلاب نباشد، امکان دارد خسارت هایی در پی داشته باشد. همه ما وظیفه داریم در رفع این کمبود ها تلاش کنیم، این نه تنها درد دل من، بلکه گله بسیاری از طلبه هایی است که به ما مراجعه می کنند و امیدوارم مدیریت حوزه های علمیه و شورای عالی حوزه به فکر باشند، چرا که با فراموش شدن این گونه شخصیت ها برای آن ها جایگزین نداریم. اولین خاطره من از استاد جعفری قدس سره به حضور ایشان در مجالس عزاداری امام حسین علیه السلام بر می گردد. ایشان با توجه به این که سال ها در نجف تحصیل کرده بودند، بعد از مراجعت از نجف در تهران ساکن بودند و در هیئت عزاداری نجفی های مقیم تهران شرکت می کردند، این هیئت مداح بسیار خوبی داشت به نام هوشنگ ترجمان که استاد دانشگاه نیز بود و از لحاظ هنر شعری تبحر داشت و شعرهایی را که در هیئت می خواند خودش می سرود. علامه جعفری قدس سره به ایشان خیلی علاقه داشتند و در این هیئت، با شور و علاقه خاصی حضور می یافتند. ایشان، من و برادر بزرگم دکتر غلامرضا جعفری را هم با خودشان به این هیئت می بردند. این هیئت در دهه اول محرم بعد از ساعت ۱۲ نیمه شب شروع می شد و ما در این ایام تا نزدیکی های اذان صبح به همراه پدر در هیئت بودیم.

۳با این خاطره ای که تعریف کردید، می توان دریافت که استاد علی رغم پرداختن به مسایل عمیق علمی و مشغله های زیادی که داشتند، به حضور در مجالس مذهبی و حفظ شعائر اهل بیت علیهم السلام اهتمام داشتند و در بین عامه مردم حضور می یافتند، لطفا در این باره بیشتر توضیح دهید و از روحیات استاد در این خصوص بگویید.

استاد در عین حالی که در مسایل علمی مختلف از فلسفه و روان شناسی گرفته تا مباحث اقتصاد و. … غور می کردند، ولی در خلال این مباحث، ارادتشان را نسبت به اهل بیت علیهم السلام به وفور نشان داده اند. علامه در شرح مثنوی، به تصریح از مولوی انتقاد کرده اند که چرا ایشان با این که از جریان عاشورا خبر داشته، زیاد به آن نپرداخته و به راحتی از آن گذشته است. استاد جعفری علی رغم پرداختن به مسایل بسیار پیچیده علمی و سفرهای خارجی و ارتباط با شخصیت های علمی مناطق مختلف دنیا، علاقه و ارادتشان نسبت به ائمه اطهار علیهم السلام، خصوصا وجود مقدس حضرت سید الشهدا علیه السلام مثال زدنی بود. یادم هست در ایام محرم غیر از ساعاتی که به هیئت می رفتیم، بچه ها را در خانه جمع می کردند و راجع به جریان عاشورا و شخصیت حضرت سید الشهدا علیه السلام برای ما صحبت می کردند؛ این صحنه ها برای من فراموش ناشدنی است.

از ورود استاد به حوزه بگویید و این که هدف و انگیزه ایشان چه بود؟

خود مرحوم علامه در مورد ورود به حوزه می گفتند: «من در کلاس چهارم یا پنجم دبستان بودم که در عالم کودکی سؤالی برایم پیش آمد که «هستی » چیست؟ » یک حس هستی شناسی در من موج زد؛ ما در این عالم چه کاره ایم و دنیا چیست؟ » جرقه ورود استاد به حوزه از اینجا شروع می شود که برای رسیدن به پاسخ این سؤال ایشان را به حوزه راهنمایی می کنند و علامه در پی یافتن پاسخ این سؤال وارد حوزه علمیه و مدرسه طالبیه تبریز می شوند و در واقع ورود ایشان با هدف بیشتر دانستن در مورد زندگی و حوزه های فکری اطراف آن صورت گرفته است.

۳با توجه به گستردگی و عمق مباحثی که علامه در علوم مختلف به آن ها پرداخته اند، کمتر کسی با امکانات اندک به این مرتبه از علم می رسد، بفرمایید استاد چگونه به این توانمندی رسیده بودند؟

به این سؤال شما در دو بخش می شود جواب داد؛ یکی توانایی های کسبی استاد و علاقه و پشتکاری که نسبت به کسب علم داشتند و بخش دیگر توانایی هایی که به سبب تهذیب نفس و عنایت اهل بیت علیهم السلام به خصوص امیرالمؤمنین علیه السلام برای ایشان حاصل شده بود. مرحوم علامه در مورد نحوه درس خواندنشان در نجف می گفتند: من علاوه بر خواندن دروس معمول حوزه از جمله فقه و اصول و… برای این که بدانم فیزیک نظری چیست، از نوادگان مرحوم کاشف الغطاء که در نجف بودند استفاده می کردم و برای یادگیری مباحث نظری ریاضی به « احمد امین » صاحب کتاب «التکامل فی الاسلام » که در کاظمین بود، مراجعه می کردم. زحماتی که علامه جعفری قدس سره در راه کسب علم متحمل شدند، واقعا طاقت فرساست، برنامه شبانه روزی ایشان در نجف به این صورت بود که قبل از اذان صبح بیدار شده و به بارگاه مولی الموحدین علیه السلام مشرف می شدند و بعد از اقامه نماز، بازگشته، مختصر صبحانه ای می خوردند و به مباحث علمی و درسی می پرداختند و وقت بیکاری نداشتند و این هم در شرایطی بود که حتی برای تهیه غذا معمولا پول کافی نداشتند. علامه می گفتند که در آن موقع ماهیانه سه دینار از آیت اللّه العظمی سیدابوالحسن اصفهانی قدس سره دریافت می کردند و این سه دینار، علی رغم قناعتی که داشتند، در ۷-۸ روز اول تمام می شد و اکثر طلبه ها حتی آنهایی که در رده اجتهاد بودند، مجبور می شدند به کارهایی مثل بنایی و کشاورزی بپردازند تا هزینه زندگی طلبگی خود را تأمین کنند. من یک بار از علامه پرسیدم: شما برای تأمین مخارج چه کار می کردید؟ فرمودند: «چون من در نوجوانی در تبریز کار کفاشی انجام داده بودم؛ در نجف نیز چرخ خیاطی کوچکی را تهیه کرده بودم و از مغازه ها سفارش گرفته و روزانه ۲،۳ ساعت کفاشی می کردم ». عمویم آقای رحیم جعفری هم که حدود یک سال در نجف بودند و الان هم زنده هستند، از نزدیک شاهد این مسئله بوده است. علامه می گفتند: گرمای نجف در تابستان ها به حدی بود که پرداختن به هیچ کاری ممکن نبود و ما آنقدر به درس علاقه داشتیم که شب ها تا نصف بدن و بعضی وقت ها تا زیر گردن در آب فرو می رفتیم و در نور چراغ نفتی کتاب به دست تا صبح مطالعه می کردیم. الان دانش پژوهان حوزوی و دانشگاهی که می خواهند علما را الگوی خود قرار دهند باید بدانند که علما بدون زحمت به اینجا ها نرسیده اند و صرف این که این ها اینقدر کتاب داشتند و این همه کارهای علمی انجام دادند، بدون توجه به این که چگونه این مسیر را پیموده اند، کافی نخواهد بود. من خودم از علامه جعفری پرسیدم که وقت بیکاری شماها چه زمان هایی بود؟ ایشان گفتند: شاید زمان بیکاری من فقط در زمان خواب بوده است! زمانی که علامه درس می خواندند، وسایل و امکاناتی مثل رایانه، اینترنت، تلویزیون و رسانه های ارتباطی امروزی نبود، اما الان طلبه ها و دانشجویان، امکانات بیشتری در دسترس دارند و طبیعتا باید مراتب علمی بیشتری را طی کنند. من از کودکی یادم نمی آید که استاد لحظه ای بیکار باشند. آن موقع استاد درگیر تلویزیون و خیلی از مشغله های غیر ضروری که در زندگی امروزی طلاب و دانشجویان هست، نبودند. امروز به جای این که امکانات برای پیشرفت علمی دانش پژوهان مفید باشد، برای آن ها مشغله ساز شده است و بعضا در جهت مناسب مورد استفاده قرار نمی گیرد. علامه می فرمودند: الان من روحیه درس خواندن را در جوان ها نمی بینم.

علامه حافظه قوی داشتند و اشعار زیادی را حفظ بودند و مطالب عمیق را با یکبار مطالعه کردن می فهمیدند، این استعداد ایشان ذاتی بود یا با تمرین به آن رسیده بودند؟

استاد واقعا حافظه قوی داشتند و گاهی در خانه که قدم می زدند، با صدای خوبی که داشتند؛ اشعاری را از حفظ به عربی یا فارسی می خواندند. گاهی می دیدیم ۲۰ یا۳۰ بیت شعر را از حفظ می خوانند. یک بار پرسیدم که این شعر را تازه از جایی خوانده اید؟ گفتند: «نه، من یک سال در بلمی به سمت عراق می رفتم که در راه یک عربی داشت می خواند و من آن موقع حفظ کردم. » حافظه یکی از عللی است که در فهمیدن و یادگیری کمک می کند، اما مهم پشتکار و علاقه است که اگر باشد، تقویت حافظه هم حاصل می شود. ایشان رمز موفقیت خود را در علاقه به علم می دانستند و البته اصل، عنایت امیرالمؤمنین علیه السلام بوده است که علامه می گفتند: بعد از جریان دیدار (روِیای صادقه) با امام علی علیه السلام، کتاب ها را که باز می کردم فکر می کردم؛ اینها را قبلا خوانده ام »، و همه این ها به خاطر تهذیب نفس و تزکیه علامه بوده است. یکی از مهم ترین خصوصیاتی که در سراسر زندگی علامه مشهود بود و در موفقیت ایشان نقش زیادی داشت، نظم ایشان بود. علامه جعفری قدس سره در درس بسیاری از بزرگان نجف مثل آیات عظام خویی، عبدالهادی شیرازی، شیخ کاظم شیرازی، حکیم، شاهرودی و سیدجمال الدین گلپایگانی قدس سرهم شرکت کردند، اما همه این ها از روی نظم بود. استاد می فرمودند: «همه این کلاس رفتن ها از روی نظم و برنامه بود؛ این طوری نبود که یک روز درس فلان استاد باشم و یک روز در درس استاد دیگر ». ایشان می گفتند: «در اوج مریضی درس