پاورپوینت کامل پیام حضرت آیت اللّه جوادی آملی به کنگره ملی امام محمدباقر علیه السلام ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیام حضرت آیت اللّه جوادی آملی به کنگره ملی امام محمدباقر علیه السلام ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیام حضرت آیت اللّه جوادی آملی به کنگره ملی امام محمدباقر علیه السلام ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیام حضرت آیت اللّه جوادی آملی به کنگره ملی امام محمدباقر علیه السلام ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

حکیم متأله، حضرت آیت الله جوادی آملی در پیامی به کنگره ملی امام محمد باقر علیه السلام که پنج شنبه ۱۶ دی ۱۳۸۹ با حضور اندیشمندان، نخبگان و پژوهشگران حوزه و دانشگاه در محل آستانه پهنه کلای ساری برگزار گردید، تصریح کردند: انسان کامل معصوم همانند حضرت امام باقر علیه السلام، علوم فراوانی را به برکت وحی نبوی صلی الله علیه و آله وسلم و به عنوان علم الوراثه نه علم الدراسه، عالِم شده است و نظیر پدران بزرگوار خود، نه تنها از دیگران بی نیاز بود، بلکه چونان اَجداد کرام خویش، مرجعِ علمی همه محقّقان بوده است.

به گزارش روابط عمومی بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء، متن پیام معظم له که توسط حجت الاسلام والمسلمین مرتضی جوادی قرائت شد، بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم و ایاه نستعین

حمد ازلی خدای را سزاست که انسان کامل معصوم علیهم السلام را خلیفه خود قرار داد؛ تحیت ابدی پیامبران الهی مخصوصاً حضرت ختمی نبوّت صلی الله علیه و آله وسلم را رواست که متعلّمانِ اسمای حسنایند.

درود بی کران، دوده طاها و اُسْره یاسین به ویژه حضرت ختمی امامت، مهدی موجودِ موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف را بجاست که وارثان انبیایند؛ به این ذوات قدسی تولّی داریم و از معاندانِ لَدود آنان تبرّی می نماییم. مقدم حضرات آیات و حجج، اساتید و اندیشوران، مسئولان نظام و برادران ایمانی را گرامی می داریم و از برگزارکنندگان محترم این کنگره وَزین تقدیر می کنیم و از ذات اقدس آفریدگار مسئلت داریم که به برکت عترت اطهار علیهم السلام خصوصاً حضرت محمدبن علی الباقر علیه السلام که این کنگره ملّی به نام سامی آن امام هُمام برگزار شده است، همگان را از فیضِ علمِ صائب و فوزِ عملِ صالح بهره مند فرماید.

آنچه در این پیام مطرح می شود، رقائقی از حقایق وصف ناپذیر آن حضرت است که در کسوت چند نکته بر پیکر رسای این کنگره پوشانده می شود که بَطائنها مِن استبرق فکیف بظهائِرها! با اعتراف به اینکه اغْترافِ غرفه ای از بحر زخّار باقر علوم انبیا علیهم السلام برای مقترفان جهل علمی و جهالت عملی چونان راقم سطور، اگر متعذّر نباشد حتماً متعسّر خواهد بود؛ لیکن صاحبان عطایا، مطایائی نیز به پذیرندگان هدایای ملکوتی خویش عطا می کنند که توان تحمّل آن را میسور می کند و آنچه در زیارت «جامعه کبیر» آمده است که محتمل لعلمکم (من لایحضره الفقیه، ۲/۶۱۴) نوید احتمال حدیثِ صعب بلکه مستصعبِ اهل بیت وحی را به همراه دارد که امید است این همایش عظیمُ المنزلت از آن کوثر، حظّ وافر ببرد تا جامعه را از تکاثرگرایی برهاند! این توقّع با توجه به مرز و بومِ ولایتمدار طبرستان، رجای واثق و صادق است نه اُمْنیت آفِلِ فائل. به هر تقدیر به نکاتِ مُصْطاد از غُرَر و دُرَرِ امام باقر علیه السلام می پردازیم.

یکم: عنصر محوری ولایت از منظر حضرت امام باقر علیه السلام، عَرْضِ هویت خود بر قرآن حکیم است، زیرا آن محقّق علوم انبیا به جابربن یزید جُعفی چنین فرمود: واعلَم بأنّیک لاتکون لنا ولیاً… ولکن اِعْرضْ نفسیک علی کتاب الله فان کنتَ سالکاً سبیلَه زاهداً فی تزهیده راغباً فی تَرْغیبه خائفاً مِن تخویفه فأثبتُ و أبْشِر. (تحف العقول/۲۸۴)، وصیت امام باقر علیه السلام به جابر جعفی از این بیان نورانی بر می آید که بهترین راه برای معرفت نفس که دقیق ترین معرفت پروردگار است، توزینِ هویتِ انسانی خویش بر میزان اکبر یعنی قرآن کریم است، چنانکه لازم ترین روش برای تشخیصِ صحّت و سُقمِ حدیث، عَرض آن بر قرآن مجید است تا مخالف آن طرد شود و غیر مخالف پذیرفته گردد. از این ضابطِ فاخر برمی آید که تنها محورِ تحقیق در جهاد اکبر که قلمرو آن فقه اکبر است و در جهاد اصغر که حوزه آن فقه اصغر است، ولایت اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام است که با ثَقَل اکبر یعنی قرآن کریم سنجیده شود تا نه با آن مخالف باشد و نه مختلف، چون وحی الهی از هر نقص، مُنزّه و از هر عیب، مُبرّاست. بنابراین همان طوری که بر مُحدِّث و فقیه لازم است در محضر قرآن مجید باشند، بر ولی و حکیم نیز واجب است که از ترازوی قسطِ خدا آگاه باشند تا شناسنامه قرآنی پیدا کنند و فرزند صالح این کتاب باشند تا بتوانند در مطافِ ولایتِ معصومان علیهم السلام طواف کنند و از زمزم آنان بنوشند و خَلْف مقام آنها اطاعت نمایند. خلاصه آنکه کلام نورانی امام پنجم علیه السلام: «لاغِنی کغِنی النفس… و لامعرفت کمعرفتیک بنفسیک» (تحف العقول/۲۸۶) باید در پرتو عَرض بر قرآن تفسیر شود.

دوم: مَظهر اسمِ باقی خداشدن و صِبغه وجه اللّهی یافتن و از آفتِ زوال و اُفْت فنا مصون ماندن، کمال مرغوب است نه نقص مهروب؛ لیکن عمده، تحقیقِ حقیقت بقا و بی حقیقت بودن بقا در دنیاست. آنچه از منظر حضرت امام باقر علیه السلام استنباط می شود این است که نباید بین دارالغرور و دارالقرار اشتباه کرد، زیرا دنیا راه است و آخرت، مقصد و شهودِ جمال و جلالِ خدا مقصود. کسی که فقط به راه دلبسته باشد حتماً هدف آفرینش را فراموش کرده است و چون معاد، همان عود به حضور مبدأ و رجوع به ساحت اوست، نسیان معاد، فراموشی مبدأ را به همراه دارد؛ شاید به همین جهت است که امام پنجم علیه السلام فرمود: «… لامَعْصِیت کحُبِّ البقاء». همان آنچه از قرآن کریم برمی آید تأیید کلام نورانی پنجمین امام معصوم علیه السلام ماست: «یحسب أن ماله أخلده»؛ همزه/۳ «ما أظن أن تبید هذه أبدا»؛ کهف/۳۵ «لهم عذاب شدید بما نسوا یوم الحساب». ص/۲۶

سوم: هماهنگی قرآن و عترت، همان پیوند ناگسستنی وجود علمی و عینی اسمای حسنای خداست. آنچه در آغاز آفرینش رخ داد نموداری از این پیوند عریق است، یعنی نه اسمای پروردگار بدون آدم که متعلِّم راستین آنها و نمونه بارز مظهریت آنهاست اثربخش است و نه انسان کاملی چونان آدم، بدون فراگیری عینی آنها صاحب کرسی خلافت الهی و مَسجودٌ له فرشتگان می شد. آنچه در عصر حضرت ختمی نبوّت صلی الله علیه و آله وسلم پدید آمد، نمونه کامل این ربط وثیق است، یعنی نه قرآن بدون ولایت معصومان علیهم السلام مصداق عینی «یهدی للتی هی أقوم» اسراء / ۹ است و نه اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بدون قرآن، سببِ کمال دین و تمام نعمت و رضایتمندی خدا نسبت به اسلام خواهند بود. آنچه در قرآن با وجود علمی، محقّق است، در خاندان نبوّت و امامت با وجود عینی متحقّق است، چنانچه حضرت امام باقر علیه السلام به فقیه اهل بصره، قتاده فرزند دعامه فرمود: «…نما یعرف القرآن من خوطب به». (الکافی۸/۳۱۲؛بحارالانوار۴۶/۳۵۰) اهتمام آن حضرت علیه السلام به انسجام متینِ قرآن و عترت را می توان در رهنمود آن امام معصوم علیه السلام به تنها راه نجات جستجو کرد که چنین فرمود: «فلقنوا موتاکم عِند الموتِ شهادت أن لا …له …لاّ الله و الولایت ». (الکافی ۳/۱۲۳؛ بحارالانوار ۴۶/۳۳)

با این بیان، سرّ اهتمام ویژت حُمران بن أعین برای اثبات ولایتمداری خویش روشن می شود، زیرا وی به ا