پاورپوینت کامل پاسخ آیت اللّه العظمی سبحانی به شبهه فیزیکدان انگلیسی ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پاسخ آیت اللّه العظمی سبحانی به شبهه فیزیکدان انگلیسی ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پاسخ آیت اللّه العظمی سبحانی به شبهه فیزیکدان انگلیسی ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پاسخ آیت اللّه العظمی سبحانی به شبهه فیزیکدان انگلیسی ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

آیا علم فیزیک می تواند ماورای طبیعت را نفی کند

حضرت آیت اللّه سبحانی در نوشتاری، به نظرات اخیر برخی فیزیکدان ها به ویژه «استفان هاوکینگ» فیزیکدان انگلیسی، پاسخ داده اند. متن این نوشتار در ذیل تقدیم خوانندگان ارجمند می گردد.

علومی که انسان با آن سر و کار دارد، بر دو نوع تقسیم می شوند:

۱. علم مادی و تجربی علمی است که می توان موضوعات آن را در آزمایشگاه تجربه کرد و آثار آن را به دست آورد و با نظم و نظام آن آشنا شد. این نوع از علوم فقط می تواند در مسائل مادی قضاوت و داوری کند و بگوید فلان مولکول از چند عنصر تشکیل شده و یا مثلاً عنصر فلانی در آن موجود نیست. این نوع داوری از او پذیرفته می شود. چرا؟ چون آزمایش و آزمایش کننده، و مورد آزمایش همگی از سنخ واحدی هستند یعنی ماده و مادی می باشند.

۲. ولی دانشمند زیست شناس با ابزاری که در اختیار دارد، نمی تواند درباره وجود روح و یا عدم آن داوری کند، مثلاً بگوید من در تشریح بدن انسان به روح برنخوردم، و چاقوی تشریح من، در فعالیت مستمر خود، به چنین واقعیتی نرسید، زیرا ابزاری که در اختیار دارد نمی تواند در موضوعات خارج از ماده نفیاً و اثباتاً داوری کند.

یک فیزیکدان اگر بخواهد با دریافت های خود، وجود ماوراء طبیعت را نفی کند، به سان جنینی است که در رحم مادر، خارج رحم را انکار کند و بگوید: آسمان و زمین و دریا و اقیانوسی وجود ندارد. جهان و شرق و غرب آن، همین رحم است که من در آن پرورش می یابم. ولی این قضاوت از او پذیرفته نیست و به همین روی، وقتی پرده ها از میان رفت و دیده به جهان گشود، از قضاوت خود، نادم و پشیمان می شود و عالم دیگری را می بیند، که در آن زمان در عقل او نمی گنجید، چه نیکو می گوید شاعره نغز سخن:

مرغک اندر بیضه چون گردد پدیدگوید اینجا بس فراخ است و سپید

عاقبت کان حصن سخت از هم شکستعالمی بیند بسی بالا و پست

گه پرد آزاد در کهسارها

گه چرد سرمست در گلزارها

بنابراین، مقام و موقعیت دانشمند فیزیکدان نسبت به صفحه هستی، اعم از مادی و مجرد موقعیت همین مرغک در بیضه یا جنین در شکم مادر است. او می تواند در محیط کار خود، داوری کند، اما در ماورای محیط خود، که ابزار و ادوات آن را ندارد، نمی تواند نفیاً قضاوت کند.

این که جهان خدایی دارد و یا ماده آفریدگاری دارد و این نظام برخاسته از متن ماده نیست و این خانه صاحبخانه دارد، در گرو براهین عقلی و فلسفی است که مسئله را به حد ضرورت و بداهت برساند، در این جا باید فیلسوف حکیم، در نفی و اثبات آن داوری کند، نه یک فیزیکدان، هر چند عالم و برجسته باشد. فیلسوف با اثبات حدوث ماده، می تواند به محدث آن راه ببرد یا از هدفمند بودن نظام، کشف کند که این نظام برخاسته از ماده نیست، چون هدفمند بودن، حاکی از اعمال شعور و خرد است و ماده فاقد این ابزار است. و هم چنین براهین دیگر که در کتاب های فلسفی و کلامی بیان شده است.

پدیده جدید در انگلستان

اکنون برسیم به پدیده جدیدی که در انگلستان پدید آمده است. غالباً علما و دانشمندان آن جا نسبت به ماورای طبیعت، مردد یا بی اعتقاد هستند، برخلاف نوع دانشمندان آلمانی که با مسائل فلسفی بیشتر آشنا هستند، مثلاً نباید از خاطر برد که فیلسوف انگلیسی «برتراند راسل» با آن سروصدایی که داشت در کتاب «چرا مسیحی نیستم» می گوید: من سابقاً نسبت به خدا و مسیح اعتقاد داشتم و معتقد بودم که جهان، آفریده خداست، ولی بعداً با خود فکر کردم که این اعتقاد، مخالف یک قانون قطعی فلسفی است و آن این که هر پدیده ای پدید آورنده دارد، پس بنابراین، خدا هم باید آفریدگاری داشته باشد و حال آن که دین داران او را ازلی و ابدی می دانند، از این جهت، من از گروه دین داران، جدا شدم.

انسان، واقعاً از فکر این فیلسوف جنجالی، تعجب می کند، زیرا آن چه از آن فرار کرده، دوباره به آن گرفتار شده است، زیرا اگر مشکل خدا این است که آفریدگار ندارد، عین این مشکل درباره ماده هم پیش می آید، اگر بگویید ماده حادث است پس آفریدگار او کیست؟ و اگر بگویید قدیم است، پس معلول بلا علت را پذیرفته اید!!

جناب راسل بین دو مسئله خلط کرده است:

۱. هر پدیده ای پدید آورنده دارد.

۲. هر موجودی پدید آورنده دارد.

آن که صحیح است، همان گزاره اولی است که موضوع آن پدیده است، یعنی چیزی که نبوده و بعداً پدید آمده است که البته نیاز به پدید آورنده دارد.

و اما دومی کاملاً غلط است، زیرا موضوع گزاره (موجود)، اعم از پدیده و غیرپدیده است، چیزی که اصلاً مسبوق به عدم نبوده و به اصطلاح ازلی بوده است، نمی توان برای آن پدید آورنده ای اندیشید وگرنه دچار تناقض می شویم، زیرا اگر قدیم است پس پدید آورنده ندارد و اگر علتی دارد، پس قدیم نیست، بلکه حادث است.

اخیراً برخی از فیزیک دان های انگلیسی نغمه دیگری را ساز کرده و سر و صدایی به راه انداخته اند. اکنون به داستان آن توجه کنید:

«استفان هاوکینگ» فیزیک دان ۶۸ ساله انگلیسی، در سال ۱۹۸۸ با نوشتن کتاب «تاریخ مختصری از زمان» به شهرت رسید، وی پیش از این اعتراف کرده بود که: اگر بخواهیم یک نظریه کامل را برای پیدایش کائنات پیدا کنیم و آن گاه پیروزی نهایی در استدلال انسانی را به دست آورده ایم، آن زمان باید خدا را به خاطر داشته باشیم.

حتی در کتاب دیگرش اعلام کرده بود که: کشف سال ۱۹۹۲ در مورد سیاره ای که به دور ستاره ای دیگر غیر از خورشید می گردد، به بازسازی نظریه اسحاق نیوتن پدر علم فیزیک کمک می کند که بیان کرده بود: کائنات حاصل بی نظمی نبوده و توسط خدایی آفریده شده است.

اکنون پس از گذشت چند سال که بیماری «هاوکینگ» بسیار پیشرفت کرده و تقریباً او را به فلج کامل مبتلا ساخته و او دیگر نمی تواند سخن بگوید و با اشاره انگشت دست چپش به یک کامپیوتر، احساسات خود را بیان می کند. در شهریور ۱۳۸۹، کتابی جدید منتشر شده که مؤلف آن را «هاوکینگ» دانسته اند. در این کتاب ادعا شده است:

«کشف منظومه های دیگری نظیر منظومه خورشیدی ثابت کرد که منظومه ما که دربرگیرنده یک خورشی