پاورپوینت کامل اتحاد و اختلاف در نگرش و منش امیرالمؤمنین( ع) ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اتحاد و اختلاف در نگرش و منش امیرالمؤمنین( ع) ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اتحاد و اختلاف در نگرش و منش امیرالمؤمنین( ع) ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اتحاد و اختلاف در نگرش و منش امیرالمؤمنین( ع) ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

بسم اللّه الرحمن الرحیم

مدیر مسئول محترم هفته نامه وزین افق حوزه از سر لطف، از نگارنده خواستند که به مناسبت ایام شهادت مولی الموحدین امیرالمؤمنین علیه السلام مقاله ای بنگارم که با شرایط و نیازهای زمان و مکان ما نیز تناسب داشته و راهگشا باشد. پس از تفکر در این مقوله، چنین به نظر آمد که مسئله اتحاد و اختلاف از چنین ویژگی ای برخوردار است، زیرا دشمنان اسلام و مسلمین امروزه بیش از گذشته در صدد ایجاد شکاف و اختلاف در میان صفوف امت اسلامی عموماً و ملت ایران خصوصاً می باشند و در این میان بزرگان و فرزانگان دلسوز و خیر خواه هشدار می دهند که امت و ملت در این دام شیطانی نیفتند و دشمن را در دست یابی به اهداف پلیدش مأیوس سازند، اما این کار به الگویی برجسته و مورد قبول همگان نیاز دارد تا در سایه گفتار و رفتار او درخت اتحاد، پایدار و بارور گردد و خار اختلاف و نزاع ریشه کن و حداقل بی رمق شود. و اینک گزیده هایی از سخنان دل ربا و جلوه هایی از رفتار علوی در مقوله اتحاد و اختلاف.

جایگاه والای اتحاد

امیرالمؤمنین علیه السلام الفت و اتحاد را بزرگ ترین نعمت خداوند بر امت اسلامی می دانند و می فرمایند: «خدای سبحان بر این امت منت نهاد که ریسمان الفت را در بین آنان محکم کرد. آنان در سایه این الفت حرکت می کنند و در پناه آن مأوا می گیرند؛ نعمتی که هیچ کس ارزش آن را ] چنان که باید[ نمی داند، زیرا از هر چیزی برتر است.» نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲، فقره ۱۰۴.

اتحاد و یکپارچگی امت اسلامی، یکی از ارمغان های مهم رسالت پیامبر گرامی اسلام صلی اللّه علیه وآله وسلم است. پیامبر صلی اللّه علیه وآله وسلم به انجام مأموریت الهی خویش قیام کردند و رسالت های الهی را ابلاغ نمودند؛ در نتیجه خداوند به واسطه او شکاف های اجتماعی را پر کرد، فاصله ها را پیوستگی بخشید و میان خویشاوندان الفت ایجاد کرد. این همه پس از آن واقعه شد که آتش دشمنی در سینه ها و کینه های برافروخته در دل ها جایگزین شده بود. نهج البلاغه، خطبه ۲۳۱.

امام علیه السلام خود را حریص ترین فرد امت پیامبر صلی اللّه علیه وآله وسلم بر حفظ اتحاد و یکپارچگی جامعه اسلامی می دانند و یادآور می شوند که او در این باره پاداش نیکو و فرجام شایسته را امید دارد. نهج البلاغه، نامه ۷۸، فقره ۲.

و آن گاه که شورشیان، حکومت علوی را تهدید کرده و با امام علیه السلام به مخالف برمی خیزند، حضرت تأکید می کنند که تا آن جا که خطری جامعه اسلامی را تهدید نکند، مخالف ها را تحمل خواهند کرد. نهج البلاغه، خطبه ۱۶۹، فقره۴.

امام علیه السلام از سفارش مسلمانان به صورت عام و خاص بر حفظ اجتماع و اتحاد دریغ نورزیده و در هر مناسبتی آنان را به حفظ آن توصیه می کنند: «به آن چه ریسمان اجتماع و اتحاد بر آن گره خورده و ارکان اطاعت از فرامین الهی بر آن بنا شده است، ملتزم باشید.» نهج البلاغه، خطبه ۲۵۱، فقره ۱۵. و در آخرین لحظات زندگی پربار خود، به تواصل و تباذل سفارش کرده و از پشت کردن به یکدیگر و قطع رابطه اخوت و مودت دینی برحذر می دارند. نهج البلاغه، بخش وصایا، شماره ۴۷، فقره۷.

نکوهیدگی تفرقه

به همان میزان که اتحاد در نگاه امیرالمؤمنین علیه السلام دارای ارزش و اهمیت و قداست است، تفرقه و تشتت، نکوهیده و ناپسند است. نکوهیدگی تفرقه تا حدی است که امام علیه السلام آن جا که مخالفان حق را نفرین می کنند، از خدا می خواهد تا تشتت و پراکندگی را بر آنان مستولی نماید. نهج البلاغه، خطبه ۱۲۴، فقره ۸.

تفرقه، مکر شیطانی و منشأ فتنه است؛ «شیطان می خواهد که به جای اجتماع و اتحاد، تفرقه را به شما بدهد و از طریق تفرقه، فتنه انگیزی کند.» نهج البلاغه، خطبه ۱۱۳، فقره۷.

امیرالمؤمنین علیه السلام با لحنی بسیار تند مسلمانان را از تفرقه برحذر داشته و می فرمایند: «از تفرقه برحذر باشید، زیرا انسان تنها و گسسته از اجتماع حق جویان، طعمه شیطان است؛ همان گونه که گوسفند تنها و جدا شده از گله گوسفندان طعمه گرگ می باشد. آگاه باشید که هرکس به این شعار (شعار خوارج که حاکمیت را تخطئه کرده و در برابر امام و یاران او شورش کردند) دعوت کند، اگر چه زیر این عمامه من باشد را بکشید.»

امام علیه السلام از این که دشمنان حق بر باطل خود اجتماع کرده و اطرافیان امام علیه السلام در حق خویش متفرق می باشند، به شدت اظهار شگفتی می کنند: «شگفتا، شگفتا، به خدا سوگند این مطلب، قلب انسان را می میراند و غم و اندوه می آفریند که آن ها در مسیر باطل خود این چنین متحدند، و شما در راه حق این گونه متفرق و پراکنده اید.» نهج البلاغه، خطبه ۲۷، فقره ۹.

امام علیه السلام در یک دستور العمل خاص به نیروهای رزمی خود توصیه می کنند که از تفرقه بپرهیزند و آن گاه که قصد منزل کردن در جایی را دارند، با هم فرود آیند، و هرگاه می خواهند کوچ کنند، با هم کوچ کنند. نهج البلاغه، نامه ۱۱، فقره ۴۵.

از دیدگاه امیرالمؤمنین علیه السلام اجتماع و اتحاد بر حق، در هر شرایطی خوب و سازنده است، هرچند ناخوشایندی انسان را در پی داشته باشد و تفرقه زیانبار است، هرچند با امیال نفسانی انسان در مسیر باطل هماهنگ باشد. و خداوند سبحان در گذشته از راه تفرقه به کسی خیر عطا نکرده است و در آینده نیز این سنت الهی ادامه خواهد داشت. نهج البلاغه، خطبه ۱۷۶، فقره ۳۴.

نگرش امیرالمؤمنین علیه السلام به مسئله الفت و اتحاد جامعه اسلامی، برگرفته از معارف قرآنی است. آن حضرت که قرآن ناطق هستند، این اصل قرآن را با گفتار و رفتار خود برای مردم تبیین کرده اند. قرآن کریم از مسلمانان می خواهد که همگی به ریسمان الهی چنگ زده و فرقه فرقه نشوند و نعمت خداوند را در این که به جای عداوت، الفت در دل ها را به آنان ارزانی داشته و آنان در پرتو این الفت الهی با یکدیگر رابطه برادرانه دارند، یادآور شوند. آل عمران/۱۰۳.

خاستگاه روانی اتحاد و تفرقه

اتحاد و تفرقه در گفتار و رفتار افراد جامعه نمایان می گردد، اما خاستگاه و کانون آن در قلب و روح انسان است.

اگر تعداد افراد بسیار باشد، ولی دل های آنان هماهنگ نباشد، اتحاد واقعی شکل نخواهد گرفت و بسیاری افراد سود نخواهد بخشید. نهج البلاغه، خطبه ۱۱۹، فقره ۶.

بر این اساس است که در آیه کریمه قرآن نیز بر الفت میان دل ها تأکید شده و از آن به عنوان نعمت الهی یاد شده است: «… واذکروا نعمت اللّه علیکم …ذ کنتم أعداءً فألف بین قلوبکم. ..»، آل عمران/۱۰۳. بنابراین، اتحاد در گفتار و رفتار، آن گاه راستین و پایدار خواهد بود که از اتحاد دل ها سرچشمه بگیرد.

تفرقه نیز منشأ روانی دارد و آن عبارت است از تمایلات شیطانی و رذایل نفسانی، مانند: خود خواهی، سوء ظن، حسادت، تعصب کور، لجاجت و کینه توزی.

امام علیه السلام در این باره فرموده اند: «شما برادران دینی هستید، و بین شما جز خبث سرائر و زشتی ضمایر تفرقه ایجاد نمی کند؛ در نتیجه این رذایل اخلاقی، به دیدار یکدیگر نمی روید، نسبت به یکدیگر خیرخواهی نمی کنید و به همدیگر مودت نمی ورزید.» نهج البلاغه، خطبه ۱۱۳، فقره۷.

عوامل و محورهای اتحاد

از آن جا که اتحاد امت اسلامی مسئله ای دینی است، عوامل و محورهای آن نیز دینی است. این عوامل و محورها که در سخنان امیرالمؤمنین علیه السلام به آن ها اشاره شده، عبارت اند از:

۱. توحید: اعتقاد به خدای یکتا و بی همتا.

۲. نبوت: اعتقاد به نبوت رسول اکرم صلی اللّه علیه وآله وسلم.

۳. کتاب آسمانی: اعتقاد به قرآن کریم به عنوان آخرین کتاب آسمانی و معجزه جاویدان پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله وسلم.

۴. دین اسلام: که مورد قبول همه مسلمانان است.

امیرالمؤمنین علیه السلام کسانی که به جای رجوع به قرآن و سنت، آرای ناقص خود را مبنای قضاوت در مسایل دینی و اجتماعی قرار داده و دیدگاه های متعارضی را عرضه کرده اند را نکوهش کرده و یادآور شده اند: خدای آنان یکی، پیامبرشان یکی و کتاب دینی شان یکی است. آن گاه با اظهار شگفتی فرموده اند: آیا «خداوند سبحان آنان را به اختلاف امر کرده و آنان در اختلاف افکنی، خدا را اطاعت کرده اند، با این که آنان را از اختلافات نهی کرده و نافرمانی او را کرده اند؟! یا خدا دین ناقص را نازل کرده و در اتمام آن از آنان کمک گرفته است؟!» نهج البلاغه، خطبه ۱۸.

این در حقیقت مکر شیطان است که از طریق دین که می بایست محور اتحاد و یکپارچگی مسلمانان باشد، در میان آنان اختلاف می افکند: «شیطان می خواهد گره های دین شما را از هم بگشاید و جماعت شما را متفرق سازد و بدین وسیله فتنه انگیزی کند.» نهج البلاغه، خطبه ۱۲۱، فقره ۸.

دین در اصل، عامل اخوت است: «أنتم اخوان علی دین اللّه.» نهج البلاغه، خطبه ۱۱۳، فقره۷. اما شیطان آن را به عامل عداوت مبدل می کند.

۵. امامت، از دیگر عوامل و محورهای اتحاد اسلامی.

امام علیه السلام در تشبیهی معنادار، نقش امام در اتحاد و به هم پیوستگی افراد جامعه را به نقش ریسمانی که مهره ها را در نظام می کند و آن ها را جمع می نماید، ارتباط می دهند، که اگر ریسمان بگسلد مهره ها پراکنده می شوند و هریک به جایی خواهند افتاد؛ سپس هرگز نتوان به آن ها نظام بخشید. نهج البلاغه، خطبه ۱۶۴، فقره ۲۵.

ایشان در جای دیگر، فلسفه امامت را نظم بخشیدن به امت اسلامی دانسته اند: «وال…مامت نظاماً للامت .» نهج