پاورپوینت کامل در رثای امام علی(ع) رهبر راستین ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در رثای امام علی(ع) رهبر راستین ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در رثای امام علی(ع) رهبر راستین ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در رثای امام علی(ع) رهبر راستین ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

حجت الاسلام والمسلمین مرتضی واعظ جوادی

(صعود و نزول قرآن )

اسلام دارای جلوه های اساسی و مهم است که از مهم ترین آنها قرآن کریم و امام مبین علیه السلام می باشد و این هر دو گرامی را رسول اکرم صلی اللّه علیه وآله وسلم در حدیث «ثقلین» به عنوان دو اثر ارزشمند و مؤثر یاد کرده و تمسک و اعتصام جامعه به این هر دو با هم را، موجب مانایی دین و پایداری امّت اسلام دانسته است؛ قال صلی اللّه علیه وآله وسلم: «…نّی تارک فیکم الثقلین کتاب اللّه و عترتی…» عیون اخبار الرضا/۲/۶۲، از این رهگذر، قرابت و هم صحبتی قرآن و امام در فرهنگ دینی، جایگاه ویژه خود را یافته، به گونه ای که توجه به هر یک بدون دیگری نه تنها خیری به همراه ندارد بلکه موجب سقوط و انحطاط می گردد؛ فرمود: «و جعلنا مع القرآن و جعل قرآن معنا لانفارقه و لایفارقنا». الکافی/۱/۱۹۱، گرچه خداوند، خالق و رب جهانیان است: «ربنا الذی اعطی کل شی خلقه ثم هدی»؛ سوره طه/۵۰، «اللّه خالق کل شیء»؛ سوره رعد، آیه ۱۶؛ سوره زمر/۶۲، لیکن به لحاظ شرافت وجودی ماه رمضان و هم چنین به جهت عظمت هستی شب قدر، خود مستقیماً ربوبیت و پروردگاری ماه رمضان و شب قدر را پذیرفته و از این هر دو آشکارا یاد می کند: «اللهم ربّ شهر رمضان» الکافی/۴/۷۱، «ربّ لیلت القدر وجاعلها خیراً من الف شهر». الکافی/۴/۱۶۱، شگفت آنکه اراده ازلی حق بر این تعلق گرفته که این دو جلوه برتر دین را در یک شب استثنایی که از هزار ماه بالاتر است قرار دهد، البته با یک تفاوت عمده که یکی صاعد است و دیگری نازل، یکی به فراز مایل است و دیگری به فرود گرایش دارد، یکی با خود شور و عشق می آفریند و آن دگر غم و اندوه می فزاید، یکی با خود روشنایی و فروغ می آورد و صاحبش تاریکی و غربت و خلاصه این قرآن کریم است که درخشش وجودش در شب قدر، عالم و آدم را منور ساخته و به آسمان دنیا نازل می گردد و از سوی دگر، این پیکر غرق به خون مولاست که جان و جهان را تیره و تار و مست و بی قرار ساخته و به ملأ اعلا گرایش دارد.

این نوشتار سعی بر آن دارد تا این دو جلوه برتر الهی(قرآن و ولایت علوی ) که در شب قدر، یکی صاعد و دیگری نازل شده است را بر یکدیگر منطبق ساخته و ویژگی های برجسته آن دو را آشکار سازد:

الف. همراهی بلکه عینیت با حق

مراد از حق بودن یک ذات آن است که تمامی شئونات آن، حق و صدق و مطابق با واقع باشد؛ به حق ناطق، به حق عامل، به حق آمر باشد و همواره از باطل بر حذر دارد. بدون تردید، حق مطلق تنها پروردگار عالم است که باطل به معنای عدم در حریم او راهی نداشته بلکه اطلاق ذاتی و سعه وجودی حق تعالی، دایره هستی و شمول حق را به گونه ای فرا گرفته که هرگز هیچ نوع باطلی که مظاهر و جلوه های عدم هستند، در آن ساحت، مجالی ندارند لذا خداوند متعال، ذاتاً، وصفاً و فعلاً حق می باشد: «ذلک بان اللّه هو الحق و انّ ما یدعون من دونه هو الباطل»، سوره حج/۶۲، البته روشن است آنچه از خدای متعال صادر می شود جز حق نبوده وجز حق اقتضا نمی کند: «الحق من ربک». سوره بقره/۱۴۷، سوره آل عمران/۶۰، توجه به این نکته نیز لازم است که اگر جلوه ویژه ای از ساحت ربوبی صادر شد همانند قرآن کریم و یا امام مبین، قطعاً حق ویژه ای نیز به همراه آن خواهد بود.

در حقانیت قرآن کریم تردیدی نیست: «ذلک الکتاب لاریب فیه» سوره بقره/۲، و باطل در گرداگرد قرآن راهی ندارد: «لایاتیه الباطل من بین یدیه ولا من خلفه» سوره فصلت/۴۲، و این حقانیت ذاتی قرآن، هر جا حضور یافت، روشنای نورش، تاریکی باطل را دور داشته و فرصت حضور به آن نمی دهد. به موازات قرآن، مولای متقیان امیرالمؤمنین علیه السلام نیز از این نوع حق همه جانبه برخوردار است: «علی مع الحق والحق مع علی یدور معه حیثما دار». الفصول المختاره (شیخ مفید) ۱۳۵، این راهبر راستین جز حق نمی بیند، جز حق عمل نمی کند، به جز حق فرمان نمی دهد و جز از باطل باز نمی دارد. در روشنای شب قدر، حق قرآنی که زلال و بی شائبه ترین است نازل و حق حضرت علوی علیه السلام که محض و ناب ترین است صاعد گشت.

ب: شهودعینی حقایق و عدم ابهام در نظر و عمل

آنچه محور حق و درستی و آنکه مدار صدق و راستی قرار می گیرد، کمترین ابهام در نظر و کوچک ترین تردید در عمل را برنمی تابد. حق قراح قرآنی که کانون هدایت انسانی است، «لاریب فیه» سوره بقره/۲، بوده و از هر نوع تیرگی علمی و تاریکی عملی منزه است، لذا تمامی اوامر، نواهی، توصیه ها و خیرخواهی قرآنی، در جهت ارائه حق و انکار باطل است.

به موازات این بینش حقانی قرآن که روشنگری علمی و عملی را به همراه داشته، راهبری راستین اسلام – که حق شناس و حق جوست – امام متقیان، امیرمؤمنان علیه السلام با روشن بینی تمام: «ما شککت فی الحق مذ اریته» نهج البلاغه، حکمت ۱۸۴، و با ابهام زدایی کامل، بدون آنکه تفسیری خودخواسته و مطابق سلایق و علایق خود از کتاب الهی و سنت نبوی صلی اللّه علیه وآله وسلم ارائه کند و آن دو را به نفع افکار و آرمانهای خود مصادره کند، به دنبال احیا و اجرای حق الهی و نبوی صلی اللّه علیه وآله وسلم بود؛ قال علیه السلام: «و…نّی لعلی یقین من ربی وغیر شبهت من دینی». نهج البلاغه، خطبه ۲۲، برترین نوع معرفت که از هر شک و شبهه ای منزه است همانا یقین ربانی است و بهترین مسیر شناخت که بدون ابهام بلکه با وضوح تمام، حقیقت همه اشیا و ظاهر و باطن تمامی افراد و احوال را نشانگر است تا نه گمراه کنند و نه به گمراهی بیفتند: «لاضللت و لاضل بی»، نهج البلاغه، حکمت ۱۸۵، همانا بهرمندی از آیات الهی است.

این است همان معرفت اصیل که ریشه در بینه ربانی: « و انّی لعلی بینت من ربی و منهاج من نبیی» نهج البلاغه، خطبه ۹۷، و بصیرت الهی دارد: «و انّ معی لبصیرتی». از ویژگی های این نوع بصیرت آن است که از متن وجود امام علیه السلام می جوشد و مجال هیچ نوع اشتباهی اعم از این که امر بر خود انسان مشتبه شود و یا از بیرون شبهه افکنی شود را به انسان نمی دهد: «و انّ معی لبصیرتی ما لبّست علی نفسی و لا لبّس علی»؛ نهج البلاغه، خطبه ۱۰، رهبری راستین علوی علیه السلام با برخورداری از این ویژگی، همه شئونات دین و جامعه اسلامی را امامت می کردند.

در خلوت و تنهایی شهادت علوی و در تاریکی شب قدر، شهود عینی حقیقت، در حال صعود بود و در روشنا و خنکای شب قدر، درخشندگی و فروغ قرآنی که راه را برای همه روشن نموده و خار را از سر راه همه بر داشت نازل شد.

ج. هدایت جویی وسعادت خواهی

از خصایص مبرز قرآنی و امتیازات حضرت علوی، هدایت جویی و سعادت طلبی آنهاست. رهبران راستین نه تنها سعی در دور داشتن گمراهی و ضلالت از جامعه و افراد آن دارند، بلکه به دنبال ارشاد و راهنمایی آنها تا منزل مقصود بوده و به این منظور، تمامی سختیها و مشکلات را به جان خریدارند، آن گونه که خداوند راجع به رسولش فرمود: «ما انزلنا علیک القرآن لتشقی». سوره طه/۲، آسمانیان و هم چنین زمینیان، فریاد هدایت طلبی قرآن را با همه وجود لمس کرده اند و دغدغه سعاد تمندی و راهیابی همگان به بهشت سعادت را از آیه آیه قرآن می توان احساس نمود.

به دنبال همین ویژگی، امام راستین حضرت مولا علیه السلام با دل نگرانی فراوان از تحریف دین و انحراف امت، سعی وافر داشت که حتی یک نفر در سراشیبی سقوط و ورطه هبوط که منتهی به جهنم و عذاب الهی می گردد واقع نگردد. علی بن ابی طالب علیه السلام که او را نبراس هدایت می شناسند، فرمود: به تأخیر انداختن جنگ حتی با دشمن حربی ولو یک روز، به جهت آن است که به آغوش اسلام برگردند و به وسیله من به هدایت رسند. آنچه آن رهبر مهر و راستی می پسندید، هدایت افراد و جریانهای روزگارش بود گرچه سراسر گناه باشند: «فو اللّه ما دفعت الحرب یوماً الّا و أنا أطمع أن تلحق بی طائفت فتهتدی بی و تعشو الی ضوئی و ذلک أحبّ …لی من أن أقتلها علی ضلالها و …ن کانت تبوء بآثامها». نهج البلاغه/خطبه ۵۵، گفتگوی پردامنه و اصرار رهبری راستین اسلام، امیرالمؤمنین علیه السلام بر مذاکره حتی با کسانی که در جبهه مقابل و مخالف قرار گرفتند همانند ناکثان، مارقان و قاسطان، نشان از عمق هدایت جویی و وسعت سعادت طلبی امام حقیقت و راستی، سید اولیا، حضرت علوی علیه السلام دارد. او همانند رسول اکرم صلی اللّه علیه وآله وسلم طبیب دوّاری بود که زخمهای اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و حتی کژروی های دینی عصر و روزگارش را مرهم می نهاد و از سر هدایت و