پاورپوینت کامل دعا و آثار آن ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دعا و آثار آن ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دعا و آثار آن ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دعا و آثار آن ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

بخش پایانی

در شماره پیشین افق حوزه بخش نخست گفت وگوی سرویس علمی، فرهنگی مرکز خبر حوزه های علمیه با حجت الاسلام والمسلمین حسن عرفان پیرامون «پاورپوینت کامل دعا و آثار آن ۶۶ اسلاید در PowerPoint» تقدیم خوانندگان افق حوزه گردید. آن چه در پی می آید، بخش دوم و پایانی مباحث مطرح شده در این گفت وگوست.

فرق دعا و شفا

در درمان، یک دوا و یک شفا داریم، که دو مقوله جدا از هم هستند. دوا، به دست نظام پزشکی و دانشمندان علم پزشکی است، ولی نقش دوا به چندگونه است. اول این که ممکن است نقش دوا، صحت باشد؛ دوم ممکن است دوا، نقش خنثی داشته باشد. سوم این که دوا، ممکن است نقش منفی داشته باشد. بسیاری از انسان ها، دواهای دنیا را خوردند و بدتر شدند و حتی مردند. این را پزشکان عالم می دانند و از نظر علمی، عقلی، فلسفی و تجربی نیز همین طور است، که دارو می تواند سه نقش داشته باشد؛ نقش خنثی، نقش مثبت و نقش منفی. مقوله دیگر، شفاست. شفا به معنای درمان، بهبود یافتن و خوب شدن است. شفا و خوب شدن به دست پزشک نیست، بلکه به دست خداوند متعال می باشد: «یا من اسمه دواء و ذکره شفاء». یکی از اسمای الهی «شافی» می باشد. نمی گوییم او دارو دهنده است، بلکه می گوییم خداوند درمان بخش است. بهبودی به دست خداست. این خوب شدن، گاهی به وسیله دارو و گاهی بدون دارو انجام می شود. مقابل حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه سلام اللّه علیها در خیابان آیت اللّه العظمی مرعشی نجفی قدس سره (ارم)، دکتری به نام «شفاء الدوله» مطب داشت که روی کاشی های رو به حرم مطب این پزشک، در حدود ۶۰ سال قبل این شعر را نوشته اند:

رواق حکمت این جا

کاخ سبط مصطفی آن جا

بشارت دردمندان را

دوا این جا، شفا آن جا

ایشان پزشکی بودند که فرق دوا و شفا را می دانستند.

مطلب دیگر این که اسلام، دعا را جایگزین دوا نکرده است؛ یعنی اسلام، نظام پزشکی را ممنوع و مسدود نکرده است. اسلام می گوید به پزشک برای دوا مراجعه کنید، ولی برای شفا باید کارهای دیگری انجام داد. از جمله موارد شفا، صدقه دادن می باشد. حضرت پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله وسلم فرمودند: «داوِوا مرضاکم بالصدقه»؛ بحارالانوار، ۱۰/۹۹ مریض های خودتان را با صدقه درمان کنید. نه این که نزد پزشک نروید و از نظام پزشکی استفاده نکنید. نزد پزشک، برای دوا بروید و برای شفا، صدقه دهید. اسلام برای دردهای مختلف، دعا را ارائه داده است. بعضی اشکال کرده و گفته اند: چرا در «مفاتیح الجنان» برای دردهایی چون سردرد، دل درد، قولنج و مانند این ها دعا ارائه شده است؟ این دعا، جایگزین نظام پزشکی نیست که انسان به پزشک مراجعه نکند. ما دو قلمرو داریم: یکی دوا که به دست نظام پزشکی است و دیگری شفا که به دست خدا می باشد. از این جهت در روایات ما از آثار جسمانی دعا، مطالبی در حوزه های مختلف مطرح شده است.

دعا، شفای هر درد

مثلاً امام صادق علیه السلام می فرمایند: «علیک باالدعا فانه فیه شفاء من کل داء»؛ کافی، ۲/۴۷۰. بر شما باد به دعا کردن، چون شفای هر دردی در دعاکردن است. محمدبن مسلم نقل می کند به امام محمدباقر علیه السلام عرض کردم: آیا درست است که پیغمبراکرم صلی اللّه علیه وآله وسلم فرمودند: «فی هذه الحبت السوداء شفاء من کل داء الا السام؟» آیا راست است که پیغمبر صلی اللّه علیه وآله وسلم فرمودند: در سیاه دانه، شفای هر دردی است، غیر از مرگ؟ امام محمدباقر علیه السلام فرمودند: «بله، پیغمبر صلی اللّه علیه وآله وسلم این چنین حدیثی را فرموده اند. حضرت در ادامه فرمودند: «ألا اخبرک بما هو شفاء من کل داء و سام؟» آیا می خواهی درمان هر دردی، حتی مرگ را به تو بگویم. محمدبن مسلم عرض کرد: بله، بفرمایید! حضرت فرمودند: «الدعاء» فلاح السائل و نجاح المسائل، ص۲۹. دعا، هم درمان درد و هم درمان مرگ است؛ یعنی مرگ را هم به تأخیر می اندازد. درمان جسمانی به وسیله دعا، مورد تجربه تاریخی و بین المللی قرار گرفته است.

الکسیس کارل و اعتقاد به دعا

دو کتاب الکسیس کارل شهرت جهانی دارد. یکی «انسان، موجود ناشناخته» و دیگری کتاب «نیایش». کتاب نیایش که به فارسی نیز ترجمه شده است، از زیباترین کتاب هایی است که درباره نیایش و فلسفه آن نوشته شده است.

الکسیس کارل می گوید: بعضی از بیمارانی که نزد ما می آوردند، درمان پذیر نبودند، ولی وقتی کنار دیوار ندبه در فلسطین اشغالی می رفتند و دعا می کردند، با آزمایش مجدد متوجه می شدیم هیچ دردی ندارند. برنده دو بار جایزه نوبل، شخصی خرافه گرا، خرافه پذیر و جاهل نیست، بلکه سخن او آزمایشی و آزمونی می باشد. او می گوید ما این ها را قبل از دعا و نیایش مورد آزمایش قرار می دادیم و می دیدیم که هیچ درمانی ندارند، اما بعد از نیایش می دیدیم که این افراد هیچ دردی ندارند! هر دو بر اساس آزمایش بوده است.

ابن بطوطه سنی مذهب و مسئله شفا در حرم حضرت علی علیه السلام

ابن بطوطه، جهانگرد سنی، کتابی به نام «رحلات» دارد که جهانگردی خود را در آن گزارش کرده است. از گزارش های بسیار زیبا و مستند در این کتاب این است که می گوید: شب ۲۷ رجب درحرم امیرالمؤمنین علی علیه السلام افراد فلج و دردمندان از ملیت های مختلف: ترک، پارس و روم می آیند و در حرم امیرالمؤمنین علیه السلام به نیایش می نشینند. قسمتی از شب که گذشت، همه شفا پیدا می کنند و با شادی بلند شده و می گویند: «اشهد ان لا اله الا اللّه و اشهد ان محمدا رسول اللّه و اشهد ان علیا ولی اللّه» ابن بطوطه می گوید: این مسئله شفا گرفتن، تجربه شده است.

در حرم امام زاده ها نمونه های فراوانی از شفا گرفتن، ثبت و ضبط شده است. چون این مسئله در طول تاریخ به صورت تجربه ثابت شده است، حتی برای پوز یتیویست ها و ماتریالیست ها، قابل انکار نمی باشد. اگر آن ها خدا را قبول ندارند، تجربه را که قبول دارند!

فلاسفه می گویند: مهم ترین دلیل برای امکان شی ء، وقوع آن شی ء است؛ یعنی آیا چنین چیزی امکان دارد یانه؟ «وقوع» قوی ترین دلیل است.

آثار روانی و روحی دعا

از آثار دیگر دعا، آثار روانی و روحی آن است که جای شکی را باقی نمی گذارد. روانکاوان و روان پزشکان نیز این قضیه را قبول کرده اند که نیایش، نقش مثبت و انرژی زای عظیمی در تقویت و ثبات روحی انسان دارد؛ ولی مهم ترین اثر نیایش و دعا، تأثیر در سرنوشت است و این نکته مهمی است. ما می دانیم که امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: «فان الامور تجری بالمقادیر»؛ تمام رویدادها، بر اساس تقدیر الهی است؛ یعنی خوشبختی، بدبختی، حیات، ممات، ثروت، فقر، سلامت، بیماری، کامیابی، ناکامی، پیروزی، شکست، همه، تقدیر الهی است، که ما این موارد را به «سرنوشت» تعبیر می کنیم. آیا سرنوشت را می توان از سر، نوشت؟! تغییر داد؟ بله، می توان آن را تغییر داد.

از عوامل تغییر سرنوشت می توان به توبه، کار، سعی و تلاش و هم چنین دعا اشاره کرد؛ «لا یرد القضاء الا الدعا»؛ چیزی جز دعا، قضا را رد نمی کند.

دعا، سرنوشت خُرد و کلان انسان را تغییر می دهد.

همه باید دعا کنند

حضرت فرمودند: «ادفعوا امواج البلاء بالدعاء»؛ امواج بلاها را با دعا، دفع کنید و نکته عجیبی نیز فرمودند: «من المبتلی الذی قد اشتد به البلاء بأحوج الی الدعا من المعافی الذی لا یأمن البلاء»؛ نهج البلاغه، حکمت۳۰۸؛ نیاز کسی که الآن بلاها او را احاطه کرده و در گرداب بلاها غوطه ور است به دعا، بیشتر از آن کسی نیست که الآن هیچ بلایی به سوی او نیامده است؛ یعنی همین کسی که در اوج بلا گرفتار است به دعا نیاز دارد و هم کسی که در اوج عافیت و راحتی به سر می برد، تا این عافیت و راحتی از او گرفته نشود.

در روایتی درباره حضرت یونس علیه السلام آمده است: او ده ها سال تبلیغ کرد؛ دو نفر، یک دانشمند و یک عابد، پیرو آن حضرت شدند. عابد از حضرت یونس علیه السلام خواست که نفرین کند تا عذاب الهی بر گنه کاران نازل شود. حضرت یونس علیه السلام به درخواست عابد، قوم گنه کار را نفرین کرد، اما فرد عالم از حضرت یونس علیه السلام خواست که نفرین نکند. خدا هم فرمود بلا نازل می شود. حضرت یونس علیه السلام مردم را به آمدن عذاب هشدار دادند و خودشان، شهر را ترک کردند، ولی خودشان نیز گرفتار بلا شدند. «وذاالنون اذ ذهب مغاضبا»؛ انبیاء/۸۷.

جالب این جاست که جامعه حضرت یونس را، یک عالم نجات داد. قبل از این که وعده عذاب محقق شود، این عالم به مردم گفت: پیغمبران راست می گویند که بلا و عذاب نازل می شود، ولی این عذاب یک درمان دارد و آن درمان، دعاست؛ مردم، توبه کنید و با حالت تضرع از خدا بخواهید بلا دفع شود. از خدا خواستند و بلا دفع شد؛ «لا یرد القضاء الا الدعاء».

آداب دعا

زمان

آداب دعا، نقش مهمی در مسئله دعا دارد. زمان، یکی از آداب دعا می باشد. زمان های ویژه ای که دعا در آن سفارش شده و به قول علما، مظان استجابت دعاست؛ یعنی زمان هایی که گمان می رود دعا مستجاب می شود. هنگام قرائت قرآن و یا پس از قرائت، هنگام اذان، موقع باریدن باران، هنگام برخورد دو صف اسلام و کفر، موقع جنگیدن، هنگام دعا کردن مظلوم، هنگام ظهر، قبل از طلوع فجر (سحر)، بعد از هر نماز و هنگام افطار، از موارد آداب زمانی دعا می باشد.

زبان

آداب زبانی نیز از جایگاه خاصی برخوردار است. پیامبر اکرم صلی اللّه علیه وآله وسلم فرمودند: «لا یرد دعاء اوله بسم اللّه الرحمن الرحیم»؛ بحار، ۹۰/۳۱۳.

هر دعایی که به بسم اللّه الرحمن الرحیم آغاز شود، رد نمی شود.

تمجید

امام صادق علیه السلام می فرمایند: «کل دعاء لا یکون قبله تمجید فهو أبتر»؛ بحار ۹۰/۳۲۱؛ هر دعایی که قبلش تمجید خداوند نباشد، آن دعا ناقص خواهد بود. قبل از دعا باید خداوند را تمجید کرد و عظمت خداوند را باید ذکر نمود.

در نامه حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام آمده: «ان المدحت قبل المسأله»؛ یعنی ستایش خداوند باید قبل از خواستن و نیایش باشد. «ف…ذا دعوت اللّه عزوجل فمجدوه»؛ هر وقت از خداوند چیزی خواستی، او را تمجید کن. «قال قلت کیف نمجده؟»، چطور خدا را تمجید کنم؟ حضرت فرمودند: «قال تقول، یا من هو أقرب الی من حبل الورید»؛ ای کسی که از رگ گردن به من نزدیک تر است؛ «یا من یحول بین المرء و قلبه»؛ ای کسی که بین شخص و قلبش حائل می باشد؛ «یا من هو بالمنظر الأعلی» و: «یا من لیس کمثله شی ء »؛ آن گاه حاجات خود را از خداوند بخواهد. این ستایش الهی و از