پاورپوینت کامل چرا امیرالمؤمنین علیه السلام و پیروانشان هرگز از واقعه غدیر خم برای دفاع از خود استفاده نمیکردند؟ ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چرا امیرالمؤمنین علیه السلام و پیروانشان هرگز از واقعه غدیر خم برای دفاع از خود استفاده نمیکردند؟ ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چرا امیرالمؤمنین علیه السلام و پیروانشان هرگز از واقعه غدیر خم برای دفاع از خود استفاده نمیکردند؟ ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چرا امیرالمؤمنین علیه السلام و پیروانشان هرگز از واقعه غدیر خم برای دفاع از خود استفاده نمیکردند؟ ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

این سؤال را می‌توان در دو بخش سقیفه و بعد از آن پاسخ داد. درباره عدم احتجاج به غدیر در سقیفه به پاسخ مرحوم شرف‌الدین به شیخ سلیم بشری عالم اهل سنت اکتفا می‌کنیم.

این سؤال در نامه ۱۰۱ کتاب ارجمند المراجعات مطرح شده است؛ مرحوم شیخ سلیم بشری می‌نویسد: «چرا امام، در روز سقیفه، با ابوبکر و بیعت‌کنندگان با او، به نصوصی (احادیث صریحی) که درباره خلافت او بود، و شما شیعه همواره تکیه‌تان بر این نصوص است، استدلال نکرد؟ آیا شما شیعه، از خود علی، بهتر از این امور خبر دارید؟

مرحوم سید شرف‌الدین نیز در پاسخ گفتند: «همه مردم می‌دانند که امام علیه السلام و دوستان ایشان، از بنی‌هاشم و غیر بنی‌هاشم، در بیعت با ابوبکر حضور نداشتند و پا به سقیفه نگذاشتند. آنان از سقیفه و آنچه در سقیفه می‌گذشت دور بودند. آنان با همه وجودشان سرگرم مصیبت بزرگ رحلت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم بودند. و به وظیفه واجب و فوریِِ کفن و دفن پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم پرداخته بودند. و جز به این حادثه به چیزی نمی‌اندیشیدند.

از طرف دیگر، تا آنان مشغول تجهیز بدن پیامبر و ادای مراسم نماز و دفن او بودند، اهل سقیفه کار خود را کردند و مسئله بیعت با ابوبکر را سر و صورت دادند و از باب احتیاط و دور اندیشی، در برابر هر نظر یا حرکت مخالف، که باعث در هم ریختن تشکیلات آنان می‌شد، به اتفاق ایستادگی می‌کردند.

بنابر‌این، علی کجا بود و سقیفه کجا؟ علی کجا بود و ابوبکر کجا؟ علی کجا بود و بیعت‌کنندگان با ابوبکر کجا؟ تا بتواند برای آنان استدلال کند؟ ….. از این‌ها گذشته، علی علیه السلام در آن روز، برای استدلال و استشهاد، نتیجه‌ای نمی‌دید جز بر پا شدن فتنه و آشوب و در آن شرایط (که اسلام دورانِ نخستینِ خویش را می‌گذرانید و نهال دین تازه کاشته شده بود)، ترجیح می‌داد که حق او ضایع شود اما شرّ و آشوبی بر پا نگردد. علی علیه السلام به خوبی متوجّه خطرهایی بود که دین اسلام و کلمه «لا‌اله‌الا‌الله» را تهدید می‌کرد. در واقع، علی‌بن‌ابیطالب علیه السلام در آن ایام به مصیبتی گرفتار شده بود که احدی بدان گونه مصیبت گرفتار نشده است، زیرا بار دو امر بزرگ بر دوش آن حضرت سنگینی می‌کرد: یک خلافت اسلام، با آن‌همه نص و وصیت و سفارشی که از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم درباره آن رسیده بود، و این‌همه متوجه علی علیه السلام بود و او را به شور و حرکت فرا می‌خواند.

دوم آشوب‌ها و طغیان‌هایی که ممکن بود منتهی شود به از‌هم‌پاشیدن جزیرت ‌العرب و مرتد شدن اعراب نومسلمان و ریشه‌کن شدن اسلام و میدان‌یافتن منافقان مدینه و دیگر اعراب منافق و دورویی که به نص قرآن، اهل نفاق و دورویی بودند … علاوه بر این، دو امپراطوری روم و ایران، در آن روزگار، در کمین اسلام بودند… آری در چنین شرایطی، علی علیه السلام بر سر دو راهی بزرگ رسید و طبیعی بود که شخصیتی مانند علی‌بن‌ابیطالب علیه السلام، حق خلافت خویش را فدای اسلام و مسلمین کند و چنین هم کرد؛ نهایت برای این‌که نظریه خلافت حقّه اسلام را که خلافت شرعی او بود حفظ کند و در برابر کسانی که حق اسلامی خلافت را از او سلب کرد، موضع‌گیری لازم را کرده باشد … برای این مقصود، در خانه نشست و بیعت نکرد، تا این‌که او را به زور از خانه به مسجد آوردند.

چرا؟ چون اگر علی علیه السلام خود به پای خود برای بیعت رفته بود، حجتی برای خلافت او نمی‌ماند و برای شیعه (و هر طالب حقّی) برهان حق آشکار نمی‌گشت … و با این همه که گفتیم، علی و اولاد علی و عالمان شیعه، از آن روز تا امروز، همواره با روشی حکیمانه، احادیث وصایت را ذکر کرده‌اند و نصوص روشن نبوی را در این باره نشر داده‌اند …» .[۱]

کتاب قیّم و ارجمند الغدیر م