پاورپوینت کامل فرق «اطاقه» و «ابتلاء» در قرآن چیست؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فرق «اطاقه» و «ابتلاء» در قرآن چیست؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فرق «اطاقه» و «ابتلاء» در قرآن چیست؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فرق «اطاقه» و «ابتلاء» در قرآن چیست؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

نخستین سؤالی که در مورد آزمایش الهی به ذهن می‎رسد این است که مگر آزمایش برای این نیست که اشخاص یا چیزهای ناشناخته را بشناسیم و از میزان جهل و نادانی خود بکاهیم؟ اگر چنین است خداوندی که علمش به همه چیز احاطه دارد و از اسرار درون و برون همه‌چیز و همه‌کس آگاه است، غیب آسمان و زمین را با علم بی‎پایانش می‎داند، چرا امتحان می‎کند؟ مگر چیزی بر او مخفی است که با امتحان آشکار شود؟! در پاسخ باید گفته شود که مفهوم آزمایش و امتحان در مورد خداوند با آزمایش‎های انسان بسیار متفاوت است. آزمایش‎های انسان، برای شناخت بیشتر و رفع ابهام و جهل است، اما آزمایش الهی در واقع همان پرورش و تربیت است.[۱]

استاد مطهری در شرح آیه دوم از سوره ملک می‎فرمایند: «باید توجه داشت که آزمایش خدا برای نمایان ساختن استعدادها و قابلیت‎ها است. نمایان ساختن یک استعداد، همان رشد دادن و تکامل دادن آن است. این آزمایش برای پرده برداشتن از رازهای موجود نیست؛ بلکه برای فعلیت‌دادن به استعداهای نهفته چون راز است. در این‎جا پرده برداشتن، به ایجاد کردن است. آزمایش الهی، صفات انسانی را از نهانگاه قوه و استعداد به صفحه فعلیت و کمال بیرون می‎آورد. آزمایش خدا تعیین وزن نیست، افزایش دادن وزن است. دنیا پرورشگاه استعدادها و خانه تربیت انسان‎هاست.»[۲] این یک قانون کلی و سنت دائمی پروردگار است که برای شکوفا کردن استعدادهای نهفته (از قوه به فعل رساندن) و در نتیجه پرورش دادن بندگان آنان را می‎آزماید، یعنی همان‎گونه که فولاد را برای استحکام بیشتر در کوره می‎گدازند تا به اصطلاح آبدیده شود، آدمی را نیز در کوره حوادث سخت پرورش می‎دهند تا دارای مقام گردد.[۳]

در واقع امتحان خدا به کار باغبانی پرتجربه شبیه است که دانه‎های مستعد را در سرزمین‎های آماده می‎پاشد، این دانه‎ها با استعداد از مواهب شروع به نمو و رشد می‎کنند، تدریجاً‌ با مشکلات می‎جنگند و با حوادث پیکار می‎نمایند در برابر طوفان‎های سخت و سرمای کشنده و گرمای سوزان ایستادگی به خرج می‎دهند تا شاخه گلی زیبا و درختی تنومند و پرثمر بارآید که بتواند به زندگی و حیات خود در برابر حوادث سخت ادامه دهد.[۴]

انسان‎ها در محاصره «آزمایش الهی» قرار دارند، آیت الله‌العظمی جوادی آملی فرمودند: تنها انسان بیمار نیست که در معرض آزمایش الهی است. بلکه همه انسان‎ها در معرض آزمایش و امتحان الهی قرار دارند، کسی‌که در تخت بیمارستان‎ بستری هست هم در معرض آزمایش است، آنی که با سلامتی کامل در تخت منزل در استراحت است هم در معرض آزمایش است. یکی با سلامتی امتحان می‎شود، دیگری با بیماری. یکی با سرمایه امتحان می‎شود و دیگری با فقر. یکی با استعداد امتحان می‎شود، دیگر با استعداد متوسط. عده‎ای با جنگ آزمایش می‎شوند، و گروهی با صلح. عده‎ای با نعمت آزمایش می‌شوند و گروه دیگر با نقمت[۵]… . گاهی ممکن است خداوند برای امتحان و آزمایش، جمعیتی را موقتاً از موضوعی خاص نهی کند، تا مقدار فداکاری آن‌ها روشن شود. این یکی از اشکال امتحان خداوند است. مثلاً خداوند یهودیان ساحل‎نشین را از ماهی گرفتن در روز شنبه نهی می‎کند.[۶] و یا این‎که خداوند سپاه طالوت را از خوردن آب نهی می‎کند تا آن‌ها را آزمایش کند. امام علی علیه‌السلام می‎فرمایند: «سوگند به کسی که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم را به حق مبعوث کرده به شدت مورد آزمایش قرار می‎گیرید، و غربال می‎شوید و همانند محتویات یک دیگ به هنگام جوشش، زیر و رو خواهید شد، آن‎چنان که بالای شما پایین و پایین شما بالا قرار خواهد گرفت.»[۷]

اما اطاقه:

«یطیقونه» از ماده «طوق» در اصل به معنا حلقه‎ای است که به گردن می‎اندازند و یا به طور طبیعی بر گردن وجود دارد. سپس به معنای نهایت توانایی به کار رفته است. «اطاقه» مصدر باب افعال، از «اَطاقَ»، «یطیقُ» به معنای به کارگیری تمام توان و منتهای تحمل و ظرفیت در ان