پاورپوینت کامل در پذیرش دین خدای متعال در آیه کریمه «لا اکراه فیالدین» به انسانها اختیار داده است،چرا این اختیار در خارج شدن از دین وجود ندارد و فرد مرتد محسوب میشود؟ ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در پذیرش دین خدای متعال در آیه کریمه «لا اکراه فیالدین» به انسانها اختیار داده است،چرا این اختیار در خارج شدن از دین وجود ندارد و فرد مرتد محسوب میشود؟ ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در پذیرش دین خدای متعال در آیه کریمه «لا اکراه فیالدین» به انسانها اختیار داده است،چرا این اختیار در خارج شدن از دین وجود ندارد و فرد مرتد محسوب میشود؟ ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در پذیرش دین خدای متعال در آیه کریمه «لا اکراه فیالدین» به انسانها اختیار داده است،چرا این اختیار در خارج شدن از دین وجود ندارد و فرد مرتد محسوب میشود؟ ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

تبیین رابطه میان بحث ارتداد و آزادی عقیده از دیرباز مورد توجه اندیشمندان، در حوزه‌ کلام اسلامی بوده است، اما امروزه با مطرح شدن مقولات و مفاهیم نوینی هم‌چون حقوق بشر، اهمیتی دوچندان پیدا کرده است. موضوع مذکور از زوایای مختلف قابل بحث و بررسی است؛ از جمله درباره علت و چرایی عدم جواز خروج از دین و نیز رابطه حکم ارتداد با آزادی و بالاخره بحث درباره مجازات وضع شده از ناحیه شرع برای شخص مرتد.

در این جوابیه‌ مختصر می‌کوشیم با ذکر مقدماتی پاسخ‌گوی مباحث مطرح شده باشیم.

الف. تبیین پرسش: همان‌گونه که عرض شد سؤال مذکور با همین شکل و صورت‌اش از جمله پرسش‌های مطرح در سال‌های اخیر است که با تبیین‌های مختلف در عرصه مطبوعات مورد توجه قرار گرفته است، از باب نمونه به یک مورد آن اشاره می‌کنیم: مجله کیان در یکی از شماره‌های خود می‌نویسد: «به‌راستی اگر بشر در انتخاب دین آزاد است و هیچ اکراه و فشاری قابل قبول نیست، چگونه می‌توان در استمرار آن کسی را مجبور کرد؟ زیرا ملاک در هر دو یک حقیقت است و آن عدم قابلیت اجبار در عقیده است. اگر این اصل را بپذیریم تفاوتی در شروع و استمرار آن نخواهد بود، پس انسان در گزینش هر آیینی آزاد و رها می‌باشد.[۱]»

به عبارتی دیگر، آزادی عقیده متضمن چند آزادی است:

الف. آزادی برای نفی هرگونه عقیده؛

ب. آزادی برای پذیرش هرگونه عقیده؛

ج. آزادی برای تغییر هر عقیده به عقیده دیگر.

ایجاد محدودیت در هر یک از این موارد سه‌گانه، آزادی عقیده را با دشواری رو به رو می‌سازد و چون در بخش سوم، ورود به اسلام، مجاز، ولی خروج از آن ممنوع و تحت عنوان «ارتداد» قابل پیگرد و مجازات است، از این رو، این سؤال مطرح می شود که چگونه می‌توان گفت که در اسلام آزادی عقیده به شکل کامل،‌ حمایت و تأیید شده است؟

ب. ممنوعیت خروج از دین، مختص اسلام نیست: ارتداد از موضوعاتی است که در ادیان مختلف، جرم شناخته شده است، و برخی حقوقدانان بر این باورند که در همه ادیان جرم شمرده می‌شود.[۲] در عصر ساسانیان در مزدائیزم نیز در قوانینی برای آن، کیفر پیش‌بینی کرده بودند، چنان که فردوسی می‌گوید:

که زردشت گوید به استا و زند

که هر کس که از کردگار بلند

بپیچد به یک سال پندش دهید

همان مایه سودمندش دهید

پس از سال اگر او نیاید به راه

کشیدش به خنجر به فرمان شاه

در متون مقدس مسیحیت نیز از قتل کسانی‌که دین را رها کنند، فراوان سخن به میان آمده است.[۳]

با توجه به شواهدی که از ادیان مختلف دراین باره وجود دارد، مجازات مرتد را باید ماده‌ای مشترک در همه قوانین ادیان دانست.[۴]

باید توجه داشت که آیه «لا اکراه فی‌الدین» ناظر به بحث پذیرش دین است و ارتباطی با بحث خروج از دین ندارد. این آیه حاکی از یک واقعیت درونی بشری است و آن این که پذیرش هیچ اعتقادی از راه جبر به دست نمی‌آید، چرا که پذیرش از مقوله امور قلبی است که تنها از رهگذر دل دادگی و اختیار به دست می‌آید و حتی اظهار زبانی کاشف از اعتقاد قلبی کثیف نمی‌کند، پس همان‌گونه که در پرسش نیز اشاره شده، آیه مذکور ناظر به بحث پذیرش دین است نه خروج از آن، اما باید دید حکمت محدودیت‌های وضع شده توسط دین برای خروج از آن چیست.

در این گفتار می‌کوشیم حکمت‌های مختلفی که توسط برخی اندیشمندان اسلامی ارایه شده است را ذکر کنیم.

ج. تبدیل حکمت ممنوعیت خروج از دین و وضع مجازات بر آن

مقدمه باید بدانیم که از آن جایی که آگاهی انسان‌ها به اسرار احکام به جز موارد ذکر شده در آیات و روایات کامل نیست،‌لذا آن چه که گاه علت نامیده می‌شود بیشتر جنبه حکمت داشته و در همین حد از اعتبار است و وقتی فلسفه حکم، در متون دینی بیان می‌شود، نباید آن را ضرورتاً علت تلقی کرده و حکم را تنها دایرمدار آن دانست. بلکه چه بسا ممکن است این فلسفه در حد حکمت تشریع باشد. اینک به حکمت‌های ممنوعیت خروج از دین و در نتیجه وضع مجازات بر آن می‌پردازیم.

۱. آثار و تبعات سیاسی: در همه نظام‌های سیاسی، اقدام برای براندازی جرم است. و چون در نظام سیاسی اسلام عقیده دینی پایه و اساس آن را تشکیل می‌دهد، از این رو ارتداد اقدام برای براندازی تلقی می‌گردد. در حقیقت، همه نظام‌های حقوقی و از آن جمله اسلام، اتفاق نظردارند که براندازی اقدامی مجرمانه و قابل تعقیب و مجازات است و آن‌چه بین اسلام و قوانین امروزی تفاوت می‌کند، تحلیل‌شان از موضوع ارتداد است که از نظر فقه اسلامی، مصداق براندازی شمرده می‌شود، زیرا مکتب، زیر بنای نظام اسلامی است و برای پاسداری از کیان نظام، به ناچار باید جلوی ارتداد را گرفت. ولی در نظام‌های سیاسی دیگر، چون دین نقشی در نظام اجتماعی ندارد و دولت صرفاً بر مبنای قوانین بشری شکل می‌گیرد، لذا تغییر عقیده دینی، ‌براندازی به حساب نیامده وضع قانونی ندارد، ولی به هر حال، در آن نظام‌ها هم نسبت به تفکری که اساس نظم اجتماعی مقبول را تهدید می‌کند، چنین حساسیتی وجود دارد و با آن برخورد می‌شود. این پاسخ تا حدودی در کلمات شهید مطهری دیده می‌شود.[۵]

۲. آثار و تبعات اجتماعی: ارتداد، از مصادیق «تعدی به حقوق دیگران» است، زیرا محیط پاک عقیده و ایمان را آلوده می‌سازد و از این نظر جامعه را در معرض تباهی قرار می‌دهد، و با توجه به این‌که ایمان و عقیده نقش بنیادین در رفتار و اخلاق انسان‌ها دارد، از این‌رو، مرتد نه‌تنها خود را به شقاوت می‌افکند بلکه با آشکارکردن انحراف خویش، دیگران را نیز در معرض سقوط فکری و اخلاقی قرار می‌دهد. پس حساسیت اسلام درباره ارتداد از حساسیت اسلام درباره هویت جامعه اسلامی برمی‌خیزد، زیرا در چنین جامعه‌ای، اظهار اسلام به معنای التزام به نظمی خاص و پذیرش هویتی ویژه است. از این‌رو متقابلا ارتداد؛ نوعی سرکشی و عصیان بر علیه هویت عمومی جامعه به‌شمار می‌آید که موجب اخلال در آرامش جامعه می‌شود و البت