پاورپوینت کامل طلاب، نیازمند پشتیبانی و تشویق بزرگان حوزه ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل طلاب، نیازمند پشتیبانی و تشویق بزرگان حوزه ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل طلاب، نیازمند پشتیبانی و تشویق بزرگان حوزه ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل طلاب، نیازمند پشتیبانی و تشویق بزرگان حوزه ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

در گفت‌وگو با استاد و نویسنده حوزوی عنوان شد

پاورپوینت کامل طلاب، نیازمند پشتیبانی و تشویق بزرگان حوزه ۵۳ اسلاید در PowerPoint

در شماره قبل، بخش نخست گفت‌وگوی خواندنی سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری حوزه با محقق و نویسنده ارجمند، استاد سیدعلی حسینی، تقدیم خوانندگان گرامی افق‌حوزه گردید.آن‌چه در پی می‌آید، بخش پایانی این گفت‌وگو است.

*کدام یک از آثارتان را بیش‌تر دوست دارید؟

به مجنون گفت روزی عیب‌جویی

که پیدا کن به از لیلی نیکویی

که لیلی گرچه در چشم تو حوری‌ست

به هر عضوی ز اعضایش قصوری‌ست

ز حرف عیب‌جو مجنون برآشفت

در آن آشفتگی گریان شد و گفت:

تو مو ‌می‌بینی و من پیچش مو

تو ابرو من اشارت‌های ابرو

تو لب می‌بینی و دندان که چون است

دل مجنون ز شکرخنده خون است

اگر بر دیده مجنون نشینی

به غیر از حسن در لیلی ‌نبینی

بنابراین دیدن همه این آثار برای من لذت‌بخش است.اما اولین کتابی که نوشته‌ام، برای من از همه کتاب‌ها لذت‌بخش‌تر است؛ چون دریچه‌ای بود به عالم تحقیقات و نوشتار‌های بعدی من.

*لطفاً از خاطرات و مطالب آموزنده‌ای که حضور ذهن دارید، بگویید؟

این خاطره را نقل می‌کنم و می‌خواهم بر اساس آن، پیامی به متولیان امر بدهم.

آیهالله تجلیل به بنده گفتند که: طلبه‌ای بودم مطول‌خوان، که می‌خواستم به قم بیایم و درس بخوانم، برادر بزرگ علامه طباطبایی در تبریز، نامه‌ای به من دادند تا آن نامه را به خدمت آیه‌الله حجت بیاورم.در صحن فیضیه، آقایی مرا دید و گفت از کجا آمده‌ای؟ گفتم از تبریز و آدرس محل اقامت مرا در دارالشفاء و فیضیه گرفت.این آقا پیش آقای حجت رفته و گفته بود: آقایی از تبریز آمده و مطول می‌خواند و طلبه خوش‌استعدادی نیز هست.نماز مغرب تمام شده بود، آن وقت‌ها از صحن اتابکی حرم مطهر به دارالشفا رفت‌وآمد می‌کردند و این درب باز بود.ناگهان دیدم آقای حجت و همان آقایی که آدرس از من گرفته بود، با عده زیادی به طرف حجره من می‌آیند و آیه‌الله حجت شخصاً به دیدار من آمدند و فرمودند: «طلبه فاضلی آمده‌اند و وظیفه من بود که به دیدار او بیایم»، این خاطره بسیار برای من لذت‌بخش بود.

آیهالله تجلیل می‌گفتند: من سه خواسته داشتم؛ تهیه حجره، کتاب‌های مورد نیاز و تعیین استاد.

آیهالله حجت فرمودند: من دو کار برای شما می‌توانم انجام دهم، حجره و کتاب‌های شما با من؛ ولی انتخاب استاد با خودت.

از امتیازات خوب حوزه این است، که شاگرد، آزادانه استاد خویش را انتخاب می‌کند.

آیه‌الله میرزا ابوطالب تجلیل می‌گفتند: پس از آن، هر چیزی که در غیر مسیر علم بود ترک کردم.پیام این خاطره این است که، این تشویق‌ها بسیار مهم است و طلبه به‌تنهایی نمی‌تواند این مسیر دشوار را طی کند و نیازمند پشتیبانی بزرگان حوزه است، لذا باید اطرافیان از او حمایت کنند.تشویق یک مرجع تقلید، از یک طلبه مطول‌خوان، این‌گونه تأثیرگذار است؛ بنابراین متولیان حوزه، باید نخبگان را در مدارس معرفی کرده و امتیازات ویژه‌ای نیز به ایشان اختصاص دهند.همان طوری‌که توبیخ افراد مساوی ترور آن‌هاست، زیرا شخصیت کسی را خرد‌کردن،‌ به مثابه ترور شخصیت اوست و ممکن است او را از هدفی که دارد بازبدارد.

اما در مقابل این خاطره، خاطره تلخی هم به یاد دارم که درباره آسیب‌های زیاد «توبیخ» است.این خاطره مربوط به یکی از آقایان که در حال حاضر از چهره‌های برگزیده و بزرگ جهان هستند.هم‌بحث ایشان می‌گفت: این شخصیت، به‌قدری خوش‌فکر بود که زمانی که الفیه می‌خواند، بر وزن آن شعر می‌گفت و کتابی هم نوشت.

وی این کتاب را نزد یکی از آقایان برد.

ایشان کتاب را نگاهی کرده و سپس آن را به گوشه‌ای پرت می‌کند! این جریان به گوش آن طلبه رسید و ‌ای کاش نمی‌شنید؛ و آن شخص خوش‌فکر از همان زمان از عالم طلبگی بیرون رفت! لذا گاهی «توهین» ترور شخصیت است.ذکر و یاد این خاطره، واقعاً برای من سخت بود.لذا سعی می‌کنم به کسی توبیخ و توهین نکنم، چون عوارض آن بسیار زیاد است و این مطلب در جان من رسوخ کرده است.

*اوقات فراغت خود را چگونه سپری می‌کنید و آیا اصلاً اوقات فراغتی هم دارید؟

من می‌توانم بگویم از حدود ۳۸ سال پیش که وارد حوزه علمیه شدم، آن‌قدر کارهای علمی و تحقیقی داشتم که اوقات فراغتی نمی‌ماند، چون گاهی پیش می‌آمد که در شبانه‌روز، ‌هجده ساعت مشغول نوشتن و تحقیق و تدریس و مباحثه بودم.در تعطیلات تابستانی نیز وقتی به شمال می‌رفتم، آن‌جا هم در نزد اساتید درس می‌خواندم و اگر فراغتی داشتم بیشتر اوقاتم به نوشتن می‌گذشت.

*نقش همسر و خانواده طلاب را در این مسیر چگونه می‌بینید؟

جا دارد که در همین‌جا از همسر فداکارم تشکر کنم و توصیه‌ای هم به همسران طلبه‌های عزیز داشته باشم؛ که اگر ایشان بر این مشکلات زندگی طلبگی صبر کنند، اجر فراوان می‌برند.مرحوم مدرس افغانی، بلاواسطه این خاطره را برای من نقل کردند که: مرحوم سیدابوالحسن اصفهانی رضوان‌الله‌تعالی‌علیه، به سختی درس می‌خواندند و مشکلات زیادی را نیز تحمل کرده بودند و می‌دانستند که اهل علم با چه مشکلاتی مواجه هستند.لذا حتی وقتی به حمام می‌رفتند، همراه خود پولی داشتند و به طلبه‌ها می‌دادند و می‌گفتند: ممکن است طلبه‌ای به حمام بیاید و پول نداشته باشد؛ چون فقر را چشیده بودند.به هر حال، زندگی اهل علم و طلبگی محرومیت‌هایی را به دنبال دارد.همسران ایشان ممکن است خواسته‌هایی داشته باشند که مشروع هم هست، اما چون همسرشان سرباز امام زمان(عج) است، چشم‌پوشی می‌کنند.اگر صبر و حمایت‌های خانواده نبود، نمی‌توانستم این کتاب‌ها را بنویسم و هیچ‌گاه این ۸۳ جلد کتاب تألیف نمی‌شد.مرحوم سیدابوالحسن اصفهانی، روزی از درس و بحث به منزل بر می‌گردند و می‌بینند که صاحب‌خانه اثاثیه منزلشان را بیرون ریخته و همسر ایشان در گوشه‌ای نشسته است، وقتی همسرشان او را می‌بیند، اصلاً سر بلند نمی‌کند تا سید خجالت نکشد.لذا این بزرگوار به تنهایی به آن مقام نرسیدند.

*با توجه به حجم بالای کارهای علمی و پژوهشی، خلأ رسیدگی به خانواده و فرزندان را چگونه جبران می‌کنید؟

طبیعی است که وقتی خانواده‌ای وارسته و اهل تحقیق باشند اعم از زن و شوهر؛ خواه ناخواه، در روحیه بچه‌ها اثر می‌گذارد و آن‌ها تحمل می‌کنند.الآن همه فرزندان من تحصیلات عالی دانشگاهی دارند و در رشته خودشان متخصص و صاحب‌نظر هستند و یکی از دختران بنده اختراعی کرده که ثبت جهانی شده است.بنابراین اگر شخصیت او درست شکل گرفت، رشد می‌کند.پدر و مادری که همواره مشغول تحقیق و تحصیل هستند، در روحیه فرزندان تأثیر خوبی می‌گذارند.فرزندان تشخیص می‌دهند که پدر و مادرشان فرهنگی هستند و زحمت ‌کشیده‌اند؛ لذا مادری که پای ماهواره می‌نشیند چنین فرزندانی تربیت نمی‌کند.پدر و مادر در تکوین و تکمیل شخصیت اولاد، بسیار تأثیرگذار هستند.

مرحوم آیه‌الله ستوده(ره) می‌گفتند: شما خیال می‌کنید شیخ عبدالکریم، همین‌طوری شیخ عبدالکریم شد؟! پدر شیخ عبدالکریم سال‌ها فرزنددار نمی‌شد، همسر ایشان به آقا عرضه داشت، دوست دارم شما یادگاری از خود داشته باشید و ایشان خانم علویه‌ای را دیدند و این خانم علویه صاحب دختر بچه‌ای هفت‌ هشت ساله بود که بسیار به مادرش وابسته و علاقه‌مند بود.پدر مرحوم حائری دلش نیامد که برای شبی بین این دختر و مادر جدایی اندازد.برگشت و گفت: خدایی که هر چیز غیرممکن را ممکن می‌کند، چرا من کاری کنم که فرزندی را از مادرش دور کنم؛ اگر خدا صلاح بداند، به ما از همین زنم فرزندی می‌دهد و این بود که خداوند شیخ عبدالکریم را به پدر و مادرش داد.

*چه توصیه‌ای برای پیشرفت علمی طلاب دارید؟

کسی‌که بخواهد کاری را شروع کرده و حرفی برای گفتن داشته باشد، طبیعی است که باید با دیگر افراد جامعه تفاوت‌هایی داشته باشد و از بسیاری از اموری که افراد عادی جامعه می‌توانند بهره‌مند شوند، محروم شود، اما این محرومیت به معنای این نیست که ایشان همیشه باید محروم باشد؛ بلکه این محرومیت‌های آنی و کوتاه‌مدت به معنای دست یافتن به اهداف عالیه است، که در دراز مدت، با تحمل این سختی‌ها می‌تواند به آن دست پیدا کند و طبیعی است که در هر رشته‌ای، هرچه هدف عالی‌تر باشد، نتایج بیشتری عاید او می‌شود.طلبگی هم از این قاعده مستثنا نیست.

طلبه باید زحمت بکشد و از خی