پاورپوینت کامل پیام آیهالله العظمی جوادی آملی به حجاج بیت الله الحرام ۹۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیام آیهالله العظمی جوادی آملی به حجاج بیت الله الحرام ۹۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیام آیهالله العظمی جوادی آملی به حجاج بیت الله الحرام ۹۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیام آیهالله العظمی جوادی آملی به حجاج بیت الله الحرام ۹۷ اسلاید در PowerPoint :

هم‌زمان با فرارسیدن ایام حج، حضرت آیهالله جوادی آملی پیامی را خطاب به زائران بیت‌الله‌الحرام صادر کردند.

به گزارش اسراءنیوز، متن پیام به این شرح است:

بسم‌الله الرحمن الرحیم و إیاه نستعین

بعدالتحمید والتصلیه والتسلیم و با تحیت و دعا و درخواست قبولی حج و عمره و زیارت و استجابت ادعیه حاجیان و معتمران و زائران و داعیان حرمین شریفین و مسئلت صلاح و فلاح برای همه مهمانان مائده وحی و مأدبه الهام الهی و آرزوی حسنات دنیا و آخرت برای همه اهل قبله و قاطبه عاکفان و طائفان، عنایت ویژه امت اسلامی به برخی از نکات مربوط به هدف عالی و مقصد سامی حج و عمره معطوف می‌شود:

یکم: وحدت و کثرت، فرد و جمع، گاهی مقابل هم‌اند و زمانی مقارن؛ زیرا همه واحدها یکسان نیستند و تمام فردها مساوی هم نخواهند بود؛ چون واحدی که به تنهایی کوثر است، همه آثار مثبت کثرت را واجد است و فردی که بدون احتساب دیگران تمام مآثر جمع را داراست و به تنهایی «جهانی است بنشسته در گوشه‌ای»،۱ انسان کامل الهی است که به صورت ولی مطلق پروردگار، در کسوت نبوت، رسالت، امامت، خلافت و سرانجام ولایت ظهور می‌کند. در عین وحدت، کثیر است و در متن فرد، جمع است؛ لذا از وی به «کون جامع» یاد می‌شود و از «لیله قدر» به برتر از هزار ماه تعبیر می‌شود،۲ از قرآن حکیم و سخنان نورانی اهل‌بیت وحی و الهام(علیهم‌السلام) به «جامع‌الکلم» یاد می‌کنند؛ یعنی یک شیء در عین وحدت، کثیر است و نیز معارف و برکات فراوان در متن کثرت، مندرج تحت نور واحداند و آن‌چه درباره حکمت الهی آمده است که «من یؤت‌الحکمه فقد أوتی خیراً کثیراً»۳، نموداری از این قانون کلی است.

آن‌چه از مطالب متقن و اصول مبرهن که در صحیفه‌های حکیمان، فقیهان و محققان علوم و فنون یافت می‌شود، تفصیل مجمل و شرح متن مأثور از وارثان جوامع‌الکلم؛ یعنی دوده طاها و اسره یاسین است.

دوم: راز تأسیس بیت توحید، گذشته از قبله بودن آن برای قریب و غریب، مطاف قرار گرفتن یکسان آن برای عاکف و بادی و رمز اعلان عمومی و اعلام همگانی برای حضور در جوار بیت عتیق از کل فج عمیق،۴ عامل نبذ و دوراندازی مایه کثرت و اخذ و دریافت در وحدت است؛ زیرا تمایز افراد جامعه از یکدیگر، به مال و امتیاز یکی بر دیگری بر پایه «أنا أکثر منک مالاً و أعز نفراً»۵ است که سندی جز صنم هوس و وثن هوا ندارد و با فرو ریختن چنین فرودی، پرواز به فراز توحید که اولین ثمر ثابت آن، وحدت امت اسلامی است، میسر خواهد بود. زدودن غبار کثرت و طواف هماهنگ در مدار بیت واحد احد، زمینه تشبه به فرشتگانی است که هیچ تزاحمی بین آنان نیست؛ چون هر کدام در مقام معلوم خود با رضای الهی به سر می‌برند: «تشبهوا بملائکته المطیفین بعرشه».۶ تشبه به فرشته عرش‌محور، سبب می‌شود که قلب چنین طواف‌کننده‌ای عرش‌الرحمن شود تا وی در مدار قلب خویش که همان عقل عملی عابد رحمان و کاسب جنان است، به طواف نایل شود. آن‌گاه سرّ تعبیر الهی از کعبه به عامل قیام و سبب ایستادگی در برابر جهل علمی و جهالت عملی، روشن خواهد شد: «جعل‌الله‌الکعبه البیت‌الحرام قیاماً للناس»۷؛ زیرا مشرکان زمین‌گیر و اهل نفاق و شقاق وابسته به آن، هرگز سهمی از مقاومت در قبال مهاجمان به استقلال مسلمانان و غاصبان حقوق آنان نخواهند داشت؛ زیرا انسان گرفتار به قعود و مبتلا به فرود، هرگز توان قیام و قدرت به فراز ندارد.

سوم: قلب انسان، عنصر اصلی در اندیشه ناب و انگیزه خالص الهی است. هرچند در اصطلاح اهل‌نظر و نیز تعارف آل‌‌بصر، بین عقل و قلب فرق وافر است؛ ولی فعلاً هیچ‌کدام از آن مصطلحات که هریک می‌تواند در این سیر ملکوتی، حجاب ستبر باشد، منظور نیست؛ چون اساس علم صائب و عمل صالح، قلب انسان است.

این مرجع ختمی نبوت محمدبن‌عبدالله(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بعد از آن‌که فرمود: «إن قلوب بنی‌آدم کلها بین إصبعین من أصابع‌الرحمن یصرفها کیف شاء»، چنین گفت: «اللهم مصرف‌القلوب صرف قلوبنا إلی طاعتک»؛۸ دل‌های تمام فرزندان آدم(علیه‌السلام) بین دو انگشت از انگشتان خدای رحمان است، هرطور بخواهد آن‌را منقلب و زیر و رو می‌کند، آن‌گاه به صورت نیایش گفت: پروردگارا! ای کسی که دل‌ها را زیر و رو می‌کنی، دل‌های ما را به طرف طاعت و پیروی از خودت منقلب فرما!

از ام‌‌سلمه همسر گرامی حضرت رسول اکرم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) سؤال شد، بیشترین دعای حضرت پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) چه بوده است؟ گفت: بیشترین نیایش آن حضرت این بود: «یا مقلب‌القلوب ثبت قلبی علی دینک»۹ و فرمود: ای ام‌سلمه! «ما من آدمی إلا و قلبه بین إصبعین من أصابع‌الله عزّوجل؛ ما شاء أقام و ما شاء أزاغ».۱۰ لازم است عنایت شود که تمام مشیت‌های الهی حکیمانه است، به‌گونه‌ای که در صحیفه سجادیه حضرت علی‌بن‌الحسین(علیه‌السلام) چنین آمده است: «لا تبدل حکمته‌ الوسائل»؛۱۱ یعنی هیچ وسیله‌ای نمی‌تواند حکمت پروردگار را دگرگون کند. بنابراین تمام اقامه‌ها و ازاغه‌های قلوب بشر، حکیمانه است و حکمت، همراه عقل و عدل است، به‌طوری‌که ممکن نیست در این تصریف قلوب‌، کاری بر خلاف حکمت و عدل انجام شود؛ پس در هر موردی که قلب به انحراف گرایید و دل به اختلاف گرایش پیدا کرد، حتماً مسبوق به نیت‌های آلوده و تصمیم‌های ناصواب بوده است، به گونه‌ای که انباشت فرث هوا و روث هوس، زمینه ازاغه قلب را فراهم کرده است.

چهارم: بیماری بدن که گاهی به مرگ آن منتهی می‌شود، در اثر ناسازگاری اعضا و دستگاه گوارش و تنفس آن است؛ زیرا هر وقتی ذرات ریز و درشت تن، با هم هماهنگ بودند، بدن، سالم و بانشاط و به دور از پدیده مردن است. مرض قلب در اثر ناهماهنگی با قلوب دیگران؛ یعنی با قلوبی دیگر است که همگی مأمور به معمورنمودن جامعه و آباد‌کردن زمین و زمینه‌اند. اگر مُهر مِهر بر دل‌های امت مسلمان ثبت شود و غبار کینه از آن‌ها رخت بربندد و همگان به مقدار توان خویش در صدد اصلاح ملت و مملکت خود باشند، خدای سبحان «فیض وحدت در کثرت» و «فوز اتحاد در آحاد پراکنده» را عطا می‌کند؛ زیرا تقلیب قلوب هماره حکیمانه بوده و خواهد بود و اگر ماه مهر و وفا مقهور خوف قهر و خورشید لطف و صفا، مغمور کسوف کینه شد و جامعه شایستگی خود را برای دریافت کرم از خدای عطابخش خطاپوش از دست داد، خدای سبحان آن‌ها را به حال خود رها کرده، و در این صورت به وادی تیه توهم عداوت و بغضاء افتاده و سرگردان خواهند شد.

البته ممکن است گاهی خدا به برکت نبوت یک پیامبر و امامت یک امام و ولایت یک ولی، به‌طور اعجازآمیز کینه‌ها را از دل‌ها مرتفع کند و مخالفان یکدیگر را که همگی در ردیف خصم آشتی‌ناپذیر قرار داشته یا دارند، به مثابه دوستان دیرین یکدیگر قرار دهد؛ آن‌چه در صدر اسلام رخ داد از همین قبیل بود: واعتصموا بحبل‌الله جمیعاً ولا تفرقوا واذکروا نعمه‌الله علیکم إذ کنتم أعداءً فألف بین قلوبکم فأصبحتم بنعمته إخواناً و کنتم علی شفا حفره من‌النار فأنقذکم منها کذلک یبین‌الله لکم آیاته لعلکم تهتدون.۱۲ حبل ناگسستنی الهی در اثر ارتباط به قدرت ازلی از هر فرسودگی و پوسیدگی مصون است. اهتمام به جریان وحدت، سبب شد که هم اعتصام به حبل وحدت، واجب و به آن امر شود و هم تفرق، حرام و از آن نهی شود هر چند مرجع این تحریم، آن ایجاب است، نه آن‌که دو حکم فقهی مستقل در یک موضوع راه یافته باشد.

آن‌چه دامنگیر گروهی از اهل کتاب (یهود و ترسا) شد، از سنخ تعذیب الهی بوده که به صورت اختلاف، عداوت و بغضاء بر جامعه آن‌ها سایه انداخته است: «و من‌الذین قالوا إنا نصاری أخذنا میثاقهم فنسوا حظاً مما ذکروا به فأغرینا بینهم‌العداوه والبغضاء إلی یوم‌القیامه و سوف ینبئهم‌الله بما کانوا یصنعون»؛۱۳ فراموشی عهد الهی و رها نمودن تعهد دینی، زمینه جدایی ملت از یکدیگر و فاصله‌گیری امت از همدیگر خواهد شد. عدی و عدی – که در آیه آمده – به معنای جانب و ناحیه است؛ چون در اختلاف و فاصله‌گیری جامعه از هم، هر کدام به ناحیه سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی خاص می‌روند؛ لذا از این حالت پراکندگی، به عداوت یاد شده است و در این حال کینه‌های متقابل، سینه سفید را سیاه می‌کند و آسیب‌های زیادی را به همراه می‌آورد. «و قالت‌الیهود ید‌الله مغلوله غلت أیدیهم و لعنوا بما قالوا بل یداه مبسوطتان ینفق کیف یشاء و لیزیدن کثیراً منهم ما أنزل إلیک من ربک طغیاناً و کفراً وألقینا بینهم‌العداوه والبغضاء إلی یوم‌القیامه».۱۴ کفر و طغیان در برابر حکم پروردگار، مایه تشتت یهودیان و اختلاف شدید بین آن‌ها شده است. آن اغرای عداوت و این القای بغضا و دشمنی، از سنخ تقلیب قلوب است و به دست بی‌دستی پروردگار متعال است. درخواست تصرف در دل به سوی طاعت و نیز تثبیت دل بر توحید از خدا، از آن جهت است که سیطره بر دل فقط در اختیار خداست.

پنجم: قرآن حکیم، سیرت و سنت انبیا و اولیای الهی را بازگو می‌کند تا امت اسلامی به آنان ائتسا نموده و در این تأسی سودمند، از آسیب افراط و گزند تفریط برهد و هم‌چنین اوصاف بهشت و بهشتیان را نقل می‌کند تا جامعه دینی به آن علاقه‌مند شده و در دنیا با منش اهل بهشت، به سر ببرد: و نزعنا ما فی صدورهم من غل إخواناً علی سرر متقابلین،۱۵ لا لغو فیها و لا تأثیم،۱۶ اهل بهشت کینه‌توز نبوده و برادرانه هماره رو در روی یکدیگر بر تخت‌ها قرار دارند. در بهشت، کار لغو و گناه نیست؛ مؤمنان، در دنیا می‌کوشند اهل لغو و گناه نباشند؛ چنان‌که حاجیان و معتمران، سعی بلیغ دارند از لغو و اثم و ذنب و سرانجام از هر خطای فکری و خطیئه عملی مصون باشند و اهل ایمان در دنیا می‌کوشند که نه‌تنها به سراغ لغو نروند، بلکه اگر اثری از آن‌را مشاهده کنند از آن دور می‌شوند، والذین هم عن‌اللغو معرضون،۱۷ والذین لا یشهدون ‌الزور و إذا مروا باللغو مروا کراماً،۱۸ و نیز از خدا می‌خواهند: ربنا اغفر لنا و لإخواننا‌الذین سبقونا بالإیمان ولا تجعل فی قلوبنا غلاً للذین آمنوا ربنا إنک رؤوف رحیم،۱۹ که کینه مؤمنی در دل آن‌ها قرار داده نشود. بنابراین فضای بهشت و سیره بهشتیان، مطلوب اهل ایمان است. این‌گونه از جمله‌های خبری، می‌تواند نسبت به برخی به منظور انشا، القا شده باشد؛ چنان‌که بعضی از این جمله‌ها به صورت دعا و انشاء بازگو شد. لازم است عنایت شود که راز نقل رفتار دوزخیان و بازگو‌کردن وضع دوزخ، برای پرهیز از روش و منش تبهکاران دوزخی و رهایی از وضع نابسامان دوزخ است تا مبادا کسی بهشتی سخن بگوید و دوزخی فکر کند، آرزوی صلاح داشته باشد و رفتار طلاح؛ وگرنه ممکن است ـ معاذ‌اله‌ ـ روزی برای این گروه فرا رسد که: فضرب بینهم بسور له باب باطنه فیه‌الرحمه وظاهره من قبله‌العذاب.۲۰

مدعیان وحدت که بر طبل کثرت و شقاق می‌کوبند و منادیان اتحاد که کوس اختلاف در اختیار دارند، با مطالعه آیات و احادیث نورانی وحدت‌بخش از یک‌سو و مشاهده آثار پربرکت وحدت حاجیان و معتمران و مآثر پرخیر اتحاد طائفان و عاکفان سرزمین وحی از سوی دیگر، در سریره خویش تجدیدنظر کنند و از حسنات ائتلاف برخوردار شده و از سیئات اختلاف، مصون شوند و این همان صراط مستقیمی است که در نمازها از خدا درخواست می‌شود. انسان کامل، در متن صراط مستقیم است: إنک لمن‌المرسلین – علی صراط مستقیم۲۱ و پیروی او، پیمودن همان راه راست خواهد بود.

ششم: جریان حج و عمره؛ همانند برنامه موسمی روزه ماه مبارک و نیز، دستور زمان‌های محدود اعتکاف و نیز مرابطه، همگی دوره کوتاه‌مدت آزمون و آموزش الهی است؛ تا تأمین‌کننده توان اجرای رهنمودهای دینی در سایر زمان‌ها و زمین‌ها باشد. اوحدی از سالکان کوی وصال و ره‌یافتگان ایمن وادی – نه وادی ایمن – و اهل ندا و نجوای طور سینا، هماره در مراقبت‌اند؛ چنان‌که امیر موحدان جهان توحید چنین فرمود: «هی نفسی أروضها بالتقوی لتأتی آمنهً یوم‌الخوف‌الأکبر»؛۲۲ یعنی ریاضت‌ام با پرهیزکاری همانند دین مستوعب فراگیر، تمام برنامه‌های من است؛ همان‌طوری که درباره برخی از شاگردان مکتب تربیتی خویش چنین فرمود: «کان لی فیما مضی أخ فی‌الله و کان یعظمه فی عینی صغر‌الدنیا فی عینه و کان خارجاً من سلطان بطنه»؛۲۳ اینان قدر اول سپهر دیانت و تقوایند؛ اوساط از اهل ایمان با آزمون و آموزش مقطعی حج و عمره و اعتکاف و روزه ماه مبارک، خود را در معرض نفحات موسمی پروردگار قرار می‌دهند و بدون اعراض از آن، ذخیره ایام دیگر را فراهم می‌نمایند. اگر زمان زرین احرام و فرصت طلایی زمین حرم مغتنم شمرده شود، منافع ملکوتی این دوره کوتاه برای حل معضل دوران سال در هر قاره‌ای از قاره‌‌های پنج‌گانه کره زمین، سودمند بوده و بیداری اسلامی خاورمیانه را به مقصد سامی خود می‌رساند. نکته لازم توجه کلام نورانی حضرت امیرمؤمنان علی‌بن‌ابی‌طالب(علیه‌السلام)، همانا خروج از هر چیزی است که خار راه وصال محسوب می‌شود؛ زیرا تعبیر خروج از سیطره بطن همانند تعبیر از اکل مال به باطل در جمله لا تأکلوا أموالکم بینکم بالباطل۲۴ بوده و ناظر به تمام حقوق است و هیچ اختصاصی به خصوص خوردن ندارد و چون خوردن، مهم‌ترین عامل حیات است؛ لذا محور حکم قرار گرفت. کسی‌که از هر عفطه عنز۲۵ و از هر کالای ناپایدار آزاد شد، در دیدگان ملکوتی علی معصوم و علی ولی و علی امام علیه‌آلاف‌التحیه‌و‌الثناء بزرگ خواهد بود.

دوره حج و عمره، زرین‌ترین فرصت تحصیل این منزلت رفیع و مصاحبت منیع خواهد بود. روشن است که منظر امام علی(علیه‌السلام) و منظر سایر معصومان(علیهم‌السلام) از حاضران صحنه مباهله و ساحت تطهیر و عرصه حجیت الهی تا حضرت ختمی امامت، مهدی موجود موعود(عج)یکسان است.

هفتم: همان‌طوری که تکبیرهالإحرام، لبیک به همه احکام و حکم نماز است و همان‌طوری که نیت صوم، پاسخ به تمام دستورهای روزه است، تلبیه حج و عمره نیز، لبیک گفتن به جمیع قواعد حج و قوانین عمره خواهد بود.

مهم‌ترین قانون این دو عمل عبادی، هماهنگی حاجیان و معتمران در تمام مناسک است. همسانی و همسویی دستورهای این دو منسک ویژه الهی را، می‌توان از آغاز میقات تا پایان حلق و تقصیر و طواف نساء مشاهده نمود. جمال حج و جلال عمره، شکوه آن و شوکت این، هم یادآور صحنه معاد است و هم آزمون و آموزش عرصه سیاست و مدنیت و جمهوریت دینی است تا کسی در زندگی دنیا، راه احدی را نبندد و خود نیز گامی بیراهه نرود، در قبال اهل نفاق و شقاق که هم نائی از حق‌‌اند و هم ناهی از آن: و هم ینهون عنه وینأون عنه۲۶؛ زیرا چنین حاجی و معتمری، مناسک خویش را از اسوه همه سالکان طریق وحی و مسلک الهام؛ یعنی حضرت پیامبر اعظم(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) که لقد کان لکم فی رسول‌الله أسوه حسنه،۲۷ اتخاذ می‌کند که فرمود: «خذوا عنی مناسککم».۲۸

و آن حضرت(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) همانند جد بزرگوار خود حضرت ابراهیم خلیل و اسماعیل ذبیح، مناسک خویش را از خدای سبحان، با ارائه الهی دریافت کرده است، و أرنا مناسکنا.۲۹ عناصر محوری خطبه‌ها و خطابه‌های حضرت ختمی نبوت(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) از بهترین رهنمودهای جهانی آن حضرت است که در موسم حج، جهت ره‌توشه عاکفان طائف و طائفان عاکف، ایراد کرده‌اند و تلبیه محرمان، لبیک به این‌گونه از معارف نیز می‌باشد؛ زیرا مکه بدون مدینه نخواهد بود، چنان‌که قرآن جدای از عترت نمی‌شود؛ لذا تشرف به مدینه و ملاقات امام(علیه‌السلام) در زمان حضور یا ظهور و بهره‌وری از آن حضور یا این ظهور، متمم حج و مکمل عمره است.

بنابراین مفاد تلبیه، پا