پاورپوینت کامل نهضت ‏عاشورا و اهداف آن ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نهضت ‏عاشورا و اهداف آن ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نهضت ‏عاشورا و اهداف آن ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نهضت ‏عاشورا و اهداف آن ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

نوشتاری از مفسر کبیر قرآن کریم، علامه سیدمحمدحسین طباطبایی(ره)

با یک سیر اجمالی در وضع عمومی آن روز، می‏توان نسبت ‏به تصمیم و اقدام حضرت سیدالشهدا(علیه‌السلام) روشن شد. تیره‏ترین و تاریک‏ترین روزگاری که در جریان تاریخ اسلام به خانواده رسالت و شیعیانشان گذشته، دوره حکومت ‏بیست‏ساله معاویه بود.

معاویه پس از آن‌که خلافت اسلامی را – با هر نیرنگ بود – به دست آورد و فرمانروای بی‏قید و شرط کشور پهناور اسلامی شد، همه نیروی شگرف خود را صرف تحکیم و تقویت فرمانروایی خود و نابود ساختن اهل‌بیت(علیهم‌السلام)رسالت می‏نمود، نه‌تنها در این‌که آنان را نابود کند، بلکه می‏خواست نام آنان را از زبان مردم و نشان آنان را از یاد مردم محو کند. جماعتی از صحابه پیغمبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را که مورد احترام و اعتماد مردم بودند از هر راه بود با خود همراه و با ساختن احادیث‏ به نفع صحابه و ضرر اهل‌بیت‏(علیهم‌السلام)به کار انداخت و به دستور او در منابر اسلامی در سرتاسر بلاد اسلامی به امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) – مانند یک فریضه دینی – سب و لعن می‏شد!

به وسیله ایادی خود مانند زیاد‌بن ابیه و سمره‌بن جندب و بسر‌بن ارطاه و امثال ایشان، هر جا از دوستان اهل‌بیت(علیهم‌السلام)‏سراغ می‏کرد، به زندگی‌اش خاتمه می‏داد و در این راه‌ها از زر، از زور، از تطمیع، از ترغیب و از تهدید تا آخرین حد توانایی استفاده می‏کرد. در چنین محیطی، طبعاً کار به این‌جا می‏کشد که عامه مردم از بردن نام علی(علیه‌السلام) و آل علی نفرت کنند و کسانی که از دوستی اهل‌بیت(علیهم‌السلام)، رگی در دل دارند، از ترس جان و مال و عرض خود، هرگونه رابطه خود را با اهل‌بیت(علیهم‌السلام)قطع کنند. واقع امر را از این‌جا می‏توان به دست آورد که امامت حضرت ‏سیدالشهدا(علیه‌السلام) تقریباً ده سال طول کشید که در همه این مدت – جز چند ماه اخیر – معاصر معاویه بود. در طول این مدت، از آن‌حضرت که امام وقت و مبین معارف و احکام دین بود، در تمام فقه اسلامی حتی یک حدیث نقل نشده است؛ منظور روایتی است که مردم از آن‌حضرت نقل کرده باشند که شاهد مراجعه و اقبال مردم است، نه روایتی که از داخل خاندان آن‌حضرت مانند ائمه بعدی رسیده باشد. و از این‌جا معلوم می‏شود که آن‌روز درب خانه اهل‌بیت‏(علیهم‌السلام)به‌کلی بسته شده و اقبال مردم به حد صفر رسیده بوده است.

اختناق و فشار روز افزون که محیط اسلامی را فرا گرفته بود، به حضرت امام حسین(علیه‌السلام) اجازه ادامه جنگ یا قیام علیه معاویه را نداد و کمترین فایده‏ای هم نداشت؛ زیرا:

اولاً: معاویه از او بیعت گرفته بود و با وجود بیعت، کسی با ایشان همراهی نمی‏کرد.

ثانیاً: معاویه خود را یکی از صحابه کبار پیغمبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) و کاتب وحی و مورد اعتماد و دست راست‏ سه نفر از خلفای راشدین به مردم شناسانیده بود و نام خال‏المؤمنین را به عنوان لقبی مقدس بر خود گذاشته بود.

ثالثاً: با نیرنگ مخصوص به خودش، به آسانی می‏توانست‏ حضرت امام حسین(علیه‌السلام) را به دست کسان خودش بکشد و بعد به خونخواهی ایشان برخیزد و از قاتلین حضرت انتقام بکشد و مجلس عزا نیز برایش برپا کند و عزادار شود!!

معاویه وضع زندگی امام‏حسن(علیه‌السلام) را به جایی کشانیده بود که کمترین امنیتی حتی در داخل خانه شخصی خودش نداشت، و بالاخره نیز (وقتی که می‏خواست‏ برای یزید از مردم بیعت‏ بگیرد) آن‌حضرت را به دست همسر خودش مسموم کرده، شهید ساخت.

همان سیدالشهدا(علیه‌السلام) که پس از درگذشت معاویه بی‏درنگ علیه یزید قیام کرد و خود و کسان خود – حتی بچه شیرخواره خود را در این راه فدا کرد، در همه مدت امامت‏ خود که معاصر معاویه بود، به این فداکاری قادر نشد؛ زیرا در برابر نیرنگ‌های صورتاً حق به‌جانب معاویه و بیعتی که از ایشان گرفته شده بود، قیام و شهادت او کمترین اثری نداشت.

این بود خلاصه وضع ناگواری که معاویه در محیط اسلامی به وجود آورد و درب خانه پیغمبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را به‌کلی بسته، اهل‌بیت(علیهم‌السلام)را از هرگونه اثر و خاصیت انداخت. آخرین ضربت کاری که وی به پیکر اسلام و مسلمین وارد ساخت، این بود که خلافت اسلامی را به سلطنت استبدادی موروثی تبدیل نمود و پسر خود یزید را به جای خود نشانید، در حالی که یزید هیچ‏گونه شخصیت دینی – حتی به طور تزویر و تظاهر – نداشت و همه وقت‏خود را علناً با ساز و نواز و باده‌گساری و شاهدبازی و میمون‏رقصانی می‏گذرانید و احترامی به مقررات دینی نمی‏گذاشت و گذشته از همه این‌ها اعتقادی به دین و آیین نداشت؛ چنان‌چه وقتی که اسیران اهل‌بیت(علیهم‌السلام)و سرهای شهدای کربلا را وارد دمشق می‏کردند و به تماشای آن‌ها بیرون آمده بود، بانگ کلاغی به گوشش رسید، گفت:

نعب‌الغراب فقلت قل او لا تقل

فقد اقتضیت من الرسول دیونی

و هم‌چنین هنگامی که اسیران اهل‌بیت(علیهم‌السلام)و سر مقدس سیدالشهدا(علیه‌السلام) را به حضورش آوردند، ابیاتی سرود که یکی از آن‌ها این بیت‏ بود:

لعبت هاشم بالملک فلا

خبر جاء و لا وحی نزل

زمامداری یزید که توأم با ادامه سیاست معاویه بود، تکلیف اسلام و مسلمین را روشن می‏کرد و من‏جمله وضع رابطه اهل‌بیت(علیهم‌السلام)رسالت را با مسلمانان و شیعیانشان – که می‏بایست ‏به دست فراموشی مطلق سپرده شود و بس – معلوم می‏ساخت. در چنین شرایطی یگانه وسیله و مؤثرترین عامل برای قطعیت‏یافتن سقوط اهل‌بیت(علیهم‌السلام)و درهم ریختن بنیان حق و حقیقت، این بود که سیدالشهدا(علیه‌السلام) با یزید بیعت کند و او را خلیفه و جانشین مفترض‌الطاعه پیغمبر بشناسند.

امام و مسئله بیعت ‏با یزید

حضرت سیدالشهدا(علیه‌السلام) نظر به پیشوایی و رهبری واقعی که داشت، نمی‏توانست ‏با یزید بیعت کند و چنین قدم مؤثری در پایمال ساختن دین و آیین، بردارد و تکلیفی جز امتناع از بیعت نداشت و خدا نیز جز این از وی نمی‏خواست.

از آن‌طرف، امتناع از بیعت، اثری تلخ و ناگوار داشت؛ زیرا قدرت هولناک و مقاومت‏ناپذیر وقت، با تمام هستی خود، بیعت می‏خواست (بیعت می‏خواست ‏یا سر) و به هیچ چیز دیگر قانع نبود و از این روی کشته شدن امام(علیه‌السلام) در صورت