پاورپوینت کامل یادی از فقیه سیاست مدار آیهالله العظمی ملاعلی کنی(قدس سره) ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یادی از فقیه سیاست مدار آیهالله العظمی ملاعلی کنی(قدس سره) ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یادی از فقیه سیاست مدار آیهالله العظمی ملاعلی کنی(قدس سره) ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل یادی از فقیه سیاست مدار آیهالله العظمی ملاعلی کنی(قدس سره) ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

عالم مجاهد و فقیه فرزانه، آیهالله‌العظمی علی کنی(قدس‌سره) معروف به حاج ملاعلی کنی یا ملاعلی آملی از فقهای بزرگ امامیه،‌ مجتهد متنفذ ایران در زمان قاجار و از روحانیون انقلاب مشروطه بود.ایشان در سال ۱۱۸۴شمسی (۱۲۲۰ قمری) در روستای کن در خانه قربانعلی آملی متولد گردید. اصل او از آمل،‌ مازندران بود که خانواده‌اش از آمل به تهران رفته بودند و از خانواده ایشان، فرزندان کربلایی حبیب و کربلایی علی‌اکبر با نام خانوادگی آقایی هم‌چنان در کن سکونت دارند.

*ادامه تحصیل

او علاقه داشت در حوزه علوم دینی تحصیل نماید،‌ لیکن با مخالفت خانواده‌اش روبرو گردید و در آغاز به صورت مخفیانه به درس مشغول شد و سپس با کسب رضایت آنان، راهی حوزه تهران گردید و از آن‌جا به اصفهان رفت و از محفل درس سیداسدالله اصفهانی استفاده کرد. سپس به نجف رفت‌ و از محضر اساتید بنام چون: شیخ محمدحسن نجفی معروف به صاحب جواهر،‌ شیخ حسن کاشف‌الغطاء و‌ شیخ مشکور حولاوی نجفی بهره برد.

*در بارگاه حسینی

حضور دو استاد برجسته و بنام در کربلا – شریف‌العلماء مازندرانی و‌ سیدابراهیم قزوینی- باعث شد که شیخ علی کنی به منظور شرکت در درس آنان در حائر مقدس حسینی (کربلا) اقامت افکند.

*طاعون مرگبار

در سال ۱۲۴۴ه.ق طاعون مرگباری در عراق پدیدار شد و جان هزاران مرد و زن آن کشور را در شهرها و روستاها گرفت.

بسیاری از مردم برای در امان ماندن از بیماری،‌ خانه و کاشانه خود را ترک کردند و به‌طور موقت به مکان‌های امن روی آوردند.

علما و طلبه‌های نجف و کربلا نیز به ناچار شهر را ترک کردند و مدتی از درس و تحصیل بازماندند. شیخ علی کنی نیز از آن جمله بود که در طول زمان شیوع این بیماری، خارج از حوزه به سر می‌برد. او با پایان طاعون در سال ۱۲۴۶ه.ق به نجف اشرف بازگشت و به تکمیل درس‌های خویش پرداخت.

زمانی که ایشان به نجف وارد شد، خبر ارتحال استاد فرزانه‌اش،‌ شریف‌العلماء مازندرانی – که در اثر ابتلا به طاعون به دیار حق شتافته بود – وی را به غم و سوگ نشاند؛ حادثه‌ای که حوزه‌های علمیه را تکان داد.

*مقام اجتهاد

ملاعلی کنی پس از سال‌ها تلاش و کوشش در راه فراگیری فقه و اصول،‌ که سختی‌های بسیاری را نیز برای او به دنبال داشت،‌ سرانجام به مقام اجتهاد و استنباط احکام دینی رسید.

استادش شیخ محمدحسن صاحب جواهر، بر فراز منبر درس و در میان صدها شاگرد، به اجتهاد او و سه تن از محصلان کوشای دیگر تصریح نمود.

*فقر و قناعت

سیدزین‌العابدین طباطبایی حائری، از دوران سخت تحصیل وی چنین یاد می‌کند:

«در ایام طلبگی که به نجف اشرف آمده بودم، من و آقای شیخ عبدالحسین شیخ‌العراقین و آخوند ملاعلی کنی در یک حجره از مدارس حوزه علمیه در نهایت فقر و فاقه به‌سر می‌بردیم و فقیرتر از همه، حاجی کنی بود که هر هفته یک شب به مسجد سهله می‌رفت و از گوشه و کنار مسجد ـ بدون این‌که کسی بفهمد ـ نان خشک جمع می‌کرد و به مدرسه می‌آورد و گذران هفته را از آن‌ها می‌کرد!» استادالفقها، شیخ مرتضی انصاری(قدس‌سره)،‌ از دوستان نزدیک ملاعلی کنی نیز چنین می‌گویند: «حدود بیست‌سال در کربلا با او دوست و معاصر بودم. اثاثیه‌ای جز یک عمامه نداشت که آن را شب‌های تابستان فرش خویش قرار می‌داد و هنگامی که از محل سکونت بیرون می‌رفت، آن را عمامه سر خویش می‌کرد».

*عزیمت به ایران

ملاعلی کنی پس از تکمیل مراتب علمی و گرفتن اجازه اجتهاد در سال ۱۲۶۲ه‌.ق عراق را ترک گفت و وارد ایران شد.

ایشان پس از انجام زیارت مشهد،‌ راهی تهران شد.

*مرجعیت

هر روز که از حضور حاجی کنی در شهر تهران می‌گذشت،‌ شناخت مردم از ایشان بیشتر می‌شد و از آن‌که مجتهد جامع‌الشرایطی – که مدتها در عتبات مقدس و نزد استوانه‌ای علمی چون صاحب جواهر تحصیل کرده بود – در میانشان است،‌ مباهات کرده،‌ حضور این عالم ربانی را نعمتی الهی می‌دانستند.

به دلیل افزایش مراجعات و وسعت و فزونی مقلدان و بنا به درخواست آنان،‌ سرانجام در سال ۱۲۷۱ق رساله عملیه آن فقیه پارسا به چاپ رسید.

*تولیت مدرسه مروی

در سال ۱۲۸۲ق، ملاعلی کنی تولیت مدرسه مروی را عهده‌دار شد. – چراکه بر اساس وقفنامه،‌ لازم بود مجتهد جامع‌الشرایطی متولی آن باشد – با نظارت و حسن تدبیر او نظم شایان تحسینی بر برنامه‌های آن محیط معنوی و روحانی حکمفرما گشت.

حاجی کنی موقعیت علمی و جایگاه معنوی دانشمندان دینی را بسیار محترم می‌شمرد و به هر وسیله‌ای در صدد دعوت از آنان،‌ به منظور تدریس در مدرسه مروی بود.

نمونه ذیل جلوه‌ای از دقت و عنایت ملاعلی کنی در شناسایی افراد با صلاحیت و استفاده بهینه از توانایی‌های نهفته آنان می‌باشد:

آیهالله سیدعبدالکریم لاهیجی (متوفی ۱۳۲۳ هـ. ق) مدتی در درس آیهالله کنی شرکت کرد. حاجی چون به مراتب فضل و دانش او آگاهی یافت،‌ بی‌درنگ او را بر بالای مجلس نشاند و سپس تدریس در مدرسه مروی را به او سپرد و پس از آن او را داماد خویش گرداند.

*شاگردان

شیخ موسی شراره عاملی،‌ شیخ محمدباقر نجم‌آبادی،‌ شیخ اسدالله تهرانی،‌ سیدمحمود حیاط‌شاهی،‌ سیدمحمد لواسانی،‌ سیدمحمد مرعشی،‌ مولامحمدعلی خوانساری،‌ ملامحمدتقی سنجابی،‌ میرزاحسین نایب‌الصدر،‌ شیخ محمدحسین گرگانی،‌ شیخ حسین بافقی.

*آثار علمی

حاج ملاعلی کنی از اکابر دوره ناصری است و در لغت، فقه و اصول، حدیث، تفسیر و علم رجال تبحر داشت و تألیفات متعدد دارد.

ارشاد‌الامه،‌ تلخیص‌المسائل،‌ تحقیق‌الدلایل فی شرح تلخیص‌المسایل،‌ حاشیه بر قواعد،‌ حاشیه بر جواهر‌الکلام،‌ رساله در اوامر و نواهی،‌ رساله در مفاهیم،‌ رساله در استصحاب،‌ توضیح‌المقال فی علم‌الدرایه والرجال،‌ ایضاح‌المشتبهات‌ مواعظ‌الحسنه.

*خدمات و برکات اجتماعی

حاجی چون پدر دلسوز،‌ بسیاری از یتیمان درمانده و بی‌سرپناه را تحت تکفل قرار داده،‌ برای گذران زندگی آنان،‌ مقرری مناسبی در نظر گرفته بود،‌ تا فقدان پدر،‌ قامت بلادیده آنان را در مقابل فشار‌ها و سختی‌های روزگار خم نسازد.

هم‌چنین ساخت آب انبار و کاروانسرا به منظور رفاه و آسایش قافله‌ها مثل کاروانسرایی در خاتون‌آباد نیز از خدمات عمومی و عام‌المنفعه این عالم ربانی بود.

ملاعلی کنی برای حل مشکل درمان بیمارانی که بنیه مالی ضعیفی داشتند،‌ مکان‌هایی را برای پرداخت پول داروها در نظر گرفته بود تا آنان با دریافت مبلغ آن،‌ به درمان خود اقدام کنند و با بهبود کامل از بیماری رهایی یابند.

*غبارروبی حرم حضرت زینب (علیها‌السلام) و عنایت حضرت ولی‌عصر (عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)

حاج شیخ علی کنی،‌ در راه بازگشت از زیارت خانه خدا به همراه میرزا محمدحسین شیرازی (میرزای شیرازی بزرگ) به سوی شام رفتند،‌ تا بارگاه حضرت زینب(علیها‌السلام) را نیز زیارت کنند.

چنان‌که نوشته‌اند و نقل شده: آن دو وقتی به حرم مطهر وارد شدند، از غربت آن مکان بسیار متأثر گردیدند،‌ زیرا گرد و غبار زیادی بر آستان مبارک و اطراف ضریح مطهر عقیله بنی‌هاشم(علیها‌السلام) نشسته بود.

ایشان به‌سرعت دست به کار شده،‌ به نظافت آنجا اقدام کردند و با گوشه عبای خویش خاک و خاشاک را از حرم و ضریح مطهر زدودند و آن‌جا را تمیز کردند.

از آن‌چه بعدها نقل گردیده، دریافت می‌شود که این عمل خصوصاً خلوص نیت میرزای بزرگ، مورد توجه حضرت ولی عصر(عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)قرار گرفته است.

*اقتدار و نفوذ کلام حاجی کنی

آیهالله کنی در دوره خویش در قلب همه جای گرفته بود. مردم با چشم خود ساده‌زیستی و دوری از تجمل دنیا را در محیط زندگی او – با وجود بهره‌مندی از امکانات مادی – مشاهده می‌کردند.

*اعتبار

مُهر آیهالله کنی سند اعتبار اسناد به‌شمار می‌رفت. معامله‌کنندگان برای معتبر ساختن کاغذ و سند معامله خویش به در خانه او رفته،‌ سند خود را با مُهرش اعتبار می‌بخشیدند.

آیهالله‌العظمی نجفی مرعشی(قدس‌سره) می‌گویند:

«در باب املاک و در باب خرید و فروش و اجاره،‌ اگر صاحبان این کاغذها می‌خواستند کاغذشان معتبر شود در همه دوائر به مهر حاجی می‌رساندند. خطا از مهر این مرد دیده نشده؛ با این که به منزله محاضر این دوره (دفاتر رسمی اسناد) بود،‌ تمام کاغذها را از تهران،‌ اطراف تهران،‌ بلکه از خراسان،‌ شیراز و اصفهان برای محکمی و اعتبار مهر حاجی،‌ می‌فرستادند.»

*حاجی کنی حق دارد آن‌طور زندگی کند!

زمانی فرزند ناصرالدین‌شاه قاجار،‌ در سفری به عتبات عالیات،‌ در نجف اشرف اقامت کرد. او به منظور دیدار و زیارت استادالفقهاء شیخ مرتضی انصاری(قدس‌سره) به منزل ایشان رفت.

آثار زهد و ورع از در و دیوار و اثاث ناچیز خانه شیخ هویدا بود؛ سفره حصیری (خوص) به دیوار آویزان بود و یک چراغ پیه‌سوز سفالی در کنار منقل گلی،‌ اتاق را روشن کرده بود و کمی سرگین به جای ذغال در من