پاورپوینت کامل آیاتی که امام حسین(علیه السلام) هنگام عزیمت از مدینه تا کربلا و هم چنین سر مبارک شان از کربلا تا شام خواندند، چه بود؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیاتی که امام حسین(علیه السلام) هنگام عزیمت از مدینه تا کربلا و هم چنین سر مبارک شان از کربلا تا شام خواندند، چه بود؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیاتی که امام حسین(علیه السلام) هنگام عزیمت از مدینه تا کربلا و هم چنین سر مبارک شان از کربلا تا شام خواندند، چه بود؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیاتی که امام حسین(علیه السلام) هنگام عزیمت از مدینه تا کربلا و هم چنین سر مبارک شان از کربلا تا شام خواندند، چه بود؟ ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

با تحقیق در منابع تاریخی و حدیثی، چنین بر می آید که امام حسین(علیه السلام) در مسیر حرکتشان از مدینه تا کربلا در جایگاه های مختلف به تناسب آیاتی را تلاوت فرمودند که در دو قسمت از مدینه به مکه و از مکه به کربلا بیان می شود.

الف. آیاتی که امام حسین(علیه السلام) هنگام خروج از مدینه و رهسپارشدن به سوی مکه خواندند، عبارت اند از:

۱. در شب یک شنبه بیست و هشتم ماه رجب، هنگام خروج از مدینه و رهسپار شدن به سوی مکه که فرزندان، برادرزادگان و برادران حضرت نیز با بیشتر خاندانشان همراه ایشان بودند جز برادرشان محمدبن حنفیه؛ این آیه شریفه را قرائت فرمودند:[۱] «فخرج منها خائفاً یترقب قال ربّ نجّنی من القوم الظالمین»؛[۲] موسی ترسان و نگران از آن جا بیرون رفت [در حالی که ] می گفت: «پروردگارا، مرا از گروه ستم کاران نجات بخش». طبق این آیه، حضرت موسی(علیه السلام) برای رهایی از شرّ فرعونیان از مصر به سوی مدین خارج شد. امام حسین(علیه السلام) با خواندن این آیه حال خروج خود را از شهر مدینه به حال خروج حضرت موسی(علیه السلام) از مصر تشبیه کرده اند که آن حضرت از ترس فرعون مصر ناچار به ترک شهر و دیار و فرار از شهر گردید، و امام حسین(علیه السلام) نیز به خاطر فرعون زمان خود مجبور به ترک دیار و خانه و کاشانه خود شدند.

۲. وقتی آن حضرت در ماه شعبان به مکه وارد شدند، این آیه شریفه را خواندند:[۴] «و لمّا توجّه تلقاء مدین قال عسی ربّی أن یهدینی سواء السبیل »؛[۵] و چون به سوی [شهر] مدین رو نهاد [با خود] گفت: «امید است پروردگارم مرا به راه راست هدایت کند».

ب. آیاتی که امام حسین(علیه السلام) در مسیر رهسپار شدن به سوی عراق و کربلا به مناسبت هایی قرائت فرمودند، به شرح زیر است، و گفتنی است که امام حسین(علیه السلام) در این مسیر به کوفه نرفتند.

۳. وقتی امام حسین(علیه السلام) از مکه بیرون آمدند، فرستادگان عمرو بن سعید بن عاص به فرماندهی یحیی بن سعید راه آن حضرت را گرفتند و گفتند: «بازگرد! کجا می روی؟» اما امام حسین(علیه السلام) مقاومت کردند و روان شدند و دو گروه به جلوگیری همدیگر پرداختند و تازیانه ها به یکدیگر زدند. امام حسین(علیه السلام) و یاران آن حضرت به سختی مقاومت کردند. پس از آن، امام حسین(علیه السلام) به راه خویش رفتند که بر او فریاد زدند: «ای حسین! مگر از خدا نمی ترسی؟ از جماعت بیرون می شوی و میان این امت تفرقه می اندازی!»، امام حسین(علیه السلام) این آیه شریفه را خواندند:[۶] «لی عملی و لکم عملکم أنتم بریئون ممّا أعمل و أنا بری ء ممّا تعملون»؛ عمل من برای من، و عمل شما برای شماست! شما از آنچه من انجام می دهم بیزارید و من (نیز) از آنچه شما انجام می دهید بیزارم!

۴. در اثنای سفر امام حسین(علیه السلام) به عراق، خبرهای ناگواری به امام(علیه السلام) رسید که شهادت جناب مسلم بن عقیل، هانی، قیس بن مسهر صیداوی و عبدالله بن یقطر از آن جمله بود.[۷] وقتی خبر شهادت قیس بن مسهر صیداوی را به حضرت امام حسین(علیه السلام) دادند، چشم هایشان پر از اشک شد و این آیه شریفه را تلاوت کردند:[۸] «من المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدّلوا تبدیلا»؛[۹] در میان مؤمنان مردانی هستند که بر سر عهدی که با خدا بستند صادقانه ایستاده اند؛ بعضی پیمان خود را به آخر بردند (و در راه او شربت شهادت نوشیدند)، و بعضی دیگر در انتظارند و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود ندادند.

۵. عبد الله و منذر اسدی وقتی در ثعلبیه[۱۰] به امام حسین(علیه السلام) خبر شهادت مسلم بن عقیل و هانی را دادند، امام(علیه السلام) فرمودند: «إنا لله و إنا إلیه راجعون»؛[۱۱] ما از آن خداییم و به سوی او بازمی گردیم. و امام(علیه السلام) پیوسته این جمله را تکرار می فرمودند.[۱۲]

۶. پس از آن که عبید الله بن حر جعفی دعوت امام حسین(علیه السلام) را نپذیرفت و گفت اسبم را به ش