پاورپوینت کامل آیهالله العظمی مرتضوی لنگرودی(قدس سره) ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیهالله العظمی مرتضوی لنگرودی(قدس سره) ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیهالله العظمی مرتضوی لنگرودی(قدس سره) ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیهالله العظمی مرتضوی لنگرودی(قدس سره) ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

عالم متقی و با فضیلتی که با آیات عظام و پیشاهنگان مبارزه با استبداد و استکبار آفرینندگان نهضت مشروطه همگام و همراه بوده و امضای ایشان در صدر امضاهای عالمان دین علیه انجمن های ایالتی و ولایتی جای گرفت.

آیهالله العظمی حاج سیدمرتضی حسینی مرتضوی لنگرودی (قدس سره)در حدود سال ۱۳۰۶ ه ق (۱۲۶۸ه ش) در روستای فتیده از توابع شهرستان لنگرود، در بیت سیادت و تقوی، چشم به جهان گشود.

ایشان پس از گذراندن دروس مقدماتی در این شهر، تحصیلات دینی خود را از سال ۱۳۲۲ ه ق در حوزه های علمیه رشت و قزوین، تا مقطع سطح پی گرفت و سپس وارد حوزه علمیه تهران شده و در کنار تلمذ در محضر بزرگانی همچون آقاسید محمدرضا افجه ای، آقا شیخ محمدرضا نوری، شیخ عبدالنبی نوری و آقاسیدمحمد تنکابنی سطوح عالی را تکمیل کرد و در حکمت و فلسفه و معارف عرفانی محضر بزرگانی چون: حاج شیخ علی نوری، آقامیرزا هاشم اشکوری، آقا میرزا حسن کرمانشاهی و آقامیرزا محمود قمی را درک و در کنار تحصیل به تدریس شرح لمعه، هدایه میبدی و کتب دیگر پرداخت. ایشان می گوید: هر کتابی را که از استاد می آموختم، بلافاصله آن را تدریس می کردم. گاهی در حالی که اواخر کتاب را فرا می گرفتم، ابتدای آن را درس می دادم.

*عزیمت به نجف اشرف

آن فقیه فرزانه پس از ۸ سال اقامت در تهران (۱۳۲۷ ـ ۱۳۳۵ه ق) عازم نجف اشرف ـ مهد علم و فضیلت ـ شد و با شرکت در حلقه دروس اساتید مبرزی چون مرجع علی الاطلاق آیهالله العظمی حاج سیدابوالحسن اصفهانی و محقق کبیر آیهالله العظمی حاج میرزا محمدحسین نائینی قدس سرهما و دیگر عالمان و فرزانگان آن دیار، به مراتب عالی علمی و عملی نایل گشت. این دو استاد بزرگ حوزه علمیه نجف ـ هم چون سایر اساتید ایشان ـ در اجازات متعدد اجتهادی و روایی، منزلت علمی ایشان را با مضامینی کم نظیر ستوده اند.

*مراجعت به ایران

آن مرحوم در سال ۱۳۶۱ ه ق پس از نیل به درجات بالای علمی، به ایران مراجعت نمود و در تهران رحل اقامت افکند و با تدریس سطوح عالی و خارج فقه و اصول، مشتاقان و طالبان علم را از اندوخته های سال های متمادی تحصیل و تحقیق خود بهره مند ساخت.

*آیین نامه آموزشی طلاب

ایشان بر وضع تحصیلی و تربیتی طلاب نظارت کامل داشت و در این راستا آیین نامه آموزشی دقیقی وضع کرده بود:

۱. طلاب مدرسه نباید غیر از فراگیری علوم دینی، به کارهای دیگر اشتغال داشته باشند؛ زیرا جوینده معارف اسلامی باید تمام جد و جهدش در همین راستا باشد تا بتواند به جایی برسد.

۲. در هر حجره ای حداقل یک نفر باید شب حضور داشته باشد.

۳. هرچند ماه یک بار آزمونی برگزار شود و طلاب مدرسه باید در آن شرکت جویند.

۴. طلبه ها باید در دروس جنبی از جمله کلاس های اعتقادی، که خود ایشان در شب های پنج شنبه تدریس می کردند، حضور می یافتند تا باورها و اعتقادات خویش را تعمیق و غنا بخشند.

بر اثر این نظارت ها و دقت ها، مدرسه حاج ابوالفتح در میان مرکز علوم دینی تهران به موقعیت درخشنده ای رسید و به پرورش طلاب فاضل مباهات می نمود. گفتنی است که هم اکنون یکی از فرزندان فاضل ایشان این مدرسه را اداره می کند.

*خدمات دینی و اجتماعی:

۱ـ توسعه و بازسازی مسجد و مدرسه حاج ابوالفتح، (فتحیه) که در بدو ورود ایشان به حالت مخروبه درآمده بود.

۲ـ تأسیس کتابخانه ای مجهز برای تأمین نیاز علمی طلاب.

۳ـ تعلیم و تربیت طلاب مستعد.

۴ـ احیا و تعظیم شعائر دینی با تبیین بحوث اعتقادی، تقویت و تأسیس هیئات دینی و برگزاری مجالس متعدد مذهبی.

*بازسازی مسجد و مدرسه حاج ابوالفتح

حضرت آیه الله حاج سیدمحمدحسن مرتضوی لنگرودی درباره بازسازی مدرسه و مسجد حاج ابوالفتح می گوید: این مکان در تاریخ ۱۲۹۷ه ق در دوران حکومت ناصرالدین شاه قاجار به همت مرحوم حاج ابوالفتح تأسیس گردیده و مرحوم آیه الله العظمی حاج ملاعلی کنی وقف نامه آن را نوشته است. این مسجد بر اثر بی توجهی برخی به صورت خرابه ای درآمده و قسمت زیرزمین و شبستان بالای آن غیرقابل استفاده شده بود. تنها شبستان کوچکی در داخل مدرسه بود که غیر زمستان از آن استفاده می شد. مدرسه هم در زمان حکومت رضاخان مانند سایر مدارس علمی، دستخوش حوادث ناگوار آن زمان شد. در نتیجه سهل انگاری متولی و اوقاف حتی حجره های آن را صاحبان حرفه و صنایع و برخی از اداریه تصاحب کرده بودند. تا بعد از شهریور ۱۳۲۰ به همین شکل بود تا این که مرحوم والد به قصد احیای مدرسه و مسجد به آن جا می رود و در همان ساختمان مخروبه و مرطوبی اقامه جماعت می کند. رطوبت به قدری شدید بود که ایشان دچار پادرد شدید شد و تا آخر عمر از آن رنج می برد.

بالآخره ایشان در مراسم نماز عید فطر از مردم برای تجدید بنای مسجد دعوت به همکاری می کند. در نتیجه پی گیری ایشان و کمک مردم در سال ۱۳۷۰ه ق. کار ساختن مسجد شروع شد و در سال ۱۳۷۱ به پایان رسید. برای احیای مدرسه، ابتدا با تلاش و کوشش فراوان حجره های مدرسه را از افراد نااهل باز پس گرفت و آن گاه برای سکونت و تحصیل طلاب مهیا کرد و در اختیار آنان گذارد. کتابخانه ای برای استفاده طلاب و اساتید تشکیل داد و خود مشغول تدریس شد: در ابتدای سطوح اولیه تا مکاسب و کفایه و بعدها درس خارج ملفق. کم کم مدرسه رونق گرفت و انسان های برجسته ای را تحویل اجتماع داد. اکنون این مدرسه از مدرسه های آباد و پر رونق تهران است.

*مهاجرت به قم

یکی از تلاش های مرجع عالی قدر شیعه، آیهالله العظمی بروجردی(قدس سره) برای احیای حوزه علمیه قم، دعوت از علمای بلاد دیگر بود. ایشان به کسانی که قادر بودند در حوزه قم منشأ اثر باشند، بها می دادند و از این جهت از آیهالله سیدمرتضی مرتضوی لنگرودی معروف به «حاجی مجتهد» دعوت کردند که به قم بیاید تا در ارتقای سطح علمی فضلای این شهر مقدس سهیم باشد. مرحوم آیهالله لنگرودی با قبول دعوت آیهالله العظمی بروجردی(قدس سره) در سال ۱۳۷۳ ه ق به شهر قم ـ عش آل محمد ـ مهاجرت کرد و به تدریس خارج فقه و اصول در منزل خود واقع در کوچه عشقعلی (محل فعلی مدرسه علمیه آیهالله العظمی لنگرودی) پرداخت.

این درس پربار پس از چندی بر اثر استقبال طلاب و فضلا، به مسجد عشقعلی منتقل شد. روش تدریس حضرت آیهالله لنگرودی این گونه بود که پیش از تدریس، ابتدا مطالب را به صورت مستدل و دسته بندی شده می نوشت و در واقع برای هر جلسه ای از تدریس، برنامه ریزی آموزشی حساب شده ای داشت تا با پرهیز از پراکنده گویی، مباحث اصلی را تفهیم کند.

از علما و فضلایی که از محضر آن استوانه علم و فضیلت مستفیض شدند ـ علاوه بر چهار فرزند مجتهد ایشان ـ می توان به حضرات آیات و حجج اسلام: شیخ محمد علی طالقانی، شیخ محمد علی کاشفی، شیخ احمد تفضلی، سیدمحمد اشکوری، سیدعبدالحمید هاشمی خویی، شیخ موسی الهی، سیدجلال حیدری یزدی، شیخ علیرضا ممجد، شیخ محمود تحریری، شیخ محمد امینیان، شیخ زین العابدین قربانی، شیخ محمود فاضل کاشانی، شیخ محمد تقی امینی املشی، شیخ صادق احسان بخش، شیخ محمد واصف لاهیجی، شیخ محمد تقی قوام الشریعه، شیخ عبدالمکارم ربانی املشی، سیدمحمد باقر بنی سعید قاضی محله ای، شیخ موسی زنجانی، شیخ احمد عبد منافی، شیخ محمد مناقبی، شیخ عبدالله قفقازی لنکرانی و شیخ احمد مجتهدی تهرانی اشاره کرد.

*مهاجرت دوباره به نجف

مدت اقامت حضرت آیهالله لنگرودی در شهر مقدس قم، سیزده ماه طول کشید. ایشان در سال ۱۳۵۵ق بار دیگر به نجف اشرف مشرف گردید و تا سال ۱۳۶۱ ق در حوزه های این شهر به تدریس فقه و اصول مشغول بود، اما به دلیل مشکلاتی، به ایران بازگشت و در تهران اقامت نمود.

*تأسیس هیئات دینی

تا قبل از شهریور سال ۱۳۲۰ش، نسبت به برگزاری جلسات مذهبی محدودیت ها و فشارهای زیادی صورت م