پاورپوینت کامل طلبه شهید حجهالاسلام محمدتقی شرعی ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل طلبه شهید حجهالاسلام محمدتقی شرعی ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل طلبه شهید حجهالاسلام محمدتقی شرعی ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل طلبه شهید حجهالاسلام محمدتقی شرعی ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

مسافر قله‌های فتح نشده اسلام باشید

طلبه شهید حجهالاسلام محمدتقی شرعی، فرزند آیهالله محمدعلی شرعی در اول فروردین ۱۳۴۰ که مصادف با سال‌روز میلاد امام محمدتقی(ع) بود، در قم متولد شد و آخرین سطرهای زندگی‌اش نیز در سالروز شهادت همین امام همام، در ۱۸ اسفند ۱۳۶۵ با خط سرخ شهادت نگاشته شد.

آن‌چه در پی می‌آید، گفتاری از این طلبه شهید، پیرامون هنر و تکنولوژی مبتنی بر انقلاب اسلامی است، که در شب شهادتش ایراد گردیده؛ و گروه علمی‌فرهنگی هفته‌نامه افق‌حوزه متن این سخنرانی را (با تلخیص) تقدیم خوانندگان ارجمند می‌کند.

بحث هنر یکی از مسایلی است که هنوز در انقلاب، حل نشده است. چند دلیل در این باره وجود دارد. یکی این‌که هنر به معنای رایج روزش معمولاً در سیطره کسانی بوده که ارزش‌های اسلامی برایشان جا افتاده نبوده و بعد از انقلاب هم طبیعی بود که تا مدتی آن‌ها صحنه‌گردان مسایل هنری باشد. اما مسئله بسیار مهم‌تر این است که ما تا مدتی بعد از انقلاب و حتی الان هم در یک محدوده‌ای، علوم انسانی را به عنوان یک علم نگاه می‌کنیم. فکر می‌کردیم همان روابطی که در فیزیک و شیمی کشف کردیم و یا آن‌چیزهایی که در فیزیک کیهانی و هسته‌ای دسترسی پیدا کردیم، همان روابط هم در علوم انسانی حاکم است. هر چیزی که به نام علم مطرح می‌شد، تقریباً برای همه غیرقابل خدشه بود. مخصوصاً در این قرون اخیر که هجوم فرهنگ استعماری را شاهد بودیم. ( یعنی هجوم روشنفکری غرب‌زده و شرق‌زده که هر دوی آن‌ها به یک ریشه الحادی مشترک بر می‌گردند که بحث آن یک بحث جداگانه‌ای است).

یک حالت خودباختگی‌ در مقابل جهان علم برای ما به وجود آمده بود، هر چیزی که از موضع علم بیان می‌شد، خودمان را در مقابلش خلع سلاح می‌دیدیم.

هنر وقتی که بعد تخصصی پیدا می‌کند، دقیقاً چیزی می‌شود شبیه علم که مختص صاحب‌نظران است و دیگر آن‌جاهایی که صحبت از سبک‌های هنری می‌شد، بچه‌های مذهبی اجازه اظهارنظر در این موارد را نداشتند. به عنوان یک امر تخصصی کسانی باید ابراز نظر می‌کردند و صحنه‌گردان نظرات هنری بودند که یک مراحلی را گذرانده باشند و به عنوان متخصص این امر شناخته شده باشند.

اما هنر به معنای مفهوم گسترده‌‌ای است که در کلیه روابط انسانی سایه می‌افکند؛ چون اساس مفاهمه بشری است. وقتی ما یک مفهوم را به‌گونه‌ای که دل‌نشین باشد، به دیگران منتقل می‌کنیم، یعنی کار هنری ارائه می‌دهیم. کار هنری، کار انتقال مفاهیم است و اصلاً در رابطه با مفاهمه است که هنر مفهوم پیدا می‌کند. هنر به عنوان یک ابزار مهم روابط انسانی دقیقاً چیزی است که باید زیر مجموعه مفاهیم اسلامی باشد و اگر ما این‌گونه با هنر برخورد کنیم، اساساً قالب‌های هنری را تغییر می‌دهیم و تغییر می‌کند، چه بخواهیم و چه نخواهیم. اگر بپذیریم هر آن‌چه که در غرب می‌گذرد، به عنوان هنر، چه در بحث هنرهای هفتگانه و چه در حوزه‌های عامیانه آن، دقیقاً در رابطه با این است که یک ایده، یک پیام و یا یک مفهوم از هنرمند به هنرپذیر منتقل می‌شود، هنر ابزاری می‌شود برای انتقال این مفاهیم. آن‌وقت اگر نقش ابزاری هنر پذیرفته شود، آن چیزی را که هنر منتقل می‌کند، بر این ابزار تأثیر خواهد گذاشت. در مفاهیمی که بین بشر و روابط بشری منتقل می‌شود، چه مفاهیم سخیف باشد و چه مفاهیم عالی، ابزار خاص خودش را می‌طلبد. به سیر تبلیغات تجاری غرب که نگاه می‌کنیم، برای این که روحیه اسراف‌گرایی را بیشتر گسترش بدهند، از ابزار تحریک قوای شهوانی (حالا یا حرص یا شهوت جنسی) استفاده می‌کنند. مسایل و مسیرهای هنری‌شان، مکاتب کلاسیک هنری‌شان، بر اساس آن چیزی که مطلوبشان بوده شکل گرفته.

ما بعد از انقلاب که ضرورت کار هنری را حس کردیم؛ برای یک مدت طولانی – و شاید هم الان – فکر می‌کردیم که تکنیک یک ابزاری است که می‌خواهد مفهومی را منتقل کند، وقتی ما این مفهوم را عوض کنیم، می‌توانیم از این تکنیک استفاده کنیم. اما اگر روابط و ارزش‌ها و مفاهیمی که در اساس هنر هستند، تغییر بدهیم، هنر هم تغییر خواهد کرد. ما باید این را بپذیریم که انقلاب اسلامی دارای یک پیغام خاص است و در روابط بیرونی و درونی خودش را صاحب‌نظر می‌داند و معتقد است که یک انقلابی در تمدن بشری ایجاد کرده، هنر هم که یکی از جلوه‌های این تمدن است، دقیقاً به عنوان یک زیرمجموعه باید تابع کل مجموعه تغییر پیدا کند.

اینجاست که قالب‌شکنی در هنر خیلی اهمیت پیدا می‌کند. هرگونه قالب‌شکنی، با اطلاع از وضعیت هنر در جهان اهمیت پیدا می‌کند. نه‌تنها باید تکنیک‌ها را بشناسیم، بلکه مبانی هنر را در جهان باید بشناسیم. وقتی که مبانی هنر را در جهان بررسی می‌کنیم، دقیقاً بدون این‌که هیچ‌گونه حلقه مفقوده‌ای داشته باشد، می‌توانیم روابط هنری را تا بینش فلسفی الحادی و مادی جلو ببریم.

این پیوستگی میان بینش فلسفی الحادی و هنر در غرب و شرق وجود دارد. همین پیوستگی در بینش الهی و هنر اسلامی هم باید وجود داشته باشد که ما هنوز خیلی کم در این زمینه‌ها کار کرده‌ایم و معمولاً کارهایی را هم که ارائه داده‌ایم، روی همان روحیه حزب‌اللهی بچه‌های معتقد و متدین بوده.

این قالب‌های هنری رایج آن پیامی که جنگ و شهادت دارد را نمی‌توانند منتقل کنند.

وقتی می‌خواهیم دوربین را برداریم و شهادت را به تصویر بکشیم، می‌بینیم این واقعیت به عنوان یک مفهوم دُگم و عقب‌افتاده در مجامع هنری مطرح است. یعنی در معادلات هنری جهان هیچ جایگ