پاورپوینت کامل روش تبلیغی پیامبر اسلام(ص) ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روش تبلیغی پیامبر اسلام(ص) ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روش تبلیغی پیامبر اسلام(ص) ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روش تبلیغی پیامبر اسلام(ص) ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

روش تبلیغی پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم، هم چون سایر ابعاد سیره آن حضرت، سراسر آموزنده و جالب است. گرچه بسیاری از مصادیق آن در محیط های حوزوی آشنا و مشهور است (مانند: صبر و استقامت در راه تبلیغ، سعه صدر، خلق عظیم، انذار و تبشیر و…) اما به گمان نگارنده، برخی از زوایای آن، چنان که باید، شناخته نیست، و در لابلای تاریخ، مغفول مانده است. آن چه در زیر ملاحظه می شود، گوشه هایی چند از این مقوله است.

مبلغ سیار

پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم منتظر نمی ماند که مردم به حضور او بیایند تا آن ها را ارشاد و هدایت کند، بلکه در موارد لزوم، ایشان خود به سراغ مردم و به میان آنان می رفت و رسالت خویش را ابلاغ می کرد. سفر تبلیغی آن حضرت به میان قبائل اطراف مکه، در موسم حج، و نیز سفر تبلیغی او به طائف، نمونه هایی از تبلیغ سیار حضرت به شمار می روند، به همین مناسبت، امیر مؤمنان علی علیه السلام آن حضرت را «طبیب سیار» معرفی کرده و می فرماید: طبیب دوار بطبّه قد احکم مراهمه و احمی مواسمه، یضمع ذلک حیث الحاجه الیه من قلوب عمی و آذان صم و السنه بکم متتبع بدوائه مواضع الغفله و مواطن الحیره (نهج البلاغه، تحقیق صبحی صالح، خطبه ۱۰۸): او طبیبی بود که با طب خود همواره به گردش می پرداخت و برای معالجه قلب های نابینا و گوش های ناشنوا و زبان های گنگ، مرهم هایش را به خوبی آماده ساخته و [برای مواقع اضطرار که دارو سودی نداشت] برای داغ کردن، ابزارش را گداخته کرده بود. با داروی خود در جست وجوی دل هایی بود که در غفلت بودند یا [از هجوم شبهه ها] در حیرت به سر می بردند.

نکته ای که در بیان امیر مؤمنان علی علیه السلام به چشم می خورد، تشخیص درد و درمان مناسب آن، توسط این طبیب الهی است، به گفته آن حضرت، رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم در معالجه دل های کور و گمراه، گوش های کر و زبان های لال بر حسب مورد، گاهی از مرهم استفاده می کرد و گاهی از داغ کردن. (این تعبیر طبق فرهنگ آن زمان است که زخم را در مراحل اولیه، با مرهم و دارو معالجه می کردند، اما در صورت عفونت شدید، اطراف آن را داغ می کردند) یعنی پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم همه جا از یک روش استفاده نمی کرد، بلکه «مهر» و «قهر» و مدارا و شدت عمل، هر کدام جای خود را داشت. رسول خدا نیازهای تبلیغی را می سنجید و بر حسب اقتضا و نیاز، عمل می نمود و چگونگی آن را بر حسب مورد شکل می داد.

مخاطب شناسی

تنوع میزان عقل و فکر و فهم مخاطبان ایجاب می کرد که رسول خدا، در تبلیغ و دعوت خود، این معنی را در نظر بگیرد و به سخن و تبلیغ خود «تنوع» ببخشد. این دستور الهی بود که ادع الی سبیل ربک بالحکمه والموعظهالحسنه و جادلهم بالتی هی احسن. (نحل/۱۲۵)

اگر خداوند، در این آیه شریفه، سه نوع گفتمان و سه نوع ادبیات برای دعوت رسول خدا معین فرموده، بر حسب تفاوت مخاطبان دعوت است که برخی اهل منطق و دلیل و برهان اند و باید با آن ها با «حکمت» یعنی صغری و کبری و مقدمات یقین آور صحبت کرد، اما برخی از مردم نه در مرحله استدلال عقلی، بلک در مرحله «احساس» و «دل» هستند و از این رو، موعظه و پند نیکو در مورد آن ها کارساز و مؤثر است، اما ممکن است برخی، اصولاً اهل مجادله، مناظره و مناقشه باشند که با این گروه باید با مجادله برخورد کرد، اما نه هر مجادله ای، بلکه با «جدال احسن». حدیث منقول از رسول خدا که فرمود: امرنا معاشر الانبیاء ان نخاطب الناس علی قدر عقولهم (شرح نهج البلاغه خویی/۲/۳۰۶؛ اما کسر اصنامکم فسنعفیکم،و اما الصلوه فلاخیر فی دین لاصلوه فیه)، ناظر به همین معناست.

سازش بر سر اصول، هرگز!

پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم در تمام دوران دعوت و تبلیغ خود، هرگز در مورد اصول و مبانی آیین و مکتب خود سازش نکرد و نرمش نشان نداد و هیچ وقت حاضر به «مذاکره» و «چانه زنی» بر سر موضوعات و مسایل اساسی نبود، بلکه با قاطعیت تمام در اجرای آن ها، پا می فشرد. نمونه این معنا، پافشاری آن حضرت در مورد «توحید» و مبارزه بی امان و قاطع او با «شرک» و «بت پرستی» بود. آن بزرگوار از همان سال های اول دعوت خود در مکه که پیروان چندانی نداشت و در واقع یک تنه و با دست خالی، دعوت را آغاز کرده بود، سخت ترین موضع گیری را در مورد بت و بت پرستی داشت و هیچ نرمشی در این مورد از خودشان نشان نداد، زیرا بت پرستی ریشه اصلی تمامی بدبختی ها و گمراهی های آن مردم بود. هم چنین کوچک ترین نرمش و سازش در مورد «توحید» از خودشان نشان نداد و پیشنهادهای گوناگون مشرکان را برای عدول خود از این راه، رد کرد، زیرا توحید، اساس دعوت او را تشکیل می داد. (اما ممکن بود بر سر مسایل جزیی با دشمنان مذاکره و توافق کند، چنان که در صلح حدیبیه اتفاق افتاد). بعدها هم که قدرت اسلام افزایش یافت، حضرت بر همین روش پای می فشرد که نمونه آن برخورد ایشان با نمایندگان قبیله «ثقیف» می باشد، قبیله ثقیف در طائف، قبیله قدرتمندی بود که از لحاظ میزان اقتدار و نفوذ، با قبیله قریش در مکه قابل مقایسه بود. آنان تا بعد از فتح مکه اسلام نیاوردند، اما پس از فتح مکه، دور هم جمع شده به رایزنی پرداختند و به این نتیجه رسیدند که چون تمام قبایل اطراف، مسلمان شده و با پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله وسلم بیعت کرده اند، آنان یارای جنگ و مقابله با قدرت اسلام را ندارند. از این رو تصمیم گرفتند نمایندگانی نزد پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم بفرستند (و بر اساس اعتباری که برای خود قائل بودند) با طرح «پیش