پاورپوینت کامل بررسی مبانی نواندیشی دینی ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بررسی مبانی نواندیشی دینی ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بررسی مبانی نواندیشی دینی ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بررسی مبانی نواندیشی دینی ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

شصت ویکمین نشست کانون گفتمان دینی با بررسی موضوع «مبانی نواندیشی دینی»، در سالن اجتماعات مدرسه فیضیه برگزار شد.

حجهالاسلام والمسلمین هادوی تهرانی، سخنران این جلسه در ابتدای بحث به تعریف نواندیشی دینی پرداخت و افزود: نواندیشی به معنای عرضه اندیشه های نو است؛ این عرضه ممکن است در محتوا، رویکرد، روش، قالب و شکل نو باشد؛ یعنی گاه ما محتوای تازه ای، فکر یا مفهوم تازه ای عرضه می کنیم، گاه زاویه جدیدی را نسبت به بحث های گذشته باز می کنیم و رویکرد تازه ای را نسبت به یک مسئله کهن مطرح می کنیم، گاه روشی را که برای بحث وجود دارد تغییر می دهیم و از روش دیگری برای اثبات و استدلال بر یک مطلب بهره می گیریم و گاه قالب و شکلی را که برای عرضه یک مطلب وجود دارد تغییر می دهیم. در همه این حالات آن چه که پیدا می شود، امری نو و تازه خواهد بود؛ البته گاه مجموعه ای از این عوامل با هم تحقق پیدا می کنند.

ایشان در باب مجال نواندیشی در حوزه دین اظهار داشت: این مطلب که گویا هیچ مفهوم تازه ای قابل طرح در حوزه مفاهیم دینی نیست، باعث شده بسیاری از تحقیقاتی که در حوزه های علمیه و در زمینه مباحث دینی شکل می گیرد، بیش از این که به تولد اندیشه نو اهتمام داشته باشد، به بازکاوی و جست وجوی اندیشه های گذشته مشغول باشد. هرچند احیای آثار گذشتگان و شناخت دقیق میراث فرهنگی ما، مقدمه اساسی و مهمی برای عرضه اندیشه ها و افکار تازه است، اما بسنده کردن به این بازکاوی و محدودشدن به احیای اندیشه های کهن، آن رسالتی را که حوزه های علمیه باید در ساحت فکر داشته باشند نمی تواند تحقق ببخشد.

این مطلب که دین خاتم است، یعنی مجالی برای ظهور دین دیگر و بعثت پیامبر دیگری نیست، گاهی به این معنا تصور می شود که همه مفاهیمی که دین برای حل مشکلات بشر آورده، قبلاً گفته شده و شناخته شده است و چیزی برای آیندگان باقی نمانده که بشناسند و بدانند و فقط مسئولیت آن ها این است که بدانند گذشتگان چه فهمیدند؛ اما واقعیت این است که بسیاری از زاویه ها و اندیشه های دینی هم چنان نیاز به تحقیق و پژوهش دارد و بسیاری از این ها پس از گذشت قرون و اعصار، ناشناخته باقی مانده یا کم مورد شناسایی قرار گرفته است.

حجهالاسلام والمسلمین هادوی تأکید کرد: نواندیشی ضرورتی است که تغییر دنیا آن را بر ما تحمیل می کند. این که در آن روایات آمده است: العالم بزمانه لا تهجم علیه اللوابس و این که در زوایات متعدد این مضمون وارد شده که العاقل ان یکون عارفا بزمانه، بر عاقل واجب است، ضرورت است که عارف به زمان خودش باشد و عالم اگر عالم شد به زمان خود، آن موقع هست که از شبهات در امان می ماند، اشاره به شناخت زمانی است که ما در آن زندگی می کنیم. اگر ما بخواهیم به مسئولیت سنگین رساندن پیام دین و وظیفه دینی خودمان عمل کنیم، چاره ای جز شناخت جهانی که در آن زندگی می کنیم، نداریم. امروز آهنگ تحولات فکری، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی به سرعت در حال افزایش است؛ اصلاً نمی شود روزگار معاصر را با پنجاه یا صدسال قبل مقایسه کرد، تحولاتی را که به سرعت در حوزه فناوری برای ما رخ می دهد، به سرعت تأثیرات خودش را در حوزه فرهنگ، جامعه، سیاست و اقتصاد نشان می دهد.

امروز گسترش اطلاعات و علم اطلاع رسانی باعث شده که ما دائم شاهد تحولات سریع علمی و فرهنگی و حتی اجتماعی و سیاسی باشیم. حالا در یک چنین جهانی که دائم دارد تغییر می کند، آیا ما می توانیم پیام دین و هدایت را به مردم برسانیم، بدون این که این جهان و نیازهای آن را بشناسیم؟

ایشان با طرح این سؤال که آیا خطری برای نواندیشی دینی وجود دارد؟ توضیح داد: گاهی اوقات تأکید و افراط در این ناحیه که مطلبی تازه بگوییم، باعث می شود احیاناً از محدوده مفاهیم، ارزش ها و احکام پذیرفته شده و مورد قبول خارج شویم و کم کم از آن مجرای صحیح اندیشه و دین فاصله بگیریم. این خطری است که معمولاً مورد توجه قرار می گیرد، اما ما نباید به خاطر این خطر از دست زدن و پرداختن به این کار اجتناب کنیم که متأسفانه مجموعه فضای فرهنگی ما، گاهی به دلیل ترس از ابتلا به چنین مشکلاتی، از حرکت در مسیر نواندیشی صحیح متوقف می شود. گمان نکنیم با توقف ما، خطر از ما دفع خواهد شد، این طور نیست. درست است که ما اگر مفاهیم منحرفی را به اسم مفهوم تازه در دین عرضه کنیم، اشتباه کردیم و خطرناک است؛ اما اگر به نیازها و توقعاتی که روزگار معاصر دارد، پاسخ نگفتیم و آن مفهومی را که جهان تشنه آن هست عرضه نکردیم، آن موقع این خطر خواهد بود که همین تشنگانی که با اشتیاق به سمت دین آمدند، از مجاری و منابع دیگری بهره بگیرند و فاصله شان از دین بیشتر و بیشتر شود.

لذا ما باید در این زمینه ترک احتیاط کنیم و الا روز به روز از قافله تحولاتی که دارد اتفاق می افتد فاصله می گیریم. البته امدادهای غیبی انفاس قدسی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف بسیاری از کاستی های ما را همیشه جبران کرده است.

حجهالاسلام والمسلمین هادوی ادامه داد: انقلاب اسلامی، نه فقط اسلام و تشیع، بلکه تفکر دینی را در جهان زنده کرد و باعث یک تحول بزرگ در تاریخ بشری گردید. موجب شد بشری که داشت از دین فاصله می گرفت و سعی می کرد راهی برای خلاص شدن از دین پیدا نماید، مسیر خودش را عوض کرده و به سمت دین حرکت کند. به گونه ای که حتی روشنفکران غربی و کسانی که با اسلام و انقلاب اسلامی عناد سرسختانه ای دارند، اعتراف کنند که در دو دهه اخیر قرن بیستم میلادی، یعنی درست از زمان وقوع انقلاب اسلامی که ۱۹۷۹میلادی است، کاروان تمدن بشری به سمت دین تغییر جهت داد.

ایشان افزود: در این حرکت تازه باید درخشش کامل و تام و مشعلی باشد که همه جستجوگران راه را، راهنمایی کند و این در صورتی است که ما بتوانیم نیاز روزگار خودمان را بشناسیم. مفاهیمی دائم در غرب به صورت یک نوع هجوم نسبت به اسلام عرضه می شود، ما باید موضع خودمان را در قبال این مفاهیم به شکلی روشن کنیم که از یک طرف بتوانیم از حقایق و ارزش های دینی پاسداری کنیم؛ از طرفی دیگر بتوانیم زمینه جذب و هدایت مردم را به سمت این مفاهیم فراهم کنیم. انبیا از یک سو سعی بر این داشتند که حتی یک لحظه کم ترین انحرافی از مسیر حق و حقیقت پیدا نکنند و عصمت الهی نیز آن ها را حفظ می کرد، از سوی دیگر در تلاش بودند که دیگران را به سمت راه حقیقت دعوت کنند. اگر ما مفاهیمی را که به نظرمان درست است، طوری عرضه کنیم که مخاطب ما هیچ گاه این مفهوم را نپذیرد، نه تنها زمینه جذب او فراهم نمی شود بلکه احیاناً دفع می شود و این که ما بگوییم همیشه تقصیر در ناحیه مخاطب است، جواب درستی نیست؛ البته اگر ما بهترین عرضه را هم داشته باشیم، همان طور که انبیا علیهم السلام داشتند، باز ممکن است عده ای قبول نکنند؛ اما آن موقع حجت تمام شده، ولی آیا ما واقعاً حجت را بر بسیاری که امور جذب مفاهیم ما نمی شوند تمام کردیم؟

سخنران جلسه در ادامه به بحران های به وجود آمده از مفاهیم اشاره کرد و گفت: من خاطرم هست در یک جلسه ای با دوستان اهل فکر و فضل این بحث مطرح شد، کسی گفت: مفهوم خشونت، در غرب در حال مطرح شدن است، یک فکری برای پاسخ گویی به این بحث بشود. خیلی از دوستان در جواب گفتند: آقا! این مفهوم، مفهومی نیست که برای اسلام مشکلی ایجاد کند. هرکسی یک کمی آشنایی با اسلام داشته باشد، می داند که اسلام بری از این تهمت است، یعنی اصلاً احتمال خطر نمی دادند، ولی تجربه به ما نشان داد، همین مفهوم، به یک مشکل برای ما تبدیل شد. حجهالاسلام والمسلمین هادوی تصریح کرد: اگر به تعبیر حضرت امام رحمهالله علیه حوزه های علمیه نبض فکری و فرهنگی جامعه را به دست بگیرند، قبل از این که جامعه گرفتار یک بحران فکری یا یک شبهه گردد، برای پاسخ گویی آماده می شوند.

ایشان در باب روشمندکردن نواندیشی دینی اظهار داشت: ضوابطی که بتواند صددرصد به چنین نتایجی منتهی شود که از یک سو ضرورتاً به افکار تازه و اندیشه های نو دست پیدا کند و از سوی دیگر مصون از خطر باشد و گرفتار انحراف و اشتباه نشود، لااقل در حد فهم و برداشت من وجود ندارد؛ اما راه هایی هست که می تواند از یک سو ما را به افکار تازه و اندیشه های نو هدایت کند و از سوی دیگر تا حد زیادی ما را از خطرات حفظ کند.

سخنران گفتمان با تأیید بر این نکته که هیچ گونه نواندیشی واقعی نمی تواند بدون علم و اطلاع از اندیشه های پیشین شکل بگیرد، اظهار داشت: اگر در صحنه نواندیشی، برخی از اندیشمندان ما مثل علامه طباطبایی رحمهالله علیه یا شهید مطهری رحمهالله علیه موفق بودند، به خاطر این ویژگی بود که نسبت به آراء گذشته و اندیشه ها و افکاری که در آن زمینه به تحقیق و تتبع مشغول بودند، تسلط داشتند. بدون شناخت میراث علمی در یک زمینه ما نمی توانیم حرف تازه ای عرضه کنیم؛ شناخت پیشینه یک دانش، مقدمه ای است برای عرضه اندیشه های نو در آن دانش. نکته دوم ایمان، اعتقاد و باور نسبت به خود مفاهیم دینی است. دانستن، شرط لازم است اما کافی نیست. باور و اعتقاد نسبت به این مفاهیم شرط دیگری است که باید وجود داشته باشد. بعضی از کسانی که در عرصه مفاهیم نو در دین گرفتار انحراف می شوند، به دلیل این است که واقعاً باور و ایمان دینی در آن ها قوی نبوده، اینجا است که ممکن است از چهارچوب های دین فراتر برود و مفاهیمی را حتی مخالف با دین، به نام دین عرضه کند؛ اگر این دو شرط، یعنی علم و اطلاع نسبت به پیشنه هایی که در یک دانش هست و ایمان و اعتقاد نسبت به خود دین و مفاهیم دینی و ارتباط معنوی با مصادر دین با خداوند تبارک و تعالی و اولیای او وجود داشت آن موقع ما می توانیم آماده شویم برای ورود به حوزه نواندیشی و این که بتوانیم به افکار تازه دست پیدا کنیم.

حجهالاسلام والمسلمین هادوی گفت: آشنایی با قالب ها و روش های جدید، به ما امکان ایجاد روش های تازه در حوزه علوم دینی یا ایجاد قالب های تازه را در عرضه مفاهیم دینی می دهد.