پاورپوینت کامل درنگی در بایسته های حوزه (قسمت اول) ۷۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درنگی در بایسته های حوزه (قسمت اول) ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درنگی در بایسته های حوزه (قسمت اول) ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درنگی در بایسته های حوزه (قسمت اول) ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

گفتوگوییصمیمانهباحجهالاسلاموالمسلمیندکتررضارمضانیامامجمعهمحترمکرج

اشاره: گسترش روزافزون هجمه های تبلیغاتی دشمن وظیفه سترگی را پیش روی روحانیت متعهد به عنوان قشری فرهیخته و زمام دار حرکت های فکری و فرهنگی در جامعه نهاده است. در این میان نقش ائمه محترم جمعه در شهرهای بزرگ و کوچک بسیار ویژه است.

نماز جمعه، تبلور عینیت دین در جامعه و مصداق همبستگی دولت و مردم و کانون شکل گیری حرکت های اصیل دینی است. انعکاس نظرات و دیدگاه های ائمه محترم جمعه، راهگشای اتخاذ تمهیدات مناسب در جلوگیری از آسیب های اعتقادی و اجتماعی و بستری مناسب جهت توسعه حکومت دینی خواهد بود.

در همین راستا، در گفت وگویی صمیمانه نظرات حجهالاسلام والمسلمین دکتر رضا رمضانی امام جمعه محترم شهرستان کرج را درباره بایسته های حوزه جویا شده ایم.

افق حوزه ـ باتشکر از حضرت عالی که وقت شریفتان را به این مصاحبه اختصاص دادید. لطفاً در مورد ضرورت حضور فضلای جوان در شهرستان ها و عرصه های فرهنگی توضیح دهید و بفرمایید حوزه علمیه در این زمینه چه تمهیداتی را باید بیندیشد؟

هر نظامی مبتنی بر یک اندیشه، فکر، ایدئولوژی و جهانی بینی است که نیاز به تبیین دارد از طرف دیگر هم چالش ها و موانع باید شناخته شود. هم چنین به دو نکته باید به صورت جدی توجه شود که نخست، ضرورت شناسی و اولویت بندی در کارها و دوم، آسیب شناسی و چالش شناسی است. از جمله مسایلی که در نظام اسلامی مطرح است این است که اندیشه نظام باید پشتوانه منطقی و عقلی داشته باشد و این مسأله به خصوص برای نسل هایی که این توقع و انتظار را دارند باید تبیین گردد.

با توجه به این که کشور ما جزء جوان ترین کشورهای جهان است، قطعاً تبیین این اندیشه و آن چه مربوط به این حوزه کاری باشد برای نسل جوان بسیار ضروری است. از جمله کسانی که باید به شکل شایسته در این عرصه ها حضور داشته باشند طلاب جوان هستند.

عده ای که بتوانند که جهان بینی و فکر و آن طور که شایسته است تبیین کرده و آن را به نسل جوان عرضه کنند.

نسل جوان ما نسل پرسشگر، جست وجوگر، حق جو، حق طلب و عدالت خواه است و از طرفی جسور و پرخاش گر به آن چیزی است که برخلاف طبعش باشد و ناهنجاری را تحمل نمی کند. علتش هم این است که هنوز قلب و عقلشان متشتت نیست و به آن چیزی که بر خلاف طبع سلیم باشد اعتراض می کنند و لذا حضور جوان و جوانان در عرصه فرهنگ و فرهنگ سازی امری ضروری است. خصوصاً طلاب جوان که آمادگی و حوصله بیشتری برای تبیین اندیشه ها دارند و در مواجهه با ناهنجاری ها، مبارزات و تحملات لازم را داشته اند می توانند مثمر ثمر باشند و این، نقش بسیار فزاینده ای در تولید اندیشه، علم، فکر و مانند آن خواهد داشت.

اما در مورد تمهیدات، حوزه باید برای طلاب جوان، اولاً سرمایه گذاری های جدی در شناسایی نیروها داشته باشد. نیروشناسی برای خود حوزه، از امور لازم است. بعد باید در بخش ها و حوزه های مختلف نیرو بسازد و آن ها را تربیت نماید تا طلاب جوان به سلاح های فکری روز مسلح شوند. وقتی که آن ها با نسل جوان مواجه می شوند یک سری چالش ها، شبهات و مسایلی را در ذهن آن ها مشاهده می کنند که باید با حوصله پاسخ داده شود. این حق پرسشگری برای جوان است و حوزه هم موظف است پاسخ ها را به نحو شایسته با مبانی دینی، منتقل کند. جوان ها در انتقال این فضا و پاسخ گویی به این امور می توانند سفیران خوبی برای حوزه باشند، یعنی بدانند که الآن واقعیت چیست و شبهات در چه زمینه هایی بیشتر وارد می شود، الآن به احکام فقهی ما معترض می شوند، بلکه منکر می شوند، یا در مورد عرفان. امروزه آیین های مختلفی را مطرح می کنند و به نظر می رسد که این گرایش به جهت معنویت گرایی نسل جوان است و آن ها می خواهند از این معنویت گرایی به نفع اهداف خودشان استفاده کنند. تربیت طلاب جوان باید روزآمد بوده و تولیدات حوزه در این زمینه باید به مقتضای زمان و مکان باشد. از سوی دیگر، ما بحثی را که مربوط به نظام است در حوزه فقه مطرح می کنیم و فقه را به دنیای حکومت آورده ایم؛ یعنی می خواهیم یک ساختار حکومتی را با همین فقه ارائه بدهیم و لذا مدعی فقه حکومتی هستیم. فقه ما در عین این که به جنبه های فردی توجه دارد و برای آن برنامه ریزی کرده چنان که اگر انسان به آن ها پایبند باشد به سعادت می رسد، به ابعاد اجتماعی و ابعاد حکومتی نیز توجه داشته و لذا در این زمینه طرح ارائه می دهد. به همین جهت ما امام قدس سره را مبتکر و طراح نظام دینی می دانیم. تعبیر خود حضرت امام قدس سره نیز همین است که فقه، فلسفه عملی حکومت است. در این زمینه هم شبهاتی را طرح می کنند و چنین می گویند که فقه اصلاً چنین طرحی را ندارد و کارآمد نیست. خب، این باید مورد بحث قرار بگیرد. هم چنین انقلاب، ادبیاتی برای خود دارد که شناساندن این ادبیات به طلاب جواب برعهده حوزه است. ادبیات انقلاب، ادبیات ویژه ای است مبتنی بر ایدئولوژی و بنای ایدئولوژی هم بر جهان بینی است. حوزه، این عرصه ها را باید برای طلاب جوان باز بگذارد و آن ها هم باید در میدان های چالش انگیز حضور داشته باشند و پاسخ لازم را برای سؤالات و شبهات گوناگون به دست آورند. البته در عین حال که به چنین سلاح های فکری مسلح شدند به سلاح های تربیتی و اخلاقی نیز باید آراسته شوند. تا زمانی که طلبه متخلق نباشد، در آن عرصه ها نیز توفیق لازم را برای خدمتگزاری نخواهد داشت. برخوردهای شایسته اخلاقی برای نسل جوان و نوجوان ما بسیار جذاب و حوزه های فقهی، عرفانی، کلامی و فلسفی باید در میدان حضور داشته باشیم.

افق حوزه ـ با توجه به تجربه حضرت عالی در برخورد با جوانان و هم چنین به کارگیری طلاب جوان در امور تبلیغی، عوامل موفقیت و شیوه برخورد بر این گونه موارد را توضیح بفرمایید.

نخست، ما باید ضرورت حضور جوان را درک کنیم. جوان باید در عرصه های فرهنگی و خدمات رسانی حضور داشته باشد. قبل از آن بایستی جوان را به عنوان پدیده ای دارای خواسته های متعدد پذیرفته باشیم و خواسته های متعدد پذیرفته باشیم و خواسته های متعارض او را تعدیل، ترمیم و تربیت نماییم؛ یعنی نباید توقع داشت که خواسته هایشان سرکوب شود، چه این که ما مدعی هستیم اسلام برنامه های تربیتی برای چنین تعدیل و ترمیمی در اختیار گذاشته است.

نکته قابل توجه دیگر این است که اصولاً «تدریج» در حوزه تربیت از ضرورت هاست. شما وقتی برنامه تربیتی حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم را مشاهده می کنید می بینید که برنامه ریزی ایشان بر فضای فکری جاهلیت، در مدت ۲۳ سال بود، آیات هم به صورت تدریجی به حسب ضرورت و شرایط خاص بر پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم نازل می شد تا نتایج مطلوب در حوزه تربیتی به دست آید. ما نتیجه این تربیت را در زمان حیات پیامبر مشاهده کردیم. از طرفی ما باید حوصله، طمأنینه و حلم داشته باشیم. گاهی کسی می داند که بعضی از موارد خطاست؛ اما در عین حال باز هم حلیمانه و بردبارانه برخورد می کند. باید چنین کرد و از برخورد دفعی احتراز نمود.

نکته دیگر این است که برای جذب جوان در ابتدا جاذبه باید بیشتر از دافعه باشد؛ یعنی ما مدتی نارسایی ها، کاستی ها و غیب و نقص ها را نادیده بگیریم و به مرور که جذب ایجاد شد، قطعاً تأثیر هم خواهد بود. اگر در جنبه اثباتی و ایجابی کار شود اولاً، آن جنبه های سلبی کم رنگ خواهد شد و ثانیاً، جوان خودبه خود به این نتیجه می رسد که آن جنبه ها باید کاهش داده شود و باید به آن حس کمال خواهی برسد.

نکته دیگر این که ما باید استعدادهای جوان را به رخ او بکشیم تا احساس شخصیت کند. نباید تحقیر و عیب جویی کرد. در این صورت جوان در میدان ها حضور پیدا می کند. از جمله در میدان کمال یابی و وصول به کمال.

نکته دیگر توجه به امور فطری نسل جوان و نوجوان است که دست نخورده است. شاید بخشی از آن به سبب ناهنجاری هایی که ممکن است گاه در خانه و خانواده و محیط های تعلیم و تربیت و بعضاً در جامعه وجود داشته باشد؛ مورد ضربه قرار گرفته باشد اما ما باید این گرایش ها و بینش های فطری را همواره گوشزد کنیم. ما از این راه زیاد استفاده می کردیم؛ یعنی در عین این که آن ها را به امور فطری و گرایش های متعددشان توجه می دادیم آن را مستدل می کردیم: مثلاً حس پرستش از جمله گرایش های مقدس در وجود انسان است و انسان دوست دارد کسی را بپرستد. هیچ کدام از انبیا در حوزه پرستش نیامدند بگویند که بپرستید بلکه آمدند مصداق معبودی را که شایسته پرستش است معرفی کردند و لذا گفتند: ان اعبدوا الله؛ خدا را بپرستید؛ واجتنبوا الطاغوت؛ و از طاغوت هم اجتناب بورزید. پس برای شناساندن معبود راستین باید اقدام کرد. الآن در جاهلیت مدرن نیز به اقتضای زمان چیزهای مختلف پرستیده می شود. توجه به امور فطری از جمله نکات شایان توجه است.

نکته دیگر این است که بیاییم یک تصویر واقعی از انسان را بشناسانیم؛ یعنی بگوییم: تو چه هستی، که هستی، کجایی، چرا آمده ای و اصلاً حضور تو در این نظام برای چیست و چه سهمی داری، به کجا متصل هستی و به کجا می توانی متصل بشوی، کجایی بوده ای و کجایی می توانی باشی و به کجا منتهی خواهی شد آن وقت متوجه می شود که برنامه هایی را که اسلام آورده برای تأمین این تصویر واقعی است. این نکته، بسیار مهم است و خیلی زحمت می خواهد که ما یک تصویر واقعی در مقابل تصویر پنداری به آن ها ارائه بدهیم؛ ولی نتیجه دارد. چون تصویر پنداری به دنبال خودش خواسته های پنداری دارد و باعث می شود که شخص به لحاظ مبنایی و بنایی متزلزل بشود. تزلزل در بنا و مبنا باعث می شود به دنبال مدهای زودگذر برود، چون هنوز معتقد به امور جاودانه نیست. اگر به امور جاودانه معتقد نباشد و انگیزه روشن نداشته باشد، می کوشد به دنبال امور زوال پذیر برود و این بسیار خطرناک است. جوان با ارائه این تصویر واقعی، بررسی و ارزیابی از خودش خواهد کرد. ما بیاییم و کاری کنیم که او در یک میدان گزینش قرار گیرد. قطعاً جوان در پذیرش و گزینش، آن چیزی را که مطابق با فطرتش خواهد بود برمی گزیند و انتخاب می کند.

نکته دیگر، توجه به عواطف جوان است. جوان ها سرشار از عواطفند و سرکوب این عواطف می تواند ضربه سنگینی بر روح جوان وارد کند. پس این عواطف باید با پشتوانه عقلی جهت داده شود.

جهت دادن عواطف به این است که ما جوان ها را وارد حوزه های ارزشی کنیم. مثلاً در روایات آمده است که شما نگویید دوست نداشته باشید، بلکه بگوید دوست داشته باش! منتها دوستی بر اساس معیار و ملاک و مانند آن باشد. احبب الاخوان علی قدر التقوی؛ برادرانت را به اندازه تقوایشان دوست بدار. ملاک دوست داشتن برادران دینی تقوای آنان است.

نکته دیگر ناهنجاری های روزگار است. وقتی جوان پیش شماست،