پاورپوینت کامل صمد، نام زیبای خدا ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صمد، نام زیبای خدا ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صمد، نام زیبای خدا ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل صمد، نام زیبای خدا ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

۴۲

اشاره: یکی از نامهای زیبای خداوند، «صمد» است. این نام مبارک، ستاره ای یگانه است که در آسمان قرآن می درخشد و بیش از یک بار در قرآن کریم نیامده است. یهودیان، نسب خداوند را از رسول خدا صلی الله علیه و آله پرسیدند، و حضرتش تا سه روز پاسخی به آنان نداد. پس از آن، سوره توحید نازل شد که ذات مقدّس خداوند را به نام های «احد» و «صمد» «لم یلد» و «لم یولد» و «لم یکن له کفواً احد» ستود.

نَسَبُ الله قل هو اللهُ فانظروا فیه تعرفوا ما هوُ

أحدی الذمهٌ صمدٌ لیس یدری ما هو الّا هُو

در این نوشتار، به بررسی این اسم الهی می پردازیم.

معنای لغوی صمد

صمد در لغت از «صمد، یصمد» به معنای «قصد، یقصد» یعنی قصد وآهنگ و توجه به سوی کسی یا چیزی است.۱ در زیارت سلطان سریر ارتضا حضرت امام رضا علیه السلام آمده است:

الّلهم الیک صمدت من أرضی و قطعت البلاد رجاء رحمتک ؛

بارالها! از شهر و دیارم قصد و آهنگ تو کردم [زیرا حضرت امام رضا علیه السلام وجه الله است] و به امید رحمتت شهرها را پیمودم.

صمد، سید و آقایی است که سیادت و شرافت، به او منتهی می شود و برتر از او کسی نیست و همه از او اطاعت کنند و در تمام نیازها و امور ومشکلات، قصد و آهنگ او کنند و به او توجه نمایند.

معنای صمد در آیینه روایات

از آن جا که معرفت و شناخت خداوند و صفات و اسما او و فرق آن با اسما و صفات آفریدگان اهمیتی شایان دارد، در روایات اهل بیت عصمت و وحی علیهم السلام به تفسیر و تبین این اسم شریف پرداخته شده است که تفصیل آن در فراخور این مقاله نیست؛ ولی به اختصار می گوییم:

از جمله روایاتی که به توضیح و تبیین معانی صمد پرداخته، روایتی است از کاشف اسرار حقایق حضرت امام صادق علیه السلام از پدرش از حضرت امام سجاد علیه السلام از حضرت امام حسین علیه السلام که فرمود:

الصمد، الذی لا جوف له، و الصمد الذی به انتهی سؤدده، و الصمد الذی لایأ کل و لا یشرب، والصمد الذی لا ینام، والصمد الذی لم یزل و لا یزال؛۲

صمد، آن است که توخالی نیست [= وجود بسیطی که از چیزی ترکیب نیافته و غیر قابل نفوذ است]؛ صمد کسی است که شرافت و سیادت به او منتهی می شود؛ صمد کسی است که نمی خورد و نمی آشامد؛ صمد کسی است که نمی خوابد و ازلی و ابدی [=همیشگی] است.

در بعضی روایات، «لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفواً احد»، تفسیر و توضیح اسم شریف صمد دانسته شده است. در روایتی، حضرت جواد الائمه علیه السلام در پاسخ کسی که درباره اسم شریف صمد می پرسد، می فرماید:

السید المصمود الیه فی القلیل و الکثیر؛

صمد، سید و شریفی است که همه به او اعتماد کرده و در هر کم و زیاد، قصد و آهنگ او نمایند.

روایات گذشته سیادت و شرافت و صمدیت خداوند را از هر عیب و نقصی که در سادات و بزرگان از مخلوقات است، منزه و مبّرا دانسته است؛ بنابراین معنای صمد طبق این روایات، خدایی است که کعبه مقصود هر محتاج، و پناه هر بی پناه است که تنها به او تکیه کنند؛ از هر عیب و نقص و کاستی، منزه و مبرا است و صمدیت و سیادت بی نقص او ایجاب می کند از کسی زاییده نشده و کسی هم از او زاییده نشده و و همتایی نداشته باشد.

حقایق توحید و دین اسلام و شرایع

در اسم مبارک «صمد»

علامه مجلسی قدس سره، روایتی زیبا از حضرت امام محمد باقر علیه السلام نقل می کند که آن حضرت، بسیاری از معارف بلند توحیدی را از حروف «صمد» استخراج کرده اند. این روایت، از اهمیت حروف و آثار و فوائد و بار معنوی حروف پرده بر می دارد. وهب بن وهب قریشی می گوید:

از حضرت امام صادق علیه السلام شنیدم که می فرمود: جماعتی از فلسطین خدمت پدرم حضرت امام باقر علیه السلام شرفیاب شدند و مسائلی پرسیدند آن گاه از معانی «الصمد» پرسیدند؛ پدرم فرمود:

تفسیر آن در خودش موجود است؛ «الصمد» پنج حرف است؛ الف آن، دلیل بر انّیت و حقیقت اوست؛ چنان که فرمود: «شهد الله انه لا اله الا هو»؛ [=خدا گواهی می دهد معبودی نیست، مگر او] این، تنبیه و اشاره است به این که او غایب از درک حواس است و حواس، نمی تواند او را درک کند.

لام در «الصمد» دلالت بر الهیّت و این که همانا او «الله» است، دارد و این که الف و لام «الصمد» ادغام شده در کلام ظاهر نمی شوند و به گوش شنیده نمی شوند، بلکه فقط در مقام کتابت و نوشتار ظاهر می شوند [= نوشته می شود؛ ولی خوانده نمی شود که از ویژگی های الف و لام شمسی است] دلیل بر این است که الهیّت او لطیف و خفی است. به وسیله حواس، ادراک نمی شود و به زبان هیچ توصیف کننده و به گوش هیچ شنونده درنمی آید؛ زیرا تفسیر آن است که او (إله)، کسی است که خلق، از درک ماهیت و کیفیت او به واسطه حس یا وهم، در تحیر و سرگردانی به سر می برد. این، به این دلیل است که او خالق و آفریننده اوهام و حواس است.

این که الف و لام «الصمد» در نوشتن ظاهر می شود، دلیل بر این است که خداوند، ربوبیتش را در آفرینش مخلوقات و ترکیب کردن ارواح لطیف در جسم های کثیف [= متراکم، ضد لطیف] ظاهر کرد؛ به گونه ای که وقتی بنده به خود می نگرد، روحش را نمی بیند؛ همان گونه که الف و لام الصمد در خواندن، دیده [ و شنیده] نمی شود و با هیچ یک از حواس پنجگانه درک نمی شود؛ اما وقتی به کتابت و نوشتار «الصمد» می نگرد، می بیند آنچه [در خواندن] در لطف و خفا بود، ظاهر می شود.

پس هر گاه بنده در ماهیت باری تعالی و کیفیت او بیندیشد، متحیر و سرگردان می شود. و فکر او به چیزی که بتواند آن را تصور کند احاطه نمی یابد، زیرا خداوند – عزوجل- خالق و آفریننده صورت ها است؛ پس زمانی که بنده، به خلقت و آفرینش خود به دقت نگریست، برایش ثابت می شود که خداوند – عزوجل- خالق همه آن ها است و همو است که ارواح ایشان را با اجسادشان به هم آمیخته است.

اما صاد در «الصمد» دلیل بر این است که حق تعالی صادق است و گفته و سخنش صدق است و بندگانش را فراخوانده است که راه صدق و راستی را به راستی پیروی کنند، و به آن ها با صداقت و راستی به جایگاه صدق [=بهشت] وعده داده است [یا این که خداوند وعده داده است بندگانش را به جایگاه صدق، به سبب راستی و صداقت در گفتار و کردارشان]

اما میم در «الصمد» دلیل بر مُلک و سلطنت او است و این که او پادشاه بر حق است همیشه بوده و خواهد بود و سلطنت و پادشاهی او برطرف نخواهد شد.

و دال در «الصمد» دلیل بر دوام ملک و سلطنت و دوام ذات او است [از میم «صمد»، ملک و سلطنت او، و از دال آن، دوام این ملک و سلطنت فهیمده می شود] و این که او بالاتر از عالم کون و فساد [=زوال] است [=تغییر و تبدیل، در ساحت قُدس خداوند متعال راه ندارد]؛ بلکه او، به وجود آورنده همه موجودات است و به واسطه عنایت و فیضِ اراده و مشیت و ایجاد و آفرینش او، موجودات آفریده شده اند.

آن گاه حضرتش، امام باقر العلوم علیه السلام فرمود:

اگر برای علمی که خداوند متعال به من عطا فرموده، حمل کننده ای [=کسی که بتواند بفهمد و تحمل کند] می یافتم، به یقین حقایق توحید و اسلام و دین و شرایع را از اسم صمد منتشر می کردم. چطور ممکن است حاملی برای علم خداوند بیابم؛ در حالی که جدم امیر المؤمنین نیز حاملی برای علمش نیافت؟ به طوری که از سر این درد، آهی کشید و بر روی منبر فرمود: «از من بپرسید، پیش از آن که مرا از دست بدهید؛ زیرا درون من سرشار از علم است. آه آه! که کسی را نمی یابم که بتواند بار این علوم را بر دوش بکشد. آگاه باشید من حجت و دلیل آشکار و رسای خداوند بر شما هستم؛ پس با گروهی که خداوند بر آن ها خشم کرده است دوستی نکنید. به یقین، آن ها از آخرت نا امیدند؛ همانگونه که کفار، از اهل قبور ناامیدند».

سپس حضرت امام باقر علیه السلام می فرماید:

شکر و سپاس خداوندی را که بر ما منت نهاد و ما را به عبادت و پرستش خویش