پاورپوینت کامل یک پرسش یک راه; تفکر سازنده ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یک پرسش یک راه; تفکر سازنده ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یک پرسش یک راه; تفکر سازنده ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یک پرسش یک راه; تفکر سازنده ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

۵۶

پرسش اول: تفکری که در آیات و روایات مورد تأکید فراوان بوده و در پیشرفت معنوی بسیار نقش دارد، چیست و موضوعات تفکر چه باید باشد؟

پاسخ: چنان که اشاره کردید، در آیات و روایات متعدّدی بر تفکر و تدبّر تأکید شده است. شاید بتوان گفت منظور از تفکر در متون دینی ما، به کارگیری قوه عقل در جهت چیزی است که انسان، برای آن آفریده شده است. در حدیثی آمده است: «العقل ما عبد به الرحمن و اکتسب به الجنان؛۱ عقل، چیزی است که(خداوند) رحمان به وسیله آن، بندگی می شود و بهشت، به وسیله آن، به دست می آید».

از این روایت و روایات مشابه آن، نتایجی به دست می آید؛ از جمله:

۱. نتیجه دنیوی عقل و به کار گرفتن آن، بندگی خداوند رحمان است.

۲. ثمره آخرتی عقل نیز بهشت است.

۳. از آنجا که بندگان در عبودیت و بندگی خدا، درجات گوناگون دارند، عقل ها و تفکرات بندگی ساز نیز متفاوت اند. بر این اساس، عقل و تعقّل انسانی که در مرتبه والایی از بندگی خدا قرار دارد، با بندگان دیگر بسیار تفاوت دارد.

۴. بحث گذشته درباره فقره دوم روایت نیز جاری است، با این تفاوت که این فقره، عقل را مایه دستیابی به بهشت معرفی کرده است. از طرفی دیگر، می دانیم که بهشت هم مراتبی دارد و هر انسان بهشتی، در مرتبه ای معلوم، جای خواهد داشت. در نتیجه، عقل و تعقّلی که انسان را به این بهشت فرا می خواند و مایه کسب مرتبه ای از مراتب بهشت می شود نیز متفاوت است.

بنابراین در روایاتی که مثلاً ساعتی تفکّر، برتر از عبادت یک ساله معرفی شده است، ممکن است این فضیلت فقط برای کسانی باشد که دارای مراتب بالای ایمانی اند و با اندیشیدن خود، به اسرار عالم راه می یابند. شاید هم بتوان گفت که همه افراد، با تفکر خود، بهره عبادت یک سال را می برند، منتها انسانی که در پله اول ایمان است، به اندازه عبادت یک ساله خودش بهره می برد و کسی که در مرتبه پنجم ایمانی است، یک ساعت تفکرش، برتر از یک سال عبادت در حدّ ایمان پله پنجم است.

با این توضیح معلوم شد که موضوع تفکر، باید چیزی باشد که یقیناً فراتر و والاتر از امور پست دنیوی است و حتی در امور علمی نیز، تفکری فضیلت والا دارد که سبب قرب به حق و سعادت اخروی شود. در این زمینه، برخی موضوعات مهم برای تفکر که مورد تأکید روایات است، چنین است:

۱. تفکر در نشانه های الهی در آفرینش همچنین تفکر در بزرگ ترین آیه و نشانه الهی یعنی قرآن کریم؛

۲. تفکر در نعمت هایی که خداوند متعال در اختیار انسان قرار داده است. از حضرت امیرمؤمنان علیه السلام نقل است که فرمود: «التفکّر فی آلاء الله نعم العباده؛۲ اندیشیدن در نعمت های خدا، نیکو عبادتی است». اندیشیدن در نعمت های بی شمار الهی روحیه خضوع و خشوع و احساس نیاز و مسکنت انسان را در درگاه الهی می افزاید؛

۳. تفکر درباره ناپایداری دنیا و خوشی های آن؛۳

۴. اندیشه در اخبار و احوال گذشتگان برای تجربه اندوزی و پندگیری؛۴

۵. بهره گیری از قوه تفکر، در بررسی نیکی ها و زشتی های عمل انسان.۵ می توان گفت این بهره برداری از اندیشه، همان محاسبه نفس و بررسی کردار است که در روایات، بسیار بر آن تأکید و به انجام روزانه آن سفارش شده است؛

۶. تفکر در نتیجه و عاقبت هر عمل پیش از اقدام به آن نیز بسیار سازنده و مورد تأکید است.۶ نهادینه شدن چنین اندیشه ای در وجود انسان، ثمره ای به نام مراقبه خواهد داشت که مورد سفارش فراوان علمای بزرگ اخلاق و معرفت بوده است؛

۷. معمولاً انجام کارهای نیک و پسندیده یا نکوهیده و ناپسند، دارای مقدمات و پیش زمینه هایی است. یکی از زمینه های بسیار مهم برای توفیق در انجام کارهای خیر، تفکر در اعمال خیر و پسندیده است. گویی اندیشه پاک و خیر، به روح و روان انسان رنگ و بوی ملکوتی می بخشد و این حالت، به انجام دادن کار خیر می انجامد. امام علی علیه السلام فرمود: «الفکر فی الخیر یدعو إلی العمل به؛۷ اندیشیدن در هر خیری، موجب عمل به آن می شود»